Peeradej Tanruangporn of TDRI had a

Peeradej Tanruangporn of TDRI had an op-ed last week in the Bangkok Post. There are a number of parts of the op-ed which BP agrees with, but other parts where BP does not think they diagnose the problem correctly:

Under the current scheme, the government has acted as if it has a monopoly in the rice business. The government bought rice from farmers under a fixed price and was responsible for selling it. The consequences?
…
Second, rice pledging has decreased the competitiveness of Thai rice producers. One easy measure of competitiveness is market share, in which Thailand lost a lot because the government failed to sell the rice. In terms of input costs, the Thailand Development Research Institute’s (TDRI) 2013 research project, “Thai Rice Strategy” reveals that both farmland rental rates and fertiliser prices increased after the rice-pledging scheme was implemented while productivity remained the same.
There is also evidence that rice-related labour costs rose after the scheme was implemented. The industry’s efficiency also fell because many middle merchants who help make the system efficient lost their jobs because of market monopolisation by the government. For exporters who specialise in selling to different customers, the exclusion of some means that Thai rice has weaker sales power.
BP: On the government acting as a seller of rice, BP agrees this is a problem (more below). On the competitiveness aspect though, BP is more skeptical. Labour costs rising could also be related to the 40-90% increase in the minimum wage. Yes, the daily minimum wage only affects the formal sector of the economy, but with such low unemployment if you increase the wages for the formal sector, it will draw labor from the informal sector and so to counter this, higher wages need to be offered to labour in the informal sector such as by rice farmers. This is actually part of the reason why BP believes the government implemented the rice pledging scheme in the first place as a consequence of increased labor costs with the increase of the minimum wage meant the government decided it would need to do something.

On farmland rental rates and fertiliser prices, BP doesn’t doubt they have increased, but how do you stop this if you are offering some subsidies to farmers? You are increasing the value of the land as people have been incentivised through higher prices to grow more rice. It would be difficult to have a subsidy where prices for rental rates did not increase. Fertiliser prices are more complicated as fertiliser is a controlled good subject to price controls with the problem becoming that amount of lower quality fertiliser being offered was lower, credit was suddenly no longer offered, under-the-table payments were needed, and there were shortages. The government relaxed this in January 2013 so officially the price has gone up, but this just reflects the market price. There are no import tariffs on fertilizer so it can be imported from overseas (all this information is actually from TDRI from these slides). Now, higher prices means greater demand and, by logic, this can increase prices, but this is not something specific to the rice pledging scheme. Any form of subsidy will have the same result.

On industry efficiency, this sounds quite plausible and it is a problem with the government acting as a seller of rice.

The op-ed continues:

Another big concern is the government’s role as a market player. The government is bad at the rice business and its monopoly only made the situation worse. The government failed to sell Thai rice, making Thai rice lose market share and leaving Thai farmers unpaid. Mr Viroj argues that the government does not understand the rice market enough and should not be involved in trading rice. There were opportunities when the government could have cleared rice stocks but it kept on speculating for a higher price. Thailand used to export 11 million tonnes of rice per year (roughly one million tonnes per month) and it is not clear if the government is even operationally capable of selling that much rice per month, let alone stock up for speculation. Now the government is left with a huge supply of old rice of questionable quality. What’s worse, the government has kept the accounting details of the scheme obscure, hidden from public scrutiny, making it very difficult for it to receive constructive feedback.
BP: Agree, on the government acting as a seller of rice. The Thai government is hardly the most efficient entity at the best of times and should not be in the business of selling rice. Also, agree that the government should have bitten the bullet and accepted greater losses in 2012 and the first half of 2013. However, the government finally did realize this and it did start to increase sales and hence the price did drop:


Source: FAO

BP: TDRI call this speculating on a higher price, but it was more hope of a higher price so the overall cost of the rice pledging scheme would not be so high. Also, rice exports have not traditionally been “roughly one million tonnes a month”. In the 5 years before the introduction, they were around 800,000 tonnes a month as the below graph shows:


Source: Oryza

Also, one of the key reasons for the higher-than-expected cost of the rice pledging scheme is India starting to export non-basmati rice again. WSJ:

An attempt to set global rice prices has stripped the country of its position as the world’s top exporter, left its prime minister facing a potentially ruinous investigation into the management of the plan, and thrown thousands of farmers like Mr. Thongma into a deep hole of debt.
Mr. Thongma’s tale began two and a half years ago. Prime Minister Yingluck Shinawatra launched a gambit to shift more cash into the rural economy by buying up rice from farmers at about 18,000 baht, or $550, a ton, around 50% higher than the market rate. [BP: Actually, it is 15,000 Baht although there are different prices depending on the type of rice]
Ms. Yingluck and her advisers also reckoned they could drive up global rice prices by storing the grain they bought from farmers in vast warehouses, withholding it from the global market.
The plan relied on the fact that only 7% of the world’s rice output is traded cross-border. That means that a disruption in one place can have a dramatic effect on international prices. In 2008, some countries such as India and Vietnam, worried about rising rice prices at home, temporarily restricted rice exports. That sent global prices soaring from $300 a ton to a peak above $900, according to the World Bank, triggering food riots and protests from Haiti to the Philippines.
…
reality quickly sank in.
The timing of the government’s rice program could scarcely have been worse. Just as Thailand began withholding rice from the international market, India resumed exports after a long absence.
BP: Exactly, as noted in a post in August 2012, it is India which is key reason why the cost of the scheme is much higher than expected and shows the problem with a rice pledging scheme. Yes, there are many other problems with the scheme as mentioned above and there are specific problems with the implementation of the scheme in the latest harvest in regards to payment which has become a political problem for the government, but they are separate from the core underlying problem with the scheme. India’s Business Standard on May 5, 2012 had this chart showing what has happened to Indian rice exports :

Evernote
Then the below USDA chart:


The Economic Times from January 2014:

In 2012/13, India’s overall exports totalled 10.1 million tonnes, including 3.5 million tonnes of basmati.
BP: Hence, non-basmati rice exports were 6.6 million tonnes. To put this in perspective. FAO from November 2013:

