A 16-week feeding experiment was co

A 16-week feeding experiment was conducted to evaluate growth performance, feed utilisation and body
indices of striped catfish (Pangasianodon hypophthalmus) fed diets where fish meal protein was replaced with
protein from local feed resources. The reference diet contained fish meal as the main crude protein (CP)
source, whilst in the six test diets 20 to 100% of the fish meal CP was replaced with CP from local ingredients
(soybean meal, cassava leaf meal, sweet potato leaf meal, groundnut cake, golden apple snail meal and
shrimp head meal).
Final body weight (BW) and total weight gain (WG) were lowest for the cassava leaf meal diet (Pb0.05),
whilst there were no differences in BW and WG between the other diets. Final BW, WG and daily weight gain
were numerically highest for the shrimp head meal diet. Fish survival rate, feed intake, feed utilisation and
fish fillet proportion did not differ between the reference diet and the test diets (P> 0.05). The viscerasomatic,
hepato-somatic, kidney and intra-peritoneal fat indices differed between treatments (Pb0.05).
The results suggest that fish meal protein in feed for striped catfish fingerlings can be replaced with protein
from locally available plant and animal ingredients without compromising growth performance, feed
utilisation and carcass traits

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

16 สัปดาห์การให้อาหารการทดลองได้ดำเนินการประเมินประสิทธิภาพการเจริญเติบโต เลี้ยงร่างกายและการจัดสรรดัชนีของปลาดุกลาย (สกุลปลาบึก hypophthalmus) ที่ได้รับอาหารที่โปรตีนอาหารของปลาถูกแทนที่ด้วยโปรตีนจากอาหารท้องถิ่น อาหารอ้างอิงประกอบด้วยปลาเป็นหลักโปรตีนหยาบ (CP)แหล่งที่มา ในขณะที่อยู่ใน 20-100% อาหารการทดสอบ 6 อาหารปลา CP ถูกแทนที่ ด้วย CP จากวัสดุท้องถิ่น(กากถั่วเหลือง อาหารใบมันสำปะหลัง มันเทศใบอาหาร เค้กถั่วลิสง อาหารหอยทากแอปเปิ้ลทองคำ และกุ้งหัวอาหาร)สุดท้ายน้ำหนัก (BW) และน้ำหนักรวม (ต้น) ถูกสุดสำหรับอาหารอาหารใบมันสำปะหลัง (Pb0.05),ในขณะที่มีไม่ความแตกต่างใน BW และ WG ระหว่างอาหารอื่น ๆ สุดท้าย BW, WG และทุกน้ำหนักไม่เรียงตามตัวเลขที่สูงสุดสำหรับอาหารหัวอาหารกุ้ง อัตรารอดตายของปลา อาหารบริโภค อาหารจัดสรร และสัดส่วนของเนื้อปลาได้ไม่แตกต่างกันระหว่างอาหารอ้างอิงและทดสอบอาหาร (P > 0.05) Viscerasomatichepato somatic ไตและดัชนีภายใน peritoneal ไขมันแตกต่างระหว่างการรักษา (Pb0.05)ผลแนะนำว่า อาหารปลาโปรตีนในอาหารสำหรับปลาดุกลายชนิดสามารถถูกแทนที่ ด้วยโปรตีนจากโรงงานในท้องถิ่นมีและส่วนผสมอาหารสัตว์โดยไม่สูญเสียประสิทธิภาพการเจริญเติบโต อาหารลักษณะซากและการจัดสรร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การให้อาหารทดลองในการประเมินการเจริญเติบโต 16 สัปดาห์การใช้อาหารและร่างกาย
