In order to increase performance an

In order to increase performance and feed efficiency, beef cattle are fed diets containing high quantities of cereal grains; but highly fermentable substances in diets can decrease ruminal pH and may increase the risk of acidosis and bloat (Nocek, 1997). Antibiotics have been used in beef diets successfully to improve the efficiency of nutrient utilization and to impede or reduce the incidence of ruminal acidosis and bloat (Bergen and Bates, 1984). However, the use of antibiotics as feed additives in animal feeds due to the appearance of residues in milk and meat and their effects on human health is banned in the European Union (European Union, 2003); accordingly, use of these compounds has become increasingly controversial. In the last few years, there has been an increasing attention in the potential of plant extracts such as essential oils (EO) as alternatives for feed antibiotics and growth promoters in ruminant nutrition.
Essential oils are volatile aromatic compounds present in many plants that are generally extracted by steam and/or water distillation. Chemically, EO are a blend of secondary metabolites commonly composed of terpenoids and phenylpropanoids (Calsamiglia et al., 2007). These compounds have been shown to favorably manipulate ruminal fermentation and improve nutrient utilization in ruminants (Hristov et al., 1999). Moreover, EO have been evaluated for their antimicrobial activity and they are more recently being investigated as rumen modifiers in ruminants (Wallace, 2005). Recent comprehensive reviews published on EO and their active components (Calsamiglia et al., 2007; Benchaar et al., 2008) have indicated that some EO can promote rumen microbial fermentation and approvingly alter rumen metabolism. However, most researches conducted to date on EO have been laboratory based (i.e., in vitro) and of short-term nature (Cardozo et al., 2005; Busquet et al., 2006; Hristov et al., 2008). There are very limited in vivo studies that have evaluated effectiveness of EO on performance, rumen fermentation, and metabolism in beef cattle fed high concentrate diets.
Two of EO with high potential for use in the diets of ruminants are thyme oil (THY) and cinnamon oil (CIN). Results from in vitro (Castillejos et al., 2006; Martinez et al., 2006; Fraser et al., 2007) and in vivo (Cardozo et al., 2006; Benchaar et al., 2006a;b; Yang et al., 2010a;b) studies on effects of THY and CIN or their main active components have been contradictory; and more research is needed to understand their effects on rumen fermentation and metabolism in cattle. Antimicrobial effect of thymol (a phenolic monoterpene and main active compound of THY) is attributing to the disruption of the plasma membrane of bacteria and a reduction in the uptake of glucose (Calsamiglia et al., 2007; Benchaar et al., 2008); and the antimicrobial impact of cinnamaldehyde (a non-phenolic phenylpropene and main active compound of CIN) is suggested to arise through its carbonyl group interaction with proteins in the periplasm and inactivating microbial enzymes (Nikaido, 1994; Burt, 2004). However, antimicrobial activity of EO is dependent on ruminal pH, with a more pronounced effect at a lower ruminal pH (Calsamiglia et al., 2007); whereas low pH could increase the influence of some active compounds of EO due to conformational changes in their structure and the higher sensibility of rumen bacteria to these compounds (Skandamis and Nychas, 2000). To the best of our knowledge, no research has synchronously compared the effects of THY and CIN in beef production systems. Also most studies have been carried out with dairy cattle rumen fluid and diets, and generalizing results to beef cattle consuming high levels of concentrate can be misleading, because effects of EO have been indicated that can be highly dependent on diet and the ruminal pH (Cardozo et al., 2005; Castillejos et al., 2005).
