EXECUTIVE SUMMARY The rice terraces

EXECUTIVE SUMMARY
The rice terraces in four municipalities of Ifugao, namely, Banaue, Hungduan,
Kiangan and Mayoyao, were first inscribed in the UNESCO World Heritage List in
1995 as the Rice Terraces of the Philippine Cordilleras under the category of
organically evolved landscapes. This category includes landscapes that have developed
as a result of an initial social, economic, administrative, or religious imperative, and by
association with and in response to the natural environment. However, the Ifugao Rice
Terraces have deteriorated over the years, and those inscribed in the World Heritage
List were reclassified under the World Heritage in Danger List in 2001.
The study aimed to develop a sustainable financing mechanism for the
conservation of the Ifugao Rice Terraces and was carried out in two phases. Phase 1
involved the determination of the socio-cultural factors that influence the Ifugao
farmers’ practices in relation to the terraces; the analysis of the water allocation system
in Ifugao and how this was affecting the availability of water for irrigation; and the
assessment of the availability of labor to undertake the restoration of the terraces. On
the other hand, Phase 2 aimed at evaluating alternative approaches to capture tourists’
willingness to pay to partly finance conservation efforts; estimate the extent and
occurrence of abandonment and damage of the rice terraces in the four heritage Ifugao
municipalities; and lay the groundwork for the institutionalization of a sustainable
financing mechanism.
The activities under Phase 1 included focus group discussions, key informant
interviews, a farmer survey (150 respondents), and a high school student survey (100
respondents), all of which were conducted in the heritage municipalities. For Phase 2,
we conducted a contingent valuation survey among local (300 respondents) and foreign
(250 respondents) tourists to estimate their willingness to pay for the conservation of
the terraces. We used remote sensing as well as geo-referenced and other data from
various sources to produce maps showing the area of the rice terraces in the heritage
sites and the extent of damage. These were later validated by the farmers and local
officials—the results are recorded in a separate report. The information generated from
all these activities was used to estimate the cost of repairing/restoring the terraces and
the potential revenues that could be collected from local and foreign tourists.
The study concluded that the Ifugao farmers’ water supply problems in the
terraces would be reduced considerably if the irrigation system and damaged terrace
walls were repaired. Most of the respondents did not plan to abandon rice terrace
farming. However, the majority indicated a need for a labor subsidy for terrace repair
and maintenance because this was the costliest among the different terrace farming
activities. The significant factors affecting the farmers’ decision to abandon terrace
farming in the future were poor irrigation facilities and farm size. The incentives that
could strengthen the Ifugaos’ resolve not to abandon the terraces, and lure back those
who had left, are the repair of the irrigation system, a labor subsidy for terrace repair
and maintenance, and additional livelihood opportunities.
Meanwhile, the survey of high school students revealed that only about one-fourth
of the students were likely be involved in agriculture or farming in the future,
and the majority would most likely be engaged in non-agricultural occupations.
Aside from the cultural and environmental fees from tourists, the other possible
sources of funds for the conservation of the terraces included taxes and business
permits for the business sector, permit fees for students and researchers, as well as
donations from private corporations and individuals. The average willingness to pay
(WTP) values for local and foreign tourists were P 440 (about USD 9) and USD 71,
respectively. For local tourists, the significant factors affecting WTP were gender
(male), knowledge about the present condition of the terraces, and bid amount. For
foreign tourists, the significant factors affecting WTP were age, knowledge that the rice
terraces were a UNESCO World Heritage Site, and bid amount.
The total area of the rice terraces in the heritage sites was estimated to be
10,324 ha while the estimated area of damaged terraces was 4.1 ha (low estimate) to
457 ha (high estimate), or 0.04% to 4.4% of the total area. These translate to total
restoration costs of P 10.021 million to P 1.122 billion, respectively, or an annualised
cost of P 1,630,880 million to P 184,243,410 million (at a 10% interest rate over a 10-
year period). Collecting P 50 per local tourist and USD 20 per foreign tourist had the
potential of generating as much as P 6.65 million per year. Revenues from tourist fees
could thus be used to finance conservation activities for the rice terraces.
It is recommended that the irrigation systems in the Ifugao Rice Terraces be
repaired to reduce the possibility of farmers abandoning their terraces. Farmers should
also be given support for the repair and maintenance of terrace walls and for other
livelihood activities to supplement their incomes from farming. Furthermore, the local
government units (LGUs) should endeavor to develop tree plantations for the wood
carving industry. This will ease the pressure on the woodlots supporting the
watersheds of Ifugao and ensure sustainable wood sources for wood-carvers.
The value of the terraces should be integrated into the elementary and high
school curricula in Ifugao. Furthermore, providing students with incentives such as
scholarships and jobs may rekindle interest in agriculture and forestry- related courses.
