企業の方へ一般の方へEnglishMinistrv of the En

企業の方へ一般の方へEnglish
Ministrv of the Environment & Ministry of Economy, Trade and Industry
Green Value Chain Platform
S
M
L
Font size
English
What MOE is doing
Impacts and adaptation
Guideline for value chain
Accounting information
Contact us
Green Value Chain Platformの中のEnglishの中のLearn more about impacts and adaptation in Japan's industry sectors

Learn more about impacts and adaptation in Japan's industry sectors

1. Supply chain emissions
2. Domestic and international trends related to greenhouse gas emissions accounting in the supply chain
3. Status of guideline establishment on supply chain greenhouse gas emissions accounting methods, etc.
1. Supply chain emissions

Up to the present time, the scope of a company's emissions has been defined under various laws as the company's direct and indirect emissions, including Scope 1 (direct emissions from the reporting company's factories, offices, vehicles, etc.) and Scope 2 (indirect energy-derived emissions from electric power and other energy consumed by the reporting company).

However, this system has not been able to identify areas where there is room for reduction in greenhouse gas emissions in the supply chain (such as using raw materials made with more environmentally friendly methods), and it has not motivated companies to seek to reduce emissions by parties other than themselves.
Conceptual diagram of Scopes 1-3
Fig. Conceptual diagram of Scopes 1-3
Source: Based on the Corporate Value Chain (Scope 3) Accounting and Reporting Standard (2011)

Therefore, in recent years, there has been a growing move toward expanding the scope of accounting to cover emissions throughout the supply chain, including Scope 3 (other indirect emissions), which has not been subject to accounting in the past.
This involves not only the reporting company's emissions, but also emissions upstream of the company's activities (such as raw material manufacturing) and downstream of the company's activities (such as product sales).
When Scope 3 is included in accounting for emissions, emissions in the overall supply chain become clear, as well as those areas of the entire supply chain where there is room to reduce emissions.
This can be expected to enable companies to take efficient measures to reduce emissions from a broader perspective, increasing their competitiveness.
By engaging the companies that make up the supply chain (including raw material manufacturers and stores) by asking them for information and so on, it is possible to promote understanding and collaboration, advancing the reduction of greenhouse gas emissions in cooperation among related businesses.
the scope of supply chain emissions and reduction of emissions
Fig. the scope of supply chain emissions and reduction of emissions
To Pagetop To Pagetop
2. Domestic and international trends related to greenhouse gas emissions accounting in the supply chain

The Ministry of the Environment examined trends in supply chain emissions accounting among Japanese businesses, based on public information under the CDP.
In a survey of 500 companies around the world, including both Japanese and foreign companies, it was learned that about 80% have responded to CDP, and more than 50% have also responded concerning Scope 3 emissions.
European and North American companies are further advanced in this area than Japanese firms.
There has been a particularly significant rise in the number of companies reporting Scope 3 emissions, compared to the increase in the number of responding companies overall.

Table: Number of companies responding to CDP Japan in 2010, 2011, and 2012
CDP 2010 CDP 2011 CDP 2012
Number of companies surveyed 507 500 500
Number of responding companies 218（43%） 215（43%） 233（47%）
Number of companies responding with regard to Scope 3 128（25%） 146（29%） 172（34%）

Among companies that responded with regard to Scope 3, only about 6% accounted for at least six categories in CDP Japan 2012, while in CDP Global 2012, about 13% accounted for at least six categories. This indicates that large international corporations are accounting for more categories of emissions than large Japanese corporations.

The figure below shows the results of analysis concerning the proportions of businesses accounting for each category. The proportion of accounting in CDP Global is higher in most categories, with the exception of Category 9 (transportation and delivery, downstream).
In CDP Global, more than half of the companies accounted for Category 6 (business travel). This seems to indicate that companies are starting by accounting for business travel, a category where accounting is easy overseas and where reductions can be achieved.
Meanwhile, it appears that a large proportion of Japanese companies are accounting for Category 9 because reporting on that portion of emissions is provided by specified consigners (shippers) under the Energy Conservation Act. However, it is likely that shippers pay fees for transportation, and in that case, it is a value that should be reported under Category 4 (transportation and delivery, upstream).
This would result in a lower proportion accounting for Category 9 and a higher proportion accounting for Category 4. This confusion between Categories 4 and 9 is considered to occur in CDP Global as well.

Proportion of accounting companies by category in CDP 2012
Fig. Proportion of accounting companies by category in CDP 2012

Table: Accounting categories
Category 1 Purchased goods and services
Category 2 Capital goods
Category 3 Fuel and energy related activities not included in Scope 1 or 2
Category 4 Transportation and delivery (upstream)
Category 5 Waste generated in operations
Category 6 Business travel
Category 7 Employee commuting
Category 8 Leased assets (upstream)
Category 9 Transportation and delivery (downstream)
Category 10 Processing of sold products
Category 11 Use of sold products
Category 12 End-of-life treatment of sold products
Category 13 Leased assets (downstream)
Category 14 Franchises
Category 15 Investments

Trends by industry

The following are the results of an analysis of the proportions of Scope 1, 2, and 3 emissions by industry, based on responses to CDP Global 2011. (Because trends cannot be determined accurately for industries with small numbers of responding companies, the analysis was limited to industries having at least 30 reporting companies.)

[1] Proportions of reporting companies by category
The largest major category for all industries was Category 6 (business travel). Accounting in this category is progressing in every industry.
Among other major categories, reporting on Category 1 (purchased goods and services) was more common in the mining and quarrying of stone and gravel industry; reporting on Category 4 (transportation and delivery, upstream) was more common in the manufacturing industry and wholesale and retail trade; and reporting on Category 13 (leased assets, upstream) was more common in the real estate industry and the goods rental and leasing industry.
Among intermediate categories of manufacturing, besides Category 6 (business travel), reporting on Category 1 (purchased goods and services) was more common in the food manufacturing industry; reporting on Category 11 (use of sold products) was more common in the electrical machinery and equipment manufacturing industry and the transportation equipment manufacturing industry; and reporting on Category 4 (transportation and delivery, upstream) was widespread in many industries.
[2] Proportions of emissions by category
Among major categories, Scope 1 and 2 emissions were higher than Scope 3 emissions in the transport and postal activities industry, the real estate industry, and the goods rental and leasing industry. In all other industries, Scope 3 emissions were higher.
Among intermediate categories of manufacturing, in all of the industries that had at least 30 responding companies, Scope 3 emissions were higher than Scope 1 and 2 emissions.
Among major categories as well as intermediate categories of manufacturing, emissions in Category 11 (use of sold products) accounted for a high proportion in many industries. Emissions in Category 1 (purchased goods and services) accounted for a high proportion in the wholesale and retail trade, food manufacturing, chemical and allied product manufacturing, and electrical machinery and equipment manufacturing industries. Large proportions of emissions fell under Category 10 (processing of sold products) in the non-ferrous metals and products manufacturing industry, Category 12 (end-of-life treatment of sold products) in the chemical and allied product manufacturing industry and the electrical machinery and equipment manufacturing industry, and Category 13 (leased assets, upstream) in the real estate industry and the goods rental and leasing industry.
To Pagetop To Pagetop
3. Status of guideline establishment on supply chain greenhouse gas emissions accounting methods, etc.

The Sustainability Consortium

The Sustainability Consortium is an organization that was established jointly by retailers, suppliers, government agencies, universities, and NGOs in July 2009 with the goal of enabling the collection and analysis of enormous amounts of information concerning the life cycle of products worldwide. It is engaged in information gathering and analysis related to the life cycle of products. At present, approximately 80 organizations are participating, including Wal-Mart and Tesco (retail), Coca Cola (food products), Samsung (electronics), Unilever and P&G (consumer goods). From Japan, Toshiba is participating as a Tier 2 member. It is engaged in the development of a system for the measurement and reporting of sustainability related to environmental and social impacts in the life cycle of products (Sustainability Measurement and Reporting System, SMRS) and related tools.

SMRS is implemented in two stages. At Level 1, the purpose of assessment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