ดัชนีปลาดุกลาย (Pangasianodon hypophthalmus) อาหารที่เลี้ยงปลาป่นโปรตีนถูกแทนที่ด้วย
โปรตีนจากแหล่งอาหารท้องถิ่น การรับประทานอาหารที่มีการอ้างอิงเป็นปลาป่นโปรตีนหลัก (CP)
แหล่งที่มาในขณะที่ในช่วงหกอาหารทดสอบ 20-100% ของปลาป่น CP ถูกแทนที่ด้วย CP จากวัตถุดิบในท้องถิ่น
(กากถั่วเหลืองกากใบมันสำปะหลังมันเทศอาหารใบ เค้กถั่วลิสง, แอปเปิ้ลสีทองอาหารหอยทากและ
อาหารหัวกุ้ง).
น้ำหนักตัวรอบชิงชนะเลิศ (BW) และน้ำหนักรวม (WG) เป็นที่ต่ำที่สุดสำหรับการรับประทานอาหารอาหารใบมันสำปะหลัง (Pb0.05)
ในขณะที่มีความแตกต่างใน BW และ WG ไม่มี ระหว่างอาหารอื่น ๆ รอบชิงชนะเลิศ BW, WG และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นทุกวัน
เป็นตัวเลขที่สูงที่สุดสำหรับอาหารมื้อหัวกุ้ง อัตราการรอดตายปลากินอาหาร, อาหารสัตว์และการใช้
สัดส่วนเนื้อปลาไม่แตกต่างกันระหว่างอาหารอ้างอิงและทดสอบอาหาร (P> 0.05) viscerasomatic,
ตับร่างกายไตและดัชนีไขมันภายในช่องท้องแตกต่างกันระหว่างการรักษา (Pb0.05).
ผลการวิจัยแนะนำว่าโปรตีนปลาป่นในอาหารสำหรับลูกปลาดุกลายสามารถถูกแทนที่ด้วยโปรตีน
จากพืชที่มีอยู่ในประเทศและส่วนผสมของสัตว์โดยไม่สูญเสีย การเจริญเติบโตอาหาร
การใช้ประโยชน์และลักษณะซาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองเลี้ยง 16 สัปดาห์ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินการเจริญเติบโต การใช้อาหารและร่างกาย
ดัชนีของปลาสวาย ( pangasianodon Hypophthalmus ) อาหารที่มีปลาป่นโปรตีนถูกแทนที่ด้วย
โปรตีนจากทรัพยากรอาหารของท้องถิ่น การอ้างอิงในอาหารที่มีปลาป่นเป็นโปรตีนหลัก ( CP )
แหล่งขณะที่ในหกทดสอบอาหาร 20 ถึง 100 % ของปลาอาหาร CP ถูกแทนที่ด้วย CP จาก
วัสดุท้องถิ่น ( กากถั่วเหลืองป่น , ใบมันสำปะหลัง มันเทศ ใบกากถั่วลิสงเค้กแอปเปิ้ลสีทองหอยทากอาหาร และหัวกุ้งป่น

) น้ำหนักตัวสุดท้าย ( BW ) และน้ำหนักตัว ( WG ) ถูกสุดสำหรับใบมันสำปะหลังกากอาหาร ( pb0.05 )
ในขณะที่ไม่มีความแตกต่างใน BW และ WG ระหว่างอาหารอื่น ๆตัวสุดท้าย และหนักขึ้นทุกวัน
WG มีตัวเลขสูงสุดสำหรับหัวกุ้ง อาหารมื้อ การอยู่รอดของปลา อัตราการกินอาหาร การใช้ฟีดและ
เนื้อปลาสัดส่วนไม่แตกต่างกันระหว่างอ้างอิงของอาหารและอาหารทดลอง ( P > 0.05 ) การ viscerasomatic
, hepato โซมา ไต และไขมันภายในช่องท้องในดัชนีที่แตกต่างกันระหว่างการรักษา (
pb0.05 )พบว่าโปรตีนจากปลาป่นในอาหารเลี้ยงปลาสวาย ลูกปลาสามารถถูกแทนที่ด้วยโปรตีนจากพืชและสัตว์ในท้องถิ่น
ส่วนผสมโดยไม่สูญเสียการเจริญเติบโต คุณภาพซาก และให้อาหาร
บาท