The first Summit of the Americas, i

The first Summit of the Americas, in 1994, was a moment of great promise. Thirty-four countries of the Western Hemisphere -- including the United States, plus many newly democratic states busily opening their economies -- signed a declaration affirming their mutual commitment to representative democracy and social justice and to negotiating a single Free Trade Area of the Americas (FTAA). But by the second summit, four years later, that promise had already begun to dim. Brazil showed less interest in hemispheric free trade than in consolidating a subregional trading bloc, and the ambitious goal of free trade for all was sidelined and eventually abandoned. The fourth summit, in Argentina in 2005, was dominated by noisy counterdemonstrations (headlined by Venezuela's Hugo Chavez) that overshadowed any official business. The fifth Summit of the Americas, held in Trinidad and Tobago last month, marked the further eclipse of the original inter-American dream -- an open, U.S.-led network of stable democracies with free markets, effective governments, and strong social policies. In the presence of a rock-star U.S. president, Chavez behaved himself, famously approaching Barack Obama to say, "I want to be your friend." But at the conclusion of the weekend conclave, Chavez and his political allies (members of his Bolivarian Alternative for Latin America, or ALBA) refused to sign the summit communiqué -- a rare break in the protocol of such normally heavily choreographed meetings. For the last year, diplomats had been working closely to negotiate word changes with Bolivia, Ecuador, Honduras, Nicaragua, and Venezuela, with the understanding that the edits would result in consensus. Not signing the final communiqué -- intended to serve as a plan of action for future inter-American collaboration -- was a public act of betrayal and an open rebellion against any revival of a true inter-American system. The Trinidad Summit was a personal triumph for Barack Obama. But ALBA's clever tactics, along with some U.S. missteps and Brazil's continued preference for subregionalism, diminished the prospects for any rebirth of a full-fledged inter-American system. When Chavez circled the table to present the president of the United States with a Spanish-language copy of Eduardo Galeano's Open Veins of Latin America: Five Centuries of the Pillages of a Continent -- a polemic that blames
Latin American poverty on U.S. imperialism -- the wily former military officer unveiled the two-track strategy he would deploy throughout the weekend: befriend the radiant man, defame his damned country. For such U.S.