The room was dark after Shin Hye tu

The room was dark after Shin Hye turned off the light and both of them were lying on the bed, staring into each other’s glistening eyes through the streetlight that seeped into the room.

Min Ho held her hand and played with the bangle around her wrist. “It looks so beautiful on you. Do you like it?” He asked, looking back at her.

“I love it.” Shin Hye smiled as she touched the bangle and slowly moving her fingers to her wedding ring. “I have a ‘timeless talisman’… and now I have another ‘inseparable love’. They will bless and keep us together… today, tomorrow and forever.”

Min Ho smiled before he leaned closer and planted a soft kiss on her forehead. “Forever…”

Shin Hye pulled back slightly and looked into his tired eyes. “Sleep.” She said in a soft whisper. “It’s late now. You will have headache again if you don’t have enough sleep. Your eyes look so tired.”

He shook his head and pouted his lips. “I don’t want to sleep yet. My eyes told me that they missed you a lot and can’t stop looking at you.”

Shin Hye chuckled softly. “Silly.”

“I’m serious.” Min Ho said as he pulled her closer to him. “You don’t know how much I missed you when you were not around. I couldn’t sleep at night and my head hurts so much that I couldn’t focus on my work at all. Hyun Jun just wouldn’t stop asking when you will come back and you keeps ignoring my calls.” He heaved a deep sigh as he gently caressed her jawline with his thumb. “Please don’t do this to me ever again.”

“I’m sorry.” Shin Hye apologized and buried her face into his neck.

Min Ho wrapped his arms around her and smiled again. “Running back to your parents’ house whenever you fight with your husband is not a right behaviour that a wife should have. No next time, arasso?”

“Arasso…” Shin Hye nodded with her lips pouted against his warm skin.

Before another silence could start, Min Ho spoke again. “Can I ask you something?”

Shin Hye pulled back slightly, looking at him and nodded her head.

Min Ho gazed into her eyes for a moment before he asked. “If… I mean… if I’m not the boy that you met in the Light House Orphanage, will you still marry me or… you will choose to ask Ok Taec Yeon for help?”

He knows this question was stupid and pointless but the ego side of him wanted to know the answer. It was not a competition but knowing that she might also choose Ok Taec Yeon over him, his mood turned sour.

Shin Hye held his gaze for a moment, as if she was thinking about his question and with a soft breathy sigh escaped her lips, she replied him. “If you are not my silver bangle boy, I think I might still accept your offer.”

“Why?” He asked, surprised with her answer.

“Two reasons.” Shin Hye said. “First, Hyun Jun. He wanted a mother so badly and it hurts my heart looking at the pitiful gaze in his eyes. He is stubborn and arrogant like you but deep inside, he was lonely. He was longing for a mother to love him.”

Min Ho nodded. It must be fate that Hyun Jun loves her so much and wanted him to marry her. If not because of him, he might not force himself to settle down and offer her the deal. This was the best deal he ever made in his life.

“Second?” He asked again.

Shin Hye bit her lip as her face slowly reddened. “Second… because of you.” She smiled shyly. “I don’t know how to explain it but the first time when I saw you at the school, my heart has already captured by you.” She gently moved her hand to his face and stroked his jaw. “You always said you were attracted to me. But you didn’t know I was attracted to you too.” She paused and smiled again. “You always have the ability to make my heart race, make my face blush, make me angry, make me jealous.”

Jealous? She didn’t know she has the best ability to make him jealous too. He tightened his arm around her and pulled her closer. “What about Ok Taec Yeon? Did he make your heart race, make your face blush, make you angry and make you jealous?”

Shin Hye looked at him and heaved a deep sigh. No matter how many times she told him how much she loves him, it still wouldn’t enough to stop him from being jealous. “Let me answer your question this way.” This time she sounded very serious and certainty spread across her face. “If I didn’t choose to accept for your offer, even if my father might need to declare bankruptcy… I still wouldn’t choose Taec Yeon oppa or marry him.” She paused and inhaled a deep breath. “If you still remember that day during the conference, he came to the school to look for me.”

Min Ho nodded. He remembered and that was the first time he felt jealous. He even went to Go Ara and tried using her to forget about Shin Hye.

“After we fought on the night I was hit by your car, I have already decided to take some time apart from him, taking a break from our relationship. We were in a cooling-off period when you offer me the deal.” She said.

“Why?” He didn’t know about this and she never mention about it before. He knows Ok Taec Yeon’s parents don’t like her but he didn’t know they already have a problem before they even meet.

Shin Hye let out another deep sigh. “Our relationship started during our university time. To be frank, I was too young at that time and I didn’t take our relationship too seriously. I don’t know how does it feel to be in love and thought being comfortable with each other is called love.”

“After we graduated, he moved to Seoul with his parents and we just maintained a long distance relationship. We were both busy with our career and didn’t have much time to really think about our future together.” She added with another long sigh. “But then my mother’s sickness got serious and we have to move to Seoul too. That was when our problem started to arise. Living in the same city gave us more opportunity to be together but it got worse when his parents wanted to meet me. They were not happy with my background, my education level and even the work I was doing. And he…”

“And he didn’t help you or stand by your side to support you. He didn’t protect you and just listen to what his mother said.” Min Ho cut her off and completes the sentence for her. He doesn’t need her to explain to him. Looking at the way he behaved in front of his mother during the charity ball, he will obviously choose to be an obedient son rather than a good boyfriend.

Shin Hye nodded and looked at him. “So even without you, we will never have a future.” She assured him.

Min Ho leaned closer until their noses almost touch and stared deeply into her eyes. “You don’t love him?”

She shook her head.

“You don’t feel anything for him anymore?” He asked.

She shook her head again.

“You are mine. And no one can touch you including him.” He said possessively.

Shin Hye leaned forward and initiated a kiss on his lips. “You should know it by now. I’m yours.” She whispered against him.

Yes. He should know it by now that she was his and it was only him that has ever touched her. That night was the most solid evidence she has proved to him.

“I’m sorry.” He apologized. His heart ached whenever he thinks about how he hurt her that night. “That night… I didn’t know it was your first time. Well… you are an adult and you have a stable relationship before we met. I just thought… at least I assumed that you probably been… with him or…” He paused and exhaled deeply. “Not that I complain because I was thrilled with the fact that you were still… a virgin. I was just… surprised.”