企業の方へ一般の方へEnglishMinistrv สภาพแวดล้อม และกระทรวงเศรษฐกิจ การค้า และอุตสาหกรรมสีเขียวค่าสายแพลตฟอร์มSMLขนาดแบบอักษรอังกฤษหมอทำอะไรอยู่ผลกระทบและการปรับตัวผลงานในห่วงโซ่คุณค่าข้อมูลบัญชีติดต่อเราสีเขียวค่าโซ่ Platformの中のEnglishの中のLearn เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบและการปรับตัวในภาคอุตสาหกรรมของญี่ปุ่นเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบและการปรับตัวในภาคอุตสาหกรรมของญี่ปุ่น1. ปล่อยโซ่อุปทาน2. แนวโน้มภายในประเทศ และต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงบัญชีในห่วงโซ่อุปทาน3. สถานะของผลงานในซัพพลายเชนการปล่อยก๊าซเรือนกระจกบัญชีวิธี ฯลฯ1. ปล่อยโซ่อุปทาน ถึงเวลาปัจจุบัน ขอบเขตของการปล่อยก๊าซของบริษัทได้รับการภายใต้กฎหมายต่าง ๆ ของบริษัทโดยตรง และทางอ้อมปล่อย ขอบเขต 1 (การปล่อยก๊าซโดยตรงจากโรงงานของบริษัทรายงาน สำนักงาน ยานพาหนะ ฯลฯ) และขอบเขต 2 (ทางอ้อมพลังงานมาปล่อยพลังงานไฟฟ้าและพลังงานอื่น ๆ ที่ใช้ โดยบริษัทรายงาน)อย่างไรก็ตาม ระบบนี้ไม่ได้ระบุพื้นที่ที่มีห้องสำหรับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในห่วงโซ่อุปทาน (เช่นโดยใช้วัตถุดิบที่ทำ ด้วยวิธีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติม), และมันไม่มีแรงจูงใจจะพยายามลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองไดอะแกรมแนวคิดของขอบเขต 1-3 ฟิก ไดอะแกรมแนวคิดของขอบเขต 1-3ที่มา: ตามค่าของบริษัทลูกโซ่ (ขอบเขต 3) บัญชีและมาตรฐานรายงาน (2011) ดังนั้น ในปี มีแล้วย้ายเติบโตไปสู่การขยายขอบเขตของบัญชีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกตลอดห่วงโซ่อุปทาน รวมทั้งขอบเขต 3 (อื่น ๆ ทางอ้อมปล่อย), ซึ่งยังไม่ มีบัญชีในอดีตเกี่ยวข้องไม่เพียงแต่บริษัทฯ รายงานปล่อย แต่ยังปล่อยขั้นต้นน้ำกิจกรรมของบริษัท (เช่นการผลิตวัตถุดิบ) และปลายน้ำของกิจกรรมของบริษัท (เช่นการขายสินค้า)เมื่อมี 3 ขอบเขตอยู่ในบัญชีการปล่อย ปล่อยในซัพพลายเชนที่ชัดเจน เป็นพื้นที่ของห่วงโซ่อุปทานทั้งหมดมีห้องพักเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกนี้สามารถคาดหวังให้บริษัทใช้มาตรการที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากมุมมองกว้างขึ้น เพิ่มความสามารถในการแข่งขันโดยเสน่ห์บริษัทที่สร้าง โดยการซักถามข้อมูลและห่วงโซ่อุปทาน (รวมร้านค้าและผู้ผลิตวัตถุดิบ) จะไปส่งเสริมความเข้าใจและความร่วมมือ การเลื่อนการลดเรือนกระจกปล่อยก๊าซในความร่วมมือในธุรกิจที่เกี่ยวข้องกันขอบเขตของซัพพลายเชนปล่อยและลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ฟิก ขอบเขตของซัพพลายเชนปล่อยและลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกการ Pagetop การ Pagetop2. แนวโน้มภายในประเทศ และต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงบัญชีในห่วงโซ่อุปทาน กระทรวงสิ่งแวดล้อมตรวจสอบแนวโน้มในซัพพลายเชนปล่อยบัญชีระหว่างธุรกิจญี่ปุ่น ข้อมูลสาธารณะภายใต้การ CDPในการสำรวจ 500 บริษัททั่วโลก รวมทั้งบริษัทญี่ปุ่น และต่างประเทศ มันได้เรียนรู้ว่า ประมาณ 80% ตอบสนองกับ CDP และมากกว่า 50% ยังตอบสนองเกี่ยวกับการปล่อย 3 ขอบเขตยุโรปและอเมริกาเหนืออีกขั้นในพื้นที่นี้กว่าบริษัทญี่ปุ่นมีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจำนวนบริษัทที่รายงานขอบเขต 3 ปล่อย เปรียบเทียบกับการเพิ่มขึ้นของบริษัทโดยรวมตอบสนองตาราง: จำนวนบริษัทที่ตอบสนองการ CDP ญี่ปุ่น ใน 2010, 2011, 2012CDP 2010 CDP 2011 CDP 2012จำนวนบริษัทสำรวจ 507 500 500จำนวนตอบสนองบริษัท 218(43%) 215(43%) 233(47%)จำนวนบริษัทที่ตอบสนองตามขอบเขต 3 128(25%) 146(29%) 172(34%) บริษัทที่ตอบรับกับขอบเขต 3 เพียงประมาณ 6% คิดเป็นน้อย 6 ประเภทใน CDP ญี่ปุ่น 2012 ในขณะที่ในปี 2012 โลก CDP ประมาณ 13% คิดน้อย 6 ประเภท บ่งชี้ว่า องค์กรระหว่างประเทศขนาดใหญ่มีบัญชีสำหรับประเภทของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าองค์กรขนาดใหญ่ญี่ปุ่น รูปด้านล่างแสดงผลการวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับสัดส่วนของบัญชีสำหรับแต่ละประเภทธุรกิจ สัดส่วนของบัญชีในโลก CDP จะสูงกว่าในประเภท ยกเว้นประเภทที่ 9 (การขนส่งและจัดส่ง น้ำ)ในสากล CDP มากกว่าครึ่งหนึ่งของบริษัทบัญชีสำหรับประเภท 6 (ธุรกิจท่องเที่ยว) น่าจะระบุว่า บริษัทจะเริ่มต้น ด้วยการลงบัญชีสำหรับธุรกิจท่องเที่ยว ประเภทบัญชีง่ายต่างประเทศ และที่สามารถทำได้ลดในขณะเดียวกัน มันปรากฏว่า สัดส่วนใหญ่ของบริษัทญี่ปุ่นมีบัญชีสำหรับประเภท 9 เนื่องจากรายงานในที่ ส่วนของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้ โดยระบุ consigners (ผู้ขนส่ง) ตามพระราชบัญญัติการอนุรักษ์พลังงาน อย่างไรก็ตาม ก็มีแนวโน้มว่า ผู้ขนส่งจ่ายค่าธรรมเนียมสำหรับการขนส่ง และในกรณี เป็นค่าที่ควรรายงานภายใต้ประเภท 4 (ขนส่งและจัดส่ง ต้นน้ำ)ซึ่งจะให้ผลลัพธ์ในแบบบัญชีสัดส่วนล่างสำหรับ 9 ประเภทและบัญชีสัดส่วนที่สูงสำหรับประเภท 4 นี้สับสนระหว่างประเภท 4 และ 9 จะถือว่าเกิดขึ้นในโลก CDP ด้วยสัดส่วนของบัญชีบริษัทตามประเภทในปี 2012 CDP ฟิก สัดส่วนของบัญชีบริษัทตามประเภทในปี 2012 CDPตาราง: บัญชีประเภทประเภทที่ 1 ซื้อสินค้าและบริการสินค้าประเภททุนประเภท 2ประเภทที่ 3 เชื้อเพลิงและพลังงานที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ไม่อยู่ในขอบเขต 1 หรือ 2ประเภท 4 ขนส่งและจัดส่ง (ต้นน้ำ)ขยะประเภท 5 ที่สร้างขึ้นในการดำเนินงานเที่ยว 6 ประเภทธุรกิจประเภท 7 พนักงานไปกลับเป็นประจำ8 ประเภท Leased สินทรัพย์ (ต้นน้ำ)9 ประเภทขนส่งและจัดส่ง (น้ำ)การประมวลผลประเภท 10 ขายผลิตภัณฑ์ใช้ 11 ประเภทของสินค้าที่ขายรักษาขายผลิตภัณฑ์ประเภท 12 จุดสิ้นสุดของชีวิต13 ประเภท Leased สินทรัพย์ (น้ำ)แฟรนไชส์ประเภท 14การลงทุนประเภท 15แนวโน้ม โดยอุตสาหกรรม ต่อไปนี้คือ ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์สัดส่วนของขอบเขตที่ 1, 2 และ 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกอุตสาหกรรม ตามตอบ CDP สากล 2011 (เนื่องจากแนวโน้มไม่สามารถกำหนดได้อย่างถูกต้องสำหรับอุตสาหกรรมที่มีขนาดเล็กจำนวนบริษัทที่ตอบสนอง การวิเคราะห์ได้มีบริษัทน้อย 30 รายงานอุตสาหกรรมจำกัด)[1] สัดส่วนของบริษัทที่รายงานตามประเภทประเภทหลักที่ใหญ่ที่สุดสำหรับอุตสาหกรรมทั้งหมดมี 6 ประเภท (ธุรกิจท่องเที่ยว) บัญชีในประเภทนี้มีความก้าวหน้าในทุกอุตสาหกรรมระหว่างประเภทสำคัญอื่น ๆ รายงานใน 1 ประเภท (ซื้อสินค้าและบริการ) ได้ทั่วไปในการทำเหมืองแร่และเหมืองหินกรวดและหินอุตสาหกรรม รายงานประเภท 4 (ขนส่งและจัดส่ง ต้นน้ำ) ได้ทั่วไปในอุตสาหกรรมการผลิตและขายส่ง และขายปลีกค้า และใน 13 ประเภท (เช่าสินทรัพย์ ต้นน้ำ) ได้ทั่วไปในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และการเช่าสินค้า และอุตสาหกรรมเช่าซื้อในประเภทตัวกลางของการผลิต นอกเหนือจาก 6 ประเภท (ธุรกิจท่องเที่ยว), รายงานใน 1 ประเภท (ซื้อสินค้าและบริการ) ได้ทั่วไปในอุตสาหกรรม การผลิตอาหาร รายงาน 11 ประเภท (ใช้ขายผลิตภัณฑ์) ได้ทั่วไปในอุตสาหกรรมการผลิตอุปกรณ์เครื่องจักรไฟฟ้า และ อุตสาหกรรมผลิตขนส่งเครื่องมือ และในประเภท 4 (ขนส่งและจัดส่ง ต้นน้ำ) แพร่หลายในหลายอุตสาหกรรม[2] สัดส่วนของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกประเภทในหมวดหมู่หลัก 1 ขอบเขตและปล่อย 2 ได้สูงกว่าปล่อย 3 ขอบเขตในการขนส่ง และไปรษณีย์กิจกรรมอุตสาหกรรม อสังหาริมทรัพย์ บริการให้เช่าสินค้า และเช่าอุตสาหกรรม ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ทั้งหมด ขอบเขต 3 ปล่อยขึ้นสูงปล่อย 3 ขอบเขตไม่สูงกว่าขอบเขต 1 และ 2 ปล่อยระหว่างกลางประเภทผลิต ในอุตสาหกรรมที่มีบริษัทที่มีการตอบสนองน้อย 30ระหว่างประเภทหลักเป็นประเภทตัวกลางของการผลิต ปล่อยใน 11 ประเภท (ใช้สินค้าขาย) ลงบัญชีในสัดส่วนที่สูงในหลายอุตสาหกรรม ปล่อยในประเภทที่ 1 (ซื้อสินค้าและบริการ) คิดเป็นสัดส่วนสูงในการขายส่ง และค้าปลีก ผลิตอาหาร ผลิตภัณฑ์เคมี และฝ่ายสัมพันธมิตรระหว่าง ผลิต และเครื่องจักรไฟฟ้า และอุปกรณ์อุตสาหกรรมการผลิต สัดส่วนขนาดใหญ่ของการปล่อยตกภายใต้หมวดหมู่ 10 (แปรรูปผลิตภัณฑ์ขาย) ในโลหะอโลหะและอุตสาหกรรม 12 ประเภท (การสิ้นสุดของชีวิตการรักษาผลิตภัณฑ์ขาย) ในผลิตภัณฑ์เคมี และฝ่ายสัมพันธมิตรระหว่างการผลิตอุตสาหกรรม และเครื่องจักรไฟฟ้า และอุตสาหกรรมผลิตเครื่องมือ และ 13 หมวดหมู่ (เช่าสินทรัพย์ ต้นน้ำ) ในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และการเช่าสินค้า และเช่าอุตสาหกรรมการผลิตผลิตภัณฑ์การ Pagetop การ Pagetop3. สถานะของผลงานในซัพพลายเชนการปล่อยก๊าซเรือนกระจกบัญชีวิธี ฯลฯองค์กรยั่งยืน กิจการร่วมค้าความยั่งยืนเป็นองค์กรที่ก่อตั้งร่วม โดยร้านค้าปลีก ผู้จำหน่าย หน่วยงานราชการ มหาวิทยาลัย และ Ngo ใน 2009 กรกฎาคม โดยมีเป้าหมายเพื่อเปิดใช้งานชุดเก็บรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ทั่วโลกจำนวนมหาศาล มันเป็นธุระในการรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ ปัจจุบัน องค์กรประมาณ 80 มีส่วนร่วม รวมถึง ร้านหยั่นหวอหยุ่น และเทสโก้ (ขายปลีก), โคคาโคล่า (ผลิตภัณฑ์อาหาร), ซัมซุง (อิเล็กทรอนิกส์), ยูนิลีเวอร์ และพี แอนด์ G (อุปโภค) จากญี่ปุ่น โตชิบาจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกระดับ 2 หมั้นในการพัฒนาระบบการประเมิน และรายงานความยั่งยืนที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสิ่งแวด ล้อมในวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ (ประเมินความยั่งยืน และ ระบบการรายงาน SMRS) และเครื่องมือที่เกี่ยวข้อง SMRS จะดำเนินการในขั้นที่สอง ที่ระดับ 1 วัตถุประสงค์ของการประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