FAO’s forecast of world trade in rice in calendar 2013 has not changed since July, remaining at 37.5 million tonnes (milled basis), implying a 2 percent contraction from the 2012 record. The retrenchment is expected to be demand-led, and mostly imputable to import cuts in the Far East (Indonesia, the Philippines) and in Western Africa (Nigeria, Senegal), a reflection of good crops, but also of the restrictive policies instituted as part of self-sufficiency programmes. Poor production results, combined with strong domestic demand, are, instead, foreseen to lift purchases in Europe (EU), Latin America and the Caribbean (Brazil, Colombia) and North America (United States). Among exporters, the faltering import demand is foreseen to curb shipments from Vietnam the most, although supply constraints and high prices are also expected to depress sales by Argentina, Brazil, and Uruguay. Given a poor delivery record so far, Thailand appears unlikely to boost its exports beyond the relatively low level of last year. Expectations have, instead, improved for India, which may replicate the 2012 record performance, with Australia, Cambodia, China (Mainland), Egypt, Pakistan, Paraguay and the United States also forecast to export more.
Global trade in rice in 2014 is currently forecast at 38.3 million tonnes, 2 percent above the 2013 current trade estimate and only fractionally short of the 2012 record. On the export side, much of the trade growth is forecast to be captured by Thailand, where government releases of supplies from stocks have resulted in prices falling in recent months, helping the country regain its competitive edge. Ample supplies may also enable Brazil, China (Mainland), Egypt, Guyana and Paraguay to step-up deliveries. However, a return in force of Thailand as an exporter is seen to affect negatively sales from most of the other suppliers, in particular India, which may, nonetheless, retain its dominant position in the global rice market. Shipments by Argentina, Pakistan, Uruguay and the United States are also anticipated to fall.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Peeradej Tanruangporn ของ TDRI มี op-ed เป็นสัปดาห์สุดท้ายในบางกอกโพสต์ มีจำนวนชิ้นส่วนของ op-ed ที่ BP ตกลงด้วย แต่ส่วนอื่น ๆ ที่ BP ไม่คิดว่า จะมีวิเคราะห์ปัญหาได้อย่างถูกต้อง:ภายใต้แผนงานปัจจุบัน รัฐบาลได้ดำเนินเป็นถ้ามีการผูกขาดในธุรกิจข้าว รัฐบาลซื้อข้าวจากเกษตรกรภายใต้ราคาที่คงที่ และไม่รับผิดชอบการขาย ผลที่ตามมาหรือไม่…สอง กองข้าวลดศักยภาพการแข่งขันของผู้ผลิตข้าว วัดง่ายหนึ่งแข่งขันส่วนแบ่งการตลาด การที่ประเทศไทยสูญเสียมากเนื่องจากรัฐบาลไม่สามารถขายข้าวได้ ในแง่ของต้นทุนนำเข้า ประเทศไทยพัฒนาวิจัย สถาบันของ 2013 โครงการวิจัย "ยุทธศาสตร์ข้าวไทย" พบว่า อัตราการเช่าพื้นที่การเกษตรและ fertiliser ราคาเพิ่มขึ้นหลังจากโครงร่างกองข้าวมีการใช้งานในขณะที่ผลผลิตยังคงเหมือนกันนอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่า ต้นทุนแรงงานที่เกี่ยวข้องกับข้าวกุหลาบหลังจากได้ดำเนินการแผนงาน ประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมลดลงเนื่องจากพ่อค้ากลางมากมายที่ช่วยทำให้ระบบมีประสิทธิภาพสูญเสียงานเนื่องจาก monopolisation ตลาด โดยรัฐบาล สำหรับผู้ส่งออกที่มีความเชี่ยวชาญในการขายให้แก่ลูกค้าที่แตกต่าง แยกบางหมายความว่าข้าวมีพลังแข็งแกร่งขายBP: รัฐบาลทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว BP ตกลงเป็นปัญหา (เพิ่มเติมด้านล่าง) ในด้านการแข่งขัน แม้ว่า BP ได้แคลงใจมากขึ้น ต้นทุนแรงงานที่เพิ่มขึ้นอาจยังเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น 40-90% ของค่าจ้างขั้นต่ำ ใช่ ค่าจ้างขั้นต่ำรายวันเท่านั้นมีผลกระทบต่อภาคเศรษฐกิจอย่างเป็นทางการ แต่ ด้วยการว่างงานต่ำเช่นถ้าคุณเพิ่มค่าจ้างในภาคการศึกษา มันดึงแรงงานจากภาคที่ไม่เป็นทางการ และดังนั้น เคาน์เตอร์นี้ ค่าจ้างสูงต้องได้รับการแรงงานในภาคไม่เป็นทางการเช่น โดยเกษตรกรข้าว จริงเหตุผลหนึ่งทำไม BP เชื่อรัฐบาลนำข้าวที่กองแผนงานแรกเป็นลำดับต้นทุนแรงงานเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของค่าจ้างขั้นต่ำหมายถึง