The LGUs should review the fees they are collecting from tourists, and consider
the possibility of increasing these and collecting different fees from local and foreign
tourists. The same rates for local and foreign tourists should apply across
municipalities. The revenues generated from tourists should be placed in a trust fund to
be managed by a council that is not controlled by politicians to ensure continuity, and
should be used mainly to support the activities of farmers such as the repair and
maintenance of terrace walls and irrigation canals.
The possibility of collecting the cultural and environmental fee only once to
gain access to all the rice terraces in the heritage municipalities and, eventually the
whole province of Ifugao, should be studied. This may promote visits to non-heritage
areas to benefit the communities and will make it easier to administer, monitor and
control the implementation of the mechanism of fee collection; lower transaction costs;
and reduce the inconvenience to tourists of having to pay each time they visit different
sites.
Finally, support to farmers should be formalized through a memorandum of
agreement (MOA) between an organized and functional farmers’ organization and a
multi-sectoral council in each municipality. The MOA should clearly specify the
farmers’ benefits, responsibilities of the parties concerned, sanctions for non-compliance,
and incentives for complying with the terms of the MOA.
This report discusses the activities and results of Phases 1 and 2, except for the
results of the estimation of the area of the terraces and the extent of damage and
abandonment which are discussed in a separate report.

1.0 INTRODUCTION
1.1 Background
Many Filipinos take pride in the Ifugao Rice Terraces, which they often refer to
as the 8th Wonder of the World. While there are similar terraces in other parts of the
Asia-Pacific Region, the Ifugao Rice Terraces are the most famous because they reach
the highest altitude of 1,600 m and are considered to be the best built and most
extensive (Philippine Historical Commission 1940, cited by Gonzalez 2000). The use
of traditional skills in the engineering and hydraulic works in constructing the terraces
has also been marveled at. Alejandro Roces, a distinguished Filipino writer and
educator (cited by Gonzalez 2000) notes that what puts the terraces above other
wonders of the world is the fact that the terraces were constructed voluntarily by a free
people, and not under a tyrannical rule that used slave labor.
The terraces are located in the province of Ifugao, a landlocked province under
the Cordillera Administrative Region in Northern Luzon. Some of the terraces,
particularly those in the municipalities of Banaue, Kiangan, Hungduan and Mayoyao,
were inscribed in the World Heritage List of the United Nations Educational, Scientific
and Cultural Organization (UNESCO) in 1995 based on the following inscription
criteria: “Criterion (iii): The rice terraces are a dramatic testimony to a community’s
sustainable and primarily communal system of rice production, based on harvesting
