เจลล้างมือ (hand cleansing gel) สุข

เจลล้างมือ (hand cleansing gel)



สุขภาพ เป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้คนยุคนี้สมัยนี้ให้ความสนใจกัน ใครไม่สนใจสุขภาพจะดูไม่ทันสมัยไม่อินเทรนด์ วัยรุ่นหนุ่มสาวหันมาออกกำลังกายดูแลรักษาผิวพรรณหน้าตาเพื่อเพิ่มเสน่ห์ให้กับตนเอง ในขณะที่คนทำงานนิยมใช้กีฬาในการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานไปจนถึงการเจรจาธุรกิจ ส่วนคุณลุงคุณป้าวัยเกษียณอายุหมั่นดูแลสุขภาพของตนเองด้วยไม่ต้องการเป็นภาระแก่ลูกหลานอีกทั้งได้เพื่อนคุยยามเหงา เจลล้างมือในต่างประเทศเป็นที่นิยมในหมู่พ่อแม่ที่มีลูกเล็กๆในฐานะผลิตภัณฑ์สำหรับล้างมือในกรณีที่ไม่มีน้ำและสบู่ ประกอบด้วยแอลกอฮอล์ไม่น้อยกว่า 60 % โดยแอลกอฮอล์ที่ใช้นิยมเอทิลแอลกอฮอล์ (ethyl alcohol) ไอโซโพรพิลแอลกอฮอล์ (isopropyl alcohol) หรือทั้งสองชนิดผสมกัน มีที่มาจากความพยายามในการปรับปรุงการฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ที่อยู่บนมือจากการสัมผัสผู้ป่วยเพื่อป้องกันการติดเชื้อ แรกเริ่มเดิมทีก่อนและหลังการพยาบาลผู้ป่วยในห้องพักหมอและพยาบาลจะล้างมือด้วยน้ำและสบู่ จากการศึกษาพบว่าการล้างมือด้วยน้ำและสบู่สามารถกำจัดเชื้อโรคได้ดี แต่เนื่องจากในห้องพักที่มีผู้ป่วยหลายคนในขณะที่มีอ่างล้างมือเพียงอ่างเดียว ทำให้การเดินไปล้างมือไม่สะดวก จึงมีการทดลองเพิ่มจำนวนอ่างล้างมือ พบว่าไม่ทำให้ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเท่าใดนัก จึงมีการพัฒนาเจลล้างมือซึ่งมีองค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นแอลกอฮอล์ขึ้น การใช้เจลล้างมือทำได้โดยหยดเจลลงบนฝ่ามือประมาณ 3 – 5 มิลลิลิตร จากนั้นถูมือไปมาให้ทั่วจนกระทั่งเจลระเหยไปหมด เจลล้างมือได้รับความนิยมเพราะสะดวก ไม่จำเป็นต้องเดินไปล้างมือที่อ่างและยืนอยู่ที่อ่างจนกว่าจะล้างเสร็จ นอกจากนี้สิ่งสำคัญในการป้องกันการติดเชื้อจากการสัมผัสผู้ป่วยคือต้องฆ่าเชื้อโรคอย่างรวดเร็วซึ่งเจลล้างมือดีกว่าการล้างมือด้วยน้ำและสบู่ เพราะสามารถติดตั้งที่ผนังใกล้เตียงผู้ป่วย หรือใส่ในรถเข็นของนางพยาบาล แม้กระทั่งทำเป็นขวดเล็กๆพกติดตัวก็ได้

การทำความสะอาดมือสำหรับผู้ที่จะเข้าห้องผ่าตัดจะแตกต่างจากการล้างมือหลังพยาบาลผู้ป่วย สิ่งสำคัญคือต้องกำจัดจุลินทรียทั้งหมดบนมือศัลยแพทย์ และป้องกันการเจริญเติบโตของแบคทีเรียหลังจากสวมถุงมือยางซึ่งทำให้เกิดสภาวะคล้าย









