Chapter 62The Flavor of Happiness“S

Chapter 62

The Flavor of Happiness

“So this is where you’ve been hiding.” At that moment Long Mo Er heard a familiar voice with little enthusiasm in her ears. A warm feeling suddenly lifted her heart.

She wasn’t really accustomed to the flat tone of Che Ye’s voice. She turned and looked toward him.

“How did you get here? What about older brother Gu Na Yan?”

“He had something to attend to so he already left. Weren’t you looking at the scenery? How did you end up here?” After he and Gu Na Ya finished their short conversation, he looked all around but didn’t see any sign of her. Concerned that something amiss happened to her, he kept looking and finally saw her off in the distance standing here.

“It was a little thrilling! There was a boy who fell in the water. After being fished out (of the water) he was gasping and we all thought he would die. We never expected that at the last moment a doctor would appear. He did something with his hands and somehow the boy woke up. Really wonderful! It like miracle happening!” A distinct radiant expression emerged in Long Mo Er’s eyes as she spoke, looking at Ye Che.

Ye Che attentively listened. He gazed at her, fascinated by the changes in her eyes so much so that he couldn’t get enough. He was becoming more and more addicted. He had absolutely no way to ignore it.

“That doctor is a very extraordinary person!” Long Mo Er said.

“Extraordinary?” Ye Che didn’t understand her use of that word.

“He wore a silver colored mask.”

“Silver colored mask?”

“Don’t know why he wore a mask!” Long Mo Er drew back the corners of her mouth and gazed in the direction where white figure disappeared.

“The world is full of extraordinary things. Wearing a mask is not that unusual. Don’t make impulsive statements.” Ye Che really didn’t know what was inside the small head in front of his eyes. Who knows what spurs the interest of young girls?

She really is very unique.

“Oh, I really didn’t think about that.” Long Mo Er exclaimed.

She immediately opened her mouth again and asked, “Older brother Gu Na Yan already left, so what are we doing next? Are we leaving?”

Not missing the constant changes in her eyes, between her words and her eyes, Ye Che guessed that she was not really serious about leaving. With a serene smile he said, “Today’s matter is almost completed. We don’t have anything really to do after this. Just now you joined the crowded so that you might not really take good look of Si Xin Lake’s beautiful scenery. Since we are not easy to come all the way here, let’s we stay here little longer before we leave. I’ll take you to look around.”

“Really?” Long Mo Er was a little overwhelmed by his generosity, speechlessly happy.

“don’t you want to take little longer to take a look? I thought you’d be happy here and not want to leave.” Ye Che said deliberately.

“No, I’ll go. I really don’t want to leave” Long Mo Er urgently denied. She didn’t know that Ye Che was joking with her.

“Then let’s go!”

Walking side by side, not close, yet not far from the lake, Long Mo Er and Ye Che were silent. Each were thoroughly enjoying this hard to come by moment.

As Long Mo Er looked at Ye Che by her side she was wondering whether God in looking down on her, was finally considering her yearning.

It seemed to be like her older sister chasing happiness; if you continued to chase happiness then it would get closer and closer.

But would the happy feelings continue? Would those feelings be allowed to keep going on this way and not stop? Was it possible?

She intensely felt this very sweet secret feeling. It was as if this sweet warm feeling was in her blood, permeating all her veins.