water from the forest clad mountain tops and creating stone terraces and ponds, a
system that has survived two millennia; Criterion (iv): The rice terraces are a memorial
to the history and labor of more than a thousand generations of small-scale farmers
who, working together as a community, have created a landscape based on a delicate
and sustainable use of natural resources; and Criterion (v): The rice terraces are an
outstanding example of land-use resulting from a harmonious interaction between
people and their environment which has produced a steep terraced landscape of great
aesthetic beauty, now vulnerable to social and economic changes” (UNESCO 2008).
This category covers landscapes that developed as a result of an initial social,
economic, administrative or religious imperative, and by association with and in
response to the natural environment (UNESCO 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปสำหรับผู้บริหาร ระเบียงข้าวในสี่อำเภอของ Ifugao ได้แก่ บาเนา Hungduan Kiangan และ Mayoyao มีก่อนจารึกในรายการมรดกโลกยูเนสโกใน 1995 เป็นระเบียงข้าวของ Cordilleras ฟิลิปปินส์ภายใต้ประเภทของ พัฒนาภูมิประเทศ organically ประเภทนี้รวมถึงภูมิประเทศที่มีพัฒนา เป็นผล ของการเริ่มต้นสังคม เศรษฐกิจ บริหาร หรือศาสนาความจำ และโดย สมาคมด้วย และตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม Ifugao ข้าว ระเบียงมีรูปปี และผู้จารึกมรดกโลก รายการได้จัดประเภทภายใต้มรดกโลกในรายการอันตรายในปีค.ศ. 2001 การศึกษามุ่งพัฒนากลไกทางการเงินอย่างยั่งยืนสำหรับการ อนุรักษ์ของระเบียงข้าว Ifugao และถูกดำเนินการในระยะที่สอง ขั้นตอนที่ 1 เกี่ยวข้องกับการกำหนดปัจจัยสังคมวัฒนธรรมที่ส่งผลต่อการ Ifugao วิธีปฏิบัติของเกษตรกรเกี่ยวกับระเบียง การวิเคราะห์ระบบการปันส่วนน้ำ ใน Ifugao และวิธีนี้ได้ส่งผลกระทบต่อการมีอยู่ของน้ำสำหรับการชลประทาน และ การประเมินความพร้อมของแรงงานเพื่อคืนของเดอะเทอเรส บน กลับกัน ระยะที่ 2 เพื่อประเมินแนวทางเลือกในการจับภาพของนักท่องเที่ยว ยินดีที่จะชำระเงินบางส่วนที่พยายามอนุรักษ์ ประเมินขอบเขต และ เกิด abandonment และความเสียหายของระเบียงข้าวมรดกสี่ Ifugao อำเภอ และวางส่วนการ institutionalization ของความยั่งยืน กลไกทางการเงิน กิจกรรมระยะที่ 1 รวมกลุ่มเน้นสนทนา ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ สัมภาษณ์ แบบสำรวจเกษตรกร (ผู้ตอบ 150), และมัธยมนักเรียนสำรวจ (100 ตอบ), ซึ่งได้ดำเนินการในอำเภอมรดก สำหรับเฟส 2 เราทำการสำรวจประเมินกองทัพระหว่างท้องถิ่น (ผู้ตอบ 300) และต่างประเทศ นักท่องเที่ยว (ตอบ 250) ประมาณนั้นยินดีที่จะจ่ายสำหรับการอนุรักษ์ เดอะเทอเรส เราใช้เป็นข้อมูลอ้าง อิงทางภูมิศาสตร์ และอื่น ๆ จากแชมพู แหล่งต่าง ๆ การผลิตแผนที่แสดงพื้นที่ของระเบียงข้าวในมรดก ไซต์และขอบเขตของความเสียหาย เหล่านี้ได้ในภายหลังตรวจ โดยเกษตรกร และท้องถิ่น เจ้าหน้าที่ซึ่งมีบันทึกผลในรายงานแยกต่างหาก ข้อมูลที่สร้างจาก กิจกรรมเหล่านี้ถูกใช้เพื่อประเมินต้นทุนของการซ่อมแซม/คืนระเบียง และ รายได้มีศักยภาพที่สามารถรวบรวมจากนักท่องเที่ยวต่าง ชาติ การศึกษาสรุปว่า เกษตรกร Ifugao ที่น้ำจัดหาปัญหาในการ ระเบียงจะลดลงอย่างมากถ้าระบบชลประทานและระเบียงเสียหาย ผนังมีการซ่อมแซม ส่วนใหญ่ของผู้ตอบที่ไม่ได้วางแผนสละข้าวระเบียง ทำนา อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ระบุต้องการแรงงานเงินสมทบซ่อมแซมระเบียง และการบำรุงรักษาเนื่องจากนี้ costliest