เรือนกระจกที่สามารถเร่งการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย สิ่งนี้มีความสำคัญเนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดการรั่วขึ้นบนถุงมือโดยที่ตามองไม่เห็น ของเหลวจากบาดแผลผู้ป่วยอาจไหลเข้าไปยังถุงมือและนำเชื้อแบคทีเรียกลับไปยังบาดแผลได้

จึงได้มีการทำการทดลองใช้สารละลายไพวิโดนไอโอดีนเข้มข้น 4 % (4% pividone iodine) หรือสารละลายคลอเฮกซิดีนกลูโคเนทเข้มข้น 4 % (4% aqueous chlorhexidine gluconate) ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ดั้งเดิมในการทำความสะอาดมือก่อนทำการผ่าตัด เปรียบเทียบกับการใช้เจลล้างมือพบว่ามีประสิทธิภาพใกล้เคียงกันแต่เจลล้างมือระคายเคืองน้อยกว่า

จะเห็นว่าแรกเริ่มเดิมทีเจลล้างมือเป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในโรงพยาบาลที่ต้องการความปลอดเชื้อซึ่งออกจะไกลตัวบุคคลทั่วไป เมื่อมีการนำผลิตภัณฑ์นี้เข้าสู่ตลาดของผู้บริโภคทั่วไปจึงเกิดคำถามที่ว่าผู้บริโภคมีความจำเป็นในการใช้ผลิตภัณฑ์นี้หรือไม่ ในประเด็นนี้ผู้เขียนไม่ขอออกความเห็นและยืนยันว่าบทความนี้ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อต่อต้านผลิตภัณฑ์ชนิดนี้ เพราะผู้เขียนเองก็ซื้อไปใช้ระหว่างท่องเที่ยวเสมอ อย่างไรก็ดีการทำความสะอาดมือควรใช้วิธีล้างด้วยน้ำและสบู่ถ้าทำได้ จากนั้นจึงค่อยใช้เจลล้างมือเพื่อกำจัดเชื้อแบคทีเรีย เพราะจากคำแนะนำในการใช้เจลล้างมือเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียไม่ควรใช้ขณะมือสกปรก เช่น เปื้อนฝุ่นผง แต่ถ้าไม่มีน้ำและสบู่การล้างมือด้วยเจลล้างมือก็ย่อมจะดีกว่าไม่ล้างเสียเลย