-led "flexible functionalism" to appeal to Latin Americans, the U.S. political system will have to do a better job at considering Latin American interests. Rather than lead the anti-imperialist charge himself, Chavez slyly assigned the harshest public polemics to two of his deeply indebted vassals, the presidents of Argentina and Nicaragua. Speaking first, Cristina Fernandez de Kirchner -- a loyal member of the recidivist Peronist Party, called on the United States to make up for lost decades and not repeat the mistakes of the past. Next, and just before Obama spoke, Daniel Ortega raised the stakes by declaring that "capitalism is putting an end to mankind . . . destroying all of us and leading to the end of the world, digging our graves." Obama dealt with these various ideological attacks much the way he responds to criticism at home: dispassionately, without apparent malice, and elevating reason over emotion. To Kirchner and Ortega, Obama quipped: "I didn't come here to debate the past -- I came here to deal with the future. I believe, as some of our previous speakers have stated, that we must learn from history, but we can't be trapped by it." And in response to Ortega's claims that U.S. policies had only further impoverished his nation -- despite billions in foreign assistance -- the president admonished, "We will be partners in helping to alleviate poverty. But the American people have to get some positive reinforcement if they are to be engaged in the efforts to lift other countries out of the poverty that they're experiencing." Obama's capacity to deftly deliver gentle jabs with a cool demeanor and to combine leadership with listening served him well in Latin America. In his final press conference, he suggested that he had been consciously working to regain the confidence of the more moderate Latin states. "As a consequence of a summit like this, it becomes much easier for our friends -- countries like Mexico or Colombia, that are stalwart partners with us on issues like drug trafficking -- it becomes much easier for them to work with us because their neighbors and their populations see us as a force for good or at least not a force for ill." But, on its own, Obama's personal triumph in Trinidad will not recast regional attitudes toward U.S. policy -- or rebuild the increasingly fractured inter-American system. Cuba proved a particularly difficult problem -- a sign of troubles to come in inter-American relations. Just a few days prior to the summit, the Obama administration announced that it would liberalize travel and remittances for Cuban-Americans but not yet advance to the openness of the final Clinton years, when it was rather easy for Americans in general to visit the island. The hasty, minor tinkering with Cuba policy did not satisfy Latin American leaders. Instead, U.S. timidity allowed Chavez, in
championing Cuba, to position himself as the spokesperson for regional opinion. By the summit's close, the secretary general of the Organization of American States, the Chilean José Miguel Insulza, drifted away from an earlier, cautious position on Cuba to seeming to favor Cuban re-entry into the OAS. Going forward, the Cuba issue could immobilize the organization -- and should communist Cuba gain entry, diminish it from within. With the spirit of an all-inclusive hemispherism in eclipse, the United States will have to shop around or create forums where it can pursue its interests with willing