Could they really keep going forward this way?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 62 รสชาติแห่งความสุข"ดังนั้นนี่คือที่ที่คุณได้รับการหลบซ่อนตัวอยู่." ในช่วงเวลาที่ยาว Mo Er ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยด้วยความกระตือรือร้นน้อยในหูของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นอย่างกระทันหันยกหัวใจของเธอ. เธอไม่ได้จริงๆที่จะคุ้นเคยกับเสียงแบนของเสียงเจ๊เย เธอหันมองไปทางเขา. "วิธีที่คุณไม่ได้รับที่นี่? สิ่งที่เกี่ยวกับพี่ชาย Gu นาแยน? " " เขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะเข้าร่วมเพื่อให้เขาทิ้งแล้ว ไม่ได้คุณกำลังมองหาที่ทัศนียภาพ? คุณไม่จบวิธีขึ้นที่นี่? "หลังจากที่เขาและ Gu นายาเสร็จสิ้นการสนทนาสั้น ๆ ของพวกเขาเขามองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นสัญญาณของการใด ๆ ของเธอ กังวลว่าสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเธอเขาเก็บไว้ดูและในที่สุดก็เห็นเธอออกไปในระยะทางที่ยืนอยู่ที่นี่. "มันเป็นที่น่าตื่นเต้นน้อย! มีเด็กที่ตกอยู่ในน้ำเป็น หลังจากได้รับการตกปลาออก (จากน้ำ) เขาได้รับการอ้าปากค้างและเราทุกคนคิดว่าเขาจะตาย เราไม่เคยคาดหวังว่าในช่วงเวลาสุดท้ายแพทย์จะปรากฏ เขาทำอะไรด้วยมือของเขาและอย่างใดเด็กตื่นขึ้นมา ยอดเยี่ยมจริงๆ! มันเหมือนปาฏิหาริย์เกิดขึ้น! "นิพจน์กระจ่างใสที่แตกต่างกันโผล่ออกมาในสายตายาว Mo Er ขณะที่เธอพูดมองเจ้าเจ๊. เจ้าเจ๊ตั้งใจฟัง เขาจ้องมองมาที่เธอหลงใหลจากการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเธอมากเสียจนเขาไม่สามารถรับเพียงพอ เขาได้รับมากขึ้นและติดยาเสพติดมากขึ้น เขามีวิธีการอย่างจะไม่สนใจมันไม่มี. "หมอนั่นเป็นคนที่พิเศษมาก!" ยาว Mo Er กล่าวว่า. "วิสามัญ?" เจ้าเจ๊ไม่เข้าใจการใช้คำว่าเธอ. "เขาสวมหน้ากากสีเงิน." " สีเงินหน้ากาก? " " ไม่ทราบว่าทำไมเขาสวมหน้ากาก! "ยาว Mo Er ดึงกลับมุมปากของเธอและจ้องมองไปในทิศทางที่ตัวเลขสีขาวหายไป. " โลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่ธรรมดา สวมหน้ากากเป็นไม่ได้ว่าผิดปกติ อย่าทำให้งบห่าม. "เจ้าเจ๊จริงๆไม่ทราบว่ามีอะไรอยู่ในหัวเล็ก ๆ ในสายตาของเขา ใครจะรู้ว่าสิ่งที่สเปอร์สที่น่าสนใจของหญิงสาวได้หรือไม่เธอจริงๆคือไม่ซ้ำกันมาก. "โอ้ฉันจริงๆไม่ได้คิดเกี่ยวกับว่า." ยาว Mo Er อุทาน. ทันทีที่เธอเปิดปากของเธออีกครั้งและถามว่า "พี่ชาย Gu นาแยนแล้ว ที่เหลือดังนั้นสิ่งที่เรากำลังทำต่อไปหรือไม่ เราจะออก? " ไม่ได้หายไปมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในดวงตาของเธอระหว่างคำและดวงตาของเธอเจ้าเจ๊เดาได้ว่าเธอไม่ได้จริงๆร้ายแรงเกี่ยวกับการออก