Yuu-chan looked at me with a weary

Yuu-chan looked at me with a weary face and said,“…The shouldn’t we have kill that girl who was almost raped and steal her food?

Mika commented back with,"Are you saying that seriously?”

"No I’m not”

“Then are you insisting your stand of being right?

"Yup”

Being told like that, Mika laughs and said,“Alright then you were correct.”

“See?”

“Gee.”

The two laughed. Although they laughed they both knew that it won’t change the darkness in this world. But even so as long as Yuu-chan is here, Mika can smile for sure.

Though it seemed Yuu-chan can’t walk on his own. He might have injured his leg.

“You could lean on my shoulder?”

“Don’t need it.”

“You clearly do though.”Mika said as he lent him his shoulder.

And so the two slowly walked.

While on the way back home, Yuu-chan spoke once more,“Mika.”

“Yea?”

“….I’m sorry.”

“For what?”

“It’s because of me you got hurt.”

But that’s wrong, it wasn’t Yuu-chan fault. It’s this world that takes to blame. Yuu-chan was only doing what’s right.

Mika looks at Yuu-chan with a mischief expression and said,“I won’t forgive you”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yuu จังมองผม ด้วยใบหน้าเบื่อ และกล่าว ว่า '... ไม่ควรเราได้ฆ่าสาวที่เกือบจะมีการข่มขืน และขโมยอาหารของเธอมิกะความเห็น ด้วย "คุณว่า ที่จริงจัง""ไม่ฉันไม่ได้""แล้วคุณยืนยันยืนอยู่ด้านขวาของคุณ"ยุบ"การบอกเช่นนั้น Mika หัวเราะ และกล่าว ว่า, "Alright แล้วคุณถูกต้อง""เห็นอะไร""เทศมณฑลริเวอร์กี"ทั้งสองหัวเราะ แม้ว่าหัวเราะเยาะ พวกเขาทั้งสองรู้ว่า มันจะไม่เปลี่ยนแปลงความมืดในโลกนี้ แต่ถึงกระนั้น ตราบ Yuu จังนี่ Mika สามารถยิ้มแน่นอนแม้ว่าดูเหมือน Yuu จังไม่สามารถเดินด้วยตัวเอง เขาอาจบาดขาของเขา"คุณสามารถพาดไหล่ของฉัน""ไม่ต้องการมัน""คุณอย่างชัดเจนได้ว่า" มิกล่าวว่า เขายืมเขาไหล่เขา และทั้งสองจึงค่อย ๆ เดินขณะอยู่บนทางกลับบ้าน Yuu จังได้พูดอีกที "มิกะ""ใช่หรือไม่""...ขอ""เพื่ออะไร""มันเป็น เพราะฉันคุณได้รับบาดเจ็บ"แต่ที่ไม่ถูกต้อง มันไม่ได้บกพร่อง Yuu จัง โลกนี้ที่จะติเตียนได้ Yuu จังเท่ากำลังทำสิ่งที่ถูกต้องMika ค้นที่ Yuu จังกับนิพจน์ที่ร้าย และกล่าว ว่า "ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yuu จังมองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้าและกล่าวว่า " ... ไม่ควรฆ่าเรามีหญิงสาวคนหนึ่งที่เกือบถูกข่มขืนและขโมยอาหารของเธอ? Mika แสดงความคิดเห็นกลับมาพร้อมกับ" คุณจะบอกว่าอย่างจริงจัง? " " ไม่มีฉัน ม. ไม่ได้ " " แล้วคุณยืนยันยืนของการเป็นใช่มั้ย? "ใช่" ได้รับการบอกเช่นนั้นมิกะหัวเราะและกล่าวว่า "เอาล่ะแล้วคุณมีความถูกต้อง." "ดู?" "ว้าว." ทั้งสองหัวเราะ. แม้ว่าพวกเขาจะหัวเราะ พวกเขาทั้งสองรู้ว่ามันจะไม่เปลี่ยนความมืดในโลกนี้. แต่แม้ดังนั้นตราบใดที่ Yuu จังอยู่ที่นี่ Mika สามารถยิ้มได้อย่างแน่นอน. แม้ว่ามันจะดูเหมือน Yuu จังไม่สามารถเดินของเขาเอง. เขาอาจจะมี ได้รับบาดเจ็บที่ขาของเขา. "คุณสามารถยันบนไหล่ของฉัน?" "ไม่จำเป็นต้องใช้." "คุณทำอย่างชัดเจนแม้ว่า." มิกะกล่าวว่าในขณะที่เขาให้เขายืมไหล่ของเขา. และเพื่อให้ทั้งสองเดินช้า. ในขณะที่ในทางกลับบ้าน , Yuu จังพูดอีกครั้ง "มิกะ". "จ้ะ?" " ... .I'm ขอโทษ." "เพื่ออะไร" "มันเป็นเพราะฉันคุณได้รับบาดเจ็บ." แต่ที่ผิดมันก็ไม่ได้ Yuu- ความผิดจัง. มันเป็นโลกนี้ที่จะมีการตำหนิ. Yuu จังเป็นเพียงการทำสิ่งที่ถูกต้อง. Mika ลักษณะที่ Yuu จังด้วยการแสดงออกที่เสียหายและกล่าวว่า "ผมจะไม่ให้อภัยคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยูจังมองฉันด้วยใบหน้าที่อ่อนล้าและกล่าวว่า " . . . เราก็ควรฆ่าผู้หญิงที่เกือบถูกข่มขืนและขโมยของเธออาหาร ?มิกะแสดงความคิดเห็นกลับด้วย " เธอพูดอย่างจริงจังนะ ? "" ไม่ ผมไม่" แล้วคุณยังยืนยันว่าจะยืนของคุณได้ใช่มั้ย ?" ใช่ "ที่บอกแบบนี้ มิกะหัวเราะและพูดว่า " งั้นคุณได้ถูกต้อง "" เห็นมั้ย "" Gee "ทั้งสองหัวเราะ ถึงแม้ว่าพวกเขาหัวเราะ พวกเขาต่างก็รู้ ว่ามันไม่ได้เปลี่ยนความมืดในโลกนี้ แต่ตราบใดที่ยูชานอยู่ที่นี่ มิกะยิ้มได้แน่นอนแม้ว่ามันจะดูเหมือนยูชาน เดินเองไม่ได้ เขาอาจได้รับบาดเจ็บที่ขา" คุณจะพิงไหล่ของฉัน "" ไม่ต้อง "" คุณก็ทำนะ " มิกะพูดเมื่อเขาให้เขายืมไหล่ของเขาดังนั้น ทั้งคู่ค่อยๆเดินในขณะที่ในทางกลับบ้าน ยู ชานพูดอีกครั้ง " มิกะ "" ใช่มั้ย ? "" . . . . . . . ฉันขอโทษ . . . "" อะไร ? "" มันเป็นเพราะฉันต้องเจ็บ "แต่นั่นมันผิด มันไม่ใช่ยูชาน ความผิด มันเป็นโลกที่ใช้ผิด ยูจังเป็นเพียงการทำสิ่งที่ถูกต้องมิกะดูยูจังกับความร้ายกาจ การแสดงออก และกล่าวว่า " ผมจะไม่ยกโทษให้คุณ