ระหว่างฟาร์มระเบียงต่าง ๆ กิจกรรม ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจของเกษตรกรจากระเบียงไป เกษตรในอนาคตมีชลประทานที่ดีสิ่งอำนวยความสะดวกและขนาดฟาร์ม แรงจูงใจการที่ สามารถเสริมสร้างแก้ไขของ Ifugaos ไม่สละระเบียง และล่อกลับที่ ที่ได้จากไป มีการซ่อมแซมระบบชลประทาน เงินสมทบแรงงานสำหรับซ่อมแซมระเบียง และบำรุงรักษา และโอกาสในการดำรงชีวิตเพิ่มเติมในขณะเดียวกัน แบบสำรวจนักเรียนเปิดเผยที่เกี่ยวกับหนึ่งส่วนสี่เท่านั้นนักเรียนได้มีแนวโน้มจะเกี่ยวข้องกับการเกษตรหรือการเกษตรในอนาคต และส่วนใหญ่จะหมั้นส่วนใหญ่ในอาชีพเกษตรไม่นอกเหนือจากค่าธรรมเนียมสิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมจากนักท่องเที่ยว สุด แหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับการอนุรักษ์ของระเบียงรวมภาษีและธุรกิจ ใบอนุญาตสำหรับภาคธุรกิจ ใบอนุญาตค่าธรรมเนียมสำหรับนักศึกษาและนักวิจัย เป็น บริจาคจากบริษัทเอกชนและบุคคล ยินดีที่เฉลี่ยจ่าย ค่า (WTP) สำหรับนักท่องเที่ยวต่าง ชาติถูก P 440 (เกี่ยวกับ USD 9) และ USD 71 ตามลำดับ สำหรับนักท่องเที่ยวท้องถิ่น ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อ WTP เพศ รู้สภาพปัจจุบันของระเบียง และยอดเงินประมูล (ชาย), สำหรับ นักท่องเที่ยวต่างประเทศ ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อ WTP มีอายุ ความรู้ที่ข้าว เทอเรสได้ชิมรส และยอดเงินที่เสนอราคา พื้นที่ของระเบียงข้าวในมรดกถูกคาดว่าจะ 10,324 ฮา ในขณะที่พื้นที่ประเมินความเสียหายเทอเรสเป็น 4.1 ฮา (ประเมินต่ำ) การ 457 ฮา (สูงประเมิน), หรือ 0.04% 4.4% ของพื้นที่ทั้งหมด เหล่านี้แปลรวม ต้นทุนคืนค่าของ P 10.021 ล้าน P 1.122 ล้าน ตามลำดับ หรือที่ annualised ต้นทุนของ P 1,630,880 P 184,243,410 ล้านล้าน (ในอัตราดอกเบี้ย 10% กว่า 10 แบบปีรอบระยะเวลา) รวบรวม 50 P ต่อนักท่องเที่ยวท้องถิ่นและ 20 ดอลล่าร์สหรัฐต่อนักท่องเที่ยวต่างประเทศได้ ศักยภาพสร้างเท่า P 6.65 ล้านต่อปี รายได้จากค่าธรรมเนียมนักท่องเที่ยว ดังนั้นสามารถใช้ได้การเงินกิจกรรมอนุรักษ์ไรซ์เทอเรสเซ่ส ขอแนะนำว่า เป็นระบบชลประทานใน Ifugao ไรซ์เทอเรสเซ่ส ซ่อมแซมเพื่อลดโอกาสของเกษตรกรละทิ้งของระเบียง เกษตรกรควร นอกจากนี้ยัง ได้รับการสนับสนุน สำหรับการซ่อมแซมและบำรุงรักษาของผนังระเบียง และอื่น ๆ ชีวะกิจกรรมเสริมรายได้ของพวกเขาจากการทำนา นอกจากนี้ ท้องถิ่น หน่วยรัฐบาล (LGUs) ควรพยายามที่จะพัฒนาปลูกต้นไม้สำหรับไม้ แกะสลักอุตสาหกรรม นี้จะบรรเทาแรงกดดันบน woodlots ที่สนับสนุนการ รูปธรรมของ Ifugao และยั่งยืนแหล่งไม้ carvers ไม้ ค่าของระเบียงควรจะรวมอยู่ในระดับประถมศึกษา และสูง หลักสูตรโรงเรียนใน Ifugao นอกจากนี้ ให้นักเรียน มีแรงจูงใจเช่น ทุนการศึกษาและงานอาจ rekindle สนใจในเกษตรและป่าไม้ที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตรการ LGUs ควรตรวจสอบค่าธรรมเนียมที่เรียกเก็บจากนักท่องเที่ยว และพิจารณา สามารถเพิ่มเหล่านี้ และเก็บค่าธรรมเนียมแตกต่างจากในประเทศ และต่างประเทศ นักท่องเที่ยว ราคาเดียวกับนักท่องเที่ยวต่าง ชาติควรใช้ข้าม อำเภอ รายได้จากนักท่องเที่ยวควรวางไว้ในกองการ จัด โดยสภาที่ไม่ได้ถูกควบคุม โดยนักการเมืองให้ความต่อเนื่อง และ ควรใช้หลักในการสนับสนุนกิจกรรมของเกษตรกรเช่นการซ่อมแซม และ บำรุงรักษาผนังระเบียงและคลองชลประทาน สามารถรวบรวมวัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมค่าใช้จ่ายเพียงครั้งเดียว เข้าถึงระเบียงข้าวในอำเภอมรดก และ ในที่สุดการ ควรจะศึกษาทั้งจังหวัดของ Ifugao นี้อาจส่งเสริมชมไม่ใช่มรดก พื้นที่เพื่อประโยชน์ของชุมชน และจะทำให้การดูแล ตรวจสอบ และ ควบคุมการดำเนินงานของกลไกในการเรียกเก็บค่าธรรมเนียม ต้นทุนธุรกรรมต่ำ และลดความไม่สะดวกให้นักท่องเที่ยวต้องจ่ายแต่ละครั้งที่ผู้เยี่ยมชมแตกต่างกัน เว็บไซต์สุดท้าย สนับสนุนเกษตรกรควรจะ formalized ผ่านบันทึกของ ข้อตกลง (นกโมอา) ระหว่างการทำงาน และจัดเกษตรกรองค์กรและ สภาหลายรายสาขาในแต่ละเทศบาล นกโมอาควรระบุชัดเจน ผลประโยชน์ของเกษตรกร รับผิดชอบของผู้เกี่ยวข้อง การลงโทษสำหรับการไม่ปฏิบัติตาม และแรงจูงใจในการปฏิบัติตามเงื่อนไขนกโมอา รายงานนี้อธิบายกิจกรรมและผลลัพธ์ของขั้นตอน 1 และ 2 ยกเว้นการ ผลการประเมินพื้นที่ของระเบียงและขอบเขตของความเสียหาย และ abandonment ซึ่งจะกล่าวถึงในรายงานแยกต่างหาก 1.0 แนะนำ 1.1 พื้นหลัง Filipinos หลายภูมิใจ Ifugao ข้าวระเบียง ซึ่งพวกเขามักจะอ้างอิงถึง เป็นน่าแปลกที่ 8 ของโลก ในขณะที่มีระเบียงเหมือนกันในส่วนอื่น ๆ ของการ ภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ระเบียงข้าว Ifugao จะมีชื่อเสียงมากที่สุดเนื่องจากพวกเขามาถึง ของ m 1600 และไม่ถือว่าเป็น ส่วนสร้างขึ้น และส่วนใหญ่ อย่างละเอียด (ฟิลิปปินส์อดีตนาย ๒๔๘๓ อ้าง โดย Gonzalez 2000) การใช้งาน ทักษะดั้งเดิมในงานไฮโดรลิค และวิศวกรรมก่อสร้างระเบียง มียังถูก marveled ที่ Alejandro Roces นักเขียนชาวฟิลิปปินส์แตกต่าง และ (อ้าง โดย Gonzalez 2000) ประวัติผู้สอนและบันทึกสิ่งที่ทำให้ระเบียงข้างบนอีก สิ่งมหัศจรรย์ของโลกคือ ความจริงที่ว่า ระเบียงได้สร้างด้วยความสมัครใจ โดยอิสระ คน และไม่อยู่ภาย ใต้กฎ tyrannical ที่ใช้แรงงานทาส ระเบียงที่อยู่ในจังหวัด Ifugao จังหวัด landlocked ภายใต้ Cordillera ดูแลภูมิภาคในลูซอนเหนือ ของระเบียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในอำเภอบาเนา Kiangan, Hungduan และ Mayoyao มีจารึกในมรดกโลกของสหประชาชาติเพื่อการศึกษา วิทยาศาสตร์ และยูเนสโก) ในปี 1995 ตามจารึกต่อไปนี้ เงื่อนไข: "เกณฑ์ที่ (iii): ระเบียงข้าวมีพยานหลักฐานอย่างการของชุมชน ระบบการผลิตข้าว ตามเก็บเกี่ยวอย่างยั่งยืน และชุมชนเป็นหลัก น้ำจากท็อปส์เขาห่มป่าและสร้างระเบียงหินและบ่อ การ ระบบที่มีชีวิตรอดวัดวาอารามสอง เกณฑ์ (iv): ระเบียงข้าวเป็นอนุสรณ์ ประวัติและแรงงานของเกษตรกรระบุกว่าพันรุ่น ที่ ทำงานร่วมกันเป็นชุมชน สร้างแนวนอนขึ้นอยู่กับความละเอียดอ่อนหรือไม่ และการใช้อย่างยั่งยืนของทรัพยากรธรรมชาติ และเกณฑ์ (v): ระเบียงข้าวจะมี โดดเด่นเช่นการใช้ที่ดินที่เกิดจากปฏิสัมพันธ์ความสามัคคีระหว่าง คนและสิ่งแวดล้อมของพวกเขาซึ่งได้ผลิตสูงชันแนวนอนตามของดี ความงามความงาม ตอนนี้เสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และเศรษฐกิจ" (ยูเนสโก 2008)ประเภทนี้ครอบคลุมภูมิประเทศที่พัฒนาจากสังคมเป็นต้น เศรษฐกิจ ผู้ดูแล หรือศาสนาความจำ และ โดยสัมพันธ์กับ และใน ตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ (1992 องค์การยูเนสโก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปผู้บริหาร
ทุ่งข้าวใน 4 เทศบาลอีฟูเกา คือ บานาเว hungduan
, , kiangan mayoyao แรกและถูกจารึกไว้ในรายชื่อมรดกโลกของยูเนสโกใน
1995 เป็น ของฟิลิปปินส์ Cordilleras ข้าวภายใต้หมวดหมู่ของ
อินทรีย์พัฒนาภูมิทัศน์ ประเภทนี้รวมถึงภูมิประเทศที่ได้พัฒนา
เป็นผลจากการเริ่มต้นของสังคม เศรษฐกิจธุรการ , หรือศาสนาขวางและโดย
กับสมาคมและในการตอบสนองต่อธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ฟูเกาข้าว
ระเบียงต่างๆมากกว่าปีที่ผ่านมา และที่จารึกไว้ในรายชื่อมรดกโลก
ถูกงวดภายใต้มรดกโลกในรายการอันตรายในปี 2001
มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนากลไกการเงินอย่างยั่งยืนสำหรับ