รัฐบาลตัดสินใจจะต้องทำอะไรอยู่อัตราค่าเช่าพื้นที่การเกษตรและราคา fertiliser, BP ไม่สงสัยจะได้เพิ่มขึ้น แต่วิธีทำคุณหยุดนี้ถ้าคุณให้เงินอุดหนุนบางเพื่อเกษตรกร คุณจะเพิ่มค่าของแผ่นดินเป็นคนมี incentivised โดยราคาสูงกว่าการปลูกข้าวเพิ่มเติม มันจะยากที่จะมีเงินสมทบซึ่งราคาสำหรับเช่าราคาไม่ได้เพิ่ม ราคา fertiliser ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นเป็น fertiliser ดีเรื่องควบคุมราคาควบคุม ด้วยเป็นปัญหาว่า จำนวน fertiliser คุณภาพต่ำที่มีการเสนอล่าง ก็ไม่แนะนำสินเชื่อ ชำระเงิน under-the-table จำเป็น และมีการขาดแคลน รัฐบาลผ่อนคลายนี้ในเดือน 2013 มกราคมดังนั้นเปิดราคาแล้วค่า แต่นี้เพียงสะท้อนราคาตลาด มีอยู่ไม่มีภาษีนำเข้าในปุ๋ยเพื่อให้สามารถนำเข้าจากต่างประเทศ (ทั้งหมดมีจริงจาก TDRI จากภาพนิ่งเหล่านี้) ตอนนี้ ความต้องการมากขึ้นหมายถึง ราคาที่สูงขึ้น และ ตรรกะ นี้สามารถเพิ่มราคา แต่นี้เป็นเฉพาะกับข้าวที่กองแผนงาน รูปแบบใด ๆ ของเงินสมทบจะมีผลลัพธ์เดียวกันประสิทธิภาพอุตสาหกรรม นี้เสียงค่อนข้างเป็นไปได้ และเป็นปัญหากับรัฐบาลที่ทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าวOp-ed ต่อ:ปัญหาใหญ่อีกเป็นบทบาทของรัฐบาลเป็นผู้เล่นในตลาด รัฐบาลเลวในธุรกิจข้าวและผูกขาดการทำสถานการณ์แย่ลงเท่า นั้น รัฐบาลไม่สามารถขายข้าว ทำให้สูญเสียส่วนแบ่งตลาดข้าว และปล่อยให้เกษตรกรไทยไม่ นายวิโรจน์จนรัฐบาลไม่เข้าใจตลาดข้าวเพียงพอ และไม่ควรเกี่ยวข้องในการค้าข้าว มีโอกาสเมื่อรัฐบาลไม่ได้ล้างข้าวหุ้น แต่เก็บไว้ใน speculating ในราคาที่สูงขึ้น ประเทศไทยใช้ในการส่งออก 11 ล้านตันของข้าวต่อปี (ประมาณ 1 ล้านตันต่อเดือน) และไม่ชัดเจนว่ารัฐบาลแม้ operationally สามารถขายให้ข้าวมากต่อเดือน ให้ราคาหุ้นเพียงอย่างเดียวสำหรับการเก็งกำไร ตอนนี้ รัฐบาลซ้ายกับอุปทานมากข้าวเก่าคุณภาพอาจ มีอะไรเลวร้ายยิ่ง รัฐบาลได้เก็บบัญชีรายละเอียดของแผนงานการปิดบัง ซ่อนจากสาธารณะ scrutiny ทำให้ยากในการรับคำติชมที่สร้างสรรค์BP: กัน รัฐบาลที่ทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว รัฐบาลไทยคือ ไม่เอนทิตี้มีประสิทธิภาพสูงสุดในส่วนของเวลา และไม่ควรอยู่ในธุรกิจการขายข้าว ยัง ยอมรับว่า รัฐบาลควรมีกัดการ bullet และยอมรับการขาดทุนมากขึ้นในปี 2012 และครึ่งแรกของปี 2013 อย่างไรก็ตาม รัฐบาลสุดท้ายไม่รู้ว่านี้มันเริ่มจะเพิ่มยอดขาย และจึง ไม่วางราคา:แหล่งที่มา: FAOBP: TDRI โทรนี้เก็งราคาสูง แต่ก็หวังมากราคาสูงจึงทำให้ต้นทุนโดยรวมของข้าวที่กองแผนงานจะไม่สูง ยัง ส่งออกข้าวไม่ดั้งเดิมได้ประมาณ "หนึ่งล้านตันต่อเดือน" ในปี 5 ก่อนที่จะแนะนำ พวกเขาประมาณ 800000 รายเดือนเป็นแบบข้างล่างกราฟแสดง:แหล่งที่มา: Oryzaยัง หนึ่งเหตุผลสำคัญสำหรับต้นทุนที่สูงกว่าคาดข้าวกองมีอินเดียเริ่มที่จะส่งออกข้าวบาสมาติกไม่มีอีก WSJ:ความพยายามในการตั้งราคาข้าวโลกได้ปล้นตำแหน่งเป็นผู้ส่งออกสูงสุดของโลก ซ้ายหันสอบสวนอาจล่มลงในการบริหารแผน นายกรัฐมนตรีของประเทศ และโยนพันของเกษตรกรเช่นนายทองมาเป็นหลุมลึกของหนี้เรื่องนายทองมาเริ่มสอง และครึ่งปี นายกรัฐมนตรี Yingluck ชินวัตรเปิดตัวชื่นโยนเงินสดเพิ่มเติมเข้าสู่เศรษฐกิจชนบท โดยการซื้อค่าข้าวจากชาวนาประมาณ 18000 บาท หรือ $550 ตัน สูงกว่าราคาตลาดประมาณ 50% [BP: จริง มันเป็น 15000 บาท แม้ว่าจะมีราคาแตกต่างกันตามชนิดของข้าว]นางสาว Yingluck และประการเธอยัง reckoned พวกเขาสามารถขับรถขึ้นราคาข้าวโลก โดยการเก็บเมล็ดข้าวที่พวกเขาซื้อจากเกษตรกรในคลังสินค้ามากมาย หักณที่จ่ายจากตลาดโลกแผนอาศัยในข้อเท็จจริงที่เพียง 7% ของผลผลิตข้าวของโลกมีการซื้อขายข้ามพรมแดน ซึ่งหมายความ ว่า ทรัพยที่สามารถมีลักษณะพิเศษในราคาที่ต่างประเทศ ใน 2008 บางประเทศเช่นอินเดียและเวียดนาม กังวลเกี่ยวกับราคาข้าวที่เพิ่มขึ้นที่บ้าน ส่งออกข้าวที่ถูกจำกัดชั่วคราว ที่ส่งทั่วโลกราคาสูงขึ้นจาก $300 เป็นต้นไปสูงสุดเหนือ $900 ตามธนาคารโลก เรียกอาหารจลาจลและประท้วงจากเฮติไปฟิลิปปินส์…จริงจมอยู่ในอย่างรวดเร็วระยะเวลาของโปรแกรมข้าวของรัฐบาลอาจแทบได้แย่ เหมือนไทยเริ่มหักณที่จ่ายข้าวจากตลาดต่างประเทศ อินเดียดำเนินต่อการส่งออกหลังจากที่ขาดยาวBP: ตรง ตามที่ระบุไว้ในประกาศในเดือน 2012 สิงหาคม ได้อินเดียซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำไมต้นทุนของแผนงานจะสูงกว่าที่คาดไว้ และแสดงปัญหาข้าวที่กองแผนงาน ใช่ มีปัญหาอื่น ๆ อีกมากมายกับโครงร่างดังกล่าวข้างต้น