AbstractThe effects of periphyton g

Abstract
The effects of periphyton grown on bamboo substrate, on growth and production of Nile tilapia, Oreochromis niloticus
(Genetically Improved Farmed Tilapia strain) in monoculture and polyculture with the freshwater prawn (Macrobrachium
rosenbergii) were studied and economically evaluated. The experiment had 2×2 factorial design: The first factor was presence or
absence of substrate for periphyton development, the second factor was related to culture system. The first system was monoculture
of the GIFT strain of Nile tilapia stocked at 20,000 fingerlings ha−1, the second system was tilapia–prawn polyculture with each
stocked at 20,000 fingerlings or postlarvae ha−1. Bamboo poles were posted vertically in ponds under substrate treatments. Feed
and inorganic fertilizers were applied to all ponds.
There were no differences in phytoplankton biomass and primary productivity between the treatments (PN0.05). The electivity
indices indicated that there were low dietary overlaps between tilapia and prawn. Survivals of tilapia and prawn were higher in
ponds with bamboo substrate (60% and 35%, respectively) than in the control ponds without substrates (55% and 20%,
respectively). Addition of substrate significantly (Pb0.05) increased growth and production of both species. In monoculture,
substrate contributed 40% to tilapia production, whereas, in polyculture, it contributed 46%. Prawn production was increased by
127%. Highest total yield (2445 kg ha−1 tilapia and 141 kg ha−1 prawn) over a 145-day culture period was recorded in substratebased
polyculture ponds. However, there was conclusive evidence that addition of periphyton substrates resulted in higher fish
production and hence, polyculture of tilapia and prawn in periphyton ponds is a promising option for low-input ecological
aquaculture.
© 2007 Published by Elsevier B.V

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ผลของเพอริไฟตอนโตบนแผ่นไม้ไผ่ ต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตของปลานิล , ปลานิล
( ปรับปรุงฟาร์มปลานิลสายพันธุ์ทางพันธุกรรม ) และในการ polyculture กับกุ้งก้ามกราม ( Macrobrachium rosenbergii
) ได้ศึกษาและเศรษฐกิจประเมิน ทดลองออกแบบ 2 × 2 แบบ : ปัจจัยแรก คือ การแสดงตนหรือ
ไม่มีพบสำหรับการพัฒนาเพอริไฟตอน ปัจจัยที่สองเกี่ยวข้องกับระบบวัฒนธรรม ระบบแรกคือ การปลูกพืชเชิงเดี่ยว
ของของขวัญสายพันธุ์ปลานิล stocked ที่ 20000 ลูกปลาฮา− 1 , ระบบที่ 2 คือปลานิล–กุ้ง polyculture แต่ละ
stocked ที่ 20000 ลูกปลาหรือวาฮา− 1 เสาไม้ไผ่ถูกลงรายการบัญชีในแนวตั้งภายใต้พื้นผิว บ่อบำบัด อาหารสัตว์
และปุ๋ยเคมีที่ใช้ทุกบ่อ
พบว่า ไม่มีความแตกต่างกัน แพลงก์ตอนพืชชีวมวลและผลผลิตปฐมภูมิระหว่างการรักษา ( pn0.05 ) การ electivity
ดัชนีพบว่าใยอาหารต่ำคาบเกี่ยวระหว่างปลานิลและกุ้ง รอดของปลานิล และกุ้งสูงขึ้นในบ่อด้วย
แผ่นไม้ไผ่ ( 60 % และ 35 %ตามลำดับ ) สูงกว่าในบ่อควบคุมโดยพื้นผิว ( 55 % และ 20 %
2 ) นอกจากนี้พื้นผิวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( pb0.05 ) การเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นและการผลิตของทั้งสองชนิด ในการตั้งต้นส่วน 40 %
, การผลิต , ปลานิลขณะที่ใน polyculture มันสนับสนุนร้อยละ 46 ผลิตกุ้งได้เพิ่มขึ้น
127 %ผลผลิตรวมสูงสุด ( 2445 กกฮา− 1 ปลานิลและ 141 กก. ฮา− 1 กุ้ง ) มากกว่า 145 วันวัฒนธรรมระยะเวลาที่ถูกบันทึกไว้ใน substratebased
บ่อ polyculture . อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่เพิ่มของเพอริไฟตอนพื้นผิวให้สูงกว่าปลา
ผลิต และดังนั้น polyculture ปลานิล และกุ้งในบ่อเลี้ยงสาหร่ายยึดเกาะเป็นทางเลือกที่มีศักยภาพต่ำ ข้อมูลทางนิเวศวิทยา

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำสงวนลิขสิทธิ์ 2550 จัดพิมพ์โดยบริษัท บี วี