Introduction ß2-agonists have been

Introduction
ß2-agonists have been widely used by asthmatic subjects to relieve obstructive symptoms. The most frequently used ß2-agonists are rapid-acting and include salbutamol, terbutaline and fenoterol. These drugs act by binding to ß2- adrenergic receptors and this interaction stimulates adenyl cyclase and promotes an increase in intracellular cAMP. This reduces intracellular calcium, promotes activation of phosphokinase A and phosphorylation of some proteins such as myosin light chain, resulting in relaxation of airway smooth muscle (1).
Many physicians are concerned about the misuse of these bronchodilators because of their paradoxical effects. It has been suggested that regular use of ß2-agonists increases airway responsiveness to allergen challenge and promotes tolerance to their bronchodilator effects, resulting in a loss of bronchial protection against allergens, possibly exacerbating asthma symptoms (2-8).
However, there is evidence of some ß2-agonist anti-inflammatory activity. Clinical and experimental studies have demonstrated a reduction in inflammatory cells obtained in bronchoalveolar lavage (9) and inhibition of allergy-like effects (10). This anti-inflammatory response is secondary to a negative feedback on T lymphocytes, eosinophils and neutrophils (11). Moreover, the association of ß2-agonists and corticosteroids reduces the inflammatory cell influx in the bronchoalveolar lavage (12), improving asthma symptoms.
In some clinical studies a regular regimen of high doses of ß2-agonists resulted in a fall in forced expiratory volume in 1 s with an increase in eosinophilic cationic protein levels and eosinophil recruitment (13,14). This increase in airway inflammation may contribute to the worsening of pulmonary function and asthma severity. These side effects were observed four weeks after a regular salbutamol regimen and were reversed by corticosteroid treatment (15). In addition, some investigators have observed tolerance to bronchodilator effects promoted by the use of short-acting ß2-agonists (4-8).
In view of conflicting evidence suggesting that regular use of ß2-agonists can either improve or worsen airway inflammation and hyperresponsiveness, we compared two regimens of ß2-agonist administration in an experimental model of chronic allergic airway inflammation in guinea pigs. We determined the effects of two regimens of salbutamol administration (twice and five times a week) on the acute response to the allergen, the pulmonary responsiveness to methacholine and the development of specific anaphylactic antibodies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ ß2-agonists อย่างกว้างขวางใช้ประเมินสภาพวัตถุเพื่อบรรเทาอาการอุดกั้น ß2-agonists ที่ใช้บ่อยที่สุดจะทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว และได้แก่ salbutamol, terbutaline และ fenoterol ยาเหล่านี้ทำหน้าที่ โดยรวมการพัฒนาในหลอดทดลอง ß2 - ผู้รับ และการโต้ตอบนี้ adenyl cyclase ช่วยกระตุ้น และส่งเสริมการเพิ่มขึ้นของ cAMP ภายในเซลล์ นี้ลดแคลเซียมภายในเซลล์ ส่งเสริมงานของ phosphokinase A และ phosphorylation ของโปรตีนเช่นไมโอซินเชนแสง เป็นผลในการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อเรียบของทางเดินหายใจ (1) บางแพทย์จำนวนมากมีความกังวลเกี่ยวกับการผิดของยาขยายหลอดลมเหล่านี้เนื่องจากขัดแย้งผล มันได้ถูกแนะนำว่า ใช้งานปกติของ ß2-agonists เพิ่มทางเดินหายใจตอบสนองความท้าทายแพ้ และส่งเสริมความอดทนเพื่อผลอุด เกิดการสูญเสียของการป้องกันภูมิแพ้ อาการหอบหืด (2-8) ที่รุนแรงขึ้นอาจเป็นหลอดลมอย่างไรก็ตาม มีหลักฐานของกิจกรรมต้านการอักเสบบางเอก ß2 การศึกษาทางคลินิก และการทดลองได้แสดงให้เห็นในการลดอักเสบเซลล์ได้ใน bronchoalveolar lavage อาหาร (9) และการยับยั้งของสารก่อภูมิแพ้เช่นผล (10) ตอบสนองการอักเสบนี้เป็นคำติชมเป็นลบ T lymphocytes, eosinophils และนิวโทรฟิล (11) นอกจากนี้ สมาคม ß2-agonists และ corticosteroids ช่วยลดการไหลเข้าเซลล์อักเสบใน lavage อาหาร bronchoalveolar (12), การปรับปรุงอาการหอบหืดในบางการศึกษาทางคลินิก ระบบการปกครองที่ปกติของปริมาณที่สูงของ ß2-agonists ส่งผลให้ตกอยู่ในบังคับปริมาณอากาศใน 1 s กับการเพิ่มขึ้นของระดับโปรตีน cationic เมแทบอลิซึมและสรรหา eosinophil (13,14) การเพิ่มขึ้นทางเดินหายใจอักเสบอาจนำไปสู่การเลวลงของปอดและความรุนแรงของโรคหอบหืด ผลข้างเคียงเหล่านี้ถูกตั้งข้อสังเกต 4 สัปดาห์หลังจากระบบการปกครอง salbutamol ปกติ และมีการย้อนกลับ โดยการรักษาเตียรอยด์ (15) นอกจากนี้ นักสืบบางได้ปฏิบัติเผื่ออุดผลโดยการใช้ ß2 ทำหน้าที่สั้น-agonists (4-8)ในมุมมองขัดแย้งหลักที่ ใช้ ß2-agonists เป็นประจำสามารถปรับปรุง หรือเลวลงทางเดินหายใจอักเสบและหนึ่ง เราเปรียบเทียบสูตรสองเอก ß2 บริหารในรูปแบบการทดลองของการอักเสบเรื้อรังแพ้ทางเดินหายใจในหนูตะเภา เราสามารถกำหนดผลกระทบของสองยา salbutamol บริหาร (สองครั้ง และ 5 ครั้งต่อสัปดาห์) ในการตอบสนองเฉียบพลันแพ้ การตอบสนองที่ปอดไป methacholine และการพัฒนาแอนติบอดีเฉพาะ anaphylactic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
SS2-agonists ได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายโดยวิชาโรคหืดเพื่อบรรเทาอาการอุดกั้น ที่ใช้บ่อยที่สุด SS2-agonists เป็นออกฤทธิ์อย่างรวดเร็วและรวมถึง salbutamol, terbutaline และ fenoterol ยาเสพติดเหล่านี้ทำหน้าที่โดยจับกับß2- adrenergic ผู้รับและการมีปฏิสัมพันธ์นี้จะช่วยกระตุ้น cyclase adenyl และส่งเสริมการเพิ่มขึ้นในค่ายภายในเซลล์ ซึ่งจะช่วยลดแคลเซียมภายในเซลล์ส่งเสริมการทำงานของ phosphokinase A และฟอสโฟโปรตีนบางอย่างเช่นห่วงโซ่ myosin แสงที่มีผลในการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อเรียบทางเดินหายใจ (1).
แพทย์หลายคนมีความกังวลเกี่ยวกับการใช้ผิดประเภทของยาขยายหลอดลมเหล่านี้เพราะขัดผลของพวกเขา มันได้รับการแนะนำว่าใช้งานปกติของ SS2-agonists เพิ่มการตอบสนองต่อความท้าทายทางเดินหายใจสารก่อภูมิแพ้และส่งเสริมความอดทนกับผลกระทบ bronchodilator ของพวกเขาเกิดการสูญเสียของการป้องกันหลอดลมกับสารก่อภูมิแพ้อาจจะเป็นอาการของโรคหอบหืดรุนแรง (2-8) ได้.
อย่างไรก็ตามมีหลักฐาน ของกิจกรรมต้านการอักเสบบาง SS2-ตัวเอก การศึกษาทางคลินิกและการทดลองได้แสดงให้เห็นการลดลงในเซลล์อักเสบได้รับในการล้างหลอดลม (9) และยับยั้งโรคภูมิแพ้ของผลกระทบเหมือน (10) ก การตอบสนองนี้ต้านการอักเสบเป็นเรื่องรองไป Negative Feedback ในเซลล์เม็ดเลือดขาว T, eosinophils และนิวโทรฟิ (11) นอกจากนี้สมาคม SS2-agonists และ corticosteroids ลดการไหลเข้าของเซลล์อักเสบในล้างหลอดลม (12) การปรับปรุงอาการของโรคหอบหืด.