และมีปัญหาเฉพาะกับการดำเนินงานของแผนงานในการเก็บเกี่ยวล่าสุดในการชำระเงินซึ่งได้กลายเป็นปัญหาทางการเมืองในรัฐบาล แต่จะแยกต่างหากจากปัญหาพื้นฐานหลักกับโครงร่าง แผนภูมินี้แสดงสิ่งที่เกิดขึ้นการส่งออกข้าวของอินเดียมีมาตรฐานธุรกิจของอินเดียเมื่อ 5 พฤษภาคม 2012:Evernoteนั้นจากแผนภูมิด้านล่างนี้:ช่วงเวลาที่เศรษฐกิจจาก 2014 มกราคม:ใน 2012/13 ส่งออกโดยรวมของอินเดีย totalled 10.1 ล้านตัน รวม 3.5 ล้านตันของบาสมาติกBP: ดังนั้น การส่งออกข้าวบาสมาติกไม่ได้ 6.6 ล้านตัน ใส่นี้ในมุมมอง FAO จาก 2013 พฤศจิกายน:การคาดการณ์ของ FAO ของโลกการค้าข้าวในปฏิทิน 2013 ยังไม่เปลี่ยนตั้งแต่เดือนกรกฎาคม ที่เหลืออยู่ที่ 37.5 ล้านตัน (พื้นฐานข้าวสาร) หน้าที่การหดตัวร้อยละ 2 จากคอร์ด 2012 ตัดทอนที่คาดว่าจะนำความต้องการ และ imputable ส่วนใหญ่จะนำเข้าตัด ในตะวันออกไกล (อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์) และ แอฟริกาตะวันตก (ไนจีเรีย เซเนกัล), สะท้อน ของพืชที่ดี แต่ยัง ของโลกเป็นส่วนหนึ่งของโครงการปรัชญานโยบายเข้มงวด ผลผลิตไม่ดี กับอุปสงค์ในประเทศที่แข็งแกร่ง มี แทน foreseen เพื่อยกซื้อในยุโรป (EU), สหรัฐอเมริกา และคาริบเบียน (บราซิล โคลอมเบีย) และทวีปอเมริกาเหนือ (สหรัฐอเมริกา) ระหว่างผู้ส่งออก ความต้องการนำเข้า faltering เป็น foreseen ยั้งส่งจากเวียดนามจำกัดส่วนใหญ่ แต่ซัพพลาย และราคายังคาดว่าจะกดขาย โดยอาร์เจนตินา บราซิล อุรุกวัย ให้ข้อมูลจัดส่งที่ดีมาก ไทยแล้วน่าจะเพิ่มการส่งออกเกินกว่าระดับค่อนข้างต่ำของปี ความคาดหวังได้ แทน ปรับปรุงสำหรับอินเดีย ซึ่งอาจจำลองประสิทธิภาพคอร์ด 2012 กับออสเตรเลีย กัมพูชา จีน (แผ่นดินใหญ่), อียิปต์ ปากีสถาน ปารากวัย และสหรัฐยัง คาดการณ์การส่งออกมากขึ้นขณะนี้มีการคาดการณ์การค้าข้าวในปี 2014 โลกที่ 38.3 ล้านตัน 2 เปอร์เซ็นต์เหนือการค้าปัจจุบัน 2013 ประเมิน และเฉพาะ fractionally สั้นของคอร์ด 2012 ด้านการส่งออก มากของการเจริญเติบโตทางการค้าคาดว่า ถูกรวบรวม โดยประเทศไทย ที่รัฐบาลประชาสัมพันธ์ของวัสดุจากหุ้นทำให้ราคาลดลงในเดือนที่ผ่านมา ช่วยฟื้นการแข่งขันของประเทศ อุปกรณ์เพียงพออาจยังช่วยให้บราซิล จีน (แผ่นดินใหญ่), อียิปต์ กายอานา และปารากวัยสามารถ step-up ส่ง อย่างไรก็ตาม กลับในกองทัพไทยเป็นผู้ส่งออกจะเห็นจะมีผลต่อการส่งขายจากที่อื่น ๆ จำหน่าย ในอินเดียเฉพาะ ซึ่งอาจ กระนั้น รักษาตำแหน่งหลักในตลาดข้าวโลก จัดส่ง โดยอาร์เจนตินา ปากีสถาน อุรุกวัย และประเทศสหรัฐอเมริกาจะยังคาดว่าตกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Peeradej Tanruangporn ของ TDRI มีสหกรณ์ -ed สัปดาห์สุดท้ายในบางกอกโพสต์ มีจำนวนของชิ้นส่วนของสหกรณ์ -ed ซึ่งเห็นด้วยกับ BP แต่ส่วนอื่น ๆ ที่ BP ไม่คิดว่าพวกเขาวินิจฉัยปัญหาได้อย่างถูกต้องคือ: ภายใต้โครงการปัจจุบันรัฐบาลได้ทำหน้าที่เป็นถ้ามันมีการผูกขาดในธุรกิจข้าว รัฐบาลซื้อข้าวจากเกษตรกรภายใต้ราคาคงที่และเป็นผู้รับผิดชอบในการขาย ผลที่ตามมา? ... ประการที่สองการรับจำนำข้าวได้ลดลงในการแข่งขันของผู้ผลิตข้าวไทย หนึ่งในมาตรการที่ง่ายของการแข่งขันเป็นส่วนแบ่งการตลาดในประเทศไทยที่หายไปเป็นจำนวนมากเพราะรัฐบาลล้มเหลวในการขายข้าว ในแง่ของต้นทุนการผลิตที่ประเทศไทยสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาของ (TDRI) 2013 โครงการวิจัย "ข้าวไทยกลยุทธ์" แสดงให้เห็นว่าทั้งอัตราค่าเช่าพื้นที่การเกษตรและราคาปุ๋ยที่เพิ่มขึ้นหลังจากโครงการข้าวให้คำมั่นว่าได้ดำเนินการในขณะที่ผลผลิตยังคงเหมือนเดิม. นอกจากนี้ยังมี หลักฐานที่แสดงว่าค่าใช้จ่ายแรงงานข้าวที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวสูงขึ้นหลังจากที่โครงการที่ได้ดำเนินการ ประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมยังลดลงเพราะพ่อค้ากลางจำนวนมากที่ช่วยให้ระบบที่มีประสิทธิภาพการสูญเสียงานของพวกเขาเพราะตลาดเอกสิทธิ์โดยรัฐบาล สำหรับผู้ส่งออกที่มีความเชี่ยวชาญในการขายให้กับลูกค้าที่แตกต่างกันยกเว้นของบางหมายความว่าข้าวไทยมีอำนาจในการขายที่อ่อนแอ. BP: ในรัฐบาลที่ทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว, BP ตกลงปัญหานี้เป็นปัญหา (เพิ่มเติมด้านล่าง) ในด้านการแข่งขันแม้ว่า BP สงสัยมากขึ้น ค่าใช้จ่ายแรงงานที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น 40-90% ในค่าจ้างขั้นต่ำ ใช่ค่าจ้างขั้นต่ำรายวันเพียงส่งผลกระทบต่อภาคธุรกิจอย่างเป็นทางการของเศรษฐกิจ แต่มีอัตราการว่างงานต่ำเช่นถ้าคุณเพิ่มค่าจ้างสำหรับภาคอย่างเป็นทางการก็จะดึงแรงงานจากภาคทางการและเพื่อที่จะตอบโต้นี้ค่าจ้างที่สูงขึ้นจะต้องมีการเสนอ แรงงานในภาคเศรษฐกิจนอกระบบเช่นเกษตรกรผู้ปลูกข้าว นี้เป็นจริงส่วนหนึ่งของเหตุผลที่ว่าทำไม BP เชื่อว่ารัฐบาลดำเนินการข้าวให้คำมั่นว่าโครงการในครั้งแรกที่เป็นผลมาจากต้นทุนค่าแรงงานที่เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของค่าจ้างขั้นต่ำหมายความว่ารัฐบาลตัดสินใจว่าจะต้องทำอะไรบางอย่าง. ในอัตราค่าเช่าพื้นที่เพาะปลูก และราคาปุ๋ย, BP ไม่สงสัยพวกเขาได้เพิ่มขึ้น แต่อย่างไรคุณหยุดนี้ถ้าคุณจะนำเสนอเงินอุดหนุนให้กับเกษตรกรบางส่วน? คุณจะเพิ่มมูลค่าของที่ดินในขณะที่คนได้รับการ incentivized ผ่านราคาที่สูงขึ้นในการปลูกข้าวมากขึ้น มันจะเป็นเรื่องยากที่จะมีเงินอุดหนุนที่ราคาสำหรับอัตราค่าเช่าไม่ได้เพิ่มขึ้น ราคาปุ๋ยมีความซับซ้อนมากขึ้นเป็นปุ๋ยเป็นเรื่องที่ดีที่ควบคุมเพื่อควบคุมราคาที่มีปัญหากลายเป็นจำนวนเงินที่ใช้ปุ๋ยที่มีคุณภาพต่ำที่นำเสนอเป็นที่ต่ำกว่าเครดิตจู่ ๆ ก็นำเสนออีกต่อไปภายใต้ตารางการชำระเงินเป็นสิ่งที่จำเป็นและมีปัญหาการขาดแคลน . รัฐบาลผ่อนคลายนี้ในเดือนมกราคม 2013 อย่างเป็นทางการเพื่อให้ราคาที่ได้ไปขึ้น แต่เพียงแค่นี้สะท้อนให้เห็นถึงราคาในตลาด ไม่มีภาษีนำเข้าปุ๋ยเพื่อที่จะสามารถนำเข้ามาจากต่างประเทศ (ข้อมูลทั้งหมดนี้เป็นจริงจาก TDRI จากภาพนิ่งเหล่านี้) ตอนนี้ราคาที่สูงขึ้นหมายถึงความต้องการมากขึ้นและโดยตรรกะนี้สามารถเพิ่มราคา แต่ไม่ได้เป็นสิ่งที่เฉพาะเจาะจงกับโครงการรับจำนำข้าว . รูปแบบของเงินอุดหนุนจะมีผลเหมือนกัน. ในประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมนี้เสียงที่เป็นไปได้มากและมันเป็นปัญหากับรัฐบาลที่ทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าวที่สหกรณ์ -ed กล่าวต่ออีกกังวลใหญ่คือบทบาทของรัฐบาลที่เป็นผู้เล่นในตลาด. รัฐบาลจะไม่ดีในธุรกิจข้าวและการผูกขาดเพียงทำให้สถานการณ์แย่ลง รัฐบาลล้มเหลวในการขายข้าวไทยที่ทำให้ข้าวไทยสูญเสียส่วนแบ่งการตลาดและออกจากเกษตรกรไทยยังไม่ได้ชำระ นายวิโรจน์ระบุว่ารัฐบาลไม่เข้าใจตลาดข้าวเพียงพอและไม่ควรจะมีส่วนร่วมในการค้าข้าว มีโอกาสที่รัฐบาลจะได้เคลียร์หุ้นข้าว แต่ก็เก็บไว้ในการเก็งกำไรในราคาที่สูง ประเทศไทยใช้ในการส่งออก 11 ล้านตันข้าวต่อปี (ประมาณหนึ่งล้านตันต่อเดือน) และมันจะไม่ชัดเจนถ้ารัฐบาลจะยิ่งในการดำเนินงานที่มีความสามารถในการขายข้าวที่มากต่อเดือนให้อยู่คนเดียวหุ้นขึ้นสำหรับการเก็งกำไร ตอนนี้รัฐบาลจะทิ้งให้อยู่กับอุปทานขนาดใหญ่ของข้าวที่เก่าแก่ของคุณภาพที่น่าสงสัย สิ่งที่เลวร้ายยิ่งรัฐบาลได้เก็บรายละเอียดบัญชีของโครงการปิดบังซ่อนอยู่จากการพิจารณาของประชาชนที่ทำให้มันยากมากสำหรับมันที่จะได้รับข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์. BP: เห็นด้วยในรัฐบาลที่ทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว รัฐบาลไทยแทบจะไม่เป็นนิติบุคคลที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่ดีที่สุดของครั้งและไม่ควรจะอยู่ในธุรกิจการขายข้าว นอกจากนี้ยังเห็นว่ารัฐบาลควรจะมีการกัด bullet และได้รับการยอมรับการสูญเสียมากขึ้นในปี 2012 และครึ่งแรกของปี 2013 อย่างไรก็ตามรัฐบาลในที่สุดก็ไม่ได้ตระหนักถึงนี้และมันก็เริ่มที่จะเพิ่มยอดขายและด้วยเหตุนี้ราคาได้ลดลง: ที่มา: FAO BP : TDRI เรียกคาดเดานี้ในราคาที่สูงขึ้น แต่มันก็เป็นความหวังมากขึ้นจากราคาที่สูงขึ้นเพื่อให้ค่าใช้จ่ายโดยรวมของการรับจำนำข้าวโครงการจะไม่สูงมาก นอกจากนี้การส่งออกข้าวที่ยังไม่ได้รับแบบดั้งเดิม "ประมาณหนึ่งล้านตันต่อเดือน" ใน 5 ปีก่อนที่จะนำพวกเขาประมาณ 800,000 ตันต่อเดือนในขณะที่การแสดงกราฟด้านล่าง: ที่มา: Oryza นอกจากนี้หนึ่งในเหตุผลสำคัญสำหรับค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นกว่าที่คาดของข้าวที่รับจำนำเป็นอินเดียเริ่มที่จะส่งออกไม่ ข้าว -basmati อีกครั้ง WSJ: ความพยายามที่จะกำหนดราคาข้าวทั่วโลกได้ปล้นประเทศในฐานะผู้ส่งออกชั้นนำของโลก, ซ้ายนายกรัฐมนตรีหันการตรวจสอบที่อาจเกิดหายนะในการจัดการของแผนและโยนพันของเกษตรกรเช่นนายทองมาเป็นลึก หลุมหนี้. นาย เรื่องทองมาเริ่มสองและครึ่งปีที่ผ่านมา นายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ชินวัตรเปิดตัวกลเม็ดที่จะเปลี่ยนเป็นเงินสดมากขึ้นในเศรษฐกิจในชนบทโดยการซื้อข้าวจากเกษตรกรที่ประมาณ 18,000 บาทหรือ $ 550 ตันประมาณ 50% สูงกว่าอัตราดอกเบี้ยในตลาด [BP: ที่จริงมันเป็น 15,000 บาทแม้ว่าจะมีราคาที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับชนิดของข้าว] นางสาว