There were once five and twenty tin

There were once five and twenty tin soldiers. They were brothers, for they had all been made out of the same old tin spoon. They all shouldered their bayonets, held themselves upright, and looked straight before them. Their uniforms were very smart-looking—red and blue—and very splendid. The first thing they heard in the world, when the lid was taken off the box in which they lay, was the words "Tin soldiers!" These words were spoken by a little boy, who clapped his hands for joy. The soldiers had been given him because it was his birthday, and now he was putting them out upon the table.

Each was exactly like the rest to a hair, except one who had but one leg. He had been cast last of all, and there had not been quite enough tin to finish him; but he stood as firmly upon his one leg as the others upon their two, and it was he whose fortunes became so remarkable.

On the table where the tin soldiers had been set up were several other toys, but the one that attracted most attention was a pretty little paper castle. Through its tiny windows one could see straight into the hall. In front of the castle stood little trees, clustering round a small mirror which was meant to represent a transparent lake. Swans of wax swam upon its surface, and it reflected back their images.

All this was very pretty, but prettiest of all was a little lady who stood at the castle's open door. She too was cut out of paper, but she wore a frock of the clearest gauze and a narrow blue ribbon over her shoulders, like a scarf, and in the middle of the ribbon was placed a shining tinsel rose. The little lady stretched out both her arms, for she was a dancer, and then she lifted one leg so high that the Soldier quite lost sight of it. He thought that, like himself, she had but one leg.

"That would be just the wife for me," thought he, "if she were not too grand. But she lives in a castle, while I have only a box, and there are five and twenty of us in that. It would be no place for a lady. Still, I must try to make her acquaintance." A snuffbox happened to be upon the table and he lay down at full length behind it, and here he could easily watch the dainty little lady, who still remained standing on one leg without losing her balance.

When the evening came all the other tin soldiers were put away in their box, and the people in the house went to bed. Now the playthings began to play in their turn. They visited, fought battles, and gave balls. The tin soldiers rattled in the box, for they wished to join the rest, but they could not lift the lid. The nutcrackers turned somersaults, and the pencil jumped about in a most amusing way. There was such a din that the canary woke and began to speak—and in verse, too. The only ones who did not move from their places were the Tin Soldier and the Lady Dancer. She stood on tiptoe with outstretched arms, and he was just as persevering on his one leg; he never once turned away his eyes from her.

Twelve o'clock struck—crash! up sprang the lid of the snuffbox. There was no snuff in it, but a little black goblin. You see it was not a real snuffbox, but a jack-in-the-box.

"Tin Soldier," said the Goblin, "keep thine eyes to thyself. Gaze not at what does not concern thee!"

But the Tin Soldier pretended not to hear.

"Only wait, then, till to-morrow," remarked the Goblin.

Next morning, when the children got up, the Tin Soldier was placed on the window sill, and, whether it was the Goblin or the wind that did it, all at once the window flew open and the Tin Soldier fell head foremost from the third story to the street below. It was a tremendous fall! Over and over he turned in the air, till at last he rested, his cap and bayonet sticking fast between the paving stones, while his one leg stood upright in the air.

The maidservant and the little boy came down at once to look for him, but, though they nearly trod upon him, they could not manage to find him. If the Soldier had but once called "Here am I!" they might easily enough have heard him, but he did not think it becoming to cry out for help, being in uniform.

It now began to rain; faster and faster fell the drops, until there was a heavy shower; and when it was over, two street boys came by.

"Look you," said one, "there lies a tin soldier. He must come out and sail in a boat."

So they made a boat out of an old newspaper and put the Tin Soldier in the middle of it, and away he sailed down the gutter, while the boys ran along by his side, clapping their hands.

Goodness! how the waves rocked that paper boat, and how fast the stream ran! The Tin Soldier became quite giddy, the boat veered round so quickly; still he moved not a muscle, but looked straight before him and held his bayonet tightly.

All at once the boat passed into a drain, and it became as dark as his own old home in the box. "Where am I going now?" thought he. "Yes, to be sure, it is all that Goblin's doing. Ah! if the little lady were but sailing with me in the boat, I would not care if it were twice as dark."

Just then a great water rat, that lived under the drain, darted suddenly out.

"Have you a passport?" asked the rat. "Where is your passport?"

But the Tin Soldier kept silence and only held his bayonet with a firmer grasp.