Shin Hye looked away when she felt her cheeks blushed talking about this topic. “I… I don’t easily give something so… precious to… to someone that I don’t love.”

Min Ho’s lips curled up into a wide smile. “Does it mean… you love me very much then?”

Shin Hye bit her lip and glared at him. “Do you even need to ask?”

A soft, satisfying chuckle escaped his lips before he leaned forward to her ear and whispered softly. “Did I hurt you that night?”

Shin Hye closed her eyes and quickly buried her face into his neck, hiding her embarrassment.

“Did I?” He asked again, teasing her. He loves to see her shy expression.

“A little…” She breathed against his neck.

Min Ho chuckled again. “I’ll be more gentle this time.”

Shin Hye’s eyes fluttered open as she pulled back and looked at him in a shock gaze. “What…”

But before she could even finish her words, Min Ho already leaned over to capture her lips. He gently pushed her flat onto the bed as he hovered on top of her. As his arms wrapped around her, he felt her hand pressing against his chest, trying to push him away. It didn’t take much effort to stop her from struggling because he was so much stronger and it only make him exhilarated and wanted to kiss her more.

He smiled when he felt her body relaxed beneath him and a soft moan escaped her throat the moment his lips trailed down to her neck, kissing and nibbling her throbbing pulse.

“Oppa…” Shin Hye mewled breathlessly as she tried to stop him. Her effort became useless when his lips moved to the soft flesh under her ears and making her trembled against him.

“Have I ever told you how beautiful you are?” Min Ho whispered before he took her earlobe in between his lips, sucking it softly. His hand travelled under the comforter, slowly inched up her nightgown, feeling the heat of the flushed skin.

“Oppa…” Shin Hye closed her eyes, trying to hold back the burning desire inside of her. There was a rush of breath escaped her lips, releasing a trembling sigh when he gently pulled the sleeve of her nightgown off her shoulder.

“You are very beautiful…” He whispered against her throat, hot breath tickling her neck as he pressed his lips to her skin, kissing her hungrily. “You smell so good.” He inhaled a deep breath against her soft skin, taking in the scent of her.

“O-Oppa… stop…” Shin Hye’s chest heaved rapidly still trying to fight him. “Don’t…”

