“T-Then I won't know who Koutarou a

“T-Then I won't know who Koutarou and everyone are if me and the me sleeping over there stick together!?”

“Sadly, that would be the case. I'm sorry Sanae, we didn't have enough time to do anything about your memories”

Kiriha apologized with a sorrowful expression.

Of course, it wasn't like Kiriha hadn't thought about restoring Sanae's memories. But because the problems regarding the development of the device took time, her life took priority to her memories. And Sanae having been a ghost for several years was also a problem. The amount of information that had to be copied over to her brain was simply too much. Because of their priority on Sanae's life, and the strain on Sanae's brain, they hadn't gotten around to coming up with a good way to restore Sanae's memories.

“N-No...”

Sanae frantically shook her head.

“No, I don't want that! I definitely don't want to lose my memories and become a different person!!”

Sanae had understood what Kiriha was saying.

Kiriha was saying that in order for Sanae to survive, she had to throw away her memories.

“Because, because I won't remember how warm Koutarou is, or how fun it is to be with everyone!”

Sanae was crying.

She just couldn't accept losing her memories.

“I'm stupid, so I will do some mean things again! Like throwing dictionaries at Koutarou! I finally became friends with everyone, so I don't want to go back to throwing tantrums like a child again! I finally, finally... waaaaahhh!!”

Losing her memories was the same as losing the bonds she had built up until now. That she would lose her fun everyday life and gentle warmth. And that was something she didn't want to accept.

“But Sanae, if you don't return to your body you will die!!”

Even though Sanae couldn't accept losing her memories, Theia wanted her to live, no matter what.

“I know that... I already know!!”

Sanae had to make a choice: either she would die with her memories, or live without them.

“But I can't choose!! I don't want to die, but I won't be me without my memories!! Then that's just the same as dying!!”

However, the two options had the same outcome for Sanae.

The Sanae sleeping in bed would be the one to survive. Since her memories as a ghost wouldn't be inherited, one could say that the Sanae who knew Koutarou and the others would disappear. And that could be likened to death.

Even if she died or survived, the Sanae who was with Koutarou and the others would be lost. This was a harsh fate that left no options.

“This is unfair!! I won't see you again either way!!”

Sanae shouted and strongly clung onto Koutarou.

“I want to be here!! I want to be together with everyone!!”

Sanae didn't want to let go of her current life, the bonds she had formed in room 106, of which the most important of those bonds was the one with Koutarou who was currently hugging her.

“So this, is just unfair!!”

The warmth Sanae was feeling was something that she would trade her life to keep.

And that's why it happened.

“Agh”

All of a sudden, Koutarou started vomiting blood. At the same time, he lost consciousness and collapsed.

“Koutarou!?”

Sanae who was next to him hurriedly held him up. Koutarou was completely out and he was like a doll leaning against Sanae.

“What is this!? At this rate Koutarou will die!!”

As a ghost, Sanae could quickly tell that Koutarou was losing spiritual energy at an unbelievable pace just by touching him. At this rate, Koutarou would die shortly.

“Why!? How!? Koutarou! Koutarou!!”

