Morris (1938) ได้ให้คําจํากัดความไว

Morris (1938) ได้ให้คําจํากัดความไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์ คือการวิเคราะห์
ภาษาโดยอาศัยผู้พูดและผู้ฟังเป็นผู้กําหนดความหมายของภาษา ศาสตราจารย์ ดร. อุดม วโรตมสิกขดิตถ์(2533) ได้กําหนดคําจํากัดความของวจนปฏิบัติศาสตร์จาก ความคิดเห็นของMartin Atkinson, David Kelby และIggy Roca จากหนังสือ Foundation of Linguistics ไว้ว่า วจนปฏิบัติศาสตร์ เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่าง เครื่องหมายและผู้ใช้เครื่องหมายซึ่งแตกต่างไปจากวากยสัมพันธ์(syntax) ซึ่งเกี่ยวข้อง กับเครื่องหมายทางภาษาและความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายทางภาษาด้วยกัน และ อรรถศาสตร์(semantics) เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายกับความเป็น จริง ในทํานองที่คล้ายคลึงกัน Levinson (1983) ก็ได้กําหนด ความหมายของวจน ปฏิบัติศาสตร์ ไว้ว่า วจนปฏิบัติศาสตร์ คือการศึกษาถึงการใช้ภาษาหรือการสื่อ ความหมายของถ้อยคําโดยนําเอาปริบท (context) มาพิจารณาด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มอร์ริส (1938) ได้ให้คําจํากัดความไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์คือการวิเคราะห์ภาษาโดยอาศัยผู้พูดและผู้ฟังเป็นผู้กําหนดความหมายของภาษาศาสตราจารย์ดร อุดม วโรตมสิกขดิตถ์(2533) ได้กําหนดคําจํากัดความของวจนปฏิบัติศาสตร์จาก ความคิดเห็นของMartin อันดับ David Kelby และIggy โรกาจากหนังสือพื้นฐานของภาษาศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายและผู้ใช้เครื่องหมายซึ่งแตกต่างไปจากวากยสัมพันธ์(syntax) ซึ่งเกี่ยวข้องกับเครื่องหมายทางภาษาและความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายทางภาษาด้วยกันและ อรรถศาสตร์(semantics) เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายกับความเป็นจริงในทํานองที่คล้ายคลึงกันเลวินสัน (1983) ก็ได้กําหนดความหมายของวจนปฏิบัติศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์คือการศึกษาถึงการใช้ภาษาหรือการสื่อความหมายของถ้อยคําโดยนําเอาปริบท (บริบท) มาพิจารณาด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มอร์ริส (1938)
ศาสตราจารย์ดร อุดมวโรตมสิกขดิตถ์ (2533) ความคิดเห็นของมาร์ตินแอตกินสัน, เดวิด Kelby และอิกกี Roca จากหนังสือมูลนิธิภาษาศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่าง ซึ่งเกี่ยวข้อง และอรรถศาสตร์ (ความหมาย) จริงในทํานองที่คล้ายคลึงกันเลวินสัน (1983) ก็ได้กําหนดความหมายของวจนปฏิบัติศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์ ความหมายของถ้อยคําโดยนําเอาปริบท (บริบท) มาพิจารณาด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มอร์ริส ( 2481 ) ได้ให้คําจํากัดความไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์คือการวิเคราะห์
ภาษาโดยอาศัยผู้พูดและผู้ฟังเป็นผู้กําหนดความหมายของภาษาศาสตราจารย์ดร .อุดมวโรตมสิกขดิตถ์ ( 2533 ) ได้กําหนดคําจํากัดความของวจนปฏิบัติศาสตร์จากความคิดเห็นของ Martin Atkinson ,เดวิด kelby และอิกกี้ที่สุดจากหนังสือมูลนิธิภาษาศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายและผู้ใช้เครื่องหมายซึ่งแตกต่างไปจากวากยสัมพันธ์ ( ไวยากรณ์ ) ซึ่งเกี่ยวข้องและอรรถศาสตร์ ( ความหมาย ) เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องหมายกับความเป็นจริงในทํานองที่คล้ายคลึงกันเลวินสัน ( 1983 ) ก็ได้กําหนดความหมายของวจนปฏิบัติศาสตร์ไว้ว่าวจนปฏิบัติศาสตร์ความหมายของถ้อยคําโดยนําเอาปริบท ( บริบท ) มาพิจารณาด้วย