ยิ่งลักษณ์และที่ปรึกษาของเธอยังคาดคิดว่าพวกเขาสามารถขับรถขึ้นราคาข้าวทั่วโลกโดยการเก็บเมล็ดข้าวที่พวกเขาซื้อจากเกษตรกรในคลังสินค้าขนาดใหญ่หัก ณ ที่จ่ายได้จากตลาดโลก. แผนอาศัยกับความจริงที่ว่ามีเพียง 7% ของการส่งออกข้าวโลกที่มีการซื้อขายข้าม -ชายแดน. นั่นหมายความว่าการหยุดชะงักในสถานที่หนึ่งสามารถมีผลอย่างมากต่อราคาต่างประเทศ ในปี 2008 บางประเทศเช่นอินเดียและเวียดนามกังวลเกี่ยวกับการขึ้นราคาข้าวที่บ้านชั่วคราว จำกัด การส่งออกข้าว ที่ส่งผลให้ราคาทั่วโลกที่พุ่งสูงขึ้นจาก $ 300 ตันไปยังยอดเขาที่สูงกว่า $ 900 ตามที่ธนาคารโลกวิกฤติจลาจลอาหารและการประท้วงจากเฮติไปยังประเทศฟิลิปปินส์. ... ความเป็นจริงได้อย่างรวดเร็วจมลงใน. ระยะเวลาของโปรแกรมข้าวของรัฐบาลแทบจะได้รับที่เลวร้ายยิ่ง . เช่นเดียวกับประเทศไทยเริ่มข้าวหัก ณ ที่จ่ายจากตลาดต่างประเทศอินเดียกลับมาส่งออกหลังจากที่ห่างหายไปนาน. BP: ตรงตามที่ระบุไว้ในโพสต์ในเดือนสิงหาคม 2012 ก็คืออินเดียซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญว่าทำไมค่าใช้จ่ายของโครงการที่จะสูงกว่าที่คาดไว้ และแสดงให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นกับโครงการรับจำนำข้าวที่ ใช่มีปัญหาอื่น ๆ อีกมากมายกับโครงการดังกล่าวข้างต้นและมีปัญหาเฉพาะกับการดำเนินการของโครงการในการเก็บเกี่ยวล่าสุดในเรื่องที่เกี่ยวกับการชำระเงินซึ่งได้กลายเป็นปัญหาทางการเมืองของรัฐบาล แต่พวกเขาจะแยกออกจากหลักพื้นฐาน ปัญหาเกี่ยวกับโครงการ มาตรฐานธุรกิจของอินเดียเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2012 มีแผนภูมินี้แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับการส่งออกข้าวของอินเดีย: Evernote แล้วด้านล่างแผนภูมิ USDA: เศรษฐกิจครั้งจากมกราคม 2014: ใน 2012/13 การส่งออกโดยรวมของอินเดียมีมูลค่ารวมทั้งสิ้น 10,100,000 ตันรวมทั้ง 3.5 ล้าน ตันบาสมาติก. BP: ดังนั้นการส่งออกข้าวที่ไม่ใช่บาสมาติกเป็น 6,600,000 ตัน ที่จะนำเรื่องนี้ในมุมมองของ FAO ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปี 2013: การคาดการณ์ของเอฟเอโอของการค้าโลกในข้าวในปฏิทิน 2013 ไม่ได้เปลี่ยนแปลงตั้งแต่เดือนกรกฎาคมที่เหลือ 37.5 ล้านตัน (ข้าวสารพื้นฐาน) หมายความหดตัวร้อยละ 2 จากปี 2012 บันทึก การตัดทอนที่คาดว่าจะมีความต้องการนำและส่วนใหญ่ imputable ไปสู่การลดการนำเข้าในตะวันออกไกล (อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์) และแอฟริกาตะวันตก (ไนจีเรียเซเนกัล) สะท้อนของพืชที่ดี แต่ยังมีข้อ จำกัด นโยบายก่อตั้งเป็น เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการพึ่งตัวเอง ผลการผลิตต่ำบวกกับความต้องการภายในประเทศที่แข็งแกร่งจะแทนเล็งเห็นที่จะยกการซื้อสินค้าในยุโรป (EU), ละตินอเมริกาและแคริบเบียน (บราซิล, โคลอมเบีย) และอเมริกาเหนือ (สหรัฐอเมริกา) ในบรรดาผู้ส่งออกมีความต้องการนำเข้าเที่ยงจะมองเห็นที่จะระงับการจัดส่งจากประเทศเวียดนามมากที่สุดถึงแม้ว่าข้อ จำกัด อุปทานและราคาสูงที่คาดว่ายังกดดันการขายโดยอาร์เจนตินาบราซิลและอุรุกวัย ได้รับการบันทึกการส่งมอบที่ไม่ดีเพื่อให้ห่างไกลประเทศไทยปรากฏขึ้นไม่น่าจะเพิ่มการส่งออกที่เกินระดับที่ค่อนข้างต่ำของปีที่ผ่านมา ความคาดหวังได้แทนการปรับปรุงอินเดียซึ่งอาจทำซ้ำประสิทธิภาพบันทึกปี 2012 ที่มีออสเตรเลียกัมพูชาจีน (แผ่นดินใหญ่), อียิปต์, ปากีสถาน, ปารากวัยและสหรัฐอเมริกาคาดการณ์นอกจากนี้ยังมีการส่งออกมากขึ้น. การค้าทั่วโลกในข้าวในปี 2014 อยู่ในขณะนี้ การคาดการณ์ที่ 38,300,000 ตันคิดเป็นร้อยละ 2 ข้างต้น 2013 ประมาณการการค้าในปัจจุบันและ fractionally เพียงสั้น ๆ ของปี 2012 บันทึก ในด้านการส่งออกมากของการเจริญเติบโตของการค้าคาดว่าจะได้รับการบันทึกโดยประเทศไทยซึ่งรัฐบาลรุ่นของอุปกรณ์จากหุ้นที่มีผลในราคาที่ลดลงในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาช่วยให้ประเทศฟื้นความสามารถในการแข่งขันของ อุปกรณ์ที่เพียงพอนอกจากนี้ยังอาจช่วยให้บราซิล, จีน (แผ่นดินใหญ่), อียิปต์, กายอานาและปารากวัยที่จะก้าวขึ้นการส่งมอบ แต่ผลตอบแทนที่อยู่ในบังคับแห่งประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกก็เห็นจะส่งผลกระทบต่อยอดขายในเชิงลบจากส่วนใหญ่ของผู้ผลิตอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศอินเดียซึ่งอาจกระนั้นรักษาตำแหน่งที่โดดเด่นในตลาดข้าวโลก การจัดส่งโดยอาร์เจนตินา, ปากีสถาน, อุรุกวัยและสหรัฐอเมริกานอกจากนี้ยังคาดว่าจะลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