“Wae?” Min Ho asked, mov

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องเป็นสีเข้มหลังจาก Shin Hye ปิดไฟ และทั้งสองอย่างได้นอน คู่เป็นของกันประกายตาผ่านทำที่ seeped ในห้องนาทีโฮจิมินห์จัดมือของเธอ และเล่นกับกำไลประดับเพชรรอบข้อมือของเธอ "มันดูสวยงามมากกับคุณ คุณชอบมันหรือไม่" เขาถาม มองไปที่เธอ"ฉันรักมัน" Shin Hye ยิ้มเธอสัมผัสกำไลข้อมือ และย้ายมือของเธอเพื่อเธอแหวนแต่งงานช้า "ฉันมี 'มิ่งเวลา'... และตอนนี้ มีอีก 'ในเมื่อรัก' พวกเขาจะอวยพร และให้เราร่วมกัน...วันนี้ วันพรุ่งนี้ และตลอดไปด้วย "นาทีโฮยิ้มก่อนเขาเองใกล้ชิด และปลูกนุ่มจูบบนหน้าผากของเธอ "...ตลอดไป"Shin Hye พับเล็กน้อย และมองเข้าไปในตาของเขาเหนื่อย "นอน" เธอกล่าวใน whisper นุ่ม "เป็นสาย คุณจะมีอาการปวดหัวอีกครั้งถ้าคุณไม่ได้นอนหลับเพียงพอ ตาดูเหนื่อยมาก"เขาจับหัวของเขา และ pouted ริมฝีปากของเขา "ฉันไม่ต้องการนอนหลับยัง ตาของฉันบอกฉันว่า พวกเขาก็คิดถึงคุณมาก และไม่สามารถหยุดมองคุณ"Shin Hye เบา ๆ เบา ๆ "โง่""ฉันร้ายแรง" นาทีโฮจิมินห์กล่าวว่า ขณะที่เขาดึงเธอใกล้ชิดกับเขา "คุณไม่รู้ว่าฉันพลาดคุณเมื่อคุณไม่ได้อยู่ใกล้ ฉันไม่สามารถนอนที่คืนและฉันเจ็บหัวมากว่า ฉันไม่มุ่งเน้นในการทำงานของฉันเลย Hyun Jun เพียงจะไม่หยุดถามเมื่อคุณจะกลับมา และคุณจะละเว้นการโทรศัพท์ของฉัน" เขา heaved ล่องลึกเป็นเขาคนนั้นกอด jawline เธอ ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขาค่อย ๆ "กรุณาอย่าทำอย่างนี้กับฉันอีก""ขอโทษ" Shin Hye อุ้ม และฝังใบหน้าเข้าไปในคอของเขานาทีโฮห่อแขนของเขาใกล้เธอ และยิ้มอีกครั้ง "ทำงานกลับไปบ้านพ่อแม่ของคุณเมื่อใดก็ ตามที่คุณต่อสู้กับสามีของคุณไม่ได้พฤติกรรมที่เหมาะสมที่ภรรยาควรมี ไม่มีครั้งต่อไป arasso ""Arasso..." Shin Hye พยักหน้ากับริมฝีปากของเธอ pouted กับผิวหนังของเขาอบอุ่นก่อนอื่นเงียบสามารถเริ่ม โฮจิมินห์นาทีได้พูดอีก "สามารถฉันถามอะไร"Shin Hye พับเล็กน้อย มองที่เขา และ nodded ศีรษะของเธอโฮจิมินห์นาทีจ้องเข้าไปในตาของเธอครู่ก่อนเขาถาม "ถ้า... ผมหมายถึง...ถ้าผมไม่เด็กที่คุณพบในมูลนิธิสงเคราะห์เด็กบ้านแสง จะคุณยังแต่งงานกับฉัน หรือ...คุณจะเลือกที่จะขอยอน Taec ตกลงความช่วยเหลือหรือไม่? "เขารู้ว่า คำถามนี้คือประเด็น และโง่ แต่ด้านอาตมาเขาอยากรู้คำตอบ ไม่ได้แข่งขัน แต่รู้ว่า เธอยังอาจเลือก Ok Taec ยอนมากกว่าเขา อารมณ์ของเขาเปิดเปรี้ยวShin Hye จัดสายตาของเขาครู่ ถ้าเธอคิด เกี่ยวกับคำถามของเขา และ ด้วยความ breathy แยกกันหนีริมฝีปากของเธอ เธอตอบเขา "ถ้าคุณไม่ใช่เด็กกำไลเงินของฉัน ฉันคิดว่า ฉันอาจยังยอมรับข้อเสนอของคุณ""ทำไม" เขาถาม ประหลาดใจกับคำตอบของเธอ"ด้วยเหตุผลสองประการ" Shin Hye กล่าว "ตอนแรก ฮยอนจุน เขาต้องเป็นแม่ลุ่ย และเจ็บหัวใจมองสายตาน่าสงสารในสายตาของเขา เขาจะปากแข็ง และหยิ่งเหมือนคุณ แต่ลึก เขาถูกโดดเดี่ยว เขาถูกลิ้นแม่รักเขา"พยักหน้าโฮ min มันต้องมีชะตากรรมว่า Hyun Jun รักเธอมาก และอยากให้เขาแต่งงานกับเธอ ถ้า ไม่ เพราะเขา เขาอาจไม่บังคับตัวเองลงหลักปักฐาน และเสนอข้อตกลงเธอ นี้มีการจัดการดีที่สุดที่เขาเคยทำในชีวิตของเขา"สอง" เขาถามอีกครั้งShin Hye บิต lip ของเธอเป็นใบหน้าของเธออย่างช้า ๆ reddened "สอง...เนื่องจากคุณ" เธอยิ้ม shyly "ฉันไม่รู้วิธีการอธิบายได้ แต่ครั้งแรกเมื่อผมเห็นคุณที่โรงเรียน หัวใจของฉันมีแล้วจับคุณ" เธอค่อย ๆ ย้ายมือของเธอต่อหน้า และขากรรไกรของเขาแบบขีดลง "คุณเสมอว่า คุณกำลังดึงดูดผม แต่คุณไม่ทราบฉันถูกดึงดูดให้คุณเกินไป" เธอหยุดชั่วคราว และยิ้มอีกครั้ง "คุณจะมีความสามารถในการทำการแข่งขันหัวใจของฉัน ทำให้ใบหน้าของฉันหน้าแดง ทำให้ฉันโกรธ ทำให้ฉันอิจฉา"อิจฉา เธอไม่รู้ว่า เธอมีความสามารถที่ดีที่สุดทำให้เขาอิจฉาเกินไป เขาทำให้รัดกุมแขนของเขาใกล้เธอ และดึงเธอใกล้ชิด "สิ่งที่เกี่ยวกับตกลง Taec ยอน ไม่ได้เขาทำแข่งหัวใจของคุณ ทำให้ใบหน้าหน้าแดง ทำให้คุณโกรธ และทำให้คุณอิจฉา"Shin Hye มองเขา และ heaved ล่องลึก ไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอบอกว่า เธอรักเขา มันยังไม่พอจะหยุดเขาจากการอิจฉากัน "ผมตอบคำถามของคุณด้วยวิธีนี้" เวลาที่เธอแต่เพียงแห่งจังและแน่นอนนี้กระจายทั่วทั้งใบหน้าของเธอ "ถ้าฉันไม่ได้เลือกที่จะยอมรับข้อเสนอของคุณ แม้ว่าคุณพ่ออาจต้องประกาศล้มละลาย... ผมยังไม่เลือก oppa Taec ยอน หรือแต่งงานกับเขา" เธอหยุดชั่วคราว และช่วยในการหายใจลึก ๆ "ถ้าคุณยังจำได้วันนั้นในระหว่างการประชุม เขามาโรงเรียนหาฉัน"พยักหน้าโฮ min เขาจำได้ และที่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอิจฉา นอกจากนี้เขายังไป Ara ไป และพยายามใช้เธอลืมเกี่ยวกับ Shin Hye"หลังจากที่เราสู้ในคืนที่ฉันถูกตี โดยรถของคุณ ฉันได้ตัดสินใจแล้วจะใช้เวลาจากพระองค์ ให้ความสัมพันธ์ของเรา ได้ในเย็นปิดรอบระยะเวลาเมื่อคุณเสนอผมการจัดการ" เธอบอกว่า"ทำไม" ไม่ทราบเรื่องนี้ และเธอไม่เคยพูดถึงเกี่ยวกับมาก่อน เขารู้ว่า พ่อแม่ของยอน Taec ตกลงไม่ชอบเธอ แต่เขาไม่รู้จะมีปัญหาก่อนที่จะตอบสนองShin Hye ให้ออกลึกแยกกันอีก "ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นในเวลาที่มหาวิทยาลัยของเรา มี แฟรงค์ ผมยังเด็กเกินไปในขณะนั้น และฉันไม่ได้รับความสัมพันธ์ของเราอย่างจริงจังเกินไป อย่าไรก็ไม่รู้สึกอยู่ใน รัก และคิดว่า จะสบายกันเรียกว่าความรัก""หลังจากที่เราจบ ศึกษา เขาย้ายไปโซลกับพ่อ และเราเพียงแค่รักษาความสัมพันธ์ระยะทางยาว เรามีทั้งยุ่งอยู่กับอาชีพของเรา และไม่มีเวลาจริง ๆ คิดถึงอนาคตของเราร่วมกัน" เธอกล่าวเพิ่มเติม ด้วยแยกกันอีกยาว "แต่แล้วแม่เจ็บป่วยได้อย่างจริงจัง และเราต้องไปโซลเกินไป ที่ได้เมื่อปัญหาเริ่มเกิดขึ้น อาศัยอยู่ในเมืองเดียวกันให้เราอยู่ด้วยกันมากขึ้นโอกาส แต่ได้แย่เมื่อพ่อต้องการพบผม พวกเขาไม่มีความสุขกับพื้นหลังของฉัน ระดับการศึกษาของฉัน และแม้แต่งานที่ผมทำ และเขา...""และเขาไม่ได้ช่วยคุณ หรือยืนเคียงข้างคุณเพื่อช่วยคุณ เขาไม่ได้ปกป้องคุณ และฟังลูกพูด" โฮจิมินห์นาทีตัดเธอออก และเสร็จสิ้นประโยคสำหรับเธอ เขาไม่ได้เธอจะอธิบายให้เขา มองในแบบที่เขาทำงานอยู่หน้าแม่ของเขาระหว่างลูกกุศล เขาจะแน่นอนเลือกที่จะมีบุตรเชื่อฟังแทนที่เป็นแฟนที่ดีShin Hye พยักหน้า แล้วมองเขา "ดังนั้นแม้ไม่ มีคุณ เราจะไม่มีในอนาคต" เธอมั่นใจเขานาทีโฮจิมินห์เองใกล้จนเกือบสัมผัส noses ของพวกเขา และเริ่มลึกเข้าไปในตาของเธอ "คุณไม่รักเขาหรือไม่"เธอจับหัวของเธอ"คุณไม่รู้สึกอะไรสำหรับเขาอีกต่อไป" เขาถามเธอจับหัวของเธออีกครั้ง"คุณได้ฉัน และไม่สามารถสัมผัสคุณรวมถึงเขา" เขากล่าวว่า possessivelyShin Hye ก็เอนไปข้างหน้า และเริ่มต้นจูบบนริมฝีปากของเขา "คุณควรรู้ว่าตอนนั้น ฉันของคุณ" เธอกระซิบกับเขาใช่ เขาควรรู้โดยที่เธอเป็นของเขา และเป็นเพียงคนที่ได้เคยสัมผัสเธอ ว่า คืนเป็นหลักฐานมั่นคงที่สุดเธอได้พิสูจน์ให้เขา"ขอโทษ" เขาอุ้ม หัวใจ ached เมื่อใดก็ ตามที่เขาคิดเกี่ยวกับว่าเขาทำร้ายเธอคืน "คืนนั้น... ฉันไม่รู้ว่า มันเป็นครั้งแรกของคุณ ดี...คุณเป็นผู้ใหญ่ และมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงก่อนเรา ฉันคิดว่า...น้อย ผมถือว่าที่คุณคงถูก... กับเขา หรือ... " เขาหยุดชั่วคราว และ exhaled ลึก "ไม่ที่บ่น เพราะผมรู้สึกตื่นเต้นไปกับความจริงที่คุณยัง...สาวบริสุทธิ์ ผมเพียง...ประหลาดใจ "Shin Hye ดูไปเมื่อเธอรู้สึกว่า แก้มเธอขวยเขินพูดเกี่ยวกับหัวข้อนี้ "ฉัน... ผมไม่ได้ให้บางสิ่งบางอย่างดังนั้น... มีค่า...กับคนที่ไม่รักกัน "นาทีโฮจิมินห์ริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มกว้าง "หมายความ ว่า...คุณรักฉันมากแล้ว"Shin Hye บิต lip ของเธอ และ glared ที่เขา "คุณจะต้องถามหรือไม่"น้ำอัดลม ภิรมย์ chuckle หนีริมฝีปากเขาก่อนเขาก็เอนไปข้างหน้ากับหูของเธอ และกระซิบเบา ๆ "ก็ฉันทำร้ายคุณคืนนั้น"Shin Hye ปิดตาเธอ และรวดเร็วฝังใบหน้าเข้าไปในคอของเขา ซ่อนความลำบากใจของเธอ"เหมือนกันหรือไม่" เขาถามอีก ล้อเล่นเธอ รักดูนิพจน์ของเธออาย"น้อย..." เธอหายใจกับคอของเขาโฮจิมินห์นาทีเบา ๆ อีกครั้ง "ฉันจะอ่อนโยนมากขึ้นเวลานี้"Shin Hye ตา fluttered เปิดเธอพับ และมองเขาในสายตาช็อก "อะไร..."แต่ก่อนที่เธอจะเสร็จเธอคำ โฮจิมินห์ Min แล้วเองจับริมฝีปากของเธอ เขาค่อย ๆ ผลักเธอแบนลงบนนอนเป็นเขาโฮเวอร์ด้านบนของเธอ เป็นแขนของเขารอบ ๆ เธอ เขารู้สึกว่ามือของเธอกดกับหน้าอกของเขา พยายามที่จะผลักดันเขาออกไป มันไม่ได้ใช้มากพยายามที่หยุดเธอจากการดิ้นรน เพราะเขามีกำลังมากเพียงให้เขา exhilarated และอยากจูบเธออีกเขายิ้มเมื่อเขารู้สึกผ่อนคลายร่างกายของเธออยู่ใต้เขา และคร่ำนุ่มหนีลำคอของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขา trailed ลงคอของเธอ จูบ และชีพจรของเธอ throbbing nibbling"Oppa..." Shin Hye mewled breathlessly ขณะที่เธอพยายามที่จะหยุดเขา ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์เมื่อริมฝีปากของเขาย้ายไปเนื้อนุ่มภายใต้หูของเธอ และทำให้เธอ trembled กับเขา"ฉันเคยบอกคุณสวยงามว่าคุณอยู่" โฮจิมินห์นาทีกระซิบก่อนเขาเอา earlobe ของเธอระหว่างริมฝีปากของเขา ดูดเบา ๆ มือของเขาเดินทางไปใต้ผ้าพันคอ ช้า inched ค่า nightgown ของเธอ รู้สึกร้อนผิวหนัง flushed"Oppa..." Shin Hye ปิดดวงตาของเธอ พยายามเหนี่ยวรั้งเขียนความปรารถนาภายในของเธอ มีการวิ่งของลมหายใจหนีริมฝีปากของเธอ ปล่อยแยกกัน trembling เมื่อเขาดึงแขนของเธอ nightgown ปิดไหล่เธอเบา ๆ"จะสวยงามมาก..." เขากระซิบกับลำคอของเธอ ลมหายใจร้อน tickling คอของเธอเขากดริมฝีปากของเขากับเธอผิว จูบเธอ hungrily "คุณกลิ่นดี" เขาช่วยในลมหายใจลึกกับผิวอ่อน ในกลิ่นของเธอ" O-Oppa...หยุด..." Shin Hye อก heaved อย่างรวดเร็วยังคงพยายามที่จะต่อสู้กับเขา "ไม่...""Wae" ถามนาทีโฮจิมินห์ mov