ด้วยรอยยิ้มอันเงียบสงบเขากล่าวว่า "เรื่องของวันนี้เกือบจะเสร็จสมบูรณ์ เราไม่ได้มีอะไรที่จะทำหลังจากนี้ เพียงแค่ตอนนี้คุณได้เข้าร่วมแออัดเพื่อที่คุณอาจไม่ได้จริงๆจะดูดีของทัศนียภาพที่สวยงามศรีซินทะเลสาบ เนื่องจากเราไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะมาทุกทางนี่ให้เราอยู่ที่นี่ต่อไปอีกหน่อยก่อนที่เราจะออกจาก ผมจะพาคุณมองไปรอบ ๆ . " " จริงเหรอ? "ยาว Mo Er เป็นเพียงเล็กน้อยจมโดยความเอื้ออาทรของเขาอย่างตื้นตันมีความสุข. " คุณไม่ต้องการที่จะใช้เวลานานกว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะดูหรือไม่? ฉันคิดว่าคุณจะมีความสุขที่นี่และไม่ต้องการที่จะออกจาก. "เจ้าเจ๊กล่าวว่าจงใจ. " ไม่ฉันจะไป ผมไม่ต้องการที่จะออก "ยาว Mo Er ปฏิเสธอย่างเร่งด่วน เธอไม่ได้รู้ว่าท่านเจ๊ล้อเล่นกับเธอ. "จากนั้นให้เป็นไป!" เดินเคียงข้างไม่ปิด แต่ไม่ไกลจากทะเลสาบยาวโมเอร์และเจ้าเจ๊เงียบ . แต่ละคนได้รับอย่างทั่วถึงเพลิดเพลินกับการนี้ยากที่จะมาโดยขณะนี้. As Long โม Er มองไปที่เจ้า Che โดยด้านข้างของเธอที่เธอกำลังสงสัยว่าพระเจ้าในมองลงมาของเธอในที่สุดก็พิจารณาจากความปรารถนาของเธอดูเหมือนจะเป็นเหมือนพี่สาวของเธอมีความสุขไล่; ถ้าคุณยังคงไล่ล่าความสุขแล้วมันจะได้ใกล้ชิดและใกล้ชิด. แต่จะรู้สึกมีความสุขต่อหรือไม่? ความรู้สึกเหล่านั้นจะได้รับอนุญาตให้ไปในทางนี้และไม่หยุด? มันเป็นไปได้หรือไม่เธออย่างเข้มข้นรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นความลับความรู้สึกหวานมาก มันเป็นเหมือนความรู้สึกอบอุ่นหวานนี้อยู่ในเลือดของเธอ, น้ำซับหลอดเลือดดำของเธอ. พวกเขาสามารถจริงๆให้ก้าวไปข้างหน้าด้วยวิธีนี้?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 62รสชาติของความสุข" นี่คุณปิดบัง " ตอนนั้นยาวโมเอ้อได้ยินเสียงคุ้นเคยกับความกระตือรือร้นของเล็ก ๆน้อย ๆในหู ความรู้สึกอบอุ่นพลันยกหัวใจเธอเธอไม่ชินจริงๆกับเสียงเรียบเสียงเจ๊ " เธอหันมองไปทางเขา" เธอมาที่นี่ได้ไง ? แล้วพี่กู นา เหยียน ? "" เขามีบางอย่างต้องทำเพื่อเขาแล้ว คุณไม่ได้มองทิวทัศน์ ? ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ ? " หลังจากเขาและ กู นา ยาเสร็จการสนทนาสั้น ๆของพวกเขา มองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเธอ กังวลว่าบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับเธอ เขาเอาแต่มอง และสุดท้ายเห็นเธอในระยะที่ยืนอยู่ที่นี่" มันเป็นเล็ก ๆน้อย ๆที่น่าตื่นเต้น ! มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งตกลงไปในน้ำ หลังจากถูกลากออกมา ( จากน้ำ ) เขา . . และเราก็คิดว่าเค้าจะตาย