DiscussionThe results of this study

Discussion
The results of this study show that the physiologic benefits
of relaxation practice that have been demonstrated in small
experimental studies are also evident in the general population
among those who practice these techniques in everyday
life. It was found that relaxation practice is associated
with lower levels of physiologic dysregulation, particularly
with respect to inflammation. Among this sample of older
adults, the effect appears to be at least as large as that for
exercise. Auxiliary analyses (not shown) indicate that the
results are robust to the inclusion of a control for smoking
status.
In an observational study, where practitioners are selfselected,
the possibility must be considered that practitioners
exhibit a better physiologic profile not only because of relaxation
practice, but also because healthier individuals are
more willing or able to engage in relaxation practice. On the
other hand, people may adopt relaxation practice in response
to stress-related illness. By including extensive controls for
health status, our final model in this study imposes a very
stringent test. Theoretically, it would be expected that the
effect of relaxation practice on physiologic parameters would
ultimately lead to better health. Thus, to the extent that differences
in health status result from relaxation practice, the
benefit is likely to be underestimated. Remarkably, a sizeable
effect is found of relaxation practice on physiologic
dysregulation even after controlling for a wide range of selfreported
and interviewer-assessed health indicators.
Longitudinal data may allow one to determine the temporal
sequence. Although the authors have information
about health status and physiologic dysregulation in 2000 for
the older cohort, the questions about relaxation practice were
asked only in 2006. Therefore, practitioners can be identified
retrospectively, but this group does not include those who
practiced such techniques in the past but discontinued prior
to 2006. Using the available longitudinal data, it was found
that the increase in physiologic dysregulation between 2000
and 2006 is smaller for those practicing a relaxation technique
in 2006 relative to nonpractitioners. A significant difference
persists even after controlling for sociodemographic
characteristics, medication use in 2000, and self-reported
measures of health status in 2000.
Other limitations of this study include possible misreporting,
missing data, and limited statistical power. First, this
study relies on self-reports of the frequency and duration of
exercise and relaxation practice. Measurement error for these

