She was choosing what to wear one m

She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.

Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.

Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.

But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move a step. Our son had gone to school. I held her tightly and said, I hadn’t noticed that our life lacked intimacy. I drove to office…. jumped out of the car swiftly without locking the door. I was afraid any delay would make me change my mind…I walked upstairs. Jane opened the door and I said to her, Sorry, Jane, I do not want the divorce anymore.

She looked at me, astonished, and then touched my forehead. Do you have a fever? She said. I moved her hand off my head. Sorry, Jane, I said, I won’t divorce. My marriage life was boring probably because she and I didn’t value the details of our lives, not because we didn’t love each other anymore. Now I realize that since I carried her into my home on our wedding day I am supposed to hold her until death do us apart. Jane seemed to suddenly wake up. She gave me a loud slap and then slammed the door and burst into tears. I walked downstairs and drove away. At the floral shop on the way, I ordered a bouquet of flowers for my wife. The salesgirl asked me what to write on the card. I smiled and wrote, I’ll carry you out every morning until death do us apart.

That evening I arrived home, flowers in my hands, a smile on my face, I run up stairs, only to find my wife in the bed – dead. My wife had been fighting CANCER for months and I was so busy with Jane to even notice. She knew that she would die soon and she wanted to save me from the whatever negative reaction from our son, in case we push through with the divorce.— At least, in the eyes of our son—- I’m a loving husband….

The small details of your lives are what really matter in a relationship. It is not the mansion, the car, property, the money in the bank. These create an environment conducive for happiness but cannot give happiness in themselves.

So find time to be your spouse’s friend and do those little things for each other that build intimacy. Do have a real happy marriage!

If you don’t share this, nothing will happen to you.

If you do, you just might save a marriage. Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอได้รับการเลือกสิ่งที่จะสวมใส่ในเช้าวันหนึ่ง เธอพยายามที่ชุดค่อนข้างน้อย แต่ไม่สามารถหาที่เหมาะสมหนึ่ง แล้วเธอถอนหายใจ, ชุดของฉันทั้งหมดได้เติบโตใหญ่ ฉันก็รู้ว่าเธอได้เติบโตขึ้นบางเพื่อที่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันจะพาเธอได้ง่ายขึ้น.

ก็จะตีฉัน ... เธอได้ฝังความเจ็บปวดมากและความขมขื่นในหัวใจของเธอ จิตใต้สำนึกฉันและสัมผัสถึงออกหัวของเธอ.

ลูกชายของเราเดินเข้ามาในขณะนี้และกล่าวว่าพ่อของมันถึงเวลาที่จะดำเนินการออกแม่ เขาเห็นพ่อของเขาแบกแม่ของเขาออกมาได้กลายเป็นส่วนสำคัญของชีวิตของเขา ภรรยาของฉันชี้ให้ลูกชายของเราที่จะมาใกล้ชิดและกอดเขาแน่น ฉันหันใบหน้าของฉันออกไปเพราะฉันกลัวฉันอาจเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายนี้ แล้วฉันกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉันที่เดินจากห้องนอนผ่านห้องนั่งเล่นที่ไปที่ห้องโถง มือของเธอล้อมรอบคอของฉันเบา ๆ และเป็นธรรมชาติ ฉันจัดร่างกายของเธอแน่น; มันเป็นเช่นเดียวกับวันแต่งงานของเรา

แต่น้ำหนักเบามากของเธอทำให้ฉันเสียใจ. ในวันสุดท้ายเมื่อฉันกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉันฉันแทบจะไม่สามารถย้ายขั้นตอน ลูกชายของเราได้ไปโรงเรียน ฉันกอดเธอไว้แน่นและบอกว่าผมไม่ได้สังเกตเห็นว่าชีวิตของเราขาดความใกล้ชิด ผมขับรถไปที่สำนักงาน ....กระโดดออกจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องล็อคประตู ผมกลัวที่ล่าช้าจะทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดของฉัน ... ฉันเดินชั้นบน jane เปิดประตูและฉันบอกว่าเธอขอโทษ jane, ฉันไม่ต้องการหย่าร้างอีกต่อไป.