The objectives of this study were to evaluate effects of THY and CIN on feed intake, growth performance, ruminal fermentation characteristics and blood metabolites in growing Holstein calves fed high-concentrate diets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน และดึงประสิทธิภาพ เนื้อวัวได้รับอาหารที่ประกอบด้วยปริมาณสูงของธัญพืชธัญพืช แต่สาร fermentable สูงในอาหารสามารถลดค่า pH ruminal และอาจเพิ่มความเสี่ยงของ acidosis และ bloat (Nocek, 1997) ยาปฏิชีวนะใช้ในเนื้ออาหารสำเร็จ เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้ธาตุอาหาร และจะเป็นอุปสรรคขัดขวาง หรือลดอุบัติการณ์ของ ruminal acidosis และ bloat (เบอร์เกนและเบตส์ 1984) อย่างไรก็ตาม การใช้ยาปฏิชีวนะเป็นสารอาหารในสัตว์ตัวดึงข้อมูลเนื่องจากลักษณะที่ปรากฏของตกค้างในนม และเนื้อและผลกระทบสุขภาพห้ามในสหภาพยุโรป (สหภาพยุโรป 2003); ดังนั้น ใช้สารเหล่านี้มีเป็นแย้งมากขึ้น ในไม่กี่ปี มีความสนใจเพิ่มขึ้นในศักยภาพของสารสกัดจากพืชเช่นน้ำมันหอมระเหย (อีโอ) เป็นทางเลือกสำหรับยาอาหารและเจริญเติบโตก่อ ruminant โภชนการน้ำมันหอมระเหยมีสารหอมระเหยในพืชที่โดยทั่วไปมีสกัด ด้วยไอน้ำหรือน้ำกลั่น สารเคมี อีโอเป็นการผสมผสานของ metabolites รองโดยทั่วไปประกอบด้วย terpenoids และ phenylpropanoids (Calsamiglia et al., 2007) สารเหล่านี้ได้รับการแสดงเพื่อพ้องต้องจัดการหมัก ruminal และปรับปรุงการใช้ประโยชน์ของธาตุอาหารใน ruminants (Hristov et al., 1999) นอกจากนี้ อีโอได้รับการประเมินสำหรับกิจกรรมของจุลินทรีย์ และพวกเขามีเมื่อเร็ว ๆ นี้ถูกสอบสวนเป็นตัวปรับต่อใน ruminants (Wallace, 2005) รีวิวล่าสุดครอบคลุมการเผยแพร่อีโอและส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ใช้งานอยู่ (Calsamiglia et al., 2007 Benchaar et al., 2008) ได้บ่งชี้ว่า อีโอบางสามารถส่งเสริมต่อจุลินทรีย์หมัก และเปลี่ยนเมแทบอลิซึมต่อ approvingly อย่างไรก็ตาม งานวิจัยมากที่สุดเพื่อวันอีโอได้รับการปฏิบัติตาม (เช่น ในหลอด) และธรรมชาติระยะสั้น (Cardozo et al., 2005 Busquet และ al., 2006 Hristov et al., 2008) มีจำกัดมากศึกษาในสัตว์ทดลองที่มีประเมินประสิทธิภาพของอีโอบนประสิทธิภาพ หมักต่อ และเผาผลาญในเนื้อวัวที่ได้รับอาหารข้นสูงสองของอีโอมีศักยภาพสูงสำหรับใช้ในอาหารของ ruminants มีน้ำมัน thyme (บาวทาย) และน้ำมันอบเชย (น) ผลจากการเพาะเลี้ยง (Castillejos และ al., 2006 มาติเน่และ al., 2006 เฟรเซอร์ et al., 2007) และในสัตว์ทดลอง (Cardozo และ al., 2006 Benchaar et al., 2006a; b ยาง et al., 2010a; b) ศึกษาผลของบาวทาย และ CIN หรือส่วนที่ใช้งานหลักของพวกเขาได้รับขัดแย้ง และวิจัยเพิ่มเติมจะต้องเข้าใจผลหมักต่อและเผาผลาญในวัวควาย ผลยับยั้งจุลินทรีย์ของ thymol (monoterpene ฟีนอและสารประกอบหลักที่ใช้งานอยู่ของบาวทาย) เป็น attributing ทรัพยของเมมเบรนของพลาสม่าของแบคทีเรียและลดการดูดซับของกลูโคส (Calsamiglia et al., 2007 Benchaar et al., 2008); และผลกระทบต่อจุลินทรีย์ของ cinnamaldehyde (ไม่ใช่ฟีนอ phenylpropene และสารประกอบหลักที่ใช้งานอยู่ของ CIN) แนะนำเกิดขึ้นผ่านการโต้ตอบของกลุ่ม carbonyl กับโปรตีน periplasm และยกจุลินทรีย์เอนไซม์ (Nikaido, 1994 เบิร์ต 2004) อย่างไรก็ตาม กิจกรรมจุลินทรีย์ของอีโอจะขึ้นอยู่กับค่า pH ruminal มีลักษณะพิเศษออกเสียงมากที่ pH ruminal ต่ำ (Calsamiglia et al., 2007); ในขณะที่ค่า pH ต่ำสามารถเพิ่มอิทธิพลของสารประกอบบางงานของอีโอเนื่องจากเปลี่ยนแปลง conformational ในโครงสร้างของพวกเขาและอย่างทันสูงของแบคทีเรียต่อไปสารเหล่านี้ (Skandamis และ Nychas, 2000) กับความรู้ของเรา วิจัยไม่ได้กล่าวเปรียบเทียบลักษณะของบาวทายและ CIN ในระบบการผลิตเนื้อ ยัง ศึกษาส่วนใหญ่มีการดำเนินการกับของเหลวต่อนมและอาหาร และ generalizing ผลเนื้อวัวใช้สมาธิระดับสูงสามารถเข้าใจ เนื่องจากมีการแสดงผลของอีโอที่สามารถสูงขึ้นอยู่กับอาหารและ pH ruminal (Cardozo et al., 2005 Castillejos et al., 2005)วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อ ประเมินผลของบาวทายและ CIN บริโภคอาหาร ประสิทธิภาพการเจริญเติบโต หมัก ruminal ลักษณะ และ metabolites เลือดในวัวโฮลชไตน์เติบโตที่ได้รับอาหารข้นสูงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิภาพการใช้อาหารโคเนื้อเป็นอาหารที่มีปริมาณสูงของธัญพืช แต่สูงกรัมสารในอาหารสามารถลดความเป็นกรดในกระเพาะรูเมน และอาจเพิ่มความเสี่ยงของภาวะเลือดเป็นกรด และบวม ( nocek , 1997 )ยาปฏิชีวนะได้ถูกใช้ในเนื้ออาหารเรียบร้อยแล้วเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้ธาตุอาหาร และขัดขวางหรือลดอุบัติการณ์ของการเกิดภาวะเลือดเป็นกรดในกระเพาะรูเมน และบวม ( เบอร์เกน และ เบทส์ , 1984 ) อย่างไรก็ตาม การใช้ยาปฏิชีวนะเป็นอาหารวัตถุเจือปนในอาหารสัตว์ เนื่องจากลักษณะของที่ตกค้างในนมและเนื้อสัตว์ และผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์ถูกห้ามในสหภาพยุโรป ( สหภาพยุโรป2003 ) ; ดังนั้นการใช้สารเหล่านี้ได้กลายเป็นที่ถกเถียงกันมากขึ้น ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ มีการเพิ่มความสนใจในศักยภาพของสารสกัดจากพืช เช่น น้ํามันหอมระเหย ( EO ) เป็นทางเลือกสำหรับอาหาร ยาปฏิชีวนะ และโปรโมเตอร์การเจริญเติบโตด้านโภชนศาสตร์สัตว์เคี้ยวเอื้อง .