ในการศึกษาทางคลินิกบางสูตรปกติของปริมาณสูง SS2-agonists ผลในฤดูใบไม้ร่วงในปริมาณการหายใจบังคับใน 1 วินาทีมีการเพิ่มขึ้นใน eosinophilic ระดับโปรตีนและการรับสมัคร eosinophil ประจุบวก (13,14) เพิ่มขึ้นในทางเดินหายใจอักเสบนี้อาจนำไปสู่การถดถอยของการทำงานของปอดและโรคหอบหืดรุนแรง ผลข้างเคียงเหล่านี้ถูกตั้งข้อสังเกตสี่สัปดาห์หลังจากที่ระบบการปกครอง salbutamol ปกติและเป็นตรงกันข้ามโดยการรักษาเตียรอยด์ (15) นอกจากนี้นักวิจัยบางคนได้ตั้งข้อสังเกตความอดทนกับผลกระทบ bronchodilator ส่งเสริมโดยการใช้ที่ออกฤทธิ์สั้น SS2-agonists (4-8). the
ในมุมมองของหลักฐานที่ขัดแย้งกันบอกว่าใช้งานปกติของ SS2-agonists ทั้งสามารถปรับปรุงหรือเลวลงการอักเสบทางเดินหายใจและ hyperresponsiveness เราเมื่อเทียบกับสองสูตรของการบริหาร SS2-ตัวเอกในรูปแบบการทดลองอักเสบเรื้อรังโรคภูมิแพ้ทางเดินหายใจในหนูตะเภา เราพิจารณาผลกระทบของทั้งสองสูตรของการบริหาร salbutamol (ที่สองครั้งและห้าครั้งต่อสัปดาห์) ในการตอบสนองต่อสารก่อภูมิแพ้เฉียบพลันที่ตอบสนองปอดเพื่อ methacholine และการพัฒนาของแอนติบอดี anaphylactic ที่เฉพาะเจาะจง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำß 2-agonists ได้ถูกใช้โดยคน โรคหอบหืด บรรเทาอาการอุดกั้น . ที่ใช้บ่อยที่สุดß 2-agonists อย่างรวดเร็วและการแสดงรวมถึงยาเทอร์บูทาลีน และ ฟีโนทีรอล , . ยาเหล่านี้ทำหน้าที่โดยผูกพันกับß 2 - adrenergic receptors และปฏิสัมพันธ์นี้กระตุ้นอะดีนิลซัยเคลสและส่งเสริมการเพิ่มค่ายภายในเซลล์ . ซึ่งจะช่วยส่งเสริมการกระตุ้นเซลล์ของแคลเซียมและฟอสโฟริเลชัน 5 ของโปรตีนเช่นโซ่แสง myosin เป็นผลในการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อหลอดลมเรียบ ( 1 )แพทย์หลายมีความกังวลเกี่ยวกับการใช้ยาขยายหลอดลมเหล่านี้เพราะผลที่ขัดแย้งของพวกเขา จะได้รับการชี้ให้เห็นว่า ปกติใช้ß 2-agonists เพิ่มการตอบสนองการบินที่จะท้าทายและส่งเสริมความอดทนต่อสารก่อภูมิแพ้บร โชไดเลเตอร์ ผลในการสูญเสียของการป้องกันการต่อต้านสารก่อภูมิแพ้ อาการหอบหืดอาจรุนแรง ( 2-8 )อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานบางอย่างß 2-agonist ต้านการอักเสบต่างๆ ทางคลินิกและการศึกษาได้แสดงให้เห็นในการลดการอักเสบในเซลล์ได้เสริมการ ( 9 ) และยับยั้งการแพ้ผล ( 10 ) การตอบสนองการอักเสบนี้จะรองลบความคิดเห็นเกี่ยวกับ T เม็ดเลือดขาวนิวโทรฟิลการพิเคราะห์ และ ( 11 ) นอกจากนี้ สมาคมß 2-agonists ยาคลายกล้ามลดอักเสบและเซลล์ในการเสริมการ ( 12 ) , การปรับปรุงอาการของโรคหอบหืดในบางการศึกษาทางคลินิก regimen ปกติ doses สูงของß 2-agonists ส่งผลให้ตกอยู่ในบังคับในหมวด 1 ของกลุ่มด้วยการเพิ่มระดับโปรตีน และพบจำนวนประจุบวก การสรรหาบุคลากร ( 13,14 ) เพิ่มการอักเสบในหลอดลมนี้อาจนำไปสู่การถดถอยของสมรรถภาพปอด และความรุนแรงของโรคหอบหืด ผลข้างเคียงเหล่านี้พบสี่สัปดาห์หลังจากระบบการปกครองระดับปกติและกลับโดย corticosteroid รักษา ( 15 ) นอกจากนี้ นักวิจัยได้สังเกตบางอย่างต่อบร โชไดเลเตอร์ผลส่งเสริมโดยการใช้ม้าล่อß 2-agonists ( 4-8 )ในมุมมองที่ขัดแย้งกัน หลักฐานที่บอกว่าปกติใช้ß 2-agonists สามารถปรับปรุงหรือเสื่อมโทรมและการอักเสบของทางเดินหายใจ hyperresponsiveness เราเทียบสองปีของß 2-agonist การบริหารในรูปแบบทดลองเรื้อรังแพ้การบินการอักเสบในหนูทดลอง เราพบผลของยาซัลบูทามอล ( 2 ) 2 และ 5 ครั้งต่อสัปดาห์ ) ในการตอบสนองต่อสารก่อภูมิแพ้เฉียบพลัน , ปอดการเมธาโคลีนและการพัฒนาของแอนติบอดีที่เฉพาะเจาะจง anaphylactic .