เธอมองที่ผมประหลาดใจและจากนั้นสัมผัสหน้าผากของฉัน คุณมีไข้หรือไม่ เธอบอกว่า ฉันย้ายมือของเธอออกจากหัวของฉัน ขอโทษ jane ฉั​​นบอกว่าฉันจะไม่หย่าชีวิตการแต่งงานของฉันน่าเบื่ออาจจะเป็นเพราะเธอและฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดของชีวิตของเราไม่ได้เพราะเราไม่ได้รักกันอีกต่อไป ตอนนี้ฉันตระหนักดีว่าตั้งแต่ผมดำเนินการให้เธอเข้าไปในบ้านของฉันในวันแต่งงานของเราฉันควรจะถือของเธอจนตายทำเราแตกต่าง jane ก็ดูเหมือนจะตื่นขึ้นมา เธอให้ฉันตบดังและจากนั้นปิดประตูและออกมาเป็นน้ำตาฉันเดินลงมาชั้นล่างและขับรถออกไป ที่ร้านดอกไม้ในทางที่ฉันสั่งช่อดอกไม้สำหรับภรรยาของฉัน พนักงานสาวที่ขายถามผมว่าจะเขียนในการ์ด ฉันยิ้มและเขียนผมจะดำเนินการให้คุณออกทุกเช้าจนกว่าจะตายทำเราแตกต่าง.

เย็นวันนั้นฉันกลับบ้านดอกไม้ในมือของฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าของฉันฉันวิ่งขึ้นบันไดเพียงเพื่อจะพบภรรยาของฉันใน เตียง - ตายภรรยาของฉันได้รับการต่อสู้กับโรคมะเร็งเป็นเวลาหลายเดือนและฉันก็ยุ่งอยู่กับการ jane ที่จะได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า เธอรู้ว่าเธอจะตายเร็ว ๆ นี้และเธออยากจะช่วยฉันจากสิ่งที่เกิดปฏิกิริยาเชิงลบจากลูกชายของเราในกรณีที่เราผลักดันผ่านด้วยการหย่าร้าง -. อย่างน้อยในสายตาของลูกชายของเรา - ฉันรักสามี ... .

รายละเอียดเล็ก ๆ ของชีวิตของคุณเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆในความสัมพันธ์มันเป็นไปไม่คฤหาสน์รถทรัพย์สินเงินในธนาคาร เหล่านี้สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการมีความสุข แต่ไม่สามารถให้ความสุขในตัวเอง.

เพื่อหาเวลาที่จะเป็นเพื่อนคู่สมรสของคุณและทำสิ่งเล็ก ๆ เหล่านั้นสำหรับแต่ละอื่น ๆ ที่สร้างความสนิทสนม จะมีการแต่งงานที่มีความสุขจริง

ถ้าคุณไม่ใช้นี้ไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นกับคุณ.

ถ้าคุณทำคุณก็จะประหยัดการแต่งงานจำนวนมากของความล้มเหลวของชีวิตเป็นคนที่ไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการปิดพวกเขาจะประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาให้ขึ้น. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอได้เลือกสิ่งที่สวมใส่เช้าวันหนึ่ง เธอพยายามในชุดเที่ยว แต่ไม่พบหนึ่งที่เหมาะสม ถอนแล้ว เธอหายใจ ทุกชุดของฉันได้เติบโตใหญ่ขึ้น ฉันก็รู้ว่า เธอมีโตบางดังนั้น ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันไม่มีเธอได้ง่ายขึ้นด้วย

ก็มันตี me. ... เธอได้ฝังความเจ็บปวดมากและรสขมในหัวใจของเธอ Subconsciously ผมถึงออก และสัมผัสหัวของเธอ

ลูกมาในขณะนี้ และกล่าว ว่า พ่อ เป็นเวลาที่จะดำเนินการคุณแม่ เขา เห็นบิดาดำเนินมารดาของเขาได้กลายเป็น เป็นส่วนสำคัญของชีวิตของเขา ภรรยา gestured เพื่อลูกมาใกล้ชิด และ hugged เขาแน่น ฉันหันหน้าของฉันเนื่องจากกลัวผมอาจเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายนี้ ฉันแล้วจับเธอในอ้อมแขนของฉัน จากห้องนอน ห้องนั่งเล่น ผ่าน ไปห้องโถง มือของเธอล้อมรอบคอของฉันเบา ๆ และตามธรรมชาติ ผมจัดร่างกายของเธอแน่น ก็เหมือนวันแต่งงานของเราด้วย

แต่เธอมากน้ำหนักเบาทำให้ฉันเศร้า ในวันสุดท้าย เมื่อฉันจับเธอในอ้อมแขนของฉัน ไม่สามารถไม่ย้ายขั้นตอนได้ ลูกได้ไปโรงเรียน จัดเธอแน่น และกล่าว ว่า ผมไม่ได้สังเกตเห็นว่า ชีวิตของเราขาดราคาเป็นกันเอง ผมขับรถไปสำนักงาน... เพิ่มขึ้นจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องล็อกประตู ผมกลัวความล่าช้าจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ...ฉันเดินอยู่ชั้นบน เจนเปิดประตู และผมพูดกับเธอ ขออภัย เจน ฉันไม่ต้องการหย่าร้างอีก

