Wan Er doesn’t know how to reply to

Wan Er doesn’t know how to reply to that, so she just says: “Let’s go, we need to rest early…”



……



Before we get far, I hear some rustles in the bushes. Quickly 4 shadows appear in front of me with black jumpsuits.



I instantly stand in front of Wan Er to protect her: “What do you guys want?”

Although the road lamps are a bit dim, I can see that the face is full of evil intentions. The person in the back laughs: “Li Xiao Yao did you really think that we wouldn’t attack you?”



My eyes go cold: “Liu Ying!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หวาน Er ไม่ทราบวิธีการตอบที่ ดังนั้นเธอก็กล่าวว่า: "ไปกันเหอะ เราจำเป็นต้องพักผ่อนก่อน..." …… ก่อนที่เราจะห่างไกล ฉันได้ยินบาง rustles ในพุ่มไม้ เงา 4 อย่างรวดเร็วปรากฏหน้าฉันกับ jumpsuits สีดำ ผมยืนหน้า Wan Er เพื่อปกป้องเธอทันที: "บ้างผมต้อง"แม้ว่าโคมไฟถนนมืดมาก ฉันสามารถดูว่าใบหน้าเต็มไปด้วยความตั้งใจที่ชั่วร้าย ผู้หัวเราะหลัง: "หลี่เสี่ยวยาวไม่ได้คุณคิดว่า ว่า เราจะไม่โจมตีคุณ? " ตาไปเย็น: "หลิวหยิง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วาน เอ้อ ไม่รู้ว่าจะตอบกลับมาว่า เธอเพิ่งพูดว่า " ไปกันเถอะ เราต้องรีบนอนนะ . . . . . . . . . . . . . "







ก่อนที่เราจะไปไกล ผมได้ยินบาง rustles ในพุ่มไม้ รวดเร็ว 4 เงาปรากฏต่อหน้าฉันกับ Jumpsuits สีดำ



ฉันได้ยืนอยู่ในด้านหน้าของวาน เพื่อที่จะปกป้องเธอ : " พวกแกต้องการอะไร ? "

ถึงแม้ถนนโคมไฟเป็นบิตสลัวฉันสามารถเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตั้งใจที่ชั่วร้าย คนที่อยู่ข้างหลังหัวเราะ : " หลี่เสี่ยวเหยา คิดเหรอว่าพวกเราจะไม่โจมตีคุณ "



ตาเย็นชา " Liu Ying ! "