The chemical compositions of the di

The chemical compositions of the diets used in the present
study are shown in Table 2. The chemical composition was similar
for the three samples with exception of the fiber content in the test
diet. The higher fiber content in the test diet indicates an important
soluble fiber fraction in the composition of the microorganism.
According to Sgarbieri and Silva (1996) the soluble fiber fraction
in a diet causes an increase in the volume and weight of the
excretas.
The nutritional parameters of the bioassay are shown in Table 3.
Rats fed the test diet (Aphanothece) had the lowest body weight
gain (6.64 g/rat for 10 days of the experimental period), significantly
different (p < 0.05) from that of rats fed of the control diet
(17.06 g/rat). The body weight gain may be compensated by the
partial substitution of protein source. According to Chow and
Woo (1990) and Olvera-Novoa et al. (1999) the replacement of
20–40% of a commercial diet with Spirulina maxima did not affect
the body weight gain of tilapia (Oreochromis mossambicus). They
found that the growth and feed efficiency of fish fed with Spirulina
(levels between 20% and 40%) were similar to that of those fed the
control diet. However, fish performance was reduced when SCP totally
replaced in the commercial diets

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนเคมีของอาหารที่ใช้ในปัจจุบันศึกษาแสดงในตารางที่ 2 องค์ประกอบทางเคมีคล้ายกันสำหรับตัวอย่างที่ 3 มีข้อยกเว้นของเนื้อหาในการทดสอบเส้นใยอาหาร เนื้อหาใยสูงในอาหารทดสอบบ่งชี้ว่า มีความสำคัญเศษส่วนไฟเบอร์ที่ละลายน้ำในองค์ประกอบของจุลินทรีย์ตาม Sgarbieri และ Silva (1996) เศษเส้นใยละลายน้ำได้ในอาหารเป็นสาเหตุของการเพิ่มปริมาณและน้ำหนักของการexcretasพารามิเตอร์การโภชนาการของ bioassay ที่แสดงในตาราง 3หนูเลี้ยงอาหารทดสอบ (Aphanothece) มีน้ำหนักตัวต่ำสุดได้รับ (6.64 g/หนู สำหรับรอบระยะเวลาทดลอง 10 วัน), อย่างมีนัยสำคัญแตกต่างกัน (p < 0.05) จากหนูเลี้ยงของอาหารควบคุม(17.06 g/หนู) น้ำหนักของร่างกายอาจได้รับการชดเชยโดยการการทดแทนแหล่งโปรตีนบางส่วน ตามครัว และวู (1990) และ Olvera Novoa et al. (1999) เปลี่ยน20 – 40% ของอาหารเชิงพาณิชย์ที่มีสาหร่ายเกลียวทองแมกไม่มีผลต่อกำไรน้ำหนักร่างกายของปลานิล (ปลาหมอเทศ) พวกเขาพบว่าการเจริญเติบโต และอาหารของปลาที่เลี้ยง ด้วยสาหร่ายเกลียวทอง(ระดับ 20% และ 40%) ก็คล้ายกับที่ของผู้รับการควบคุมอาหาร อย่างไรก็ตาม ปลาประสิทธิภาพลดเมื่อ SCP โดยสิ้นเชิงแทนที่ในอาหารเชิงพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบทางเคมีของอาหารที่ใช้ในปัจจุบัน
การศึกษาที่แสดงในตารางที่ 2 องค์ประกอบทางเคมีใกล้เคียงกัน
สำหรับงวดสามตัวอย่างมีข้อยกเว้นของปริมาณใยในการทดสอบ
อาหาร ปริมาณเส้นใยสูงในอาหารการทดสอบแสดงให้เห็นความสำคัญ
ส่วนเส้นใยที่ละลายน้ำในองค์ประกอบของจุลินทรีย์.
ตาม Sgarbieri และซิลวา (1996) ส่วนเส้นใยที่ละลายน้ำ
ในอาหารที่ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของปริมาณและน้ำหนักของ
excretas.
ทางโภชนาการ พารามิเตอร์ของการทดสอบฤทธิ์ทางชีวภาพที่แสดงในตารางที่ 3.
หนูที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีการทดสอบ (แกมน้ำเงินสาย) มีน้ำหนักตัวต่ำสุดที่
ไร (6.64 กรัม / หนูเป็นเวลา 10 วันของระยะเวลาการทดลอง) อย่างมีนัยสำคัญ
ที่แตกต่างกัน (p <0.05) จากหนูที่เลี้ยงด้วย ของอาหารการควบคุม
(17.06 กรัม / หนู) น้ำหนักตัวอาจจะถูกชดเชยโดย
การทดแทนบางส่วนของแหล่งโปรตีน ตาม Chow และ
วู (1990) และ Olvera-Novoa และคณะ (1999) เปลี่ยนจาก
20-40% ของอาหารเชิงพาณิชย์ที่มีสูงสุดสาหร่ายเกลียวทองไม่ได้ส่งผลกระทบต่อ
น้ำหนักตัวของปลานิล (ปลาหมอเทศ) พวกเขา
พบว่าการเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการใช้อาหารของปลาที่เลี้ยงด้วยสาหร่ายเกลียวทอง
(ระดับระหว่าง 20% และ 40%) มีความคล้ายคลึงกับที่ของผู้ที่เลี้ยงด้วย
อาหารที่มีการควบคุม อย่างไรก็ตามผลการดำเนินงานปลาลดลงเมื่อ SCP ทั้งหมด
แทนที่ด้วยอาหารเชิงพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์ประกอบทางเคมีของอาหารที่ใช้ในการศึกษา
แสดงในตารางที่ 2 องค์ประกอบทางเคมีที่คล้ายคลึงกัน
สำหรับสามตัวอย่างด้วยข้อยกเว้นของปริมาณเส้นใยในอาหารทดสอบ
. สูงกว่าปริมาณเส้นใยในอาหารทดสอบบ่งชี้ว่า มีเส้นใยที่ละลายน้ำได้ในสัดส่วนที่สำคัญ

ตามองค์ประกอบของจุลินทรีย์ และเพื่อ sgarbieri ซิลวา ( 1996 ) เส้นใยที่ละลายน้ำได้ส่วน
ในอาหารที่ทำให้เกิดการเพิ่มปริมาตรและน้ำหนักของ excretas
.
ค่าโภชนาการของไม่แสดงในตารางที่ 3
หนูที่เลี้ยงแบบอาหาร ( aphanothece ) มีน้ำหนักตัวเพิ่มค่า
( 6.64 กรัม / หนู 10 วันระยะเวลาทดลองแตกต่างกัน
( P ) < 0.05 ) จากที่ของหนูที่เลี้ยงในอาหารควบคุม
( 17.06 กรัม / ตัว ) การเพิ่มน้ำหนักตัวอาจจะชดเชยโดย
การแทนที่บางส่วนของแหล่งโปรตีน ตามเชาและ
วู ( 1990 ) และโอลเวรา novoa et al . ( 1999 ) แทน
20 – 40 % ของอาหารเชิงพาณิชย์ที่มีสาหร่าย แม็กซิม่า ไม่มีผลต่อน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นของ
ปลานิลปลาหมอเทศ ) พวกเขาพบว่า อัตราการเจริญเติบโต และประสิทธิภาพ
อาหารของปลาที่เลี้ยงด้วยสาหร่ายเกลียวทอง
( ระดับระหว่าง 20% และ 40% ) คล้ายกับที่ของผู้เลี้ยง
อาหารควบคุม อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพของปลาลดลงเมื่อเซลล์ทั้งหมด
แทนที่ในอาหารเชิงพาณิชย์