การอนุรักษ์ของอีฟูเกาทุ่งข้าวและถูกนำออกใน 2 ขั้นตอน ระยะที่ 1
เกี่ยวข้องกับความตั้งใจของทางสังคม ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ ฟูเกา
เกษตรกรปฏิบัติในความสัมพันธ์กับระเบียง การวิเคราะห์ การจัดสรรน้ำในระบบ
อีฟูเกาและวิธีการนี้มีผลต่อความพร้อมของน้ำเพื่อการชลประทานและ
;การประเมินความพร้อมของแรงงาน การฟื้นฟูของระเบียง บนมืออื่น ๆ
, ระยะที่ 2 มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินแนวทางจับนักท่องเที่ยว
มูลค่าความเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อการอนุรักษ์ช้างบางส่วนการเงิน ; ประเมินขอบเขตและ
เกิดการละทิ้งและความเสียหายของข้าวระเบียงในสี่มรดกอีฟูเกา
เทศบาล ;และการวางรากฐานสำหรับเมืองขึ้นของยั่งยืน
ทางการเงิน กลไก
กิจกรรมภายใต้ระยะที่ 1 ประกอบด้วย การสนทนากลุ่ม การสัมภาษณ์แหล่งข่าว
คีย์ เกษตรกรสำรวจ ( 150 คน ) และนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษา ( 100
ผู้ตอบแบบสอบถาม ) ซึ่งทั้งหมดถูกดำเนินการในมรดกของเทศบาล สำหรับเฟส 2
เราทำการสำรวจ โดยมูลค่าของท้องถิ่น ( 300 คน ) และต่างประเทศ
( 250 คน ) นักท่องเที่ยวค่าความเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อการอนุรักษ์
ระเบียง เราใช้ระยะไกล รวมทั้งอ้างอิงทางภูมิศาสตร์ และข้อมูลอื่น ๆจากแหล่งต่าง ๆเพื่อผลิต
แผนที่แสดงพื้นที่ของทุ่งข้าวในมรดก
เว็บไซต์และขอบเขตของความเสียหายเหล่านี้หลังจากการตรวจสอบโดยเจ้าหน้าที่เกษตรกรและท้องถิ่น
ผลจะถูกบันทึกไว้ในรายงานที่แยกต่างหาก ข้อมูลที่สร้างจาก
กิจกรรมทั้งหมดนั้นเป็นประมาณการค่าใช้จ่ายของการซ่อมแซม / การกู้คืนระเบียงและศักยภาพรายได้
ที่สามารถรวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยวท้องถิ่นและต่างชาติ
ผลการศึกษาสรุปได้ว่า อีฟูเกาเกษตรกรปัญหา
ประปาระเบียงจะลดลงมาก ถ้าระบบการชลประทานและผนังระเบียง
เสียหายก็ซ่อมแซม ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ไม่ได้วางแผนที่จะทิ้งข้าวระเบียง
ฟาร์ม อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ พบว่า ความต้องการแรงงานอุดหนุน
ซ่อมระเบียงและการบํารุงรักษา เพราะนี้คือ costliest แตกต่างกันระเบียง
กิจกรรมการเกษตรทางด้านปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจของเกษตรกรทิ้งระเบียง
ฟาร์มในอนาคต เป็นเครื่องน้ำไม่ดีและขนาดฟาร์ม สิ่งจูงใจที่
สามารถเสริมสร้างฟูเกา ' แก้ไขไม่ทิ้งเทอ และล่อให้กลับผู้
ที่มีซ้าย มีการซ่อมแซมระบบชลประทาน เป็นแรงงานอุดหนุน
ซ่อมระเบียงและการบำรุงรักษาและโอกาสทำมาหากินเพิ่มเติม .
โดยการสำรวจนักเรียนมัธยม พบว่ามีประมาณหนึ่งในสี่
ของนักเรียนอาจจะเกี่ยวข้องกับการเกษตร หรือเกษตรในอนาคต
และส่วนใหญ่ส่วนใหญ่จะหมั้นในการประกอบอาชีพนอกภาคเกษตร .
นอกเหนือจากค่าธรรมเนียมวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อมจากนักท่องเที่ยว
ที่เป็นไปได้อื่น ๆแหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับการอนุรักษ์ของระเบียงรวมภาษีและใบอนุญาตธุรกิจ
สำหรับภาคธุรกิจ , ใบอนุญาตค่าธรรมเนียมสำหรับนักศึกษาและนักวิจัย รวมทั้งเงินบริจาคจากองค์กรภาคเอกชนและประชาชน
. ความเต็มใจที่จะจ่ายเฉลี่ย
( 79 ) ค่าสำหรับนักท่องเที่ยวท้องถิ่นและต่างชาติมี P 440 ( ประมาณ USD และ USD 71 ,
9 ) ตามลำดับ สำหรับนักท่องเที่ยวท้องถิ่นทางด้านปัจจัยที่มีผลต่อความเต็มใจจ่าย
( ชาย ) ได้แก่ เพศ ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสภาพปัจจุบันของระเบียง และจำนวนการเสนอราคา สำหรับ
นักท่องเที่ยวต่างชาติ , ปัจจัยที่มีผลต่อความเต็มใจจ่าย คือ อายุ ความรู้ ว่าข้าว
ระเบียงเป็นมรดกโลก และจำนวนการประมูล .