เธอมองฉัน ประหลาด และจากนั้น สัมผัสหน้าผากของฉัน มีไข้หรือไม่ เธอบอกว่า ผมย้ายมือของเธอออกจากหัวของฉัน ขออภัย เจน กล่าวว่า ฉันฉันจะหย่า ชีวิตแต่งงานได้น่าเบื่อคง เพราะเธอและฉันไม่ได้ค่ารายละเอียดของชีวิตของเรา ไม่ได้ เพราะเราไม่ได้รักกันอีกต่อไป ตอนนี้ ฉันรู้ว่า เนื่องจากฉันทำเธอเข้าไปในบ้านของฉันในวันแต่งงานของ ฉันกำลังควรกุมเธอจนตายทำเราจากกัน เจนดูเหมือนจะ ตื่นขึ้นมาทันที เธอให้ฉันเปอร์สดัง และถาโถมประตู แล้วออกมาเป็นน้ำตา ฉันเดินชั้นล่างและขับรถไป ร้านดอกไม้มา ฉันสั่งช่อดอกไม้สำหรับภรรยาของฉัน Salesgirl ที่ถามผมว่าจะเขียนบนบัตร ฉันยิ้ม และ เขียน ฉันจะนำคุณออกทุกเช้าจนเราแยกที่ตายทำ

ที่เย็นพอไปถึงบ้าน ดอกไม้ในมือของฉัน รอยยิ้มบนใบหน้าของฉัน ฉันวิ่งขึ้นบันได จะพบภรรยาในเตียง – ตาย ภรรยามีการต่อสู้โรคมะเร็งเดือน และผมจึงติดเจนสังเกตเห็นได้ เธอรู้ว่า เธอจะตายทันที และเธอต้องช่วยฉันจากสิ่งเป็นลบปฏิกิริยาจากลูก ในกรณีที่เราผลักดันผ่านกับหย่าซึ่งในสายตาของลูกน้อย — -ฉันสามีรัก...

รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชีวิตเป็นสิ่งสำคัญในความสัมพันธ์ มันไม่ใช่คฤหาสน์ รถยนต์ ทรัพย์สิน เงินในธนาคาร เหล่านี้ต่างสำหรับความสุขได้ แต่ไม่สามารถให้ความสุขในตัวเองด้วย

เพื่อ ค้นหาเพื่อนของคู่สมรส และทำสิ่งเล็กน้อยเหล่านั้นสำหรับแต่ละอื่น ๆ ที่สร้างแยกออก ได้แต่งงานจริงยินดี!

ถ้าคุณไม่ใช้ร่วมกันนี้ ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณได้

คุณ คุณเพียงแค่อาจถ้าแต่งงาน ความล้มเหลวของชีวิตมากมายได้คนที่ไม่รู้วิธีปิดพวกเขาจะประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาได้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเป็นการเลือกสิ่งที่จะสวมใส่เช้าวันหนึ่ง เธอได้ลองในชุดที่ไม่มากนักแต่ไม่สามารถหาคนที่เหมาะสม จากนั้นเธอก็ถอนหายใจสวมชุดของผมทั้งหมดจะมีการเติบโตมากขึ้น จู่ๆผมก็ตระหนักว่าเธอได้มากขึ้นบางอย่างที่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมจึงสามารถนำไปของเธอมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย.

จู่ๆตีผม...เธอก็ถูกฝังอยู่ดังนั้นความขมขื่นใจและเจ็บปวดมากในใจกลางของเธอ ข้างในผมออกไปและสัมผัสศีรษะของเธอ.

บุตรชายของเราก็เข้ามาในช่วงเวลานี้และบอกว่าพ่อจะเป็นเวลาในการพกพาแม่ออกมา กับเขาเมื่อเห็นบิดาของเขาและกระเป๋าสำหรับพกพาแม่ของเขาออกมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในชีวิตของเขา ภรรยา ของผม gestured บุตรชายของเราเพื่อไปยังเข้ามาใกล้และสวมกอดเขาให้แน่น ผมก็หันมาของผมไปเพราะผมกลัวว่าผมอาจจะเปลี่ยนความคิดของฉันในนาทีสุดท้ายนี้ แล้วก็ถือว่าอยู่ในอ้อมแขนของผมเดินจากห้องนอนไปถึงห้องนั่งอยู่ที่ในห้องโถงที่. มือของนางโอบล้อมไปคล้องคอของฉันอย่างนุ่มนวลและเป็นธรรมชาติ ผมถือตัวเธอไว้แน่นมันเป็นเหมือนกับวันแต่งงานของเรา.