企業の方へ一般の方へภาษาอังกฤษ
Ministrv
ของสิ่งแวดล้อมและกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมห่วงโซ่คุณค่ากรีนแพลทฟอร์ม
S
M
L ขนาดตัวอักษรภาษาอังกฤษสิ่งที่กระทรวงศึกษาธิการจะทำผลกระทบและการปรับตัวแนวทางการห่วงโซ่คุณค่าข้อมูลบัญชีติดต่อเราแพลตฟอร์มห่วงโซ่คุณค่าสีเขียวの中のภาษาอังกฤษの中のเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวผลกระทบและการปรับตัวในประเทศญี่ปุ่นของภาคอุตสาหกรรมเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบและการปรับตัวในประเทศญี่ปุ่นของภาคอุตสาหกรรม1 ห่วงโซ่อุปทานการปล่อย2 แนวโน้มในและต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกบัญชีในห่วงโซ่อุปทาน3 สถานะของสถานประกอบแนวทางในก๊าซเรือนกระจกห่วงโซ่อุปทานการปล่อยวิธีการบัญชีและอื่น ๆ1 การปล่อยห่วงโซ่อุปทานถึงเวลาปัจจุบันขอบเขตของการปล่อยก๊าซของ บริษัท ที่ได้รับการกำหนดภายใต้กฎหมายต่าง ๆ ตามที่ บริษัท ปล่อยตรงและทางอ้อมรวมทั้งขอบเขตที่ 1 (ปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยตรงจากโรงงานของ บริษัท ที่รายงานของสำนักงานยานพาหนะ ฯลฯ ) และขอบเขต 2 (ทางอ้อมการปล่อยพลังงานที่ได้มาจากการผลิตพลังงานไฟฟ้าและพลังงานอื่น ๆ ที่บริโภคโดย บริษัท รายงาน). อย่างไรก็ตามระบบนี้ยังไม่ได้รับสามารถที่จะระบุพื้นที่ที่มีห้องพักสำหรับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในห่วงโซ่อุปทาน (เช่นการใช้วัตถุดิบ วัสดุที่ทำด้วยวิธีการที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม) และมันยังไม่ได้มีแรงจูงใจ บริษัท ที่จะแสวงหาเพื่อลดการปล่อยโดยบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง. แผนภาพแนวคิดของขอบเขต 1-3 รูป แผนภาพแนวคิดของขอบเขต 1-3 ที่มา: ขึ้นอยู่กับห่วงโซ่คุณค่า (Corporate ขอบเขต 3) บัญชีและมาตรฐานการรายงาน (2011) ดังนั้นในปีที่ผ่านมาได้มีการย้ายที่เพิ่มขึ้นต่อการขยายขอบเขตของการบัญชีเพื่อให้ครอบคลุมการปล่อยก๊าซทั่วอุปทาน ห่วงโซ่รวมทั้งขอบเขต 3 (การปล่อยมลพิษทางอ้อมอื่น ๆ ) ซึ่งยังไม่ได้รับอาจมีการบันทึกบัญชีในอดีตที่ผ่านมา. นี้เกี่ยวข้องกับการไม่ได้เป็นเพียงการปล่อยก๊าซ บริษัท รายงาน แต่ยังปล่อยก๊าซต้นน้ำของกิจกรรมของ บริษัท ฯ (เช่นการผลิตวัตถุดิบ) และปลายน้ำของ กิจกรรมของ บริษัท (เช่นการขายผลิตภัณฑ์). เมื่อขอบเขต 3 รวมอยู่ในบัญชีสำหรับการปล่อยไอเสียในห่วงโซ่อุปทานโดยรวมเป็นที่ชัดเจนเช่นเดียวกับพื้นที่ดังกล่าวของทั้งห่วงโซ่อุปทานที่มีห้องพักที่จะลดการปล่อยก๊าซ. นี้คาดว่าจะสามารถ ที่จะช่วยให้ บริษัท สามารถใช้มาตรการที่มีประสิทธิภาพในการลดการปล่อยก๊าซจากมุมมองที่กว้างขึ้นเพิ่มขึ้นในการแข่งขันของพวกเขา. โดยมีส่วนร่วม บริษัท ที่ทำขึ้นห่วงโซ่อุปทาน (รวมถึงผู้ผลิตวัตถุดิบและร้านค้า) โดยขอให้พวกเขาสำหรับข้อมูลและอื่น ๆ ก็เป็นไปได้ ส่งเสริมความเข้าใจและความร่วมมือความก้าวหน้าการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในความร่วมมือระหว่างธุรกิจที่เกี่ยวข้อง. ขอบเขตของการปล่อยก๊าซห่วงโซ่อุปทานและการลดลงของการปล่อยรูป ขอบเขตของการปล่อยก๊าซห่วงโซ่อุปทานและการลดลงของการปล่อยก๊าซเพื่อต้องการข้างบนข้างบน2 แนวโน้มในประเทศและต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกบัญชีในห่วงโซ่อุปทานกระทรวงสิ่งแวดล้อมการตรวจสอบแนวโน้มในการปล่อยห่วงโซ่อุปทานการบัญชีในธุรกิจญี่ปุ่น, บนพื้นฐานของข้อมูลของประชาชนภายใต้ CDP. ในการสำรวจ 500 บริษัท ทั่วโลกรวมทั้ง บริษัท ญี่ปุ่นและต่างประเทศเป็นที่รู้กันว่าประมาณ 80% มีการตอบสนอง CDP และอื่น ๆ กว่า 50% ยังได้ตอบเกี่ยวกับขอบเขต 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจก. บริษัท ในยุโรปและอเมริกาเหนือที่สูงต่อไปในพื้นที่กว่า บริษัท