รวมพื้นที่ของระเบียงข้าวในแหล่งมรดกซึ่งเป็น
10มัน ฮา ในขณะที่พื้นที่ของระเบียงก็เสียหายประมาณ 4.1 ฮา ( ประมาณการต่ำ )

แต่ฮา ( ประมาณสูง ) หรือ 0.04% ถึง 4.4 % ของพื้นที่ทั้งหมด เหล่านี้แปลรวมต้นทุนของ P
ฟื้นฟู 10.021 ล้าน P 1.297 ล้านบาท ตามลำดับ หรือ 150
ต้นทุนของ P 1630880 ล้าน P 184243410 ล้าน ( ที่ 10 % ดอกเบี้ยอัตรา 10 -
ปี )เก็บ P 50 ต่อนักท่องเที่ยวท้องถิ่นและ USD 20 ต่อนักท่องเที่ยวต่างชาติมีศักยภาพในการสร้างมากที่สุดเท่าที่
P 6.65 ล้านบาทต่อปี รายได้จากค่าธรรมเนียม
นักท่องเที่ยวจึงถูกใช้เพื่อการเงินกิจกรรมการอนุรักษ์ข้าวระเบียง
ขอแนะนําว่า ระบบชลประทานในฟูเกาว์ทุ่งข้าวเป็น
ซ่อมแซมเพื่อลดโอกาสของเกษตรกรทิ้งระเบียงของพวกเขาเกษตรกรควร
ยังได้รับการสนับสนุนในการซ่อมผนังระเบียง และกิจกรรมอื่น ๆเพื่อเสริมรายได้ของพวกเขา .
จากฟาร์ม นอกจากนี้ หน่วยการปกครองท้องถิ่น
( lgus ) ควรพยายามที่จะพัฒนาสวนต้นไม้
แกะสลักสำหรับอุตสาหกรรม นี้จะลดความดันในแปลงป่าสนับสนุน
ลุ่มน้ำของอีฟูเกา และให้แน่ใจว่าแหล่งที่มาของไม้ที่ยั่งยืนสำหรับ carvers ไม้
ค่า ของระเบียงที่ควรจะรวมอยู่ในหลักสูตรประถมและโรงเรียนมัธยม
ในฟูเกา . นอกจากนี้ ให้ผู้เรียนมีแรงจูงใจเช่น
ทุนการศึกษาและงานอาจรื้อฟื้นความสนใจในการเกษตรและการป่าไม้ที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตร
lgus ควรจะทบทวนค่าธรรมเนียมที่พวกเขาจะเก็บจากนักท่องเที่ยวและพิจารณาความเป็นไปได้ของการเพิ่ม
เหล่านี้และเก็บค่าธรรมเนียมจากต่างประเทศและต่างประเทศ
นักท่องเที่ยว อัตราเดียวกันสำหรับท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวต่างชาติควรใช้ข้าม
เทศบาล รายได้ที่เกิดจากนักท่องเที่ยวควรอยู่ในกองทุน

ถูกจัดการโดยสภาที่ไม่ได้ควบคุมโดยนักการเมือง เพื่อให้มีความต่อเนื่องและ
ควรใช้เป็นหลักเพื่อสนับสนุนกิจกรรมต่างๆ ของเกษตรกร เช่น การซ่อมแซม และการบำรุงรักษาของผนังระเบียง
และคลองชลประทาน
ความเป็นไปได้ของการเก็บรวบรวมวัฒนธรรม และค่าธรรมเนียมเพียงครั้งเดียว

เข้าถึงทั้งหมดทุ่งข้าวในมรดกของเทศบาลและสิ่งแวดล้อม ในที่สุดทั้ง
จังหวัดอีฟูเกา ควรศึกษา นี้อาจส่งเสริมเข้าชม

ไม่ใช่มรดกพื้นที่เพื่อประโยชน์ของชุมชน และจะทำให้มันง่ายในการดูแล ตรวจสอบ และควบคุมการดำเนินงานของ
กลไกการเก็บค่าธรรมเนียม ; ลดต้นทุนธุรกรรม ;
และลดความไม่สะดวกให้กับนักท่องเที่ยวที่ต้องจ่ายในแต่ละครั้งที่พวกเขาเข้าเยี่ยมชมเว็บไซต์ต่าง ๆ
.
