2.3.3. Calculation of the suitabili

2.3.3. Calculation of the suitability index
We assessed waterbird habitat suitability in the West Songnen
Plain by overlaying factor layers using ArcGIS 9.3 software. These
data layers were translated into numerical data before the index of
habitat suitability was calculated, and all data were standardized.
The waterbird habitat suitability was graded as good (75–100), fair
(50–75), poor (25–50), and not suitable (0–25).
The AHP method was adopted to determine reliable and
objective weights for the factors. This method combines the relationships
between habitat suitability factors (David and Ludwig,
2006). The main steps of the AHP to determine the weights of
each factor are as follows (Dolan, 2008): (1) define the decision
elements (habitat suitability factors); (2) construct the decision
model, with a linear function adopted to calculate the integrated
index; (3) decompose and make pairwise comparisons to determine
local priorities; (4) combine the scales created through the
pairwise comparisons to determine how well the options can be
expected to meet the goal; (5) perform a sensitivity analysis,
if desired, to allow a range of sensitivity analyses to determine how
different judgments or assumptions affect the analysis; (6) either
make a decision or go back and refine the analysis until everyone
is satisfied that a decision can be made.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3.3 การคำนวณดัชนีความเหมาะสมเราประเมินความเหมาะสมของที่อยู่อาศัยของนกน้ำในเวสต์ Songnen ธรรมดาโดยซ้อนทับชั้นปัจจัยที่ใช้ ArcGIS 9.3 ซอฟแวร์ เหล่านี้ชั้นข้อมูลที่แปลเป็นข้อมูลตัวเลขก่อนที่ดัชนีของความเหมาะสมของที่อยู่อาศัยที่คำนวณได้และข้อมูลทั้งหมดที่ได้รับมาตรฐาน. ความเหมาะสมของที่อยู่อาศัยของนกน้ำที่ได้รับการจัดลำดับที่ดี (75-100) ยุติธรรม(50-75) ที่ไม่ดี (25-50) และไม่เหมาะ (0-25). วิธี AHP ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบที่น่าเชื่อถือและน้ำหนักวัตถุประสงค์สำหรับปัจจัย วิธีการนี้จะรวมความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยความเหมาะสมที่อยู่อาศัย (เดวิดและลุดวิก 2006) ขั้นตอนหลักของ AHP เพื่อตรวจสอบน้ำหนักของแต่ละปัจจัยดังต่อไปนี้(Dolan, 2008): (1) กำหนดตัดสินใจองค์ประกอบ(ปัจจัยความเหมาะสมที่อยู่อาศัย); (2) การสร้างการตัดสินใจรูปแบบที่มีฟังก์ชั่นเชิงเส้นที่นำมาใช้ในการคำนวณรวมดัชนี; (3) การย่อยสลายและทำการเปรียบเทียบจากจำนวนที่จะกำหนดลำดับความสำคัญของท้องถิ่น (4) รวมเครื่องชั่งที่สร้างขึ้นผ่านการเปรียบเทียบจากจำนวนที่จะกำหนดวิธีการที่ดีในตัวเลือกที่สามารถคาดหวังว่าจะบรรลุเป้าหมายนั้น (5) ดำเนินการวิเคราะห์ความไว, หากต้องการที่จะอนุญาตให้ช่วงความไวของการวิเคราะห์เพื่อกำหนดวิธีการตัดสินที่แตกต่างกันหรือสมมติฐานที่ส่งผลกระทบต่อการวิเคราะห์; (6) อย่างใดอย่างหนึ่งในการตัดสินใจหรือกลับไปและปรับแต่งการวิเคราะห์จนทุกคนเป็นที่พอใจว่าการตัดสินใจที่สามารถทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3.3 . การคำนวณดัชนีความเหมาะสม
เราประเมินความเหมาะสมในตะวันตก songnen เตที่อยู่อาศัย
ธรรมดาโดยการซ้อนชั้นคูณด้วย 10 ซอฟต์แวร์
ข้อมูลเหล่านี้ชั้นถูกแปลเป็นข้อมูลตัวเลขก่อนที่ดัชนีความเหมาะสมของที่อยู่อาศัย
คำนวณและข้อมูลทั้งหมดถูกมาตรฐาน เห็นความเหมาะสม
ที่อยู่อาศัยเป็นเกรดดี ( 75 - 100 ) , แฟร์
( 50 - 75 )น่าสงสาร ( 25 – 50 ) และไม่เหมาะ ( 0 - 25 )
วิธี AHP เป็นลูกบุญธรรมเพื่อตรวจสอบความน่าเชื่อถือและ
วัตถุประสงค์น้ำหนักปัจจัย . วิธีนี้รวม ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ( เดวิด

และ ลุดวิก , 2006 ) ขั้นตอนหลักของการกำหนดน้ำหนักความสำคัญของปัจจัยแต่ละด้านมีดังนี้ (
Dolan , 2008 ) : ( 1 ) กำหนดองค์ประกอบการตัดสินใจ
( ปัจจัยความเหมาะสมของที่อยู่อาศัย )( 2 ) สร้างการตัดสินใจ
รูปแบบกับฟังก์ชันเชิงเส้นใช้คำนวณดัชนีรวม
; ( 3 ) เน่าและให้เปรียบเทียบคู่หา
ลำดับความสำคัญท้องถิ่น ; ( 4 ) รวมเครื่องชั่งสร้างขึ้นผ่าน
เปรียบเทียบคู่จะตรวจสอบอย่างไรดีตัวเลือกสามารถ
คาดว่าจะพบเป้าหมาย ( 5 ) ดำเนินการวิเคราะห์ความไว
หากต้องการเพื่อให้ช่วงของความไวของการวิเคราะห์เพื่อหาวิธีการที่แตกต่างกันหรือสมมติฐาน
มีผลต่อการวิเคราะห์ ; ( 6 ) เหมือนกัน
การตัดสินใจหรือกลับไปปรับปรุงการวิเคราะห์จนทุกคน
พอใจว่า การตัดสินใจจะทำ