ญี่ปุ่น. มีการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนของ บริษัท ที่รายงานขอบเขต 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกเมื่อเทียบกับการเพิ่มขึ้นของจำนวน บริษัท ที่ตอบสนองโดยรวม. ตาราง: จำนวน บริษัท ที่ตอบสนองต่อการ CDP ประเทศญี่ปุ่นในปี 2010, 2011 และ 2012 CDP 2010 CDP 2011 CDP 2012 จำนวน บริษัท ที่สำรวจ 507 500 500 จำนวนการตอบสนอง บริษัท 218 (43%) 215 (43%) 233 (47%) จำนวน บริษัท ที่ตอบสนองในเรื่องเกี่ยวกับขอบเขต 3 128 (25%) 146 (29%) 172 (34%) ในบรรดา บริษัท ที่ตอบสนอง ในเรื่องเกี่ยวกับขอบเขต 3 มีเพียงประมาณ 6% คิดเป็นอย่างน้อยหกประเภทใน CDP ญี่ปุ่นปี 2012 ในขณะที่ CDP ทั่วโลกปี 2012 ประมาณ 13% คิดเป็นอย่างน้อยหกประเภท นี้บ่งชี้ว่าองค์กรระหว่างประเทศขนาดใหญ่ที่มีการบันทึกบัญชีสินค้าหมวดอื่น ๆ ของการปล่อยก๊าซกว่า บริษัท ใหญ่ ๆ ของญี่ปุ่น. รูปด้านล่างแสดงให้เห็นถึงผลของการวิเคราะห์เกี่ยวกับสัดส่วนของธุรกิจการบัญชีสำหรับแต่ละประเภทนั้น สัดส่วนของบัญชี CDP ทั่วโลกจะสูงขึ้นมากที่สุดในหมวดยกเว้นหมวดหมู่ 9 (การขนส่งและการส่งมอบดาวน์สตรีม) ได้. ใน CDP ทั่วโลกมากกว่าครึ่งหนึ่งของ บริษัท คิดเป็นหมวด 6 (การเดินทางทางธุรกิจ) นี้น่าจะแสดงให้เห็นว่า บริษัท จะเริ่มต้นโดยการบัญชีสำหรับการเดินทางทางธุรกิจประเภทที่บัญชีเป็นเรื่องง่ายที่ต่างประเทศและที่ลดลงสามารถทำได้. ในขณะเดียวกันก็ปรากฏว่าเป็นสัดส่วนใหญ่ของ บริษัท ญี่ปุ่นจะคิดเป็นหมวดหมู่ 9 เพราะการรายงานเกี่ยวกับส่วนของ ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่มีให้โดยระบุ consigners (ส่งสินค้าทางเรือ) ภายใต้พระราชบัญญัติการอนุรักษ์พลังงาน แต่ก็เป็นไปได้ว่าส่งสินค้าทางเรือจ่ายค่าธรรมเนียมสำหรับการขนส่งและในกรณีที่มันเป็นค่าที่ควรรายงานภายใต้ประเภทที่ 4 (การขนส่งและการส่งมอบต้นน้ำ). นี้จะส่งผลให้มีสัดส่วนที่ลดลงคิดเป็นหมวดหมู่ 9 และที่สูงขึ้น สัดส่วนคิดเป็นหมวดหมู่ 4. ความสับสนระหว่างหมู่ที่ 4 และ 9 เป็นที่ยอมรับว่าจะเกิดขึ้นใน CDP ทั่วโลกเช่นกัน. สัดส่วนของ บริษัท การบัญชีตามประเภทใน CDP 2,012 รูป สัดส่วนของ บริษัท การบัญชีตามประเภทใน CDP 2,012 ตาราง: ประเภทบัญชีประเภทที่1 ซื้อสินค้าและบริการประเภทที่2 สินค้าทุนประเภทที่3 เชื้อเพลิงและพลังงานกิจกรรมที่เกี่ยวข้องไม่รวมอยู่ในขอบเขตที่ 1 หรือ 2 ประเภทที่ 4 การขนส่งและการส่งมอบ (ต้นน้ำ) หมวด 5 ของเสียที่เกิดขึ้นใน การดำเนินงานหมวด6 การเดินทางธุรกิจหมวดหมู่7 ลูกจ้างเดินทางหมวดหมู่8 สินทรัพย์ที่เช่า (ต้นน้ำ) หมวดหมู่ 9 การขนส่งและการส่งมอบ (ดาวน์สตรีม) หมวด 10 การประมวลผลของผลิตภัณฑ์ที่ขายหมวด11 การใช้ผลิตภัณฑ์ที่มีขายประเภท12 รักษาสิ้นสุดของชีวิตของผลิตภัณฑ์ที่ขายหมวดหมู่13 เช่า สินทรัพย์ (ดาวน์สตรีม) หมู่ที่ 14 แฟรนไชส์ประเภท15 เงินลงทุนแนวโน้มอุตสาหกรรมต่อไปนี้คือผลของการวิเคราะห์ของสัดส่วนของขอบเขตที่1, 2, 3 และปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากอุตสาหกรรมขึ้นอยู่กับการตอบสนองต่อ CDP ทั่วโลกปี 2011 (เนื่องจากแนวโน้มไม่สามารถระบุได้ ได้อย่างถูกต้องสำหรับอุตสาหกรรมที่มีตัวเลขเล็ก ๆ ของ บริษัท ตอบสนองการวิเคราะห์ที่ถูก จำกัด ให้กับอุตสาหกรรมที่มีอย่างน้อย 30 บริษัท รายงาน.) [1] สัดส่วนของการรายงาน บริษัท ตามหมวดหมู่หมวดหมู่ที่สำคัญที่ใหญ่ที่สุดสำหรับทุกอุตสาหกรรมเป็นหมวด6 (การเดินทางทางธุรกิจ) บัญชีในหมวดหมู่นี้มีความก้าวหน้าในทุกอุตสาหกรรม. ท่ามกลางประเภทอื่น ๆ ที่สำคัญการรายงานเกี่ยวกับประเภทที่ 1 (ซื้อสินค้าและบริการ) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในการทำเหมืองแร่และเหมืองหินจากหินและกรวดอุตสาหกรรม; รายงานเกี่ยวกับประเภทที่ 4 (การขนส่งและการส่งมอบต้นน้ำ) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในอุตสาหกรรมการผลิตและการค้าส่งและค้าปลีก และการรายงานเกี่ยวกับหมวดหมู่ที่ 13 (สินทรัพย์ที่เช่าต้นน้ำ) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และให้เช่าสินค้าและอุตสาหกรรมลีสซิ่ง. ท่ามกลางประเภทสื่อกลางของการผลิตนอกจากนี้หมวด 6 (การเดินทางทางธุรกิจ) รายงานเกี่ยวกับประเภทที่ 1 (สินค้าและบริการที่ซื้อ ) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในอุตสาหกรรมการผลิตอาหาร; รายงานเกี่ยวกับหมวดหมู่ที่ 11 (การใช้งานของผลิตภัณฑ์ที่ขาย) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในเครื่องจักรอุปกรณ์ไฟฟ้าและอุตสาหกรรมการผลิตและอุตสาหกรรมการผลิตอุปกรณ์การขนส่งนั้น และการรายงานเกี่ยวกับประเภทที่ 4 (การขนส่งและการส่งมอบต้นน้ำ) เป็นที่แพร่หลายในหลายอุตสาหกรรม. [2] สัดส่วนของการปล่อยก๊าซตามหมวดหมู่ท่ามกลางประเภทที่สำคัญขอบเขตที่1 และ 2 การปล่อยมลพิษสูงกว่าขอบเขต 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในอุตสาหกรรมการขนส่งและกิจกรรมไปรษณีย์ที่ อุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และค่าเช่าสินค้าและอุตสาหกรรมลีสซิ่ง ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ทุกขอบเขต 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกสูง. ท่ามกลางประเภทสื่อกลางของการผลิตในทุกอุตสาหกรรมที่มีอย่างน้อย 30 บริษัท ตอบสนองขอบเขต 3 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกสูงกว่าขอบเขตที่ 1 และ 2 การปล่อย. ท่ามกลางประเภทสำคัญเช่นเดียวกับประเภทกลาง ของการผลิต, การปล่อยก๊าซเรือนกระจกในหมวด 11 (การใช้งานของผลิตภัณฑ์ที่ขาย) คิดเป็นสัดส่วนที่สูงในหลายอุตสาหกรรม การปล่อยมลพิษในประเภทที่ 1 (ซื้อสินค้าและบริการ) คิดเป็นสัดส่วนที่สูงในการค้าส่งและค้าปลีก, การผลิตอาหารและการผลิตสารเคมีที่มีลักษณะคล้ายกันผลิตภัณฑ์และเครื่องจักรไฟฟ้าและอุตสาหกรรมการผลิตอุปกรณ์ สัดส่วนขนาดใหญ่ของการปล่อยก๊าซตกอยู่ภายใต้หมวดหมู่ที่ 10 (การประมวลผลของผลิตภัณฑ์ที่ขาย) ในโลหะที่ไม่ใช่เหล็กและผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมการผลิต, ประเภทที่ 12 (การรักษาปลายของชีวิตของผลิตภัณฑ์ที่ขาย) ในอุตสาหกรรมเคมีและการผลิตสินค้าที่มีลักษณะคล้ายกันและเครื่องจักรไฟฟ้า และอุตสาหกรรมการผลิตอุปกรณ์และประเภท 13 (สินทรัพย์ที่เช่าต้นน้ำ) ในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และค่าเช่าสินค้าและอุตสาหกรรมลีสซิ่ง. เพื่อต้องการข้างบนข้างบน3 สถานะของสถานประกอบแนวทางในห่วงโซ่อุปทานปล่อยก๊าซเรือนกระจกวิธีการบัญชี ฯลฯสมาคมการพัฒนาอย่างยั่งยืนความยั่งยืน Consortium เป็นองค์กรที่ก่อตั้งขึ้นร่วมกันโดยร้านค้าปลีกและซัพพลายเออร์หน่วยงานภาครัฐมหาวิทยาลัยและองค์กรพัฒนาเอกชนในเดือนกรกฎาคม 2009 มีเป้าหมายในการช่วยให้คอลเลกชัน และการวิเคราะห์จำนวนมหาศาลของข้อมูลเกี่ยวกับวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ทั่วโลก มันเป็นธุระในการรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ ในปัจจุบันประมาณ 80 องค์กรมีส่วนร่วมรวมทั้ง Wal-Mart และเทสโก้ (ขายปลีก), โคคาโคล่า (ผลิตภัณฑ์อาหาร) ซัมซุง (อิเล็กทรอนิกส์), ยูนิลีเวอร์และพีแอนด์จี (สินค้าอุปโภคบริโภค) จากประเทศญี่ปุ่นโตชิบามีส่วนร่วมเป็นเงินกองทุนชั้นที่ 2 สมาชิก มันเป็นธุระในการพัฒนาระบบการวัดและการรายงานความยั่งยืนที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมในวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ (การวัดและการพัฒนาอย่างยั่งยืนของระบบการรายงาน, SMRs) และเครื่องมือที่เกี่ยวข้อง. SMRs จะดำเนินการในขั้นตอนที่สอง ในระดับที่ 1 วัตถุประสงค์ของการประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