ในที่สุด สนับสนุนเกษตรกรควรเป็นทางการผ่านบันทึก
ข้อตกลง ( MOA ) ระหว่างองค์กรเกษตรกรและองค์กรและการทำงานในแต่ละสาขาสภา
หลายเทศบาล การโมอย่างชัดเจนควรระบุประโยชน์
ชาวนา ความรับผิดชอบของผู้เกี่ยวข้องการลงโทษสำหรับการไม่ปฏิบัติตาม
และแรงจูงใจสำหรับปฏิบัติตาม , เงื่อนไขของโม . รายงานนี้กล่าวถึงกิจกรรมและผลของระยะที่ 1 และ 2 ยกเว้น
ผลลัพธ์ของการประมาณพื้นที่ของระเบียงและขอบเขตของความเสียหายและ
บุพการี ซึ่งจะกล่าวถึงในรายงานที่แยกต่างหาก
1.0 1.1 ความเป็นมาแนะนํา

หลาย Filipinos ความภาคภูมิใจในฟูเกาว์ทุ่งข้าว ซึ่งพวกเขามักจะอ้างถึง
เป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับ 8 ของโลก ในขณะที่มีระเบียงที่คล้ายกันในส่วนอื่น ๆของ
ภูมิภาคเอเชีย แปซิฟิกส่วนอีฟูเกาทุ่งข้าวเป็นมีชื่อเสียงมากที่สุดเพราะพวกเขามาถึง
ความสูงสูงสุดของ 1600 เมตร และจะถือเป็นที่ดีที่สุดสร้างขึ้นและส่วนใหญ่
อย่างละเอียด ( ฟิลิปปินส์ประวัติศาสตร์คณะกรรมาธิการ 1940 , อ้างโดยกอนซาเลซ 2000 ) การใช้ทักษะแบบดั้งเดิมใน
วิศวกรรมและงานไฮดรอลิก ในการสร้างระเบียง
ยังได้รับประหลาดใจที่ เมืองอเลจานโดร ,นักเขียนและนักการศึกษาที่มีชื่อเสียงชาวฟิลิปปินส์
( อ้างโดยกอนซาเลซ 2000 ) บันทึกว่าสิ่งที่ทำให้ระเบียงเหนือสิ่งมหัศจรรย์อื่น
ของโลกคือความจริงที่ระเบียงถูกสร้างโดยสมัครใจโดยฟรี
คน และไม่อยู่ภายใต้กฎเผด็จการ ที่ใช้แรงงานทาส
ระเบียงตั้งอยู่ในจังหวัดอีฟูเกา เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลใต้
จ.ที่เทือกเขาเขตปกครองทางเหนือของเกาะลูซอน . บางส่วนของระเบียง
โดยเฉพาะในเมืองบานาเว่ kiangan hungduan , และ , mayoyao
เป็น , จารึกไว้ในรายชื่อมรดกโลกขององค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ ( ยูเนสโก )
องค์กรในปี 1995 ตามต่อไปนี้ : " จารึก
เกณฑ์เกณฑ์ ( 3 ) :ข้าว Terraces เป็นหลักฐานที่น่าทึ่งกับระบบอย่างยั่งยืน และเป็นหลักของชุมชน คือ ชุมชน การผลิตข้าว

ตามเก็บเกี่ยวน้ำจากป่าห่มยอดภูเขาและสร้างระเบียงหินและบ่อ , ระบบ
ที่ยังหลงเหลืออยู่สองพันปี ; เกณฑ์ ( 4 ) : ทุ่งข้าวเป็นอนุสรณ์
กับประวัติศาสตร์ และแรงงานกว่าพันรุ่นของ
เกษตรกรรายย่อยผู้ทำงานร่วมกันเป็นชุมชน ได้สร้างภูมิทัศน์ตามละเอียดอ่อน
และการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน และเกณฑ์ ( V ) : ทุ่งข้าวเป็น
ตัวอย่างที่โดดเด่นของการใช้ที่ดินที่เกิดจากปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
อิอิคนและสิ่งแวดล้อม ซึ่งได้ผลิตแนวระเบียงที่สูงชันมาก
สุนทรียภาพความงาม แล้วเสี่ยงกับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม " ( ยูเนสโก ) ) .
หมวดนี้ครอบคลุมภูมิทัศน์ที่เกิดขึ้นเป็นผลจากการเริ่มต้น
ทางเศรษฐกิจสังคม , การบริหาร หรือ ศาสนา ขวาง และ สมาคมด้วย และในการตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม
ธรรมชาติ ( ยูเนสโก 2535 )