The boat sailed on, but the rat followed. Whew! how he gnashed his teeth and cried to the sticks and straws: "Stop him! stop him! He hasn't paid toll! He hasn't shown his passport!"

But the stream grew stronger and stronger. Already the Tin Soldier could see daylight at the point where the tunnel ended; but at the same time he heard a rushing, roaring noise, at which a bolder man might have trembled. Think! just where the tunnel ended, the drain widened into a great sheet that fell into the mouth of a sewer. It was as perilous a situation for the Soldier as sailing down a mighty waterfall would be for us.

He was now so near it that he could not stop. The boat dashed on, and the Tin Soldier held himself so well that no one might say of him that he so much as winked an eye. Three or four times the boat whirled round and round; it was full of water to the brim and must certainly sink.

The Tin Soldier stood up to his neck in water; deeper and deeper sank the boat, softer and softer grew the paper; and now the water closed over the Soldier's head. He thought of the pretty little dancer whom he should never see again, and in his ears rang the words of the song:

Wild adventure, mortal danger,
Be thy portion, valiant stranger.


The paper boat parted in the middle, and the Soldier was about to sink, when he was swallowed by a great fish.

Oh, how dark it was! darker even than in the drain, and so narrow; but the Tin Soldier retained his courage; there he lay at full length, shouldering his bayonet as before.

To and fro swam the fish, turning and twisting and making the strangest movements, till at last he became perfectly still.

Something like a flash of daylight passed through him, and a voice said, "Tin Soldier!" The fish had been caught, taken to market, sold and bought, and taken to the kitchen, where the cook had cut him with a large knife. She seized the Tin Soldier between her finger and thumb and took him to the room where the family sat, and where all were eager to see the celebrated man who had traveled in the maw of a fish; but the Tin Soldier remained unmoved. He was not at all proud.

They set him upon the table there. But how could so curious a thing happen? The Soldier was in the very same room in which he had been before. He saw the same children, the same toys stood upon the table, and among them the pretty dancing maiden, who still stood upon one leg. She too was steadfast. That touched the Tin Soldier's heart. He could have wept tin tears, but that would not have been proper. He looked at her and she looked at him, but neither spoke a word.

And now one of the little boys took the Tin Soldier and threw him into the stove. He gave no reason for doing so, but no doubt the Goblin in the snuffbox had something to do with it.