แต่น้ำหนักเบาขึ้นเธอก็ทำให้ฉันรู้สึกเศร้า ในวันสุดท้ายเมื่อผมถือของเธออยู่ในอ้อมแขนของผมผมไม่สามารถย้ายไปที่ขั้นตอนที่ไม่ได้ บุตรชายของเราไปโรงเรียน ฉันให้แน่นและบอกว่าฉันมีไม่ได้สังเกตเห็นว่าการใช้ชีวิตของเราขาดความคุ้นเคย ผมก็ขับรถไปยังสำนักงาน...กระโดดออกมาจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องล็อกประตู การหน่วงเวลาผมก็กลัวว่าจะทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดของฉัน....ผมเดินไปทางด้านชั้นบน เจนเปิดประตูและผมบอกกับเธอขอ อภัย เจนผมไม่ต้องการให้การหย่ากันอีกต่อไป.

เธอมองมาที่ผมและแปลกใจแล้วแตะหน้าผากของฉัน คุณมีอาการไข้ที่ เธอกล่าวว่า" ผมย้ายไปอยู่มือของเธอออกจากหัวของฉัน ขอ อภัย เจนผมพูดว่าผมจะไม่ได้การหย่ากัน.ชีวิตการแต่งงานของผมก็อาจจะน่าเบื่อเพราะเธอและผมก็ไม่คุ้มค่ารายละเอียดของการดำรงชีวิตของเราไม่ได้เพราะเราไม่ได้รักกันอีกต่อไป ตอนนี้ผมก็ตระหนักว่านับตั้งแต่ผมเข้าไปในบ้านของฉันในวันงานแต่งงานของเราผมว่าควรจะจับของเธอจนกว่าความตายจะมาแยกออกจากกัน เจนดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาทันที เธอก็ทำให้ผมดังโครมครามและจากนั้นจึงปิดประตูและน้ำตาผมเดินลงบันไดไปและขับออกไป ที่ร้านดอกไม้ที่อยู่บนเส้นทางที่ผมสั่งดอกไม้ช่อดอกไม้สำหรับ ภรรยา ของฉัน salesgirl ที่ถามผมว่าจะเขียนอยู่บนการ์ด ผมยิ้มและได้เขียนผมจะพาคุณออกจากทุกเช้าจนกว่าความตายจะทำเราแยกออกจากกัน.

ในเย็นวันนั้นผมกลับมาถึงบ้านดอกไม้ในมือทั้งสองข้างของฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าของฉันฉันวิ่งขึ้นบันไดเท่านั้นพบว่า ภรรยา ของผมอยู่บนเตียง - ตายแล้วภรรยา ของผมได้รับการต่อสู้กับโรคมะเร็งในช่วงหลายเดือนและผมก็จะไม่ว่างพร้อมด้วยเจนแม้จะต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เธอก็รู้ว่าเธอจะตายในไม่ช้านี้แล้วและเธออยากจะบันทึกผมว่าจะปฏิกริยาที่เป็นไปในเชิงลบจากบุตรชายของเราในกรณีที่เราส่งผ่านทางด้วยการหย่าร้างที่. - อย่างน้อยที่สุดในสายตาของบุตรชายของเราผมเป็นสามีที่รัก.....

รายละเอียดขนาดเล็กของการดำรงชีวิตของคุณมีอะไรจริงๆเรื่องนี้ในความสัมพันธ์ไม่ได้เป็นแมนชั่นที่รถที่ที่พักที่คุ้มค่าในธนาคาร เหล่านี้สร้าง สภาพแวดล้อม ที่เอื้ออำนวยความสุขแต่ไม่สามารถให้ความสุขในตัวเอง.

ดังนั้นจึงได้พบกับเวลามีเพื่อนของคู่สมรสและทำสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ให้กันและกันที่สามารถสร้างความคุ้นเคย ไม่มีการแต่งงานมีความสุขอย่างแท้จริง!

หากคุณไม่ได้ใช้ร่วมกันนี้จะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับคุณ.

หากคุณทำคุณอาจบันทึกการแต่งงานกันจำนวนมากของความล้มเหลวของชีวิตเป็นคนที่ไม่รู้ความจริงว่าอยู่ใกล้จะประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาให้ได้"