The color of that faraway day is in

The color of that faraway day is in the white clouds that a faded blue blurs...
Inside my heart is a pain hidden from all.

The words into which I put my all already become distant.
In the midst of your loss, even now, you keep me warm.

Your voice is the light that silhouetted you.
Should it materialise, I would live on,
So that my voice might reach you, wherever you are.

Resounding from the sun-drenched rails is the voice of that distant day.
Beyond those clouds, even now, resides our promised place.

The loneliness that persists from some time ago is the spirit that grates me all around.
In the flow of time, I will surely lose you.

Your hair, with the world where cloud and sky have melted, is full of secrets.
Your voice, your gentle fingers and your wind-touched skin
Will make my heart strong.

Causing my heart to quiver, even unto eternity, is your back turned to me.
My wish is merely that I live on,
So that my song would reach you, wherever you are.

Your voice is the light that silhouetted you.
Should it materialise, even though we live in different places,
I would want to, gently and resolutely, live.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สีของวันนั้นห่างไกลอยู่ในเมฆขาวที่ blurs สีฟ้าจาง...ภายในหัวใจของฉันเป็นความเจ็บปวดที่ซ่อนไว้ทั้งหมดคำที่ผมใส่อยู่แล้วกลายเป็นห่างไกลท่ามกลางการสูญเสีย ป่านนี้ คุณทำให้ฉันอบอุ่นเสียงของคุณเป็นแสงที่ silhouetted คุณมันควรพิศสุวรรณ ฉันจะอยู่บนเพื่อให้เสียงของฉันอาจถึงคุณ ทุกท่านกึกก้องจากรางขาวเป็นเสียงของวันนั้นอยู่ไกลเหนือเมฆเหล่านั้น ป่านนี้ อยู่ที่สัญญาของเราความเหงาที่ยังคงอยู่มาเป็นวิญญาณที่ grates ฉันรอบ ๆในการไหลของเวลา จะย่อมสูญหายคุณผม กับที่เมฆและท้องฟ้ามีละลาย โลกเต็มไปด้วยความลับเสียงของคุณ นิ้วมือของคุณนุ่มนวล และผิวสัมผัสลมจะทำให้หัวใจแข็งแรงทำให้หัวใจของผมสั่น แม้จนชั่วนิรันดร์ คือเปิดให้ฉันท่านว่า ผมจะอยู่บนเพื่อให้เพลงของฉันจะเข้าถึงคุณ ทุกท่านเสียงของคุณเป็นแสงที่ silhouetted คุณควรจะพิศสุวรรณ แม้ว่าเราอยู่ในสถานต่าง ๆผมต้องการเบา ๆ และสะท้อน,, สด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีของวันที่ห่างไกลที่อยู่ในเมฆสีขาวที่พร่าเลือนจางหายไป ... สีฟ้า
ภายในหัวใจของฉันเป็นความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่จากทั้งหมด

คำที่เป็นที่ฉันใส่ของฉันทั้งหมดอยู่แล้วกลายเป็นที่อยู่ห่างไกล
ในท่ามกลางความสูญเสียของคุณแม้ตอนนี้คุณให้ฉันอบอุ่น

เสียงของคุณคือแสงที่เงาคุณ
มันควรจะเป็นรูปธรรมฉันจะมีชีวิตอยู่บน
เพื่อให้เสียงของเราอาจถึงคุณทุกที่ที่คุณอยู่

ดังก้องจากรางดวงอาทิตย์เปียกโชกเป็นเสียงของวันที่ห่างไกลว่า
นอกเหนือจากเมฆเหล่านั้นแม้ตอนนี้อาศัยอยู่ที่สัญญาของเรา

ความเหงาที่ยังคงอยู่จากเวลาที่ผ่านมาคือจิตวิญญาณที่ grates ฉันทุกรอบ
ในการไหลของเวลาที่ฉันก็จะสูญเสียคุณ

ผมของคุณกับโลกที่เมฆและท้องฟ้าได้ละลายที่เต็มไปด้วยความลับ
เสียงของคุณนิ้วมือที่อ่อนโยนของคุณและผิวสัมผัสลมของคุณ
จะทำให้หัวใจของฉันที่แข็งแกร่ง

ที่ก่อให้เกิดหัวใจของฉันสั่นไปถึงนิรันดร์เป็นด้านหลังของคุณหันมาทางผม
ความปรารถนาของฉันเป็นเพียงที่ฉันอาศัยอยู่บน
เพื่อให้เพลงของฉันจะมาถึงคุณทุกท่าน

เสียงของคุณคือแสงที่เงาคุณ
มันควรจะเป็นรูปธรรมแม้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกัน
ผมอยากจะเบา ๆ และเฉียบขาดอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีที่ห่างไกลวันคือเมฆสีขาวที่ blurs จาง สีฟ้า . . . . . . .ในใจของฉันคือความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่จากทั้งหมดคำพูดที่ฉันใส่ของฉันแล้วกลายเป็นห่างเหินในท่ามกลางของการสูญเสียของคุณ ตอนนี้คุณทำให้ฉันอบอุ่นเสียงของคุณคือแสงที่รูปกายคุณมันควรจะเกิดขึ้น ผมจะมีชีวิตอยู่เพื่อที่เสียงของฉันอาจจะเข้าถึงตัวคุณได้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก้องจากดวงอาทิตย์เปียกโชกรางเสียงที่ไกลวันเหนือก้อนเมฆเหล่านั้น แม้ตอนนี้ อยู่ของเราสัญญากับสถานที่ความเหงาที่ยังคงอยู่จากเวลาที่ผ่านมาเป็นจิตวิญญาณที่ . ฉันไปหมดในการไหลของเวลา ฉันก็จะเสียคุณไปผม กับโลกที่เมฆและท้องฟ้าได้ละลาย , เต็มรูปแบบของความลับเสียงของคุณ นิ้วมือของคุณและสายลมอ่อนโยนสัมผัสผิวจะทำให้หัวใจแข็งแรงทำให้หัวใจของฉันสั่น จนถึงนิรันดร์ นั้น กลับทำให้ฉันฉันหวังเพียงว่าฉันยังมีชีวิตอยู่เพื่อที่เพลงของผมจะเข้าถึงตัวคุณได้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนเสียงของคุณคือแสงที่รูปกายคุณมันควรจะเกิดขึ้น แม้ว่าเราอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกันฉันต้องการจะอ่อนโยนและเด็ดเดี่ยว , สด