The Tin Soldier stood now in a blaze of red light. The heat he felt was terrible, but whether it proceeded from the fire or from the love in his heart, he did not know. He saw that the colors were quite gone from his uniform, but whether that had happened on the journey or had been caused by grief, no one could say. He looked at the little lady, she looked at him, and he felt himself melting; still he stood firm as ever, with his bayonet on his shoulder. Then suddenly the door flew open; the wind caught the Dancer, and she flew straight into the stove to the Tin Soldier, flashed up in a flame, and was gone! The Tin Soldier melted into a lump; and in the ashes the maid found him next day, in the shape of a little tin heart, while of the Dancer nothing remained save the tinsel rose, and that was burned as black as a coal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีทหารดีบุก 5 และ 20 พวกเขามีพี่น้อง สำหรับพวกเขาได้ทั้งหมดทำจากช้อนดีบุกเก่าเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดไหล่ปลายปืนของพวกเขา จัดตัวตรง ดูก่อนตรงที่พวกเขา เครื่องแบบของพวกเขาถูกมากสมาร์ทมอง — สีแดงและสีน้ำเงิน — และสวยงามมาก สิ่งแรกที่จะได้ยินในโลก เมื่อฝาถูกนำออกจากกล่องที่พวกเขาวาง มีคำว่า "ทหารดีบุก" คำเหล่านี้ถูกพูด โดยชาย คนปรบมือเพื่อเรียกมือสำหรับความสุข ทหารได้รับเขา เพราะมันเป็นวันเกิดของเขา และตอนนี้ เขาถูกวางพวกเขาออกตามตัวแต่ละไม่เหมือนกับส่วนเหลือให้ผม ยกเว้นผู้ที่มีแต่ขาข้างหนึ่ง เขาก็ถูกโยนล่าสุดทั้งหมด และมีไม่เคยพอให้กระป๋องเสร็จเขา แต่เขายืนได้อย่างมั่นคงเมื่อขาข้างหนึ่งของเขาเป็นผู้ตามของพวกเขาทั้งสอง และใหญ่ ๆ เป็นโดดเด่นเพื่อให้ท่านในตารางที่ทหารดีบุกมีการตั้งค่ามีของเล่นอื่น ๆ หลาย แต่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด ปราสาทกระดาษเล็ก ๆ ผ่านหน้าต่างของเล็กๆ หนึ่งสามารถเห็นตรงเข้าห้องโถง หน้าปราสาทยืนต้นน้อย คลัสเตอร์กลมกระจกขนาดเล็กซึ่งถูกหมายถึงทะเลสาบสีใส หมู่ของขี้ผึ้งมารถตามพื้นผิวของมัน และสะท้อนภาพของพวกเขากลับมาทั้งหมดนี้ถูกมาก แต่ธรรมชาติของผู้หญิงน้อยที่ยืนอยู่ที่ประตูของปราสาทเปิด เธอเกินไปถูกตัดออกจากกระดาษ แต่เธอสวม frock ของผ้าพันแผลชัดเจน และเป็นริบบิ้นสีน้ำเงินแคบเหนือไหล่ของเธอ เช่นผ้าพันคอ และ กลาง ribbon ถูกวางโลหะเงากุหลาบ ผู้หญิงน้อยยืดออกทั้งแขน เธอเป็นนักเต้น และจากนั้น เธอยกขาข้างหนึ่งให้สูงว่า ทหารสายตาของมันค่อนข้างหายไป เขาคิดว่า เช่น ตัวเธอมีแต่ขาข้างหนึ่ง"ที่จะเป็นเพียงภรรยาฉัน คิดว่า เขา "ถ้าเธอไม่แกเกินไป แต่เธออยู่ ใน ขณะที่มีเพียงกล่อง มีห้ายี่สิบของเราในที่ มันจะไม่มีที่ว่างสำหรับผู้หญิง ยังคง ต้องพยายามให้ความใกล้ชิดของเธอ" Snuffbox เกิดขึ้นกับ ตามตาราง และเขาวางยาวเต็มด้านหลัง และที่นี่เขาไม่ได้ดูอร่อยน้อยผู้หญิง ที่ยังคง ยังคงยืนบนขาข้างหนึ่งโดยไม่สูญเสียสมดุลของเธอเมื่อตอนเย็น ทั้งหมดอื่น ๆ ดีบุกทหารใส่ไปในกล่องของพวกเขา