เราไม่เคยคาดหวังว่า ตอนนั้น หมอจะปรากฏขึ้น เขาทำอะไรกับมือของเขาแล้ว เด็กตื่น มหัศจรรย์จริงๆ ! มันเหมือนปาฏิหาริย์เกิดขึ้น " การแสดงออกชัดเจนสดใสขึ้นโมเอ้อตาตามที่เธอพูด มองเยเชเยเช อย่างตั้งใจฟัง เขาจ้องมองเธอ หลงใหลการเปลี่ยนแปลงในสายตาของเธอมากจนเขาไม่สามารถรับเพียงพอ เขาได้กลายเป็นมากขึ้นและติด เขาไม่มีทางที่จะไม่สนใจมัน" หมอนั่นเป็นคนที่พิเศษมาก ! " นานโมเอ้อ กล่าว" ที่พิเศษ " เยอึนไม่ได้เข้าใจเธอใช้คำ" เขาสวมหน้ากากสีเงิน”" หน้ากากสีเงิน "" ไม่รู้ว่าทำไมเขาใส่หน้ากาก ! " นานโมเอ้อดึงหลังมุมปากของเธอและจ้องมองไปในทิศทางที่ร่างสีขาวหายไป" โลกนี้เต็มไปด้วยสิ่งที่พิเศษ สวมหน้ากากไม่ได้ผิดปกติ อย่าให้งบห่าม " เยเช จริงๆ ไม่รู้ว่ามีอะไรในหัวเล็กๆ ในสายตาของเขา ใครจะรู้ว่า สเปอร์ส ความสนใจของหญิงสาว ?เธอพิเศษมากจริงๆ" โอ้ ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น นาน " โมเอ้ออุทานทันทีที่เธอเปิดปากของเธออีกครั้ง และถามว่า " พี่ กู นา ยัน ไปแล้ว แล้วเราจะทำอะไรต่อไป ? เราจะไปจากที่นี่ ? "ไม่พลาดการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในสายตาของเธอ ระหว่างคำพูดและสายตาของเธอ เยเช เดาว่าเธอไม่ได้คิดจริงจังเกี่ยวกับจากไป กับเซรีนยิ้ม เขากล่าวว่า " เรื่องของวันนี้เกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เราไม่ได้มีอะไรจริงๆต้องทำหลังจากนี้ ตอนนี้คุณเข้ามาแออัดดังนั้นคุณอาจไม่ได้จริงๆใช้เวลาดูดีบรรยากาศจังหวัดซินของทะเลสาบที่สวยงาม เนื่องจากเราไม่ได้มาง่ายๆนะ ขอเราพักหน่อยแล้ว ก่อนที่เราจะไป ผมจะพาคุณไปดูรอบ ๆ . "" จริงเหรอ ? " นานโมเอ้อคือจมเล็กน้อยโดยความเอื้ออาทรของเขา คอแข็ง มีความสุข" คุณไม่ต้องการที่จะใช้เวลาน้อยอีกต่อไปเพื่อดู ? ฉันคิดว่าคุณจะมีความสุขที่นี่และไม่อยากจะจากไป เยเช กล่าวว่า " จงใจ" ไม่ ผมจะไป ฉันไม่อยากทิ้งยาว " โมเอ้อด่วนปฏิเสธ เธอไม่รู้ว่า เยเช ล้อเล่นกับเธอ" งั้นไปกันเถอะ ! "เดินเคียงข้างกัน ไม่สนิท แต่ไม่ไกลจากทะเลสาบยาว โมเอ้อท่านเช เงียบ โดยแต่ละเพลิดเพลินยากที่จะมาด้วยครับถ้าโมเอ้อมองเยเช ข้างๆเธอ เธอจึงสงสัยว่าพระเจ้าดูถูกเธอ ก็พิจารณาความปรารถนาของเธอมันดูเหมือนจะเป็นเหมือนพี่สาวของเธอ ไล่ตามความสุข ถ้าคุณยังคงไล่ตามความสุขมันก็จะได้รับการใกล้ชิดและใกล้ชิดแต่จะรู้สึกมีความสุขต่อไป ก็ความรู้สึกเหล่านั้นได้รับอนุญาตให้เก็บไปในลักษณะนี้ และไม่ได้หยุด มันเป็นไปได้ ?เธอแรงๆ รู้สึกสึกลับนี้หวานมาก มันเหมือนความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานอยู่ในสายเลือด ไปเลยตัวเธอทั้งหมดสามารถที่พวกเขาจริงๆให้ก้าวไปข้างหน้าด้วยวิธีนี้ ?