However, since increased cortisol s

However, since increased cortisol secretion has been accepted as an indicator of fish stress (Barton and Iwama, 1991; Pickering and Pottinger, 1995; Papoutsoglou, 1998), it could be emphasized that in the present study the white-adapted carp were the less stressed compared to the other groups, since they exhibited the lowest plasma cortisol levels.
Previous data in rainbow trout Oncorhynchus mykiss showed no significant differences in plasma cortisol levels between black-and white-adapte fish (Gilham and Baker, 1985; Green and Baker, 1991). However, in the present study and under the specific rearing conditions used, significant differences in plasma cortisol levels between black- and white-adapted carp were observed.
Plasma cortisol levels in white-adapted carp were lower than those in black-adapted fish probably due to increased plasma MCH levels, which exert an hypothalamocorticotrophic modulation (Green et al., 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม เนื่อง จากการหลั่ง cortisol มากขึ้นได้รับการยอมรับเป็นตัวบ่งชี้ความเครียดของปลา (บาร์ตันและ Iwama, 1991 Pickering และ Pottinger, 1995 Papoutsoglou, 1998), อาจเน้นว่า ในการศึกษาปัจจุบันปลาคาร์ฟสีขาวปรับ ได้เครียดน้อยเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ เนื่องจากพวกเขาจัดแสดงระดับ cortisol พลาสม่าต่ำ ข้อมูลก่อนหน้าในเรนโบว์เทราต์ mykiss สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิกพบว่าไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในพลาสม่าระดับ cortisol ระหว่างดำ- และขาว adapte ปลา (Gilham เบเกอร์ 1985 กรีนและเบเกอร์ 1991) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาปัจจุบัน และภาย ใต้เงื่อนไข rearing บางที่ใช้ ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระดับ cortisol พลาสมาระหว่างปลาคาร์ฟปรับสีดำ และสีขาวได้ดำเนินการ ระดับ cortisol พลาสมาในปลาคาร์ฟสีขาวปรับได้ต่ำกว่าในปลาดำดัดแปลงอาจเนื่องจากพลาสมาเพิ่ม MCH ระดับ ซึ่งแรงที่เอ็ม hypothalamocorticotrophic (Green et al., 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามเนื่องจากการหลั่ง cortisol เพิ่มขึ้นได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นตัวบ่งชี้ของความเครียดปลา (บาร์ตันและ Iwama 1991; พิกเคอริและ Pottinger, 1995; Papoutsoglou, 1998) ก็อาจจะเน้นย้ำว่าในการศึกษาปัจจุบันปลาคาร์พสีขาวดัดแปลงเป็นน้อย เน้นเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ เพราะพวกเขาแสดงระดับคอร์ติซอพลาสม่าที่ต่ำที่สุด.
ข้อมูลก่อนหน้าเรนโบว์เทราท์ Oncorhynchus mykiss พบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับคอร์ติซอพลาสม่าระหว่างปลาสีดำและสีขาว Adapte (GILHAM และเบเกอร์ 1985; สีเขียวและเบเกอร์ 1991) อย่างไรก็ตามในการศึกษาปัจจุบันและภายใต้เงื่อนไขการเลี้ยงเฉพาะที่ใช้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับคอร์ติซอพลาสม่าระหว่างปลาคาร์พสีดำและสีขาวปรับถูกตั้งข้อสังเกต.
ระดับคอร์ติซอพลาสม่าในปลาคาร์พสีขาวปรับตัวต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในปลาสีดำปรับอาจจะเป็นเพราะ ให้อยู่ในระดับพลาสม่า MCH เพิ่มขึ้นซึ่งการปรับออกแรง hypothalamocorticotrophic (สีเขียว et al., 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการหลั่ง cortisol เพิ่มขึ้นได้รับการยอมรับเป็นตัวบ่งชี้ของความเครียดของปลา ( บาร์ตัน และอิวามะ , 1991 ; Pickering และ พอตติเงอร์ , 1995 ; papoutsoglou , 1998 ) , มันอาจจะเน้นว่าในการศึกษาสีขาวดัดแปลงปลาคาร์พเป็นตรึงเครียดน้อยลงเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น เนื่องจากพวกเขาแสดงระดับ cortisol พลาสม่า ถูกที่สุด .
ข้อมูลก่อนหน้านี้ในปลาเทราท์คอรินชัส mykiss ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับ cortisol พลาสม่าระหว่างสีดำและสีขาว adapte ปลา ( gilham และเบเกอร์ , 1985 ; สีเขียวและเบเกอร์ , 1991 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาภายใต้เงื่อนไขที่เฉพาะเจาะจงและแบบใช้ความแตกต่างในระดับ cortisol พลาสม่าสีดำและสีขาวดัดแปลงระหว่างปลาคาร์พที่พบ .
ระดับ cortisol พลาสม่าสีขาวดัดแปลงปลาคาร์พต่ำกว่าพวกชุดดำดัดแปลงปลาอาจเพิ่มขึ้นจากระดับ MCH พลาสมาซึ่งโหมเอฟเอ็ม hypothalamocorticotrophic สีเขียว ( et al . , 1991 )