และคนในบ้านไปนอน ตอนนี้ playthings เริ่มที่จะเล่นของพวกเขา ผู้เยี่ยมชม สู้ต่อสู้ และให้ลูก ทหารดีบุก rattled กล่อง สำหรับพวกเขาปรารถนาให้มาเข้า แต่พวกเขาไม่สามารถยกฝา Nutcrackers ที่เปิด somersaults และดินสอไปเกี่ยวกับวิธีที่สนุกที่สุด มีดินเป็นที่คานารีตื่น และเริ่มพูด — และ ใน ข้อ เกินไป คนเดียวที่ไม่ได้ย้ายจากสถานของพวกเขาถูกทหารดีบุกและนักเต้นหญิง เธอยืนบนเขย่งด้วยแขน outstretched และเขาเป็นเพียงเป็น persevering เท่ากับขาข้างหนึ่งของเขา เขาไม่เคยหันตาจากเธอสิบสองโมงหลงซึ่งความผิดพลาด ค่า sprang ฝาของ snuffbox มีไม่ snuff ใน แต่เป็นผีสีดำเล็กน้อย คุณดูไม่ snuffbox จริง แต่ jack-in-the-boxผี "ให้พระองค์ดวงตาให้ข้าว่า "ทหารดีบุก มองไม่ได้อยู่ที่ว่าไม่เกี่ยวทั้งหลาย"แต่ทหารดีบุก pretended ไม่ฟัง"เพียงรอ แล้ว จนถึงการเหล่า กล่าวผีเช้าวันถัดไป เมื่อเด็กมีค่า ทหารดีบุกมีไว้สืบหน้าต่าง และ ว่าเป็นผีหรือลมที่ไม่ได้ กันหน้าต่างบินเปิด และทหารดีบุกตกหัวสำคัญจากเรื่องที่สามถนนด้านล่าง ก็ตกมหาศาล เล่าเขาเปิดในอากาศ จนในที่สุด สรรพ หมวกและ bayonet ผสานระหว่างหินปู ในขณะที่ขาข้างหนึ่งของเขายืนตรงในอากาศอย่างรวดเร็วของเขาMaidservant ชายมาลงกันหาเขา แต่ แม้ว่าพวกเขาเกือบ trod พระองค์ พวกเขาไม่สามารถจัดการที่จะหาเขา ถ้าทหารมีแต่เรียกกันว่า "นี่ฉัน" อาจเดินพอได้ยินเขา แต่เขาไม่ได้คิดว่า มันเป็นการ ร้องขอความช่วยเหลือ ในเครื่องแบบตอนนี้มันเริ่มที่จะฝน ได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นตกหยด จนกว่าจะมีน้ำหนัก และเมื่อมันผ่าน ถนนชายสองมาด้วย"ดูคุณ กล่าวว่า หนึ่ง "มีอยู่ทหารดีบุก เขาต้องมาออกมา และแล่นเรือในเรือ"ดังนั้นพวกเขาทำเรือจากหนังสือพิมพ์เก่า และใส่ทหารดีบุกกลางมัน และการเก็บเขาแล่นลงเย็บ ในขณะที่เด็กผู้ชายวิ่งตามริมเขา ปรบมือมือของพวกเขาความดี วิธีคลื่น rocked เรือที่กระดาษ และกระแสข้อมูลวิ่งความเร็ว ทหารดีบุกกลายเป็นค่อนข้าง giddy เรือ veered รอบอย่างรวดเร็ว ยังเขาย้ายไม่กล้ามเนื้อ แต่ดูตรงก่อนเขา แล้วจัด bayonet ของเขาแน่นทุกครั้งที่เรือผ่านเข้ามาในท่อระบายน้ำ และกลายเป็นสีเข้มที่บ้านเก่าของเขาเองในกล่อง "ที่ฉันจะตอนนี้หรือไม่" คิดว่า เขา "ใช่ แน่ใจ มันเป็นที่ของการทำผี อา ถ้ามีผู้หญิงน้อย แต่เรือใบกับฉันในเรือ ฉันจะไม่ดูแลนั้นสองครั้งเป็นมืด"แล้วหนูน้ำมาก ที่อยู่ใต้ท่อระบายน้ำ พุ่งตัวตามก็เพิ่ง ออก"มีหนังสือเดินทาง" ขอหนู "ที่เป็นหนังสือหรือไม่"แต่ทหารดีบุกเก็บเงียบ และเฉพาะ จัด bayonet ของเขา ด้วยความเข้าใจที่แน่นมากขึ้นเท่านั้นเรือแล่นบน แต่หนูตาม Whew วิธีการที่เขา gnashed ฟันของเขา และร้องเรียกแท่งและหลอด: "หยุดเขา หยุดเขา เขาไม่จ่ายโทร เขาไม่แสดงหนังสือเดินทางของเขา"แต่กระแสการเติบโตแข็งแกร่ง และแข็งแรง แล้วทหารดีบุกเห็นกาลจุดที่อุโมงค์ที่สิ้นสุด แต่ขณะเดียวกัน เขาได้ยินการวิ่ง คำรามเสียง อาจมี trembled ที่ชาย bolder คิด เพียงที่อุโมงค์จบ ท่อระบายน้ำ widened ลงในแผ่นดีที่ตกลงไปในท่อระบายน้ำที่ปาก มันเป็นสถานการณ์ที่น่ากลัวสำหรับทหารจะล่องเรือลงน้ำตกอันยิ่งใหญ่สำหรับเราเขาเคยตอนนี้ใกล้จะ ว่าเขาไม่สามารถหยุด เรือเส้นประบน และทหารดีบุกจัดเองดีว่า ไม่อาจพูดว่า เขาว่า เขาดังมากเป็น winked ตา สามหรือสี่ครั้งเรือ whirled ตลอดและกลม มันเต็มไป ด้วยน้ำไป และต้องจมแน่นอนทหารดีบุกยืนกับคอของเขาในน้ำ ลึก และลึกจมเรือ นุ่ม และนุ่มโตกระดาษ และตอนนี้ น้ำปิดเหนือหัวของทหาร เขาคิดว่า นักเต้นเล็ก ๆ ที่เขาจะไม่เคยดูอีกครั้ง และ ในหูของเขารังคำของเพลง:ผจญภัยป่า มนุษย์อันตราย เป็นส่วนพระองค์ คนแปลกหน้ากล้าหาญเรือกระดาษศึกษาธิการกลาง และทหารก็จะ จม เมื่อเขาถูกกลืนกิน โดยปลาที่ดีโอ้ ความเข้มมัน สีเข้มกว่าแม้ในท่อระบายน้ำ และ แคบดังนั้น แต่ทหารดีบุกรักษาความกล้าหาญของเขา มีเขาวางยาวเต็ม shouldering เขา bayonet เป็นก่อนดิก ๆ มารถปลา เปิดบิด และทำให้เคลื่อนไหวแปลกประหลาด จนในที่สุด เขากลายเป็นสมบูรณ์ยังคงสิ่งที่ต้องการแฟลชของตามฤดูกาลที่ผ่านมาทางเขา และเสียงกล่าว ว่า "ทหารดีบุก" ปลามีถูกจับ นำการตลาด ขายซื้อ และนำครัว ตำแหน่งคนครัวได้ตัดเขา ด้วยมีดขนาดใหญ่ เธอยึดทหารดีบุกระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วมือของเธอ และเขาใช้ห้องที่ครอบครัวเสาร์ และที่ทั้งหมดถูกอยากดูคนเฉลิมฉลองที่เดินทางในกระเพาะของปลา แต่ทหารดีบุกยังคง unmoved เขาไม่ภูมิใจพวกเขาตั้งเขาตามตารางมี แต่วิธีอาจอยากรู้อยากเห็นดังนั้นสิ่งเกิดขึ้น ทหารที่อยู่ในห้องเดียวกันมากซึ่งเขาได้ก่อน เขาเห็นเด็กเดียวกัน ของเล่นเดียวยืน ตามตาราง และใน หมู่พวกเขาจะเต้นสวยหญิงสาว ที่ยังคง ยืนตามขาข้างหนึ่ง เกินเธอ steadfast ที่สัมผัสหัวใจของทหารดีบุก เขาสามารถร้องไห้น้ำตาดีบุก แต่ที่จะไม่เหมาะสม เขามองเธอ และเธอมองเขา แต่ไม่ได้พูดคำและตอนนี้เด็กชายตัวเล็ก ๆ เอาทหารดีบุก และโยนเขาเข้าไปในเตา เขาให้เหตุผลสำหรับการทำเช่นนั้น แต่ไม่มีผีใน snuffbox ที่มีสิ่งดังกล่าวทหารดีบุกยืนตอนนี้ถ้ำแสงสีแดง เขารู้สึกร้อนมาก แต่ว่ามันครอบครัว จากไฟ หรือ จากความรักในหัวใจของเขา เขาไม่รู้จัก เขาเห็นว่า สีได้ค่อนข้างหายไปจากเครื่องแบบของเขา แต่ว่าที่ได้เกิดขึ้นในการเดินทาง หรือได้รับเกิดจากความเศร้าโศก ไม่มีใครสามารถพูด เขามองผู้หญิงน้อย เธอมองเขา และเขารู้สึกว่าตัวเองละลาย ยัง เขายืนยืนยันเช่นเคย กับ bayonet เขาบนไหล่เขา แล้วก็ประตูบินเปิด ลมจับนักเต้น และเธอบินตรงเข้าเตาไปทหารดีบุก ถ่ายขึ้นในเปลวไฟ และไป ทหารดีบุกหลอมเป็นก้อน และในขี้เถ้าแม่บ้านพบเขาต่อ วัน ในรูปเล็กน้อยหัวใจดีบุก ในขณะที่ของนักเต้น อะไรยังคงบันทึกกุหลาบ tinsel และที่ถูกไฟไหม้ดำเป็นถ่านหินเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่ง มีห้าและทหารดีบุก 20 พวกเขาเป็นพี่น้องกัน พวกเขาทั้งหมดถูกทำออกมาเหมือนช้อนดีบุกเก่า พวกเขาแบกปืนของพวกเขาที่จัดขึ้นเอง ตรง และมองตรงไปข้างหน้า เครื่องแบบของพวกเขาฉลาดมากมองสีแดงและสีฟ้าและที่ยอดเยี่ยมมาก สิ่งแรกที่พวกเขาได้ยินในโลก เมื่อฝาถูกนำออกจากกล่องที่พวกเขาวางคือคำว่า " ทหารดีบุก " คำเหล่านี้พูดโดยเด็กชายที่ตบมือของเขาให้มีความสุข ทหารได้รับเขาเพราะมันเป็นวันเกิดของเขา และตอนนี้เขาก็วางมันไว้บนโต๊ะ