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผลการศึกษานี้แสดงว่าประโยชน์ physiologicฝึกการผ่อนคลายที่ได้ถูกแสดงในขนาดเล็กยังมีการศึกษาทดลองในประชากรทั่วไปในหมู่ผู้ฝึกเทคนิคเหล่านี้ในชีวิตประจำวันชีวิต พบว่าปฏิบัตินิยมเกี่ยวข้องระดับล่างของ physiologic dysregulation โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับการอักเสบ ในตัวอย่างนี้ของเก่าผู้ใหญ่ ผลปรากฏจะน้อยขนาดใหญ่เป็นที่สำหรับออกกำลังกาย วิเคราะห์เสริม (ไม่แสดง) บ่งชี้ว่า การผลลัพธ์มีประสิทธิภาพเพื่อการรวมของตัวควบคุมสำหรับการสูบบุหรี่สถานะการในการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ ผู้ selfselectedเป็นไปได้ต้องพิจารณาที่ผู้แสดงประวัติ physiologic ดี เพราะพักผ่อนไม่เพียงฝึก แต่เนื่องจากบุคคลที่มีสุขภาพดีเพิ่มเติมเต็ม หรือสามารถมีส่วนร่วมในการฝึกผ่อนคลาย ในการอีก คนอาจนำมาใช้ฝึกผ่อนคลายในการตอบสนองการที่เกี่ยวข้องกับความเครียดเจ็บป่วย โดยการควบคุมอย่างละเอียดสถานะสุขภาพ รุ่นสุดท้ายของเราในการศึกษานี้เก็บตัวมากการทดสอบอย่างเข้มงวด ตามหลักวิชา มันจะคาดหวังที่จะผลของการฝึกผ่อนคลาย physiologic พารามิเตอร์จะในที่สุด ทำให้สุขภาพดีขึ้น ดังนั้น ในกรณีที่ส่วนต่างในสถานะสุขภาพเป็นผลจากการฝึกผ่อนคลาย การประโยชน์คือจะสามารถ underestimated อย่างยิ่ง ที่สำหรับผู้พิการผลอยู่ฝึกเป็น physiologicdysregulation แม้หลังจากการควบคุมสำหรับหลากหลายของ selfreportedและตัวบ่งชี้ประเมินทีมสุขภาพข้อมูลระยะยาวอาจทำให้การกำหนดชั่วคราวลำดับนั้น แม้ว่าผู้เขียนมีข้อมูลเกี่ยวกับสถานะสุขภาพและ dysregulation physiologic 2000 สำหรับผู้ผ่านเก่า คำถามเกี่ยวกับการฝึกผ่อนคลายได้ถามเฉพาะในปี 2549 ดังนั้น จึง สามารถระบุผู้ย้อนหลัง ได้ แต่กลุ่มนี้รวมถึงผู้ที่ฝึกฝนเทคนิคดังกล่าวผ่านมา แต่ยกเลิกก่อน2006 ใช้ข้อมูลระยะยาว พบที่เพิ่มขึ้นใน dysregulation physiologic ระหว่าง 2000และปี 2006 มีขนาดเล็กสำหรับฝึกเทคนิคการผ่อนคลายในปี 2549 เทียบกับ nonpractitioners ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยังคงอยู่แม้หลังจากการควบคุมสำหรับ sociodemographicลักษณะ การใช้ยาใน 2000 และรายงานด้วยตนเองวัดสถานะสุขภาพในปี 2000อื่น ๆ ข้อจำกัดของการศึกษานี้รวม misreporting เป็นไปได้ข้อมูลที่หายไป และสถิติพลังงานจำกัด แรก นี้การศึกษาอาศัยรายงานของความถี่และระยะเวลาของตนเองฝึกออกกำลังกายและผ่อนคลาย ประเมินข้อผิดพลาดสำหรับเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงว่าผลประโยชน์ทางสรีรวิทยา
ของการปฏิบัติผ่อนคลายที่ได้รับการแสดงให้เห็นในขนาดเล็ก
การศึกษาทดลองยังเห็นได้ชัดในประชากรทั่วไป
ในหมู่ผู้ที่ฝึกเทคนิคเหล่านี้ในชีวิตประจำวันของ
ชีวิต นอกจากนี้ยังพบว่าการปฏิบัติการพักผ่อนเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้อง
กับระดับล่างของ dysregulation ทางสรีรวิทยาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่เกี่ยวกับการอักเสบ ในบรรดากลุ่มตัวอย่างที่มีอายุมากกว่านี้
ผู้ใหญ่ผลกระทบที่ดูเหมือนจะเป็นอย่างน้อยมีขนาดใหญ่เป็นที่สำหรับ
การออกกำลังกาย การวิเคราะห์เสริม (ไม่แสดง) แสดงให้เห็นว่า
ผลที่มีประสิทธิภาพเพื่อการรวมของการควบคุมการสูบบุหรี่สำหรับ
สถานะ.
ในการศึกษาการสังเกตที่ผู้ปฏิบัติจะ selfselected,
เป็นไปได้ที่จะต้องพิจารณาว่าผู้ปฏิบัติ
แสดงรายละเอียดทางสรีรวิทยาดีกว่าไม่เพียงเพราะการผ่อนคลาย
การปฏิบัติ แต่ยังเป็นเพราะบุคคลที่มีสุขภาพดีมี
ความเต็มใจหรือไม่สามารถที่จะมีส่วนร่วมในการปฏิบัติผ่อนคลาย ใน
ทางกลับกันคนอาจจะนำมาใช้ปฏิบัติในการตอบสนองการพักผ่อน
จากความเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับความเครียด โดยรวมถึงการควบคุมที่หลากหลายสำหรับ
สถานะสุขภาพรุ่นสุดท้ายของเราในการศึกษานี้เรียกเก็บมาก
การทดสอบที่เข้มงวด ในทางทฤษฎีมันจะได้รับการคาดหวังว่า
ผลของการปฏิบัติผ่อนคลายกับพารามิเตอร์ทางสรีรวิทยาจะ
ที่สุดนำไปสู่สุขภาพที่ดีขึ้น ดังนั้นในส่วนที่แตกต่าง
ในสถานะสุขภาพเป็นผลมาจากการปฏิบัติผ่อนคลาย
ประโยชน์มีโอกาสที่จะได้รับการประเมิน อย่างน่าทึ่งขนาดใหญ่
ผลกระทบที่พบของการปฏิบัติในการผ่อนคลายทางสรีรวิทยา
dysregulation แม้หลังจากการควบคุมสำหรับช่วงกว้างของ selfreported
สัมภาษณ์และประเมินตัวชี้วัดสุขภาพ.
ข้อมูลระยะยาวอาจช่วยให้หนึ่งในการกำหนดขมับ
ลำดับ แม้ว่าผู้เขียนมีข้อมูล
เกี่ยวกับสถานะสุขภาพและ dysregulation ทางสรีรวิทยาในปี 2000 สำหรับ
การศึกษาที่มีอายุมากกว่าคำถามเกี่ยวกับการปฏิบัติผ่อนคลายถูก
ถามเฉพาะในปี 2006 ดังนั้นผู้ปฏิบัติงานสามารถระบุได้
ย้อนหลัง แต่กลุ่มนี้ไม่รวมถึงผู้ที่
ได้รับการฝึกฝนเทคนิคดังกล่าวใน ที่ผ่านมา แต่หยุดก่อน
ที่จะปี 2006 โดยใช้ข้อมูลระยะยาวที่มีอยู่มันก็พบ
ว่าการเพิ่มขึ้นของ dysregulation ทางสรีรวิทยาระหว่าง 2000
และ 2006 มีขนาดเล็กสำหรับผู้ที่ฝึกเทคนิคการผ่อนคลาย
ในปี 2006 เมื่อเทียบกับ nonpractitioners ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ยังคงอยู่แม้หลังจากการควบคุมยาวนาน
ลักษณะการใช้ยาในปี 2000 และตนเองรายงาน
มาตรการของภาวะสุขภาพในปี 2000.
ข้อ จำกัด อื่น ๆ ของการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ misreporting เป็นไปได้
ข้อมูลที่หายไปและ จำกัด อำนาจทางสถิติ ครั้งแรกนี้
ต้องอาศัยการศึกษารายงานตนเองของความถี่และระยะเวลาของ
การออกกำลังกายและการปฏิบัติผ่อนคลาย ข้อผิดพลาดการวัดเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ทางสรีรวิทยา
ผ่อนคลายการปฏิบัติที่ได้รับแสดงให้เห็นในการศึกษาทดลองขนาดเล็ก
ยังประจักษ์ในประชากรทั่วไป
ในหมู่ผู้ที่ฝึกเทคนิคเหล่านี้ในชีวิตประจําวัน

พบว่า การฝึกการผ่อนคลาย เกี่ยวข้องกับระดับล่าง dysregulation

ปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการอักเสบระหว่างนี้ ตัวอย่างของผู้สูงอายุ
, ผลปรากฏเป็นอย่างน้อยเท่านั้น
การออกกําลังกาย วิเคราะห์เสริม ( ไม่แสดง ) บ่งชี้ว่า ผลลัพธ์จะคึกคัก
รวมของการควบคุมการสูบบุหรี่

สถานะ ในการศึกษาโดยการสังเกตที่ผู้ปฏิบัติงานจะ selfselected
, ความเป็นไปได้ที่ต้องพิจารณาว่า ประกอบ
จัดแสดงข้อมูลทางที่ดีไม่เพียงเพราะการฝึกผ่อนคลาย

แต่ยังเพราะบุคคลที่มีสุขภาพดีมีมากกว่าเต็มใจหรือไม่สามารถที่จะมีส่วนร่วมในการฝึกการผ่อนคลาย บนมืออื่น ๆที่อาจนำมาใช้
คนฝึกการผ่อนคลายในการตอบสนองต่อความเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับความเครียด
. โดยรวมถึงการควบคุมอย่างละเอียดสำหรับ
สถานะสุขภาพ รุ่นสุดท้ายของเราในการศึกษานี้เก็บมาก
เข้มงวดทดสอบ ในทางทฤษฎีมันคงจะคาดหวังว่า ผลของการปฏิบัติผ่อนคลายในพารามิเตอร์ทางสรีรวิทยาจะ
ในที่สุดนำไปสู่สุขภาพที่ดี ดังนั้น ในขอบเขตที่แตกต่าง
ในภาวะสุขภาพผลจากการฝึกผ่อนคลาย ,
ประโยชน์มีแนวโน้มที่จะถูกมองข้าม อย่างน่าทึ่ง , ผลใหญ่
พบฝึกการผ่อนคลายต่อสรีรวิทยา
dysregulation แม้ว่าการควบคุมที่หลากหลายและประเมินตัวชี้วัดสุขภาพ… selfreported
.
ข้อมูลระยะยาวอาจอนุญาตให้มีการกำหนดลำดับชั่วคราว

ถึงแม้ว่าผู้เขียนมีสถานะสุขภาพและข้อมูลทาง dysregulation

ใน 2000 สำหรับเก่าหรือไม่ คำถามเกี่ยวกับการฝึกการผ่อนคลายที่มี
ถามเฉพาะในปี 2006 ดังนั้นแพทย์สามารถระบุ
ย้อนหลัง แต่กลุ่มนี้ไม่รวมผู้ที่
ฝึกเทคนิคดังกล่าวในอดีตที่ผ่านมา แต่ยกเลิกก่อน
ถึง 2006 การใช้บริการข้อมูลระยะยาว พบว่าเพิ่มขึ้นในทาง dysregulation

ระหว่าง 2000 และมีขนาดเล็กสำหรับผู้ที่ฝึก 2006 เทคนิคผ่อนคลาย
ในปี 2006 เทียบกับ nonpractitioners .ความแตกต่างที่สำคัญยังคงอยู่แม้หลังจากควบคุม

ลักษณะอุตสาหกรรมยา ในปี 2000 และ self-reported
วัดภาวะสุขภาพใน 2000
ข้อจำกัดอื่น ๆของการศึกษา รวมถึงเป็นไปได้ misreporting
, ข้อมูลสูญหายและสถิติพลังงานจำกัด ครั้งแรก , การศึกษา
อาศัย self-reports ของความถี่และระยะเวลาของการออกกำลังกายและการฝึกผ่อนคลาย
.การวัดความผิดพลาดเหล่านี้