partners -- what in the Western Hemisphere becomes a hub-and-spoke system. The country composition of the spokes will vary depending on the issue at hand -- on energy, the spokes will likely include Canada, Brazil, Chile, Mexico, and maybe Bolivia and Ecuador; for immigration, the Caribbean, Central America, Mexico, and possibly some Andean nations; for economic relief for the poor, countries that share some similar approaches include Brazil, Mexico, and perhaps Nicaragua, among others; on counternarcotics, Guatemala, Mexico, and Andean nations. Extrahemispheric powers such as China, Europe, and Japan might be included in some working coalitions when appropriate. For such U.S.-led "flexible functionalism" to appeal to Latin Americans, the U.S. political system will have to do a better job at considering Latin American interests -- whether the issue is bilateral free-trade agreements, comprehensive immigration reform, border politics and arms trafficking, or more rational narcotics policies. In light of the many other pressing issues facing the administration and the deep divisions on many inter-American matters within the Democratic Party and U.S. Congress, forward-looking decision-making cannot be taken for granted. As a fallback methodology, flexible functionalism ("modular multilateralism," as I phrased it in an earlier era) is not necessarily bad. It is easier to work effectively with a smaller number of genuinely interested governments than with an unwieldy crowd laced with disruptive elements. But such an approach runs the risk of further alienating those excluded and raises questions of legitimacy. A hybrid form of flexible functionalism may evolve in which regional institutions -- such as the OAS and the Inter-American Development Bank -- issue broad statements on specific issues, granting some umbrella legitimacy to smaller-group coalitions of the constructively engaged governments. At the fifth Summit of the Americas, Obama presented the new body language of the U.S. presidency. But he has yet to fully refurbish the American brand, such that the rejectionist countries still felt it was in their interests -- that the benefits outweighed the costs -- to buck a U.S.-led inter-Americanism. The question still remains whether a results-oriented, hub-and-spoke flexible functionalism will pull friendly states back into the U.S. orbit and gradually persuade the rejectionist states that, on balance, they would do better to diminish their anti-Americanism, if not abandon it altogether.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประชุมสุดยอดครั้งแรกของทวีปอเมริกา ในปี 1994 ช่วงเวลาของสัญญาที่ดีได้ 4 ประเทศในซีกโลกตะวันตกที่ —รวมทั้งสหรัฐอเมริกา บวกหลายรัฐประชาธิปไตยเพิ่งเปิดประเทศของพวกเขาสร้าง - ลงนามประกาศการเห็นพ้องความมุ่งมั่นร่วมกันของตัวแทนประชาธิปไตยและความยุติธรรมทางสังคม และ การเจรจาต่อรองคำเดียวเขตการค้าเสรีของอเมริกา (FTAA) แต่ โดยซัมมิทสอง สี่ปีหลัง สัญญาที่ได้เริ่มพร่ามัว บราซิลพบน้อยสนใจใน hemispheric ค้าเสรีมากกว่าในรวม subregional ค้าค่าย และ sidelined