แต่ละอย่างนั้นที่เหลือให้ผม ยกเว้นหนึ่งที่มีแต่ขาข้างเดียว เขาได้รับการโยนครั้งสุดท้าย และได้บุกมากพอที่จะจบมันแต่เขาก็เป็นอย่างแน่นหนา เมื่อขาหนึ่งของเขาเป็นคนอื่นเมื่อพวกเขาสองคน และเป็นเขาที่โชคชะตาเป็นแบบนี้ ไม่ธรรมดา

บนโต๊ะที่ดีบุกทหารถูกตั้งค่าของเล่นอื่น ๆหลาย แต่หนึ่งที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด คือ ปราสาทกระดาษเล็กๆ ผ่านทางหน้าต่างเล็ก ๆของหนึ่งสามารถดูตรงเข้าไปในฮอลล์ ด้านหน้าของปราสาทยืน ต้นไม้น้อยการแบ่งกลุ่มรอบกระจกขนาดเล็กซึ่งหมายถึงการเป็นตัวแทนของทะเลสาบใส หงส์ของขี้ผึ้งว่ายน้ำบนพื้นผิวของมัน และมันสะท้อนภาพกลับมาของพวกเขา .

ทั้งหมดนี้สวยมาก แต่สวยที่สุดของทั้งหมดคือสาวน้อยที่ยืนอยู่ที่ประตูของปราสาท เธอถูกตัดออกจากกระดาษ แต่เธอสวมเสื้อคลุมของตาข่ายและริบบิ้นสีฟ้าที่แคบกว่าไหล่ของเธอ ชอบผ้าพันคอและในช่วงกลางของริบบิ้นที่ถูกวางไว้ที่ส่องแสงแวววาว โรส ผู้หญิงน้อยเหยียดแขนทั้งสองของเธอ เธอเป็นนักเต้น แล้วเธอก็ยกขาข้างหนึ่งดังนั้นสูงที่ทหารค่อนข้างคลาดกับมัน เขาคิดว่าเหมือนตัวเอง เธอได้แต่ขาข้างหนึ่ง

" นั่นจะเป็นแค่ภรรยาผม " คิดว่า " ถ้าเธอไม่ใหญ่โตเกินไป แต่เธออยู่ในปราสาท ในขณะที่ผมมีเพียงกล่องและมียี่สิบห้าของเราในนั้น มันคงจะไม่เหมาะกับผู้หญิง ฉันยังต้องพยายามทำให้คนรู้จักเธอ " กระตั้วแทงเสือเกิดขึ้นบนโต๊ะ เขานอนลงในความยาวเต็มด้านหลัง และที่นี่เขาได้อย่างง่ายดายสามารถดูสาวน้อยที่งดงาม ที่ยังคงยืนขาเดียวโดยไม่เสียสมดุลเลย

เมื่อตอนเย็นมาอีกกระป๋องทหารใส่ไปในกล่องของตนเอง และบุคคลในบ้านเข้านอน ตอนนี้เริ่มเล่นของเล่นในการเปิดของพวกเขา พวกเขาเยี่ยมชม ต่อสู้ ต่อสู้ และให้ลูก ทหารดีบุกซึ่งในกล่อง เพราะพวกเขาต้องการที่จะเข้าร่วมส่วนที่เหลือ แต่พวกเขาไม่อาจยกฝา การเปิด somersaults ที่บีบหรือกะเทาะเปลือกถั่ว ,และดินสอเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับในวิธีที่สนุกที่สุด มันเป็นดินที่นกขมิ้นตื่นและเริ่มพูด และในกลอนเหมือนกัน คนที่ไม่ได้ย้ายจากสถานที่ของพวกเขาเป็นทหารดีบุกและเลดี้นักเต้น เธอยืนเขย่งด้วยแขนที่เหยียดออก และเขาก็ยืนหยัดบนขาหนึ่งของเขา เขาไม่เคยหันหนีสายตาของเขาจากเธอ

นาฬิกา หลง แครชขึ้นดีดฝาของกล่องยานัตถุ์ . ไม่มีกลิ่นนะ แต่เป็นสีดำ ก็อบลิน คุณเห็นมันไม่ใช่กระตั้วแทงเสือจริง แต่แจ็คในกล่อง

" ทหารดีบุก " ผี " ให้ดวงตาของเจ้าเอง สายตาไม่ได้ในสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับเจ้า ! "