企業の方へ一般の方へภาษาอังกฤษ
ministrv ของสภาพแวดล้อม&กระทรวงเศรษฐกิจ การค้าและอุตสาหกรรม

s
แพลตฟอร์มสีเขียวค่า M
L


ขนาดตัวอักษรภาษาอังกฤษสิ่งที่โมทำ ผลกระทบและแนวทางการปรับตัว

สำหรับห่วงโซ่คุณค่า


สีเขียวข้อมูลบัญชีติดต่อเราห่วงโซ่มูลค่าของแพลตฟอร์มの中のภาษาอังกฤษの中のเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบและ การปรับตัวในญี่ปุ่นภาค

เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบและการปรับตัวในภาคอุตสาหกรรมของญี่ปุ่น

1 ใส่ปล่อยโซ่
2 ในประเทศ และแนวโน้มระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกบัญชีในห่วงโซ่อุปทาน
3 สถานะของแนวทางการก่อตั้งในโซ่อุปทานวิธีการบัญชีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกก๊าซ ฯลฯ
1 ห่วงโซ่อุปทานการปล่อย

ถึงเวลาปัจจุบันขอบเขตของการปล่อยก๊าซของบริษัทได้ถูกกำหนดภายใต้กฎหมายต่าง ๆ ของบริษัทโดยตรงและโดยอ้อม มลพิษ รวมทั้งขอบเขต 1 ( การปล่อยโดยตรง จากการรายงานของ บริษัท โรงงาน สำนักงาน ยานพาหนะ ฯลฯ ) และขอบเขต 2 ( ทางอ้อมพลังงานที่ได้รับการปล่อยจากไฟฟ้าและพลังงานอื่น ๆที่ใช้โดย บริษัท ที่รายงาน ) .

อย่างไรก็ตามระบบนี้ยังสามารถระบุพื้นที่ที่มีห้องพักสำหรับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในห่วงโซ่อุปทาน ( เช่นการใช้วัตถุดิบผลิตด้วยวิธีการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น และมันยังไม่จูงใจ ) บริษัทที่จะแสวงหาเพื่อลดการปล่อยก๊าซโดยบุคคลอื่นมากกว่าตัวเอง

รูปที่ 3 แผนผังขอบเขตแนวคิดแผนภาพของ ขอบเขต 1-3
แหล่งที่มาแนวคิด :ตามองค์กรในห่วงโซ่มูลค่า ( ขอบเขต 3 ) มาตรฐานการบัญชีและรายงาน ( 2011 )

เพราะฉะนั้น ใน ปี ล่าสุด ได้มีการย้ายไปยังการขยายขอบเขตของการปล่อยบัญชีครอบคลุมตลอดห่วงโซ่อุปทาน รวมทั้งขอบเขต 3 ( การปล่อยทางอ้อมอื่น ๆ ) ซึ่งยังไม่ได้รับเรื่อง การบัญชี ในอดีต .
นี้เกี่ยวข้องกับการไม่เพียง แต่การรายงานการปล่อยก๊าซของบริษัทฯแต่ยังมีการปล่อยน้ำของกิจกรรมของบริษัท เช่น การผลิตวัสดุดิบ ) และด้านกิจกรรมต่างๆของบริษัท เช่นการขายสินค้า )
เมื่อขอบเขต 3 รวมอยู่ในบัญชีสำหรับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในห่วงโซ่อุปทานโดยรวมที่ชัดเจน ตลอดจนพื้นที่ดังกล่าวของทั้งโซ่อุปทาน ซึ่งมีห้อง การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก .