AbstractPluto and its satellites wi

Abstract
Pluto and its satellites will be the most distant objects ever reconnoitered when NASA’s New Horizons spacecraft conducts its intensive flyby of this system in 2015. The size-frequency distribution (SFD) of craters on the surfaces in the Pluto system have long been expected to provide a useful measure of the size distribution of Kuiper Belt Objects (KBOs) down to much smaller size scales than presently observed. However, currently predicted escape rates of Pluto’s atmosphere suggest that of order one-half to several kilometers of nitrogen ice has been removed from Pluto’s surface over geologic time. Because this range of depths is comparable to or greater than most expected crater depths on Pluto, one might expect that many craters on Pluto’s surface may have been removed or degraded by this process, biasing the observed crater SFD relative to the production–function crater SFD. Further, if Pluto’s surface volatile layer is comparable to or deeper than crater depths, and if the viscosity of this layer surface ice is low like the viscosity of pure N2 ice at Pluto’s measured 35 K surface temperature (or as low as the viscosity of CH4 ice at warmer but plausible temperatures on isolated pure-CH4 surfaces on Pluto), then craters on Pluto may also have significantly viscously relaxed, also potentially biasing the observed crater SFD and surface crater retention age. Here we make a first exploration of how these processes can affect the displayed cratering record on Pluto. We find that Pluto’s surface may appear to be younger owing to these effects than it actually is. We also find that by comparing Pluto’s cratering record to Charon’s, it may be possible to estimate the total loss depth of material from Pluto’s surface over geologic time, and therefore to estimate Pluto’s time-averaged escape rate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อดาวพลูโตและดาวเทียมจะเป็นวัตถุไกลที่สุดที่เคย reconnoitered เมื่อยานอวกาศของ NASA ฮอลิซันส์ใหม่ดำเนิน flyby ความเข้มข้นของระบบนี้ใน 2015 กระจายความถี่ขนาด (SFD) ลังบนพื้นผิวในดาวพลูโตที่ระบบได้นานคาดว่าเพื่อให้การวัดการกระจายขนาดของวัตถุในแถบ Kuiper (KBOs) จนถึงขนาดเล็กมากมีประโยชน์ปรับขนาดกว่าปัจจุบันสังเกต อย่างไรก็ตาม อัตรากำลังเคลื่อนหนีบรรยากาศของดาวพลูโตแนะนำว่า สั่ง ครึ่งหนึ่งกับไนโตรเจนน้ำแข็งหลายกิโลเมตรออกจากพื้นผิวของดาวพลูโตช่วงธรณีกาล เนื่องจากช่วงนี้ของความลึกได้เทียบเท่ากับ หรือสูงกว่าที่คาดไว้มากที่สุดปล่องลึกบนดาวพลูโต หนึ่งอาจคาดหวังว่า ลังจำนวนมากบนพื้นผิวของดาวพลูโตอาจถูกเอาออก หรือเสื่อมโทรมตามกระบวนการนี้ biasing สังเกตปล่อง SFD สัมพันธ์ฟังก์ชันการผลิตปล่อง SFD เพิ่มเติม ถ้าของดาวพลูโตผิวระเหยชั้นลึกกว่าปล่องลึก หรือเทียบได้กับ และถ้าความหนืดของน้ำแข็งนี้ผิวชั้นต่ำเช่นความหนืดของน้ำแข็ง N2 บริสุทธิ์อุณหภูมิของดาวพลูโตวัด 35 K ผิว (หรือต่ำสุดที่ความหนืดของน้ำแข็ง CH4 ที่เป็นไปได้ แต่อุ่นอุณหภูมิบนพื้นผิวการแยกบริสุทธิ์-CH4 บนดาวพลูโต), แล้วลังบนดาวพลูโตอาจยังมีมาก viscously ผ่อนคลาย ยังอาจ biasing SFD สังเกตปล่องและปล่องผิวรักษาอายุ ที่นี่เราทำสำรวจแรกของกระบวนการเหล่านี้สามารถกระทบคอร์ด cratering แสดงบนดาวพลูโต เราพบว่า พื้นผิวของดาวพลูโตอาจจะ มีอายุเนื่องจากผลกระทบเหล่านี้มากกว่าที่เป็นอยู่จริง เรายังพบว่า โดยการเปรียบเทียบ ดาวพลูโตของ cratering ระเบียนของเคอเริน อาจสามารถประมาณความลึกขาดทุนรวมของวัสดุจากพื้นผิวของดาวพลูโตเหนือธรณีกาล และดังนั้นในการประเมินอัตรารอด averaged เวลาของดาวพลูโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ดาวพลูโตและดาวเทียมของมันจะเป็นวัตถุที่อยู่ไกลที่สุดเท่าที่เคย reconnoitered เมื่อยานอวกาศของนาซ่าเปิดโลกทัศน์ใหม่ดำเนินการเร่งรัดการบินผ่านของระบบนี้ในปี 2015 การกระจายขนาดความถี่ (SFD) ของหลุมอุกกาบาตบนพื้นผิวในระบบดาวพลูโตได้รับการคาดหวังว่าจะ ให้วัดที่มีประโยชน์ของการกระจายขนาดของวัตถุแถบไคเปอร์ (KBOs) ลงไปที่เครื่องชั่งขนาดเล็กกว่าข้อสังเกตในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามคาดการณ์ในปัจจุบันอัตราการหลบหนีของชั้นบรรยากาศของดาวพลูโตชี้ให้เห็นว่าการสั่งซื้อครึ่งหนึ่งถึงหลายกิโลเมตรของน้ำแข็งไนโตรเจนได้ถูกลบออกจากพื้นผิวของดาวพลูโตในช่วงเวลาทางธรณีวิทยา เพราะช่วงของความลึกนี้ก็เปรียบได้กับหรือมากกว่าระดับความลึกปล่องภูเขาไฟคาดว่ามากที่สุดในพลูโตหนึ่งอาจคาดหวังว่าหลุมอุกกาบาตจำนวนมากบนพื้นผิวของดาวพลูโตอาจถูกลบออกหรือสลายตัวโดยขั้นตอนนี้ biasing สังเกตปล่อง SFD เทียบกับปล่องผลิตฟังก์ชั่น SFD . ต่อไปหากพื้นผิวของดาวพลูโตชั้นระเหยก็เปรียบได้กับหรือลึกกว่าความลึกปล่องภูเขาไฟและถ้าความหนืดของน้ำแข็งบนพื้นผิวชั้นนี้อยู่ในระดับต่ำเช่นความหนืดของน้ำแข็งบริสุทธิ์ N2 ที่ดาวพลูโตวัด 35 K อุณหภูมิพื้นผิว (หรือที่ต่ำเป็นความหนืดของ CH4 น้ำแข็งที่มีอุณหภูมิอุ่นขึ้น แต่ที่เป็นไปได้บนพื้นผิวบริสุทธิ์ CH4 แยกบนดาวพลูโต) จากนั้นหลุมอุกกาบาตบนดาวพลูโตอาจจะผ่อนคลายอย่างมีนัยสำคัญ viscously ยังอาจ biasing สังเกตปล่อง SFD และพื้นผิวที่อายุการเก็บรักษาปล่องภูเขาไฟ ที่นี่เราทำให้การสำรวจครั้งแรกของวิธีการกระบวนการเหล่านี้จะมีผลต่อการบันทึกอุกกาบาตแสดงบนดาวพลูโต เราพบว่าพื้นผิวดาวพลูโตอาจดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าเนื่องจากผลกระทบเหล่านี้กว่าที่เป็นจริง นอกจากนี้เรายังพบว่าโดยการเปรียบเทียบบันทึกอุกกาบาตดาวพลูโตไปก่อนก็อาจเป็นไปได้ที่จะประเมินความลึกของการสูญเสียทั้งหมดของวัสดุจากพื้นผิวของดาวพลูโตในช่วงเวลาทางธรณีวิทยาและดังนั้นในการประมาณเวลาเฉลี่ยอัตราการหลบหนีของดาวพลูโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
พลูโตและดาวเทียมจะเป็นวัตถุที่อยู่ไกลที่สุดเท่าที่เคย reconnoitered เมื่อนาซ่ายานอวกาศ งานเปิดโลกทัศน์ใหม่ของฟลายบายเข้มข้นของระบบนี้ใน 2015 .ขนาดความถี่ ( sfd ) ของหลุมอุกกาบาตบนพื้นผิวในระบบพลูโตมานานคาดว่าจะให้วัดที่มีประโยชน์ของการกระจายขนาดของวัตถุแถบไคเปอร์ ( kbos ) ลงมีขนาดเล็กมาก ขนาดเกล็ดมากกว่าปัจจุบัน ) อย่างไรก็ตามในขณะนี้คาดการณ์อัตราของพลูโต หนีบรรยากาศแนะนำว่าสั่งครึ่งหนึ่งหลายกิโลเมตรของน้ำแข็งไนโตรเจนได้ถูกลบออกจากพื้นผิวของพลูโตมากกว่าเวลาทางธรณีวิทยา . เพราะช่วงความลึกเทียบเท่าหรือมากกว่าปล่องภูเขาไฟลึกมากที่สุดบนดาวพลูโต หนึ่งอาจคาดหวังว่าหลายหลุมบนพื้นผิวของพลูโตจะถูกลบออกหรือย่อยสลายด้วยกระบวนการนี้ความลำเอียงจากปล่องภูเขาไฟ sfd เทียบกับฟังก์ชันการผลิต–ปล่องภูเขาไฟ sfd . เพิ่มเติม ถ้าชั้นผิวระเหยของพลูโตก็เปรียบได้กับ หรือลึกกว่าความลึกหลุมนั่นและถ้าความหนืดของชั้นพื้นผิวน้ำแข็งต่ำ เช่น ความหนืดของเพียว 2 น้ำแข็งที่ดาวพลูโตวัด 35 K อุณหภูมิพื้นผิว ( หรือระดับความหนืดของร่างน้ำแข็งที่อุ่นแต่อุณหภูมิบนพื้นผิวจะแยก pure-ch4 บนดาวพลูโต แล้วหลุมอุกกาบาตบนดาวพลูโตอาจจะมีความเหนียวหนืดอย่างผ่อนคลายยังอาจขยายและ sfd ปล่องปล่องภูเขาไฟและรักษาอายุ ที่นี่เราต้องสำรวจก่อนว่ากระบวนการเหล่านี้สามารถส่งผลกระทบต่อแสดง cratering บันทึกบนดาวพลูโต เราพบว่า พื้นผิวของพลูโตอาจปรากฏเป็นเด็กเนื่องจากผลกระทบเหล่านี้กว่าที่เป็นจริง นอกจากนี้เรายังพบว่า โดยการเปรียบเทียบของพลูโตคารอน cratering บันทึกของมันอาจเป็นไปได้เพื่อประเมินการสูญเสียทั้งหมด ความลึกของวัสดุจากพื้นผิวของพลูโตมากกว่าเวลาทางธรณีวิทยา และดังนั้น การประมาณการของพลูโตเวลาเฉลี่ยคะแนนหนี