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องมืดหลังจากที่ชินฮเยปิดไฟและทั้งสองของพวกเขาได้นอนบนเตียงจ้องมองเข้าไปในตาวิบวับของกันและกันผ่านถนนที่ซึมเข้ามาในห้อง. มินโฮจับมือของเธอและเล่นกับกำไลข้อมือรอบข้อมือของเธอ "มันดูสวยงามเพื่อให้กับคุณ คุณชอบที่มันได้หรือไม่ "เขาถามว่ามอง. กลับมาที่เธอ" ฉันรักมัน. "ชินฮเยยิ้มขณะที่เธอสัมผัสกำไลข้อมือและค่อยๆเคลื่อนนิ้วมือของเธอไปที่แหวนแต่งงานของเธอ "ผมมี 'ยันต์อมตะ ... และตอนนี้ฉันมีอีก' แยกออกไม่ได้ความรัก ' พวกเขาจะให้ศีลให้พรและให้เราเข้าด้วยกัน ... ในวันนี้พรุ่งนี้และตลอดไป. "มินโฮยิ้มก่อนที่เขาจะโน้มตัวใกล้ชิดและปลูกจูบนุ่มบนหน้าผากของเธอ "ตลอดกาล ... " ชินเฮดึงกลับเล็กน้อยและมองเข้าไปในดวงตาของเขาเหนื่อย "การนอนหลับ." เธอกล่าวในกระซิบนุ่ม "มันเป็นช่วงปลายเดือนนี้ คุณจะมีอาการปวดหัวอีกครั้งถ้าคุณไม่ได้มีการนอนหลับที่เพียงพอ ดวงตาของคุณดูเหนื่อยดังนั้น. "เขาส่ายหัวและpouted ริมฝีปากของเขา "ผมไม่ต้องการที่จะนอนหลับเลย ตาของฉันบอกว่าพวกเขาคิดถึงเธอมากและไม่สามารถหยุดมองไปที่คุณ. "ชินเฮหัวเราะเบาๆ "โง่." "ฉันร้ายแรง." มินโฮกล่าวว่าในขณะที่เขาดึงเธอใกล้ชิดกับเขา "คุณไม่ได้รู้ว่าฉันพลาดคุณเมื่อคุณไม่ได้รอบ ฉันไม่สามารถนอนในเวลากลางคืนและหัวของฉันเจ็บมากที่ผมไม่สามารถมุ่งเน้นไปที่การทำงานของฉันเลย ฮยอนมิถุนายนก็จะไม่หยุดถามเมื่อคุณจะกลับมาและช่วยให้คุณไม่สนใจฉันโทร. "เขายกถอนหายใจลึกในขณะที่เขาเบา ๆ ลูบขากรรไกรของเธอกับนิ้วหัวแม่มือของเขา "ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้กับผมเคยอีกครั้ง." "ฉันขอโทษ." ชินฮเยขอโทษและฝังใบหน้าของเธอลงไปในคอของเขา. มินโฮห่อแขนของเขารอบ ๆ ตัวเธอและยิ้มอีกครั้ง "วิ่งกลับไปที่บ้านของคุณพ่อแม่ทุกครั้งที่คุณต่อสู้กับสามีของคุณไม่ได้เป็นพฤติกรรมที่เหมาะสมที่ภรรยาควรมี ไม่มีครั้งต่อไป arasso? "" Arasso ... "ชินเฮพยักหน้ากับริมฝีปากของเธอ pouted กับผิวที่อบอุ่นของเขา. ก่อนที่จะเงียบอื่นอาจเริ่มต้นมินโฮพูดอีกครั้ง "ฉันจะขอให้คุณบางสิ่งบางอย่าง?" ชินเฮดึงกลับเล็กน้อยมองที่เขาและเธอพยักหน้า. มินโฮจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอสำหรับช่วงเวลาก่อนที่เขาจะถาม "ถ้า ... ผมหมายถึง ... ถ้าฉันไม่ได้เด็กที่คุณพบในบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแสง, คุณยังจะแต่งงานกับฉัน ... หรือคุณจะเลือกที่จะถามแทคยอนตกลงความช่วยเหลือ?" เขารู้ว่าคำถามนี้เป็นโง่และไม่มีจุดหมาย แต่ ด้านอัตตาของเขาต้องการที่จะรู้คำตอบ มันไม่ได้มีการแข่งขัน แต่รู้ว่าเธอยังอาจเลือกตกลงแทคยอนมากกว่าเขาอารมณ์ของเขาหันเปรี้ยว. ชินเฮจัดขึ้นจ้องมองของเขาสำหรับช่วงเวลาที่ราวกับว่าเธอคิดเกี่ยวกับคำถามของเขาและมีการถอนหายใจลมหายใจอ่อนหนีริมฝีปากของเธอ เธอตอบเขา "ถ้าคุณไม่ได้เงินเด็กกำไลข้อมือของฉันฉันคิดว่าฉันยังอาจยอมรับข้อเสนอของคุณ." "ทำไม?" เขาถามว่าแปลกใจกับคำตอบของเธอ. "สองเหตุผล." ชินเฮกล่าวว่า "ครั้งแรกที่ฮยอนมิถุนายนเขาอยากเป็นแม่จึงไม่ดีและมันเจ็บหัวใจของฉันกำลังมองหาที่จ้องมองที่น่าสงสารในสายตาของเขา เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นและหยิ่งเหมือนคุณ แต่ลึก ๆ ข้างในเขาก็เหงา เขาเป็นคนที่โหยหาแม่ที่จะรักเขา. "มินโฮพยักหน้า มันจะต้องเป็นชะตากรรมที่ฮยอนมิถุนายนเพื่อรักเธอมากและอยากให้เขาแต่งงานกับเธอ ถ้าไม่ได้เพราะเขาอาจจะไม่บังคับให้ตัวเองที่จะปักหลักและนำเสนอของเธอจัดการ นี่คือการจัดการที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำในชีวิตของเขา. "ประการที่สอง?" เขาถามอีกครั้ง. ชินเฮกัดริมฝีปากของเธอขณะที่ใบหน้าของเธออย่างช้าๆแดง "ประการที่สอง ... เพราะของคุณ." เธอยิ้มอย่างอาย ๆ "ผมไม่ทราบวิธีที่จะอธิบาย แต่เป็นครั้งแรกเมื่อฉันเห็นคุณที่โรงเรียนหัวใจของฉันได้จับแล้วโดยคุณ." เบา ๆ เธอย้ายมือของเธอไปที่ใบหน้าของเขาและลูบขากรรไกรของเขา "คุณมักจะบอกว่าคุณถูกดึงดูดให้ฉัน แต่คุณไม่ได้รู้ว่าฉันถูกดึงดูดให้คุณมากเกินไป. "เธอหยุดและยิ้มอีกครั้ง "คุณมักจะมีความสามารถที่จะทำให้การแข่งขันหัวใจของฉันให้อายใบหน้าของฉันทำให้ฉันโกรธทำให้ฉันอิจฉา." หึง? เธอไม่ได้รู้ว่าเธอมีความสามารถที่ดีที่สุดที่จะทำให้เขาหึงเกินไป เขาแน่นแขนของเขารอบ ๆ ตัวเธอและดึงเธอเข้ามาใกล้ "สิ่งที่เกี่ยวกับแทคยอนโอเค? เขาไม่ทำให้การแข่งขันการเต้นของหัวใจของคุณให้อายใบหน้าของคุณทำให้คุณโกรธและทำให้คุณหึง? "ชินเฮมองไปที่เขาและยกถอนหายใจลึก ไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอบอกเขาว่าเธอรักเขาก็ยังคงไม่เพียงพอที่จะหยุดเขาจากการถูกอิจฉา "ผมขอตอบคำถามของคุณด้วยวิธีนี้." เวลาที่เธอฟังอย่างจริงจังและมั่นใจแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเธอนี้ "ถ้าผมไม่ได้เลือกที่จะยอมรับข้อเสนอของคุณแม้ว่าพ่อของฉันอาจจะต้องประกาศล้มละลาย ... ฉันจะยังคงได้เลือกแทคยอนโอปป้าหรือแต่งงานกับเขา." เธอหยุดและสูดลมหายใจหายใจเข้าลึก ๆ "ถ้าคุณยังจำวันนั้นในระหว่างการประชุมที่เขามาที่โรงเรียนที่จะมองหาฉัน." มินโฮพยักหน้า เขาจำและนั่นเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอิจฉา เขายังไปที่ Go Ara และพยายามใช้ของเธอที่จะลืมเกี่ยวกับชินเฮ. "หลังจากที่เราต่อสู้ในคืนวันที่ฉันถูกตีโดยรถของคุณฉันได้ตัดสินใจแล้วที่จะใช้เวลาบางส่วนออกจากกันจากเขาหยุดพักจากความสัมพันธ์ของเรา เราอยู่ในช่วงเวลาที่การระบายความร้อนออกเมื่อคุณให้ฉันจัดการ. "เธอกล่าว." ทำไม? "เขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่เคยพูดถึงเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อน เขารู้ว่าพ่อแม่ของแทคยอนตกลงของไม่ชอบเธอ แต่เขาไม่ได้รู้ว่าพวกเขาอยู่แล้วมีปัญหาก่อนที่จะได้พบกับ. ชินเฮให้ออกอีกถอนหายใจลึก "ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นในช่วงเวลาที่มหาวิทยาลัยของเรา จะตรงไปตรงมาผมยังเด็กเกินไปในเวลานั้นและผมไม่ได้เอาความสัมพันธ์ของเราอย่างจริงจังเกินไป ผมไม่ทราบว่าวิธีการที่ไม่รู้สึกที่จะอยู่ในความรักและคิดว่าเป็นความสะดวกสบายกับแต่ละอื่น ๆ ที่เรียกว่ารัก. "" หลังจากที่เราจบการศึกษาเขาย้ายไปกรุงโซลกับพ่อแม่ของเขาและเราก็รักษาความสัมพันธ์ระยะยาว เราทั้งคู่ยุ่งกับอาชีพของเราและไม่ได้มีเวลามากที่จะคิดเกี่ยวกับอนาคตของเราด้วยกัน. "เธอเสริมอีกด้วยถอนหายใจยาว "แต่แล้วความเจ็บป่วยของแม่ของฉันได้อย่างจริงจังและเราจะต้องย้ายไปอยู่ที่กรุงโซลเกินไป นั่นคือเมื่อปัญหาของเราเริ่มที่จะเกิดขึ้น ที่อาศัยอยู่ในเมืองเดียวกันทำให้เรามีโอกาสมากขึ้นที่จะได้อยู่ด้วยกัน แต่มันก็แย่ลงเมื่อพ่อแม่ของเขาอยากจะพบฉัน พวกเขาไม่ได้มีความสุขกับพื้นหลังของฉันระดับการศึกษาของฉันและได้ทำงานที่ผมทำ และเขา ... "" และเขาก็ไม่ได้ช่วยให้คุณหรือยืนเคียงข้างคุณให้การสนับสนุนคุณ เขาไม่ได้ปกป้องคุณและเพียงแค่ฟังสิ่งที่แม่ของเขากล่าวว่า. "มินโฮตัดเธอออกและเสร็จสิ้นประโยคสำหรับเธอ เขาไม่จำเป็นต้องของเธอที่จะอธิบายให้เขา มองไปที่วิธีการที่เขาประพฤติในด้านหน้าของแม่ของเขาในช่วงบอลการกุศลที่เขาเห็นได้ชัดว่าจะเลือกที่จะเป็นบุตรชายคนที่เชื่อฟังมากกว่าแฟนที่ดี. ชินเฮพยักหน้าและมองไปที่เขา "ดังนั้นแม้จะไม่มีคุณเราไม่เคยจะมีในอนาคต." เธอเขามั่นใจ. มินโฮโน้มตัวเข้ามาใกล้จนจมูกของพวกเขาเกือบจะสัมผัสและจ้องมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ "คุณไม่รักเขา?" เธอส่ายหัวของเธอ. "คุณไม่รู้สึกอะไรสำหรับเขาอีกต่อไป?" เขาถาม. เธอส่ายหัวของเธออีกครั้ง. "คุณเป็นของเรา และไม่มีใครสามารถสัมผัสคุณรวมทั้งเขา. "เขากล่าวว่า possessively. ชินเฮโน้มตัวไปข้างหน้าและเริ่มต้นจูบที่ริมฝีปากของเขา "คุณควรจะรู้ว่ามันโดยขณะนี้ ผมเป็นของคุณ. "เธอกระซิบกับเขา. ใช่ เขาควรจะรู้ว่ามันโดยขณะนี้ว่าเธอเป็นของเขาและมันก็เป็นเพียงเขาที่ได้เคยสัมผัสของเธอ คืนนั้นเป็นหลักฐานที่มั่นคงที่สุดเธอได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเขา. "ฉันขอโทษ." เขาขอโทษ หัวใจของเขาปวดร้าวเมื่อใดก็ตามที่เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาทำร้ายเธอในคืนนั้น "คืนนั้น ... ผมไม่ทราบว่ามันเป็นครั้งแรกที่คุณ อืม ... คุณเป็นผู้ใหญ่และคุณมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงก่อนที่เราจะได้พบกับ ฉันคิดว่า ... อย่างน้อยผมคิดว่าคุณอาจรับ ... กับเขาหรือ ... "เขาหยุดและหายใจออกลึก "ไม่ว่าฉันบ่นเพราะผมตื่นเต้นกับความจริงที่ว่าคุณก็ยังคงบริสุทธิ์ ... ผมก็แปลกใจ ... . "ชินเฮมองออกไปเมื่อเธอรู้สึกว่าแก้มของเธอเขินพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ "ฉัน ... ฉันไม่ได้อย่างง่ายดายให้บางสิ่งบางอย่างที่มีค่า ... ที่จะ ... กับคนที่ฉันไม่รัก." ริมฝีปากของมินโฮขดเป็นรอยยิ้มกว้าง "มันหมายถึง ... คุณรักฉันมากแล้ว?" ชินฮเยกัดริมฝีปากของเธอและจ้องไปที่เขา "คุณจำเป็นต้องถาม?" ความอ่อนนุ่มและความพึงพอใจหัวเราะหนีริมฝีปากของเขาก่อนที่เขาจะโน้มตัวไปข้างหน้ากับหูของเธอและกระซิบเบา ๆ "ไม่ฉันทำร้ายคุณในคืนนั้น?" ชินฮเยปิดตาของเธอได้อย่างรวดเร็วและถูกฝังอยู่ที่ใบหน้าของเธอลงไปในคอของเขาซ่อนความลำบากใจของเธอ. "ว่าฉัน?" เขาถามอีกครั้งเธอล้อเล่น เขารักที่จะเห็นการแสดงออกขี้อายของเธอ. "เล็ก ๆ น้อย ๆ ... " เธอสูดลมหายใจกับคอของเขา. มินโฮหัวเราะอีกครั้ง "ฉันจะอ่อนโยนมากขึ้นเวลานี้." ตาของชินฮเย fluttered เปิดขณะที่เธอดึงกลับและมองไปที่เขาอยู่ในสายตาช็อต "สิ่งที่ ... " แต่ก่อนที่เธอยังสามารถจบคำพูดของเธอมินโฮแล้วโน้มตัวไปจับริมฝีปากของเธอ เขาผลักเบา ๆ แบนของเธอบนเตียงในขณะที่เขาวนเวียนอยู่ด้านบนของเธอ ในฐานะที่เป็นแขนของเขาห่อรอบเธอเขารู้สึกว่ามือของเธอกับการกดหน้าอกของเขาพยายามที่จะผลักดันให้เขาออกไป มันไม่ได้ใช้ความพยายามมากที่จะหยุดเธอจากการดิ้นรนเพราะเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมากและมันทำให้เขาได้ทำให้เบิกบานและอยากจะจูบเธอมากขึ้น. เขายิ้มเมื่อเขารู้สึกว่าร่างกายของเธอผ่อนคลายใต้เขาและครางนุ่มหนีลำคอของเธอในขณะนี้ ริมฝีปากของเขาหายลงไปที่คอของเธอจูบและ nibbling สั่นชีพจรของเธอ. "พี่ ... " ชินฮเย mewled กระหืดกระหอบขณะที่เธอพยายามที่จะหยุดเขา ความพยายามของเธอกลายเป็นไร้ประโยชน์เมื่อริมฝีปากของเขาย้ายไปอยู่ที่เนื้อนุ่มภายใต้หูของเธอและทำให้เธอสั่นกับเขา. "ได้ที่ฉันเคยบอกคุณวิธีการที่สวยงามคุณคืออะไร?" มินโฮกระซิบก่อนที่เขาจะพาเธอติ่งหูในระหว่างริมฝีปากของเขาดูดมันเบา ๆ . มือของเขาเดินทางภายใต้ผ้าพันคอช้านิ้วขึ้นชุดนอนของเธอรู้สึกความร้อนของผิวล้างได้. "พี่ ... " ชินฮเยปิดตาของเธอพยายามที่จะถือกลับต้องการการเผาไหม้ภายในของเธอ มีการวิ่งของลมหายใจหนีริมฝีปากของเธอก็ปล่อยถอนหายใจสั่นเมื่อเขาเบา ๆ ดึงแขนเสื้อชุดนอนของเธอออกไหล่ของเธอ. "คุณมีความสวยงามมาก ... " เขากระซิบกับลำคอของเธอลมหายใจร้อนกระตุ้นคอของเธอในขณะที่เขากดริมฝีปากของเขา ให้กับผิวของเธอจูบเธออย่างกระหาย "คุณมีกลิ่นที่ดีเพื่อให้." เขาสูดดมหายใจลึกกับผิวที่อ่อนนุ่มของเธอการในกลิ่นหอมของเธอ. "O-พี่ ... หยุด ... " หน้าอกของชินเฮยกอย่างรวดเร็วยังคงพยายามที่จะสู้กับเขา "ไม่ ... " "แว?" มินโฮถาม, MOV