peeradej tanruangporn ของอีก ed last เนินคดี op week in the post พิมพ์ . มีจำนวนของชิ้นส่วนของ OP ED ที่ BP ตกลงด้วย แต่ส่วนอื่นที่ยังไม่ได้คิดว่า พวกเขาวินิจฉัยปัญหาได้อย่างถูกต้อง :

ภายใต้โครงการปัจจุบัน รัฐบาลได้ทำหน้าที่เป็นถ้ามันมีการผูกขาดในธุรกิจข้าวรัฐบาลซื้อข้าวจากเกษตรกรตามราคาคงที่และเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการขาย ผล
.
2 จำนำข้าวลดลง ความสามารถในการแข่งขันของผู้ผลิตข้าวไทย มาตรการหนึ่งที่ง่ายของการแข่งขันคือส่วนแบ่งการตลาดที่ไทยเสียมาก เพราะรัฐบาลล้มเหลวในการขายข้าว ในแง่ของค่าใช้จ่ายข้อมูลดังนั้น thailand research institute นี้ใช้มา ) project 2013 scab ถ้าในขณะที่ทั้งสองฝ่าย thai การแพร่ that เจ็ด farmland rental rates ( prices fertiliser ฟิลิปปินส์ after the K pledging scheme was implemented ( แร่และชื่อ .
ซึ่งฉันเทียมธัญบุรี related labour costs rose after the scheme was implemented .ประสิทธิภาพของอุตสาหกรรม ยัง ตก เพราะพ่อค้ากลางมากที่ช่วยให้ระบบมีประสิทธิภาพการสูญเสียงานของพวกเขาเนื่องจากตลาดการทำให้มีสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว โดยรัฐบาล สำหรับผู้ส่งออกที่เชี่ยวชาญในการขายให้กับลูกค้าที่แตกต่างกัน ยกเว้นบางหมายความว่าข้าวไทยยังแข็งแกร่งขายพลังงาน
BP : รัฐบาลทำตัวเป็นผู้ขายข้าว , BP ตกลงปัญหานี้ ( เพิ่มเติมด้านล่าง )ในการแข่งขันด้านแม้ว่า BP จะสงสัยมากขึ้น labour costs rising ฉัน : ความคาดหวัง the 40-90 % increase in the wage minimum . ใช่ อัตราค่าจ้างขั้นต่ำรายวันจะมีผลต่อภาคที่เป็นทางการของเศรษฐกิจ แต่การว่างงานต่ำถ้าคุณเพิ่มค่าจ้างในภาคอย่างเป็นทางการ ก็จะดึงแรงงานจากภาคนอกระบบและดังนั้นเครื่องนี้ค่าจ้างที่สูงขึ้นต้องให้กับแรงงานในภาคเศรษฐกิจนอกระบบ เช่น ชาวนา this is actually part ของ the โด why bp โรเบิร์ตและ government implemented the K pledging scheme in กลัวจะ consequence ของฟิลิปปินส์ labor costs with ของกระดูก the wage minimum meant the government decided ที่ใบ need to do something . เก็บกวาดเก็บกวาดในการเกษตร อัตราค่าเช่า และราคาปุ๋ย , BP ไม่สงสัยพวกเขาได้เพิ่มขึ้น แต่อย่างไรคุณหยุดนี้ถ้าคุณมีบางเสนออุดหนุนเกษตรกร ? คุณจะเพิ่มมูลค่าของที่ดิน เป็นผู้ได้รับ incentivised ผ่านราคาสูงกว่าการปลูกข้าวมากขึ้น มันคงจะยากที่จะได้เงินอุดหนุนที่ราคาอัตราค่าเช่าไม่ได้เพิ่มขึ้นราคาปุ๋ยจะยิ่งซับซ้อน เป็นปุ๋ย เป็นควบคุมดีเรื่องราคาควบคุม กับ ปัญหา เป็น จํานวนลดคุณภาพปุ๋ย การ เสนอ ถูกลดเครดิตก็ไม่เสนอ ตามตารางการชำระเงินถูกต้อง และมีการขาดแคลน รัฐบาลผ่อนคลายนี้ในเดือนมกราคม 2013 อย่างเป็นทางการราคาได้ไปขึ้นแต่นี้แค่สะท้อนราคาตลาด ไม่มีภาษีศุลกากรในการนำเข้าปุ๋ยเคมีจึงจะสามารถนำเข้าจากต่างประเทศ ( ข้อมูลทั้งหมดนี้เป็นจริง จากสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทยจากภาพนิ่งเหล่านี้ ) ตอนนี้ราคาที่สูงขึ้นหมายถึงความต้องการที่มากขึ้นและโดยตรรกะ นี้สามารถเพิ่มราคา แต่นี้ไม่ได้เป็นบางสิ่งบางอย่างที่เฉพาะเจาะจงการรับจํานําข้าว . รูปแบบใด ๆของเงินอุดหนุนจะได้รับผลเดียวกัน