แต่ทหารดีบุกแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

" เดี๋ยว แล้วจนถึงพรุ่งนี้ ' ' ปีศาจ

เช้าวันถัดมา เมื่อลูกตื่นทหารกระป๋องวางอยู่บนธรณีประตูหน้าต่าง ไม่ว่าจะเป็นผีหรือลม ที่ทำทั้งหมดในครั้งเดียวหน้าต่างเปิดออกและทหารดีบุกล้มหัวชั้นดีจาก 3 เรื่อง กับถนนด้านล่าง มันลดลงอย่างมาก กว่าและมากกว่าที่เขาหมุนในอากาศ จนในที่สุดเขาก็ หมวก และติดดาบปลายปืนรวดเร็วระหว่างปูหินของเขาในขณะที่ขาข้างหนึ่งของเขายืนตัวตรงอยู่ในอากาศ .

หญิงและเด็กชาย ลงมาอีกครั้งเพื่อตามหาเขา แต่ถึงแม้พวกเขาเกือบโดนเหยียบแบนเขา พวกเขาไม่สามารถจัดการที่จะหาเขา ถ้าทหารแต่เมื่อเรียก " ที่นี่ฉัน ! " พวกเขาอาจจะได้เคยได้ยินเขา แต่เขาไม่คิดว่ามันเป็นร้องให้ช่วยอยู่ในเครื่องแบบ

มันเริ่มตกแล้วได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นก็ลดลง จนมีฝักบัวหนัก ; และเมื่อมันผ่านถนนสองหนุ่มมาด้วย

" ดูคุณ " หนึ่ง " นั้น ก็คือเป็นทหารดีบุก . เขาต้องออกมาและแล่นเรือในเรือ "

ดังนั้นพวกเขาทำให้เรือของหนังสือพิมพ์เก่าและใส่ทหารดีบุกตรงกลางของมัน และเขาก็ลงท่อ ในขณะที่เด็กผู้ชายวิ่งตาม โดยด้านข้างของเขา , ตบมือมือ ดี

!วิธีคลื่นโยกเรือกระดาษและวิธีการที่รวดเร็วสตรีม รัน ทหารกระป๋องก็ค่อนข้างเร็ว เรือ veered รอบอย่างรวดเร็ว ; เขายังย้ายไม่ได้เป็นกล้ามเนื้อ แต่มองตรงไปข้างหน้าเขาและถือดาบปลายปืนของเขาแน่น

ที่เรือผ่านเข้าไปในท่อระบายน้ำ และมันกลายเป็นมืดที่บ้านเก่าของเขาเองในกล่อง” ฉันต้องไปที่ไหนตอนนี้ คิดว่าเขา " ใช่ แน่ใจนะมันเป็นปีศาจนั่นกำลังทำอะไร อ่า ! ถ้าผู้หญิงตัวเล็ก แต่เรือใบกับผมในเรือ ผมจะไม่สนใจถ้าเป็นสองครั้งที่มืดเป็น "

ตอนนั้นหนูน้ำที่ดีที่อาศัยอยู่ใต้ท่อระบายน้ำ , เคลื่อนไหว ก็ออก

" คุณมีพาสปอร์ตไหม ? " ถามหนู " ที่พาสปอร์ตของคุณ ? "

แต่ทหารดีบุกนิ่งเงียบและถือดาบปลายปืนของเขาด้วยความเข้าใจมากขึ้น

เรือแล่นไปบนแต่หนูตาม วู้ว ! เขาขบฟันของเขาและร้องไห้กับ sticks และหลอด : " หยุดเขา ! หยุดเขา ! เขาไม่ได้จ่ายค่าโทร ! เขาไม่ได้แสดงหนังสือเดินทางของเขา

แต่กระแสเติบโตแข็งแกร่ง และแข็งแกร่งขึ้น แล้วทหารดีบุกสามารถเห็นแสงสว่างในจุดที่อุโมงค์จบ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาได้ยินเสียงกระหึ่มคำราม ซึ่งผู้ชายกล้าต้องสั่นสะท้าน คิด !เพียงที่อุโมงค์จบ ท่อระบาย กว้างขึ้นเป็นผ้าผืนใหญ่ ที่ตกเข้าไปในปากท่อระบายน้ำ มันเป็นสถานการณ์ที่อันตราย ทหารเป็นเรือใบลงน้ำตกที่ยิ่งใหญ่จะเป็นสำหรับเรา

ตอนนี้มันใกล้กับที่เขาไม่อาจหยุด เรือลาก , และทหารดีบุกจัดตัวเองได้ดีว่า อาจจะไม่มีใครพูดว่าของเค้าเท่าที่ขยิบตาตาสามหรือสี่ครั้งเรือหมุนคว้างรอบ ; มันเป็นเต็มรูปแบบของน้ำในถังและต้องจมลงแน่นอน .

