The first example of personificatio

The first example of personification within the poem is that death stops for the narrator. This indicates that death has the ability to stop and go and get the person. Death is kindly, a quality associated with a person. Death knows no haste, ability to hurry, but death could only know something if he has a brain and can be cognitive of something. Death and the setting sun are presented as "he" and have the ability to pass by one another.

Emily Dickinson's whole poem presents death as a person who has come to get the narrator who is too busy getting on with her life to stop living. Death arrives on its own and picks her up in a carriage but takes he time to take her past things that she enjoys as he takes her to his place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างแรกของบุคลาธิษฐานในบทกวีเป็นว่า ตายหยุดการเล่า บ่งชี้ว่า ความตายมีความสามารถในการหยุด และไป และบุคคลที่ได้รับ ความตายคือกรุณา คุณภาพเกี่ยวข้องกับบุคคล ตายรู้ไม่รีบเร่ง ความเร่ง แต่ตายไม่เท่ารู้ถ้าเขามีสมอง และสามารถรับรู้บางสิ่งบางอย่าง ตายและดวงอาทิตย์จะแสดงเป็น "เขา" และมีความสามารถในการส่งผ่าน โดยคนอื่น บทกวีทั้งหมดของเอมิลี่ดิกคินสันแสดงเป็นบุคคลที่มารับเล่าที่การที่ชีวิตของเธอไปหยุดอยู่ไม่ว่าง ความตายมาถึงตนเอง และรับเธอในรถแต่เวลาที่เขามีเวลาที่จะพาเธอผ่านสิ่งที่เธอชอบเขาใช้เธอเพื่อเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างของตัวอย่างแรกในบทกวีคือความตายหยุดผู้เล่าเรื่อง นี้บ่งชี้ว่า ความตายนั้นมีความสามารถในการหยุดและไปคน ความตายเป็นอย่างดีมีคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับบุคคล ความตายย่อมไม่มีความสามารถที่จะรีบก็รีบ แต่ความตายอาจจะรู้อะไร ถ้าเขามีสมองและสามารถรับรู้อะไรบางอย่าง ความตายและพระอาทิตย์จะแสดงเป็น " เขา " และมีความสามารถที่จะผ่านอีกเอมิลี่ดิกคินสันบทกวีแสดงทั้งหมดตายเป็นคนที่มาขอเล่าเรื่องที่ยุ่งอยู่กับการใช้ชีวิตเธอเพื่อหยุดชีวิต ความตายจะมาถึงเอง และอุ้มเธอขึ้นในรถ แต่ใช้เวลาเขาเอาสิ่งที่ผ่านมาเธอมาตลอด เขาก็พาเธอไปที่สถานที่ของเขา