Perhaps the narrator offers this st

Perhaps the narrator offers this story as a “rose” for Emily. As a lady might press a rose between the pages of a history of the South, she keeps her own personal rose, her lover, preserved in the bridal chamber where a rose color pervades everything. Miss Emily’s rose is ironically symbolic because her lover was a modern Yankee, whose laughter drew the townspeople to him and whose corpse has grinned “profoundly” for forty years, as if he, or Miss Emily, had played a joke on all of them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางทีผู้นำเสนอเรื่องนี้เป็นการ "กุหลาบ" สำหรับเอมิลี่ เป็นสุภาพสตรีอาจกดดอกกุหลาบระหว่างหน้าของประวัติศาสตร์ภาคใต้ เธอทำให้ตนเองส่วนตัวโรส คนรักของเธอ ในห้องเจ้าสาวที่ pervades สีกุหลาบทุกอย่าง มิสเอมิลี่โรสเป็นสัญลักษณ์จำนวนมากเนื่องจากคนรักของเธอ แยงทันสมัย หัวเราะวาดใน townspeople เขา และศพมี grinned "ซึ้ง" สี่สิบปี ว่า หรือ Miss Emily ได้เล่นตลกในทั้งหมดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางทีอาจจะมีผู้บรรยายเรื่องนี้ว่าเป็น "กุหลาบ" สำหรับเอมิลี่ ในฐานะที่เป็นผู้หญิงอาจกดกุหลาบระหว่างหน้าประวัติศาสตร์ของภาคใต้, เธอเก็บดอกกุหลาบส่วนตัวของเธอเองคนรักของเธอเก็บรักษาไว้ในห้องเจ้าสาวที่เป็นสีดอกกุหลาบขจรขจายทุกอย่าง กุหลาบนางสาวเอมิลี่เป็นสัญลักษณ์แดกดันเพราะคนรักของเธอเป็นชาวอเมริกันที่ทันสมัย​​ซึ่งเสียงหัวเราะดึงชาวเมืองกับเขาและมีศพได้ยิ้ม "อย่างสุดซึ้ง" สี่สิบปีเช่นถ้าเขาหรือนางสาวเอมิลี่ได้เล่นเรื่องตลกเกี่ยวกับทั้งหมดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจจะเล่าให้ฟังเป็น " กุหลาบ " เอมิลี่ เป็นสุภาพสตรี อาจกดเพิ่มขึ้นระหว่างหน้าของประวัติศาสตร์ภาคใต้ , เธอเก็บส่วนตัวของเธอเอง กุหลาบ คนรักของเธอ เก็บรักษาไว้ในห้องห้องที่กุหลาบสีขจรขจายทุกสิ่ง มิสเอมิลี่ โรส แดกดัน เพราะคนรักของเธอเป็นสัญลักษณ์อเมริกันสมัยใหม่ที่มีเสียงหัวเราะดึงชาวกรุงเขาซึ่งศพได้เลยด้วย " ซึ้ง " สี่สิบปี เช่น ถ้า เขา หรือ คุณเอมิลี่ เคยเล่นมุขในทั้งหมดของพวกเขา