ประสิทธิภาพ อุตสาหกรรม นี้เสียงค่อนข้างน่าเชื่อถือและเป็นปัญหากับรัฐบาลทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว

OP ED ยังคง :

อีกปัญหาใหญ่คือ บทบาทของรัฐบาลในฐานะที่เป็นผู้เล่นในตลาด รัฐบาลไม่ดีในธุรกิจข้าวและการผูกขาดเท่านั้น ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก the government failed to ค้นหาวิธีแก้ปัญหา thai ,ทำให้ข้าวไทยเสียส่วนแบ่งตลาดไป ชาวนาไทยที่ยังไม่ได้จ่าย นายวิโรจน์ระบุว่ารัฐบาลไม่เข้าใจตลาดข้าวเพียงพอ และไม่ควรเกี่ยวข้องในการซื้อขายข้าว . มี โอกาส เมื่อรัฐบาลสามารถล้างข้าวเจ้า แต่มันเอาแต่คาดเดาได้ในราคาที่สูงขึ้นประเทศไทยเคยส่งออก 10 ล้านตันของข้าวต่อปี ( ประมาณหนึ่งล้านบาทต่อเดือน ) และไม่เป็นที่ชัดเจนว่า ถ้ารัฐบาลจะได้ถ่วงดุลสามารถขายมากว่าข้าวต่อเดือนให้อยู่คนเดียวตุนเพื่อเก็งกำไร . ตอนนี้รัฐบาลเหลือจัดหาข้าวขนาดใหญ่เก่าคุณภาพที่น่าสงสัย ที่แย่ไปกว่านั้นรัฐบาลได้เก็บรายละเอียดบัญชีของโครงการปิดบังซ่อนอยู่ จากการตรวจสอบจากสาธารณะที่ทำให้มันยากมากสำหรับมันที่จะได้รับการป้อนกลับ
BP : เห็นด้วยกับรัฐบาลทำหน้าที่เป็นผู้ขายข้าว รัฐบาลไม่ใช่องค์กรมีประสิทธิภาพมากที่สุดและไม่ควรได้รับในธุรกิจของการขายข้าว also ,เห็นด้วยว่ารัฐบาลควรจะต้องกัด bullet และยอมรับการขาดทุนมากขึ้นในครึ่งแรกของปี 2012 และ 2013 อย่างไรก็ตาม ในที่สุด รัฐบาลได้ตระหนักถึงนี้และมันก็เริ่มที่จะเพิ่มยอดขายและด้วยเหตุนี้ราคาไม่ได้ลดลง :




ที่มา : องค์การอาหารและเกษตรแห่ง BP : ทีดีอาร์ไอโทรนี้คิดในราคาที่สูงขึ้น