However, Sanae didn't understand why. All she could do was helplessly watch on as the person she loved more than anything was dying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"T-แล้วฉันจะไม่รู้ว่าใคร Koutarou และทุกคนเป็นถ้าฉันและฉันนอนเหนือมีติดกัน?""เศร้า ที่จะเป็นกรณีที่ เสถียรขออภัย เราไม่มีเวลาพอที่จะทำอะไรเกี่ยวกับความทรงจำ"Kiriha อุ้มด้วยความอกตรมแน่นอน มันไม่ได้เหมือน Kiriha ไม่คิดคืนความทรงจำของเสถียร แต่เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับการพัฒนาอุปกรณ์ใช้เวลา ชีวิตของเธอเอาไปความทรงจำของเธอ และเสถียรมีผีหลายปีก็มีปัญหา จำนวนข้อมูลที่ต้องถูกคัดลอกผ่านไปยังสมองของเธอเป็นเพียงมากเกินไป เนื่องจากลำดับความสำคัญในชีวิตของเสถียร และความเครียดในสมองของเสถียร พวกเขาไม่เคยมาถึงด้วยวิธีการเรียกคืนความทรงจำของเสถียรดี"N-"หมายเลข...เสถียรเมามันส่ายหัวของเธอ"ไม่มี ฉันไม่ต้องที่ แน่นอนไม่อยากจะสูญเสียความทรงจำของฉัน และกลายเป็น คนอื่น!!"เสถียรเข้าใจอะไร Kiriha พูดKiriha พูดว่า เพื่อให้เสถียรเพื่อความอยู่รอด เธอต้องทิ้งความทรงจำของเธอ"เพราะ เนื่องจากฉันไม่จำ Koutarou วิธีอบอุ่น เป็น หรือวิธีสนุกให้กับทุกคน! "ร้องไห้เสถียรเธอเพียงแค่ไม่ยอมรับการสูญเสียความทรงจำของเธอ"ฉันโง่ ดังนั้นฉันจะทำบางสิ่งหมายถึงอีก เช่นโยนพจนานุกรมที่ Koutarou ฉันก็กลายเป็นเพื่อนกับทุกคน ดังนั้นฉันไม่ต้องการกลับไปโยน tantrums เหมือนเด็กอีกครั้ง ฉันสุดท้าย ในที่สุด... waaaaahhh !! "Losing her memories was the same as losing the bonds she had built up until now. That she would lose her fun everyday life and gentle warmth. And that was something she didn't want to accept.“But Sanae, if you don't return to your body you will die!!”Even though Sanae couldn't accept losing her memories, Theia wanted her to live, no matter what.“I know that... I already know!!”Sanae had to make a choice: either she would die with her memories, or live without them.“But I can't choose!! I don't want to die, but I won't be me without my memories!! Then that's just the same as dying!!”However, the two options had the same outcome for Sanae.The Sanae sleeping in bed would be the one to survive. Since her memories as a ghost wouldn't be inherited, one could say that the Sanae who knew Koutarou and the others would disappear. And that could be likened to death.Even if she died or survived, the Sanae who was with Koutarou and the others would be lost. This was a harsh fate that left no options.“This is unfair!! I won't see you again either way!!”Sanae shouted and strongly clung onto Koutarou.“I want to be here!! I want to be together with everyone!!”Sanae didn't want to let go of her current life, the bonds she had formed in room 106, of which the most important of those bonds was the one with Koutarou who was currently hugging her.“So this, is just unfair!!”The warmth Sanae was feeling was something that she would trade her life to keep.
And that's why it happened.

“Agh”

All of a sudden, Koutarou started vomiting blood. At the same time, he lost consciousness and collapsed.

“Koutarou!?”

Sanae who was next to him hurriedly held him up. Koutarou was completely out and he was like a doll leaning against Sanae.

“What is this!? At this rate Koutarou will die!!”

As a ghost, Sanae could quickly tell that Koutarou was losing spiritual energy at an unbelievable pace just by touching him. At this rate, Koutarou would die shortly.

“Why!? How!? Koutarou! Koutarou!!”

However, Sanae didn't understand why. All she could do was helplessly watch on as the person she loved more than anything was dying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"T-แล้วเราจะได้รู้ว่าใคร Koutarou และทุกคนถ้าฉันและฉันนอนที่นั่นติดกัน !?" "น่าเศร้าที่ว่าจะเป็นกรณีที่ ฉันขอโทษเสถียรเราไม่ได้มีเวลามากพอที่จะทำอะไรเกี่ยวกับความทรงจำของคุณ " Kiriha ขอโทษด้วยสีหน้าเศร้าโศก. แน่นอนมันไม่ได้เหมือน Kiriha ไม่เคยคิดเกี่ยวกับการคืนความทรงจำของเสถียร แต่เนื่องจากปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการพัฒนาของอุปกรณ์ที่ต้องใช้เวลาในชีวิตของเธอเอาความสำคัญกับความทรงจำของเธอ และเสถียรเคยเป็นผีเป็นเวลาหลายปีก็ยังเป็นปัญหา ปริมาณของข้อมูลที่จะต้องมีการคัดลอกไปยังสมองของเธอเป็นเพียงมากเกินไป เพราะมีความสำคัญต่อชีวิตเสถียรและความเครียดในสมองเสถียรของพวกเขาไม่ได้อากาศรอบ ๆ เพื่อขึ้นมาด้วยวิธีที่ดีที่จะเรียกคืนความทรงจำที่เสถียรของ. "N-No ... " เสถียรเมามันส่ายหัวของเธอ. "ไม่มี ฉันไม่ต้องการที่! แน่นอนผมไม่ต้องการที่จะสูญเสียความทรงจำของฉันและกลายเป็นคนที่แตกต่างกัน !! " เสถียรได้เข้าใจสิ่งที่กำลังพูด Kiriha. Kiriha บอกว่าเพื่อให้เสถียรเพื่อความอยู่รอดเธอต้องทิ้งความทรงจำของเธอ. " เพราะเพราะฉัน จะจำไม่ได้ว่าอบอุ่น Koutarou เป็นหรือว่าสนุกก็คือการได้อยู่กับทุกคน! " เสถียรร้องไห้. เธอก็ไม่อาจยอมรับการสูญเสียความทรงจำของเธอ. " ฉันโง่ดังนั้นฉันจะทำในสิ่งที่หมายถึงบางอีกครั้ง! เช่นเดียวกับการขว้างปาพจนานุกรมที่ Koutarou! ในที่สุดผมก็กลายเป็นเพื่อนกับทุกคนดังนั้นฉันไม่ต้องการที่จะกลับไปฉุนเฉียวเหมือนเด็กอีกครั้ง! ในที่สุดผมก็ในที่สุด ... waaaaahhh !! " การสูญเสียความทรงจำของเธอเป็นเช่นเดียวกับการสูญเสียพันธบัตรที่เธอได้สร้างขึ้นจนถึงขณะนี้ ว่าเธอจะสูญเสียในชีวิตประจำวันของเธอสนุกและความอบอุ่นอ่อนโยน และนั่นก็คือสิ่งที่เธอไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับ. " แต่เสถียรถ้าคุณไม่ได้กลับไปที่ร่างกายของคุณคุณจะตาย !!" แม้ว่าเสถียรไม่อาจยอมรับการสูญเสียความทรงจำของเธอ Theia อยากให้เธอมีชีวิตอยู่ไม่ว่า . สิ่งที่"ฉันรู้ว่า ... ฉันรู้อยู่แล้ว !!" เสถียรมีให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งที่เธอจะตายไปพร้อมกับความทรงจำของเธอหรืออาศัยอยู่โดยที่พวกเขา. " แต่ผมไม่สามารถเลือก !! ฉันไม่ต้องการที่จะตาย แต่ฉันจะไม่ฉันโดยไม่มีความทรงจำของฉัน !! แล้วว่าเป็นเพียงเช่นเดียวกับที่กำลังจะตาย !! " อย่างไรก็ตามทั้งสองตัวเลือกมีผลเหมือนกันสำหรับเสถียร. เสถียรนอนหลับอยู่บนเตียงจะเป็นหนึ่งเพื่อความอยู่รอด ตั้งแต่ทรงจำของเธอเป็นผีจะไม่ได้รับการสืบทอดมาอย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะบอกว่าคนที่รู้จักเสถียร Koutarou และคนอื่น ๆ จะหายไป และที่อาจจะเอาไปเปรียบกับความตาย. แม้ว่าเธอจะเสียชีวิตหรือรอดชีวิตที่เสถียรที่อยู่กับ Koutarou และคนอื่น ๆ จะหายไป นี่คือชะตากรรมที่รุนแรงที่เหลือตัวเลือกไม่. "นี่คือธรรม !! ฉันจะไม่เห็นคุณอีกครั้งทางใดทางหนึ่ง !! " เสถียรและตะโกนขอยึดติดลงบน Koutarou. " ผมอยากจะอยู่ที่นี่ !! ฉันต้องการที่จะร่วมกันกับทุกคน !! " เสถียรไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ไปของชีวิตปัจจุบันของเธอพันธบัตรที่เธอได้ก่อตัวขึ้นในห้องพัก 106, ของที่สำคัญที่สุดของพันธบัตรเหล่านั้นเป็นคนเดียวกับที่ถูก Koutarou ขณะกอดเธอ . "ดังนั้นนี้ไม่เป็นธรรมเพียง !!" ความอบอุ่นเสถียรเป็นความรู้สึกเป็นสิ่งที่เธอจะซื้อขายในชีวิตของเธอเพื่อให้. และที่ว่าทำไมมันเกิดขึ้น. "Agh" ทั้งหมดในทันที Koutarou เริ่มอาเจียนเลือด ในเวลาเดียวกันเขาสูญเสียสติและทรุดตัวลง. "Koutarou !?" เสถียรซึ่งเป็นไปกับเขารีบจัดขึ้นเขาขึ้น Koutarou ได้อย่างสมบูรณ์ออกมาและเขาก็เป็นเหมือนตุ๊กตาพิงเสถียร. "นี่คือสิ่งที่ !? อัตรานี้ Koutarou จะตาย !! " เป็นผี, เสถียรได้อย่างรวดเร็วสามารถบอกได้ว่า Koutarou ได้สูญเสียพลังทางจิตวิญญาณที่ก้าวไม่น่าเชื่อเพียงแค่สัมผัสเขา อัตรานี้ Koutarou จะตายในไม่ช้า. "ทำไม !? วิธี !? Koutarou! Koutarou !! " อย่างไรก็ตามเสถียรไม่เข้าใจว่าทำไม ทุกอย่างที่เธอทำได้คือช่วยไม่ได้ดูในฐานะคนที่เธอรักมากกว่าสิ่งใดกำลังจะตาย