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องก็มืด หลังจากชินเฮ ปิดไฟ แล้วทั้งคู่ก็นอนอยู่บนเตียง จ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกันที่ผ่านถนนที่ไปห้อง

มินโฮกอดมือของเธอและเล่นกับกำไลรอบๆข้อมือ " มันสวยมากนะ คุณชอบมันไหม ? " เขาถาม มองกลับมาที่เธอ

" ฉันชอบมัน" ชินเฮยิ้มที่เธอสัมผัสกำไลและค่อยๆขยับนิ้วของเธอกับแหวนแต่งงาน " ฉันมี ' อมตะเครื่องราง . . . . . . และตอนนี้ฉันมีอีก ' ไม่ได้รัก ' พวกเขาจะอวยพรให้เราอยู่ด้วยกัน . . . . . . . วันนี้ พรุ่งนี้ และตลอดไป "

มินโฮยิ้มก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้และปลูกนุ่มจูบบนหน้าผากเธอ . " ตลอดไป . . . . . . . "

ชินเฮดึงกลับเล็กน้อย และมองเข้าไปในดวงตาที่อ่อนล้าของเขา " นอน " เธอพูดเสียงกระซิบเบาๆ " มันสายไปแล้ว คุณจะต้องปวดหัวอีกครั้งถ้าคุณไม่ได้นอนหลับเพียงพอ ดวงตาของคุณดูเหนื่อยๆ "

เขาส่ายหัวแล้วยื่นริมฝีปากของเขา " ผมไม่อยากนอนเลย ดวงตาของฉันบอกฉันว่าพวกเขาคิดถึงนายมาก และหยุดมองเธอไม่ได้ . . . "

ชินเฮหัวเราะเบาๆ " โง่ "

" ฉันพูดจริงๆนะ " มินโฮพูดเมื่อเขาดึงเธอเข้าใกล้เขา " คุณไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน เมื่อคุณไม่ได้รอบ ฉันนอนไม่หลับตอนกลางคืน และปวดหัวมาก ผมไม่มีสมาธิทำงานเลย ฮุนจุนก็ไม่ยอมหยุดถามเมื่อคุณจะกลับมาและคุณก็ไม่ยอมรับสายฉัน . " เขาถอนใจยาวลึก เขาลูบเบา ๆขากรรไกรด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา" ได้โปรด อย่าทำอย่างนี้กับฉันอีกแล้ว "

" ฉันขอโทษ . . . " ชินเฮขอโทษและฝังใบหน้าลงในคอของเขา

มินโฮห่อแขนรอบเธอ และยิ้มได้อีกครั้ง " วิ่งกลับไปบ้านพ่อแม่ของคุณเมื่อใดก็ตามที่คุณทะเลาะกับสามีไม่ใช่พฤติกรรมที่ถูกต้องที่ภรรยาควรมี ไม่มีคราวหน้า arasso ? "

" arasso . . . . . . . " ชินเฮพยักหน้ารับกับริมฝีปากที่อบอุ่นของเขายื่นต่อผิว

ก่อนที่ความเงียบจะเริ่มอีก มินโฮพูดขึ้นอีก " ฉันขอถามอะไรคุณหน่อย "

ชิน เฮ ดึงกลับเล็กน้อย มองเขาแล้วพยักหน้าหัว

มินโฮจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ สักครู่ก่อนจะถาม " ถ้า . . . . . . . ฉันหมายถึง . . . . . . . ถ้าผมไม่ได้เด็กที่คุณพบในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า บ้านแสง คุณจะยังแต่งงานกับผมหรือ . . . . . . . คุณจะเลือกที่จะถามค่ะ แทค ยอน ช่วย "

เขารู้ว่าคำถามนี้มันโง่และไร้สาระ แต่อาตมาอยู่ข้างเขาต้องการรู้คำตอบ ไม่ใช่การแข่งขัน แต่ทราบว่า เธออาจจะยังเลือกโอเค แทค ยอน มากกว่าเขา อารมณ์ของเขาหันเปรี้ยว

ชินเฮถือของเขาจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับว่าเธอกำลังคิดเกี่ยวกับคำถามของเขาและด้วยริมฝีปากนุ่มเหม็นถอนหายใจออกมา เธอตอบเขา " ถ้าคุณไม่ได้เด็กกำไลเงินของฉันฉันคิดว่าฉันอาจจะยังยอมรับข้อเสนอของคุณ . "

" ทำไม ? " เขาถาม แปลกใจกับคำตอบของเธอ

" สาเหตุ " ชินเฮพูด " อย่างแรก ฮยอนจุน เขาต้องการเป็นแม่ที่ไม่ดี และมันเจ็บหัวใจมองสายตาที่น่าสงสารในสายตาของเขา เขาดื้อและหยิ่งเหมือนคุณ แต่ภายในลึกๆ เขาเหงา เขาอยากให้แม่รักเขา "

มินโฮพยักหน้ามันคงเป็นเวรกรรม ที่ฮยอนจุนรักเขามาก และอยากให้เขาแต่งงานกับเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เขาไม่อาจบังคับตัวเองที่จะปักหลักและเสนอให้เธอจัดการ นี้คือการจัดการที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำในชีวิตของเขา . . . . . .

" 2 " เขาถามอีกครั้ง

ชินเฮกัดเธอลิปเป็นใบหน้าของเธออย่างช้าๆ แล้วกลายเป็นสีแดง " สอง . . . . . . . เพราะเธอ เธอยิ้มอายๆ" ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอที่โรงเรียน หัวใจของฉันได้ถูกจับโดยคุณ " เธอค่อยๆขยับมือของเธอลูบใบหน้าและขากรรไกร " คุณบอกว่าคุณชอบฉัน แต่นายไม่รู้ว่าฉันชอบเธอนะ " เธอนิ่งและยิ้มอีกครั้ง " คุณมีความสามารถที่จะทำให้หัวใจฉันเต้นแรง ทำให้หน้าแดง หน้าฉัน ทำให้ฉันโมโห