ทหารดีบุก ยืน คอของเขาในน้ำ ลึก และลึกจมเรือ เบา และนุ่มขึ้น กระดาษ และตอนนี้น้ำปิดหัวของทหาร เขาคิดว่าน้อยนักเต้นที่เขาไม่ควรจะเห็นอีก และในหูของเขาดังถ้อยคำของเพลง :

การผจญภัย , อันตรายถึงตายป่า
เป็นส่วนของท่านกล้าหาญแปลก


เรือกระดาษแยกตรงกลาง และทหารกำลังจะจม เมื่อเขาถูกกลืนกินโดยปลาที่ดี

แหม มืดเลย เข้มกว่าในท่อระบาย และแคบมาก แต่ทหารดีบุกสะสมความกล้าของเขา ที่นั่นเขานอนที่ความยาวเต็ม , รับดาบปลายปืนของเขาก่อน

ไปๆมาๆว่ายน้ำปลาเปิดและบิดและทำให้การเคลื่อนไหวแปลกๆ จนในที่สุดเขาก็กลายเป็นนิ่ง

เหมือนแฟลชของแสงผ่านเขา แล้วก็มีเสียงบอกว่า " ทหารดีบุก " ปลาถูกจับ พาไปตลาด ขายและซื้อ และไปที่ครัวปรุงอาหารได้ฆ่าเขาด้วยมีดขนาดใหญ่เธอยึดทหารดีบุกระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วของเธอ และพาเขาไปห้องที่ครอบครัวนั่งและที่ทุกคนอยากเห็นฉลองคนเดินทางในกระเพราะของปลา แต่ทหารดีบุกยังคงเฉย . เขาไม่ได้ที่ทุกคนภูมิใจ

เค้าตั้งไว้บนโต๊ะนั้น แต่ทำไมอยากรู้สิ่งที่เกิดขึ้น ?ทหาร อยู่ ใน เดียวกันมาก ห้องที่เขาได้ก่อน เขาเห็นเด็กเหมือนกัน ของเล่นเดียวกันยืนอยู่บนโต๊ะ และในหมู่พวกเขา สวย เต้น หญิงสาวที่ยังยืนบนขาข้างเดียว หล่อนก็เช่นกัน ที่สัมผัสหัวใจทหารดีบุก . เขาอาจจะร้องไห้ ดีบุก แต่คงไม่เหมาะสม เค้ามองเธอ เธอมองเขา ไม่พูด

และตอนนี้หนึ่งของหนุ่มน้อยเอาทหารดีบุกและโยนเขาเข้าไปในเตา เขาให้เหตุผลสำหรับการทำเช่นนั้น แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าปีศาจในกล่องยานัตถุ์ทำ .

ทหารดีบุกยืนอยู่ตอนนี้ในเปลวไฟของไฟสีแดง ความร้อนที่เขารู้สึกว่าแย่มาก แต่ไม่ว่าจะเริ่มจากไฟไหม้ หรือจากความรักในใจ เขาไม่อาจรู้เขาเห็นว่า สีค่อนข้างจะหายไปจากฟอร์มของเขา แต่ไม่ว่าจะเกิดขึ้นในการเดินทาง หรือมีสาเหตุมาจากความเศร้า ไม่มีใครพูด เค้ามองผู้หญิงตัวเล็ก เธอมองเขา และเขารู้สึกว่าตัวเองละลาย ; เขายังยืนหยัดเหมือนเดิม ด้วยเขี้ยวของเขาบนไหล่ของเขา ทันใดนั้นประตูก็เปิด ลมจับนักเต้นเธอพุ่งตรงเข้าไปในเตาให้ทหารดีบุก , ประกายขึ้นในเปลวไฟ และหายไปแล้ว ทหารดีบุกละลายเป็นก้อน และในกองเถ้าถ่านแม่บ้านพบเขาในวันถัดไปในรูปหัวใจดีบุกเล็กน้อย ในขณะที่ของนักเต้นก็ยังคงบันทึกประดับกุหลาบ ที่ถูกเผาเป็นสีดำเช่นถ่านหิน