ระเหยเป็นไอระเหยสารหอมในพืชหลายชนิดในปัจจุบันโดยทั่วไปที่สกัดด้วยไอน้ำ และ / หรือ การกลั่นน้ำ เคมี , EO ที่มีส่วนผสมของสารทุติยภูมิโดยทั่วไปประกอบด้วยเทอร์ปีนอยด์ และ phenylpropanoids ( calsamiglia et al . , 2007 )สารประกอบเหล่านี้มีการแสดง ซึ่งใช้กระบวนการหมักในกระเพาะรูเมน และปรับปรุงการใช้ประโยชน์ของสารอาหารในสัตว์เคี้ยวเอื้อง ( ีสทอฟ et al . , 1999 ) นอกจากนี้ ออได้ประเมินฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขา และพวกเขาจะมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้ถูกสอบสวนเป็นคำขยายในกระเพาะสัตว์เคี้ยวเอื้อง ( วอลเลซ , 2005 )ล่าสุดที่ครอบคลุมความคิดเห็น เผยแพร่บนแถบและส่วนประกอบที่ใช้ calsamiglia et al . , 2007 ; benchaar et al . , 2008 ) พบว่าบาง EO สามารถส่งเสริมกระบวนการของจุลินทรีย์ การหมัก และ approvingly ปรับเปลี่ยนกระบวนการเมแทบอลิซึม อย่างไรก็ตาม งานวิจัยที่ดำเนินการมากที่สุดถึงวันที่ออมีห้องปฏิบัติการตาม ( เช่น ในหลอดทดลอง ) และธรรมชาติระยะสั้น ( Cardozo et al . , 2005 ; busquet et al . , 2006 ;ีสทอฟ et al . , 2008 ) มี จำกัด มากในการศึกษาสัตว์ที่ได้ประเมินประสิทธิภาพของแถบบนประสิทธิภาพกระบวนการหมัก และอาหารในโคเนื้อได้รับอาหารข้นสูง .
2 แถบที่มีศักยภาพสูงสำหรับการใช้ในอาหารของสัตว์เคี้ยวเอื้องมีน้ำมันโหระพา ( ของท่าน ) และน้ำมันอบเชย ( ? ) จากผลในหลอดทดลอง ( Castillejos et al . , 2006 ; มาร์ติเนซ et al . , 2006 ; เฟรเซอร์ et al . ,2007 ) และ in vivo ( Cardozo et al . , 2006 ; benchaar et al . , 2006a ; B ; ยาง et al . , 2010a ; B ) ผลของเจ้า และซิน หรือ ส่วนประกอบหลักที่ใช้งานมีการขัดแย้ง และการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจผลกระทบต่อกระบวนการหมักในกระเพาะรูเมนและการเผาผลาญในโคผลการต้านจุลชีพของไทมอล ( โมโนเทอร์ปีน ฟีโนลิก และสารประกอบหลักที่ใช้งานของพระองค์ ) และการหยุดชะงักของเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรีย และลดการดูดซึมของกลูโคส ( calsamiglia et al . , 2007 ; benchaar et al . , 2008 )และสารต้านผลกระทบของซินนามาลดีไฮด์ ( ไม่ phenylpropene และสารประกอบฟีนอลหลักที่ใช้งานของซิน ) ควรเกิดขึ้นผ่านของหมู่คาร์บอนิลปฏิสัมพันธ์กับโปรตีน และเอนไซม์จากจุลินทรีย์ใน periplasm inactivating ( นิไคโด , 1994 ; เบิร์ท , 2004 ) อย่างไรก็ตาม กิจกรรมการต้านจุลชีพของ EO ขึ้นอยู่กับ pH ในกระเพาะรูเมน ,