และยกเลิกในที่สุดเป้าหมายทะเยอทะยานของการค้าเสรีทั้งหมด สุดยอด 4 ในอาร์เจนตินาในปี 2548 ถูกครอบงำ โดย counterdemonstrations คะ (headlined โดยชาเวซ Hugo ของเวเนซุเอลา) ที่ overshadowed ราชการใด ๆ อเมริกา ยอดห้าจัดขึ้นในประเทศตรินิแดดและโตเบโก เดือนเครื่องคราสเพิ่มเติมของความฝันอเมริกันระหว่างเดิม - การเปิด led สหรัฐอเมริกาเครือข่ายมั่นคงเหมือน ๆ ฟรีตลาด มีประสิทธิภาพรัฐบาล นโยบายสังคมที่แข็งแรง ในต่อหน้าของประธานาธิบดีสหรัฐฯ เป็นดาวหิน ชาเวซประพฤติตัวเอง ซึ่งกำลัง Barack Obama ว่า "ฉันต้องการเป็นเพื่อนกัน" แต่ที่สรุปการประชุมเลือกตั้งวันหยุด ชาเวซ และเขาเมืองพันธมิตร (สมาชิกทดแทนเขาโบลีวาร์แห่งริกา หรืออัลบา) ปฏิเสธที่จะเซ็นดีสุดยอด - แบ่งยากในโพรโทคอลผลปกติหนักคณะประชุม สำหรับปี ทูตได้ทำงานอย่างใกล้ชิดต่อคำเปลี่ยนแปลงกับโบลิเวีย เอกวาดอร์ ฮอนดูรัส นิการากัว และ เวเนซุเอลา ด้วยความเข้าใจว่า การแก้ไขจะส่งผลช่วย ไม่ลงชื่อดีสุดท้าย - จุดประสงค์เพื่อใช้เป็นแผนการดำเนินการในอนาคตร่วมกันระหว่างอเมริกา - พระราชบัญญัติสาธารณะทรยศและต้านการฟื้นฟูของระบบระหว่างอเมริกันแท้ที่เปิด การประชุมสุดยอดประเทศตรินิแดดเป็นชัยชนะส่วนบุคคลสำหรับ Barack Obama แต่แนวโน้มในการเกิดใหม่ของระบบระหว่างอเมริกันเต็มเปี่ยมการลดลงของอัลบาฉลาดกลยุทธ์ บาง missteps สหรัฐอเมริกาและของบราซิลชอบอย่างต่อเนื่องสำหรับ subregionalism เมื่อชาเวซจัดตารางนำเสนอประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกากับสำเนาภาษาสเปนของ Eduardo Galeano เปิดหลอดเลือดดำของละติน: ห้าศตวรรษของ Pillages ของทวีป - polemic ที่ blamesริกาความยากจนในลัทธิจักรวรรดินิยมสหรัฐอเมริกา - เจ้าหน้าที่ทางทหารของอดีตวัฒนธรรมเปิดตัวกลยุทธ์ติดตามสองเขาจะจัดตลอดทั้งวันหยุด: ผูกมิตรคนสดใส หมิ่นประมาทประเทศของเขาคนนั้น การกล่าวนำสหรัฐฯ "ยืดหยุ่น functionalism" อ้อนให้อเมริกันละติน ระบบการเมืองของสหรัฐอเมริกาจะต้องทำงานดีในการพิจารณาสถานที่ละตินอ แทนที่นำค่าธรรมเนียม imperialist ป้องกันตัวเอง ชาเวซกำหนด polemics สาธารณะ harshest ควักสอง vassals ใครลึกของเขา ประธานาธิบดีของอาร์เจนตินาและนิการากัว พูดครั้งแรก เรจเฟอร์นานเด de Kirchner - สมาชิกภักดี recidivist พรรค Peronist เรียกสหรัฐอเมริกาที่จัดทำขึ้นสำหรับทศวรรษที่สูญหาย และไม่ทำซ้ำความผิดพลาดในอดีต และถัดไป เพียงก่อนพูด Obama, Daniel Ortega ยกการแข่งขัน โดยประกาศที่ "ทุนนิยมจะทำให้สิ้นสุดมนุษย์...ทำลายทั้งหมดของเรา และนำไปสู่การสิ้นสุดของโลก ขุดหลุมฝังศพของเรา" Obama ลแก้เหล่านี้ต่าง ๆ อุดมการณ์โจมตีมากวิธีเขาตอบวิจารณ์บ้าน: dispassionately โดยไม่ต้องเจ็บแค้นชัดเจน elevating เหตุผลเหนืออารมณ์ความรู้สึก Kirchner และ Ortega, Obama นี่: "ฉันไม่ได้มาที่นี่นานอดีต - ฉันมาที่นี่เพื่อจัดการกับอนาคต ผม เป็นของลำโพงของเราก่อนหน้านี้ได้ระบุไว้ ที่เราต้องเรียนรู้จากประวัติศาสตร์ แต่เราไม่ติดอยู่ ด้วยก็ " และตอบสนองต่อการเรียกร้องของ Ortega นโยบายสหรัฐอเมริกามีเพียงเพิ่มเติม impoverished ประเทศเขา - แม้พันล้านช่วยเหลือต่างประเทศ - ประธานตักเตือน "เราจะ เป็นพันธมิตรในการช่วยบรรเทาความยากจน แต่คนอเมริกันต้องได้รับการเสริมแรงทางบวกบางถ้าพวกเขาจะสามารถเข้าร่วมในความพยายามที่จะยกประเทศออกจากความยากจนที่พวกเขากำลังประสบ" กำลังการผลิตของ Obama deftly ส่งอ่อนโยน jabs ด้วยกิริยาท่าทางที่เย็น และรวมความเป็นผู้นำกับการฟังบริการเขาดีในสหรัฐอเมริกา ในการแถลงข่าวของเขาสุดท้าย เขาบอกว่า เขามีสติทำงานเพื่อฟื้นความเชื่อมั่นของละตินมากปานกลางอเมริกา "เป็นลำดับสุดยอดเช่นนี้ จะกลายเป็นง่ายมากสำหรับเพื่อนเรา - ประเทศเช่นเม็กซิโกหรือโคลัมเบีย ที่ stalwart คู่ค้ากับเราในเรื่องเช่นค้ายาเสพติด - จะกลายเป็นง่ายมากให้ทำงานกับเราเนื่องจากบ้านของพวกเขาและประชากรของพวกเขาเห็นเราเป็นแรงสำหรับดี หรือน้อยไม่แรงสำหรับป่วย" ได้ นั้นเอง ชัยชนะส่วนบุคคลของ Obama ในตรินิแดดจะไม่ recast เจตคตินโยบายสหรัฐอเมริกา - ภูมิภาคสร้างระบบอเมริกันระหว่าง fractured มากขึ้น คิวบาพิสูจน์ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหา - เครื่องหมายของความทุกข์มาในความสัมพันธ์ระหว่างอเมริกัน เพียงไม่กี่วันก่อนการประชุมสุดยอด บริหาร Obama ประกาศว่า จะ liberalize เดินทางและชำระเงินผ่านธนาคารสำหรับคิวบาอเมริกัน แต่ยังไม่ได้ เลื่อนไปเปิดปีคลินตันสุดท้าย เมื่อมันเป็นค่อนข้างง่ายสำหรับคนอเมริกันโดยทั่วไปชมเกาะ การนำ รอง tinkering กับคิวบานโยบายไม่สนองผู้นำอเมริกันละติน แทน timidity สหรัฐฯ อนุญาตชาเวซ ในchampioning คิวบา การวางตำแหน่งตัวเองเป็นโฆษกสำหรับภูมิภาคเห็น โดยปิดการประชุมสุดยอด เลขานุการทั่วไปขององค์กรของอเมริกันอเมริกา Chilean José Miguel Insulza ลอยจากตำแหน่งก่อนหน้า ระมัดระวังการในคิวบาเพื่อด้วยโปรดกลับเข้าคิวบาเป็น OAS ก้าวไปข้างหน้า ปัญหาคิวบาได้ immobilize องค์กร - กควรคอมมิวนิสต์คิวบาได้รับรายการ หรอมันจากภายใน ด้วยจิตวิญญาณของ hemispherism ที่รวมทุกบริการในคราส สหรัฐอเมริกาจะมีร้านรอบ ๆ หรือสร้างฟอรั่มที่จะสามารถติดตามความสนใจกับคู่ค้ายินดี - อะไรในซีกโลกตะวันตกกลายเป็นระบบศูนย์กลาง และพูด องค์ประกอบประเทศซี่จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับปัญหาตลอด - ในพลังงาน ซี่มีแนวโน้มจะรวมแคนาดา บราซิล ชิลี เม็กซิโก และทีโบลิเวีย และ เอกวาดอร์ สำหรับการตรวจคนเข้าเมือง แคริบเบียน อเมริกากลาง เม็กซิโก และอาจบาง Andean ประเทศ สำหรับบรรเทาเศรษฐกิจสำหรับคนยากจน ประเทศที่ใช้แนวทางบางอย่างคล้ายคลึงกันได้แก่บราซิล เม็กซิโก และที นิการากัว หมู่คนอื่น ๆ ใน counternarcotics ประเทศกัวเตมาลา ประเทศเม็กซิโก และ Andean Extrahemispheric อำนาจเช่นจีน ยุโรป และญี่ปุ่นอาจอยู่ใน coalitions ทำงานบางอย่างความเหมาะสม สำหรับดังกล่าวสหรัฐฯ นำ "ยืดหยุ่น functionalism" อ้อนให้อเมริกันละติน ระบบการเมืองของสหรัฐอเมริกาจะต้องทำงานดีกว่าที่ พิจารณาริกาสนใจ- ว่าปัญหานี้เป็นข้อตกลงทวิภาคีค้าฟรี ปฏิรูปครอบคลุมตรวจคนเข้าเมือง เมืองชายแดน และอาร์มนโยบายยาเสพติดค้ามนุษย์ หรือเหตุผลเพิ่มเติม เมื่อหลายอื่น ๆ กดปัญหาหันหน้าเข้าหาการจัดการและส่วนลึกในหลายเรื่องระหว่างอเมริกันภายในพรรคประชาธิปไตยและรัฐสภาคองเกรส ตัดสินใจจากไม่สามารถได้รับการ เป็นวิธีย้อนกลับ ยืดหยุ่น functionalism ("โมดุล multilateralism เป็นฉัน phrased ในยุคก่อนหน้า) ไม่จำเป็นต้องเลว ง่ายต่อการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพกับจำนวนขนาดเล็กของรัฐบาลจริงใจสนใจกว่ากับฝูงชน unwieldy laced กับองค์ประกอบของขวัญได้ แต่วิธีการทำงานความเสี่ยงเพิ่มเติม alienating ที่แยกออกไป และคำถามความชอบธรรมของ แบบไฮบริดของ functionalism ยืดหยุ่นอาจพัฒนาในประเด็นที่สถาบันภูมิภาค -เช่น OAS และ ธนาคารพัฒนาระหว่างอเมริกา - งบคร่าว ๆ ในประเด็นเฉพาะ สิทธิชอบธรรมบางร่มขนาดเล็กกลุ่ม coalitions ของรัฐบาลส่วนร่วมสร้างสรรค์ ที่ห้ายอดทวีปอเมริกา Obama แสดงภาษากายใหม่ของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา แต่เขายังไม่ได้ไอแบรนด์อเมริกัน อย่างเช่นที่ประเทศ rejectionist ยังรู้สึกว่า มันเป็นประโยชน์ตน - ให้ประโยชน์ outweighed ราคาต้นทุน - ฝืนนำสหรัฐฯ Americanism ระหว่างการ คำถามยังคงว่ามุ่ง เน้นผลลัพธ์ ฮับ และพูด functionalism ยืดหยุ่นจะดึงมิตรอเมริกากลับเข้ามาในวงโคจรของสหรัฐฯ และค่อย ๆ ชักชวน rejectionist ที่ระบุว่า ดุล พวกเขาจะทำดีเพื่อหรี่ anti-Americanism ตน ถ้า ไม่ละทิ้งทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประชุมสุดยอดครั้งแรกของอเมริกาในปี 1994 เป็นช่วงเวลาของสัญญาที่ดี สามสิบสี่ประเทศในซีกโลกตะวันตก - รวมทั้งสหรัฐอเมริกาบวกหลายรัฐประชาธิปไตยที่เพิ่งเปิดยุ่งเศรษฐกิจของพวกเขา - ลงนามในประกาศยืนยันความมุ่งมั่นร่วมกันของพวกเขาเพื่อตัวแทนประชาธิปไตยและความยุติธรรมทางสังคมและการเจรจาต่อรองเดียวเขตการค้าเสรีของอเมริกา (FTAA) แต่ด้วยการประชุมสุดยอดที่สองสี่ปีต่อมาสัญญาที่ได้เริ่มขึ้นแล้วที่สลัว บราซิลแสดงความสนใจน้อยลงในการค้าระหว่างสมองซีกฟรีกว่าในการรวมกลุ่มซื้อขายอนุภูมิภาคและเป้าหมายที่ท้าทายของการค้าเสรีทั้งหมดถูกกีดกันและถูกทอดทิ้งในที่สุด การประชุมสุดยอดที่สี่ในอาร์เจนตินาในปี 2005 ถูกครอบงำโดย counterdemonstrations มีเสียงดัง (พาดหัวโดยเวเนซุเอลา Hugo Chavez) ที่บดบังธุรกิจอย่างเป็นทางการใด ๆ การประชุมสุดยอดที่ห้าของอเมริกาที่จัดขึ้นในตรินิแดดและโตเบโกเดือนที่ผ่านมามีการทำเครื่องหมายคราสต่อไปของเดิมระหว่างความฝันอเมริกัน - เครือข่ายแบบเปิดที่นำโดยสหรัฐของระบอบประชาธิปไตยที่มั่นคงกับตลาดเสรีรัฐบาลที่มีประสิทธิภาพและนโยบายทางสังคมที่แข็งแกร่ง ในการปรากฏตัวของร็อคดาวประธานาธิบดีสหรัฐชาเวซประพฤติตัวเองมีชื่อเสียงใกล้บารักโอบาจะพูดว่า "ฉันต้องการที่จะเป็นเพื่อนของคุณ." แต่ที่ข้อสรุปของที่ประชุมวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ชาเวซและพันธมิตรทางการเมืองของเขา (สมาชิกของ Bolivarian ทางเลือกของเขาสำหรับละตินอเมริกาหรือ ALBA) ปฏิเสธที่จะลงนามในการประชุมสุดยอดcommuniqué - หยุดพักหายากในโปรโตคอลของการประชุมดังกล่าวได้ตามปกติออกแบบท่าเต้นอย่างหนัก สำหรับปีที่ผ่านมานักการทูตได้ทำงานอย่างใกล้ชิดกับการเจรจาต่อรองการเปลี่ยนแปลงคำที่มีโบลิเวียเอกวาดอร์ฮอนดูรัสนิการากัวและเวเนซูเอลาด้วยความเข้าใจว่าการแก้ไขจะส่งผลให้ความเห็นเป็นเอกฉันท์ ไม่ได้ลงนามในแถลงการณ์ร่วมสุดท้าย - วัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็นแผนของการดำเนินการในอนาคตระหว่างอเมริกันการทำงานร่วมกัน - ได้รับการกระทำของประชาชนในการทรยศและเปิดการจลาจลต่อต้านการฟื้นฟูใด ๆ ของระบบระหว่างอเมริกันที่แท้จริง ตรินิแดดประชุมสุดยอดเป็นชัยชนะส่วนตัวสำหรับบารักโอบา แต่ ALBA ของกลยุทธ์ฉลาดพร้อมกับบางส่วนของสหรัฐนับครั้งไม่ถ้วนและการตั้งค่าอย่างต่อเนื่องของบราซิลสำหรับ subregionalism ลดลงโอกาสในการเกิดใหม่ของที่เต็มเปี่ยมระบบระหว่างอเมริกัน เมื่อชาเวซวนตารางที่จะนำเสนอประธานของสหรัฐอเมริกากับสำเนาภาษาสเปนของ Eduardo Galeano เปิดหลอดเลือดดำของละตินอเมริกา: ห้าศตวรรษของ Pillages ของทวีป - ทะเลาะโทษที่
ยากจนในละตินอเมริกาจักรวรรดินิยมสหรัฐ - นายทหารเขี้ยวลากดินอดีตเปิดตัวกลยุทธ์สองแทร็คที่เขาจะปรับใช้ตลอดทั้งสัปดาห์: เป็นเพื่อนกับคนที่สดใสทำให้เสียชื่อเสียงของประเทศของเขาถูกสาป สำหรับการดังกล่าวที่นำโดยสหรัฐ "functionalism ความยืดหยุ่น" เพื่อดึงดูดความสนใจของชาวอเมริกันละตินระบบการเมืองของสหรัฐจะต้องทำผลงานได้ดีกว่าที่พิจารณาผลประโยชน์ของละตินอเมริกา แทนที่จะนำไปสู่ค่าใช้จ่ายต่อต้านจักรวรรดินิยมตัวเองชาเวซที่ได้รับมอบหมายมีเลศนัยที่เลวร้ายของประชาชนที่จะโต้เถียงสอง vassals หนี้ลึกของเขาประธานาธิบดีของอาร์เจนตินาและนิคารากัว พูดครั้งแรกที่คริสตินาเฟอร์นันเดอเคิร์ชเนอ - สมาชิกที่ซื่อสัตย์ของ recidivist Peronist พรรคเรียกร้องให้ประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะทำขึ้นสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาหายไปและไม่ซ้ำความผิดพลาดที่ผ่านมา ถัดไปเพียงก่อนที่โอบามาพูดแดเนียลออร์เตก้ายกเดิมพันโดยประกาศว่า "ทุนนิยมจะยุติเพื่อมนุษยชาติ... ทำลายทั้งหมดของเราและนำไปสู่การสิ้นสุดของโลกขุดหลุมฝังศพของเรา." โอบามาจัดการกับการโจมตีลัทธิต่างๆเหล่านี้มากวิธีการที่เขาตอบสนองต่อการวิจารณ์ที่บ้าน: dispassionately โดยไม่มีความอาฆาตพยาบาทที่ชัดเจนและยกเหตุผลมากกว่าอารมณ์ เพื่อ Kirchner และกาซาโอบามาเหน็บว่า "ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่ออภิปรายที่ผ่านมา - ฉันมาที่นี่เพื่อจัดการกับอนาคตผมเชื่อว่าเป็นบางส่วนของลำโพงก่อนหน้านี้ของเราได้รับรู้ว่าเราจะต้องเรียนรู้จากประวัติศาสตร์ แต่. เราไม่สามารถติดมัน. " และในการตอบสนองต่อการเรียกร้องของกาซาว่านโยบายสหรัฐได้ยากจนเพียงต่อประเทศของเขา - แม้จะมีพันล้านในการให้ความช่วยเหลือต่างประเทศ - ประธานตำหนิว่า "เราจะเป็นคู่ค้าในการช่วยบรรเทาความยากจน แต่คนอเมริกันจะต้องได้รับการเสริมแรงบวกบางส่วนถ้า. พวกเขาจะมีส่วนร่วมในความพยายามที่จะยกประเทศอื่น ๆ ออกจากความยากจนที่พวกเขากำลังประสบอยู่. " ความจุของโอบามาที่จะส่งมอบช่ำชองศัตรูอ่อนโยนกับท่าทางเย็นและความเป็นผู้นำที่จะรวมกับฟังทำหน้าที่เขาดีในละตินอเมริกา ในการแถลงข่าวครั้งสุดท้ายของเขาเขาบอกว่าเขาได้รับสติทำงานเพื่อฟื้นความเชื่อมั่นของประเทศลาตินมากพอสมควร "เป็นผลมาจากการประชุมสุดยอดเช่นนี้มันจะกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับเพื่อนของเรา - ประเทศเช่นเม็กซิโกโคลอมเบียหรือว่าเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งกับเราในปัญหาเช่นค้ายาเสพติด - มันกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะทำงานกับเราเพราะพวกเขา เพื่อนบ้านและประชากรของพวกเขาเห็นเราเป็นแรงดีหรืออย่างน้อยไม่แรงไม่ดี. " แต่ในตัวของมันเองที่ประสบความสำเร็จส่วนบุคคลของโอบามาในตรินิแดดจะไม่หล่อทัศนคติที่มีต่อภูมิภาคนโยบายของสหรัฐ - หรือสร้างระบบระหว่างอเมริกันร้าวมากขึ้น คิวบาพิสูจน์แล้วว่าเป็นปัญหาที่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง - เป็นสัญญาณของปัญหาที่จะมาในความสัมพันธ์ระหว่างชาวอเมริกัน เพียงไม่กี่วันก่อนที่จะมีการประชุมสุดยอดบริหารโอบามาประกาศว่าจะเปิดเสรีการเดินทางและการส่งเงินสำหรับคิวบาอเมริกัน แต่ยังไม่ได้เข้าสู่การเปิดกว้างของคลินตันปีสุดท้ายเมื่อมันค่อนข้างง่ายสำหรับชาวอเมริกันโดยทั่วไปในการเยี่ยมชมเกาะ . รีบร้อนเล็กน้อย tinkering กับนโยบายของคิวบาไม่พอใจผู้นำละตินอเมริกา แต่ความหวาดกลัวสหรัฐชาเวซได้รับอนุญาตใน
การต่อสู้คิวบาการวางตำแหน่งตัวเองในฐานะโฆษกการแสดงความเห็นในระดับภูมิภาค โดยปิดการประชุมสุดยอดของเลขาธิการองค์การรัฐอเมริกัน, ชิลีJoséมิเกล Insulza, ลอยห่างออกไปจากก่อนหน้านี้ตำแหน่งระมัดระวังในคิวบาดูเหมือนจะชอบ re-entry คิวบาเข้า OAS ก้าวไปข้างหน้าปัญหาคิวบาสามารถลื่อองค์กร - พรรคคอมมิวนิสต์คิวบาและควรได้รับรายการลดลงจากภายใน ด้วยจิตวิญญาณของ hemispherism รวมทุกอย่างในคราสที่สหรัฐอเมริกาจะมีร้านค้ารอบ ๆ หรือสร้างฟอรั่มที่จะสามารถไล่ตามความสนใจกับคู่ค้ายินดี - สิ่งที่อยู่ในซีกโลกตะวันตกจะกลายเป็นศูนย์กลางของระบบและก้าน องค์ประกอบประเทศซี่จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับปัญหาที่มือ - พลังงานซี่อาจจะรวมถึงแคนาดา, บราซิล, ชิลี, เม็กซิโก, และอาจโบลิเวียและเอกวาดอร์; สำหรับตรวจคนเข้าเมือง, แคริบเบียนอเมริกากลางเม็กซิโกและบางประเทศอาจจะเป็นแอนเดียน; เพื่อบรรเทาเศรษฐกิจสำหรับคนยากจนและประเทศที่ใช้วิธีการบางอย่างที่คล้ายกัน ได้แก่ บราซิลเม็กซิโกและอาจนิการากัวหมู่คนอื่น ๆ ; ในการต่อต้านยาเสพกัวเตมาลาเม็กซิโกและประเทศแอนเดียน อำนาจ Extrahemispheric เช่นจีน, ยุโรปและญี่ปุ่นอาจจะรวมอยู่ในพันธมิตรการทำงานบางอย่างตามความเหมาะสม สำหรับการดังกล่าวที่นำโดยสหรัฐ "functionalism ความยืดหยุ่น" เพื่อดึงดูดความสนใจของชาวอเมริกันละตินระบบการเมืองของสหรัฐจะต้องทำผลงานได้ดีกว่าที่พิจารณาผลประโยชน์ของละตินอเมริกา - ไม่ว่าจะเป็นปัญหาในข้อตกลงการค้าเสรีทวิภาคีที่ครอบคลุมการปฏิรูปการอพยพการเมืองและชายแดน ค้าอาวุธหรือมากกว่านโยบายยาเสพติดที่มีเหตุผล ในแง่ของปัญหาการกดอื่น ๆ อีกมากมายที่หันหน้าสู่การบริหารและฝ่ายลึกในหลายเรื่องระหว่างชาวอเมริกันที่อยู่ในพรรคประชาธิปัตย์และสหรัฐอเมริการัฐสภามองไปข้างหน้าในการตัดสินใจที่ไม่สามารถได้รับอนุญาต ในฐานะที่เป็นวิธีทางเลือก, functionalism มีความยืดหยุ่น ("พหุภาคีโมดูลาร์" ขณะที่ผมเรียบเรียงไว้ในยุคก่อนหน้านี้) ไม่จำเป็นต้องเป็นที่ไม่ดี มันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพด้วยจำนวนที่น้อยกว่าของรัฐบาลสนใจอย่างแท้จริงกว่าด้วยฝูงชนเทอะทะเจือด้วยองค์ประกอบก่อกวน แต่วิธีการดังกล่าวจะเสี่ยงต่อการต่อผู้ที่ได้รับการยกเว้นความแปลกแยกและก่อให้เกิดคำถามของความถูกต้อง รูปแบบไฮบริดที่มีความยืดหยุ่นของ functionalism อาจมีวิวัฒนาการในการที่สถาบันการศึกษาในระดับภูมิภาค - เช่น OAS และธนาคารเพื่อการพัฒนาอเมริกันอินเตอร์ - ออกงบในวงกว้างในประเด็นเฉพาะการอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายร่มบางอย่างเพื่อให้กลุ่มพันธมิตรที่มีขนาดเล็กของรัฐบาลมีส่วนร่วมอย่างสร้างสรรค์ ในการประชุมสุดยอดที่ห้าของอเมริกาโอบามานำเสนอภาษากายใหม่ของประธานาธิบดีสหรัฐ แต่เขายังไม่ได้อย่างเต็มที่ใหม่แบรนด์อเมริกันเช่นว่าประเทศ Rejectionist ยังคงรู้สึกว่ามันเป็นในความสนใจของพวกเขา - ว่าผลประโยชน์ในแง่ของค่าใช้จ่าย - เจ้าชู้ที่นำโดยสหรัฐระหว่างสหรัฐอเมริกา คำถามที่ยังคงอยู่ไม่ว่าจะเป็นผลที่มุ่งเน้นศูนย์กลางและพูด functionalism มีความยืดหยุ่นจะดึงรัฐมิตรกลับเข้ามาในวงโคจรของสหรัฐและค่อยๆชักชวน Rejectionist รัฐที่เกี่ยวกับความสมดุลพวกเขาจะทำอย่างไรดีที่จะลดการต่อต้านสหรัฐอเมริกาของพวกเขาหากไม่ได้ ละทิ้งมันไปโดยสิ้นเชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการประชุมสุดยอดของอเมริกาในปี 1994 คือช่วงเวลาของสัญญาที่ดี . สามสิบสี่ประเทศในซีกโลกตะวันตก -- รวมทั้งสหรัฐอเมริกาบวกหลายรัฐประชาธิปไตยใหม่ๆเปิดเศรษฐกิจของพวกเขา -- ลงนามในคำประกาศยืนยันความมุ่งมั่นร่วมกันของประชาธิปไตยแบบตัวแทน และความเป็นธรรมทางสังคม และการเจรจาการค้าเสรีเดียวของอเมริกา ( ftaa )แต่จากการประชุมสุดยอดครั้งที่สอง สี่ปีต่อมา สัญญานั้นได้เริ่มสลัว บราซิลแสดงความสนใจน้อยในการค้าเสรีขนาดมากกว่ารวมเป็น subregional บล็อก การซื้อขาย และทะเยอทะยานเป้าหมายการค้าเสรีทั้งหมดถูกกีดกันและในที่สุดก็ทิ้ง สุดยอดที่ 4 ในอาร์เจนตินาในปี 2005ถูกครอบงำโดยเสียงดัง counterdemonstrations ( พาดหัวโดยเวเนซุเอลา Hugo Chavez ) มาปกคลุมอย่างเป็นทางการใด ๆทางธุรกิจ การประชุมครั้งที่ 5 ของอเมริกา ที่จัดขึ้นในประเทศตรินิแดดและโตเบโกเมื่อเดือนที่แล้วทำเครื่องหมายคราสต่อไปของเดิมอินเตอร์อเมริกันฝัน -- เปิด , US - นำเครือข่ายประชาธิปไตยที่มั่นคงกับการค้าเสรี รัฐบาลที่มีประสิทธิภาพ และนโยบายสังคมเข้มแข็ง