เนื่องจากองค์ประกอบส่วนใหญ่ของเจลล้างมือคือแอลกอฮอล์จึงมีสมบัติของการเป็นตัวทำละลาย ดังนั้นการใช้เจลล้างมือจึงทำให้เกิดการชะชั้นน้ำมันบางๆที่เคลือบผิวหนังซึ่งทำหน้าที่ป้องกันเชื้อแบคทีเรีย แม้ว่าแอลกอฮอล์จะกำจัดเชื้อจุลินทรีย์ได้ดีเมื่อมีความเข้มข้นตั้งแต่ 60 – 90 % โดยน้ำหนัก ผลิตภัณฑ์ในท้องตลาดจะใช้ความเข้มข้นไม่เกิน 70 % เพราะจะทำให้ผิวแห้งจากการสูญเสียชั้นน้ำมัน อาจเกิดการแพ้ได้ง่าย และต้นทุนในการผลิตเจลสูงขึ้น เพื่อลดปัญหาผิวแห้งจากการใช้เจลจึงมีการเติมสารบางชนิดเข้าไปนั่นคือ moisturizer ซึ่งมีส่วนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฆ่าเชื้อแบคทีเรียด้วย เพราะทำให้การระเหยช้าลง แอลกอฮอล์จึงสัมผัสเซลล์แบคทีเรียนานขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจลล้างมือ (มือทำความสะอาด) สุขภาพเป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้คนยุคนี้สมัยนี้ให้ความสนใจกันใครไม่สนใจสุขภาพจะดูไม่ทันสมัยไม่อินเทรนด์วัยรุ่นหนุ่มสาวหันมาออกกำลังกายดูแลรักษาผิวพรรณหน้าตาเพื่อเพิ่มเสน่ห์ให้กับตนเองในขณะที่คนทำงานนิยมใช้กีฬาในการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานไปจนถึงการเจรจาธุรกิจส่วนคุณลุงคุณป้าวัยเกษียณอายุหมั่นดูแลสุขภาพของตนเองด้วยไม่ต้องการเป็นภาระแก่ลูกหลานอีกทั้งได้เพื่อนคุยยามเหงาเจลล้างมือในต่างประเทศเป็นที่นิยมในหมู่พ่อแม่ที่มีลูกเล็กๆในฐานะผลิตภัณฑ์สำหรับล้างมือในกรณีที่ไม่มีน้ำและสบู่ประกอบด้วยแอลกอฮอล์ไม่น้อยกว่า 60% โดยแอลกอฮอล์ที่ใช้นิยมเอทิลแอลกอฮอล์ (เอทิลแอลกอฮอล์) ไอโซโพรพิลแอลกอฮอล์ (isopropyl แอลกอฮอล์) หรือทั้งสองชนิดผสมกันมีที่มาจากความพยายามในการปรับปรุงการฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ที่อยู่บนมือจากการสัมผัสผู้ป่วยเพื่อป้องกันการติดเชื้อแรกเริ่มเดิมทีก่อนและหลังการพยาบาลผู้ป่วยในห้องพักหมอและพยาบาลจะล้างมือด้วยน้ำและสบู่จากการศึกษาพบว่าการล้างมือด้วยน้ำและสบู่สามารถกำจัดเชื้อโรคได้ดีแต่เนื่องจากในห้องพักที่มีผู้ป่วยหลายคนในขณะที่มีอ่างล้างมือเพียงอ่างเดียวทำให้การเดินไปล้างมือไม่สะดวกจึงมีการทดลองเพิ่มจำนวนอ่างล้างมือพบว่าไม่ทำให้ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเท่าใดนักจึงมีการพัฒนาเจลล้างมือซึ่งมีองค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นแอลกอฮอล์ขึ้นการใช้เจลล้างมือทำได้โดยหยดเจลลงบนฝ่ามือประมาณ 3-5 มิลลิลิตรจากนั้นถูมือไปมาให้ทั่วจนกระทั่งเจลระเหยไปหมดเจลล้างมือได้รับความนิยมเพราะสะดวกไม่จำเป็นต้องเดินไปล้างมือที่อ่างและยืนอยู่ที่อ่างจนกว่าจะล้างเสร็จนอกจากนี้สิ่งสำคัญในการป้องกันการติดเชื้อจากการสัมผัสผู้ป่วยคือต้องฆ่าเชื้อโรคอย่างรวดเร็วซึ่งเจลล้างมือดีกว่าการล้างมือด้วยน้ำและสบู่เพราะสามารถติดตั้งที่ผนังใกล้เตียงผู้ป่วยหรือใส่ในรถเข็นของนางพยาบาลแม้กระทั่งทำเป็นขวดเล็กๆพกติดตัวก็ได้ การทำความสะอาดมือสำหรับผู้ที่จะเข้าห้องผ่าตัดจะแตกต่างจากการล้างมือหลังพยาบาลผู้ป่วยสิ่งสำคัญคือต้องกำจัดจุลินทรียทั้งหมดบนมือศัลยแพทย์และป้องกันการเจริญเติบโตของแบคทีเรียหลังจากสวมถุงมือยางซึ่งทำให้เกิดสภาวะคล้าย เรือนกระจกที่สามารถเร่งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียสิ่งนี้มีความสำคัญเนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดการรั่วขึ้นบนถุงมือโดยที่ตามองไม่เห็นของเหลวจากบาดแผลผู้ป่วยอาจไหลเข้าไปยังถุงมือและนำเชื้อแบคทีเรียกลับไปยังบาดแผลได้เปรียบเทียบกับการใช้เจลล้างมือพบว่ามีประสิทธิภาพใกล้เคียงกันแต่เจลล้างมือระคายเคืองน้อยกว่าซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ดั้งเดิมในการทำความสะอาดมือก่อนทำการผ่าตัดจึงได้มีการทำการทดลองใช้สารละลายไพวิโดนไอโอดีนเข้มข้นหรือสารละลายคลอเฮกซิดีนกลูโคเนทเข้มข้น 4% (4% pividone ไอโอดีน) 4% (4% ละลาย chlorhexidine gluconate)จะเห็นว่าแรกเริ่มเดิมทีเจลล้างมือเป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในโรงพยาบาลที่ต้องการความปลอดเชื้อซึ่งออกจะไกลตัวบุคคลทั่วไปเมื่อมีการนำผลิตภัณฑ์นี้เข้าสู่ตลาดของผู้บริโภคทั่วไปจึงเกิดคำถามที่ว่าผู้บริโภคมีความจำเป็นในการใช้ผลิตภัณฑ์นี้หรือไม่ในประเด็นนี้ผู้เขียนไม่ขอออกความเห็นและยืนยันว่าบทความนี้ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อต่อต้านผลิตภัณฑ์ชนิดนี้เพราะผู้เขียนเองก็ซื้อไปใช้ระหว่างท่องเที่ยวเสมออย่างไรก็ดีการทำความสะอาดมือควรใช้วิธีล้างด้วยน้ำและสบู่ถ้าทำได้จากนั้นจึงค่อยใช้เจลล้างมือเพื่อกำจัดเชื้อแบคทีเรียเพราะจากคำแนะนำในการใช้เจลล้างมือเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียไม่ควรใช้ขณะมือสกปรกเช่นเปื้อนฝุ่นผงแต่ถ้าไม่มีน้ำและสบู่การล้างมือด้วยเจลล้างมือก็ย่อมจะดีกว่าไม่ล้างเสียเลยเนื่องจากองค์ประกอบส่วนใหญ่ของเจลล้างมือคือแอลกอฮอล์จึงมีสมบัติของการเป็นตัวทำละลายดังนั้นการใช้เจลล้างมือจึงทำให้เกิดการชะชั้นน้ำมันบางๆที่เคลือบผิวหนังซึ่งทำหน้าที่ป้องกันเชื้อแบคทีเรียแม้ว่าแอลกอฮอล์จะกำจัดเชื้อจุลินทรีย์ได้ดีเมื่อมีความเข้มข้นตั้งแต่ 60-90% โดยน้ำหนักผลิตภัณฑ์ในท้องตลาดจะใช้ความเข้มข้นไม่เกิน 70% เพราะจะทำให้ผิวแห้งจากการสูญเสียชั้นน้ำมันอาจเกิดการแพ้ได้ง่ายและต้นทุนในการผลิตเจลสูงขึ้นเพื่อลดปัญหาผิวแห้งจากการใช้เจลจึงมีการเติมสารบางชนิดเข้าไปนั่นคือบำรุงซึ่งมีส่วนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฆ่าเชื้อแบคทีเรียด้วยเพราะทำให้การระเหยช้าลงแอลกอฮอล์จึงสัมผัสเซลล์แบคทีเรียนานขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจลล้างมือ (เจลทำความสะอาดมือ) สุขภาพ ประกอบด้วยแอลกอฮอล์ไม่น้อยกว่า 60% (เอธิลแอลกอฮอล์) ไอโซโพรพิลแอลกอฮอล์ (isopropyl แอลกอฮอล์) หรือทั้งสองชนิดผสมกัน ทำให้การเดินไปล้างมือไม่สะดวก 3-5 มิลลิลิตร หรือใส่ในรถเข็นของนางพยาบาล 4% (4% pividone ไอโอดีน) 4% (4% น้ำ chlorhexidine gluconate) เช่นเปื้อนฝุ่นผง 60-90% โดยน้ำหนัก 70% อาจเกิดการแพ้ได้ง่ายและต้นทุน ในการผลิตเจลสูงขึ้น ครีมบำรุงผิว เพราะทำให้การระเหยช้าลง