A few more scores are settled and t

A few more scores are settled and there are some more illustrations of the power plays that went on behind Old Trafford’s closed doors. But then, almost an after-thought, is the short letter – the most extraordinary letter – which in 600 words or so reveals more than all the collective wisdom the Harvard intellectuals have distilled and put down on paper in Leading, their new book about Sir Alex Ferguson.

It is tucked away (in full here) amid the book’s images of miscellaneous correspondence, entitled “The Archive”, and is nothing less than a love letter, written on 18 August 1997, by Ferguson to Eric Cantona when the player had decided to leave Old Trafford. We always knew that he considered him special. Yet, to read Ferguson telling Cantona about the summer days, before the 1997/98 season, when he hoped in the face of all reason that they would spend another campaign together, is to appreciate that there was a kind of a mourning for the manager after he had told him he would be gone.

ADVERTISING
“When we re-started training, I kept waiting for you to turn up as normal but I think that was in hope not realism and I knew in your eyes when we met, your time at Manchester United was over...” Ferguson writes, the sense so vivid of him casting wistful glances to the Carrington gatehouse, hoping he might see the Cantona car. His life is going on much the same as he writes. Cantona’s is on another plane, destined for screen and stage. But the older one left behind looks for a way they might yet still connect. “One thing, I would like you to remember is to remain active and fit,” Ferguson says, reaching back 33 years to locate some common experience. “I always remember when I finished at 32 and I started management, I was more concerned about organising training...”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชำระกี่คะแนนขึ้นไป และมีภาพประกอบบางอย่างของเล่นพลังงานที่ไปหลังปิดประตูโอลด์แทรฟฟอร์ด แต่แล้ว เกือบมีหลังคิด จดหมายสั้น ๆ –ตัวอักษรพิเศษสุด – ซึ่งในคำ 600 หรือมากกว่าทั้งหมดรวมภูมิปัญญานักวิชาการฮาร์วาร์ดกลั่น และวางลงบนกระดาษในนำ สมุดใหม่ของพวกเขาเกี่ยวกับ Sir Alex เฟอร์กูสันเผยมันเป็นห้อง (ที่นี่เต็ม) ท่ามกลางภาพของหนังสือติดต่อเบ็ดเตล็ด สิทธิ "เก็บถาวร" และอะไรน้อยกว่าจดหมายรัก เขียน โดยเฟอร์กูสันกับ Eric ริกกองโตนาเมื่อผู้เล่นได้ตัดสินใจออกจากโอลด์แทรฟฟอร์ดใน 18 1997 สิงหาคม เราจะรู้ว่า เขาถือว่าเขาพิเศษ ยัง เฟอร์กูสันบอกริกกองโตนาเกี่ยวกับวันร้อน ก่อนฤดูกาล 1997/98 เมื่อเขาหวังหน้าเหตุผลทั้งหมดว่า พวกเขาจะใช้จ่ายส่งเสริมการขายอื่นกัน จะชื่นชมว่า เป็นการไว้อาลัยสำหรับผู้จัดการหลังจากที่เขาได้บอกเขาอ่านเขาจะหายไปโฆษณา"เมื่อเราเริ่มฝึกอีกครั้ง ฉันเก็บไว้รอคุณต้องเปิดเป็นปกติแต่ผมคิดว่าในหวังว่าไม่สมจริง และผมรู้ว่าในดวงตาของคุณเมื่อเราพบ แมนฯ ยูไนเต็ดได้..." เฟอร์กูสันเขียน ความรู้สึกสดใสดังนั้นเขาหล่อสายตาแปลก wistful การเรือนเฝ้าประตูงตัน หวังเขาอาจเห็นรถริกกองโตนา ชีวิตเกิดขึ้นมากเหมือนเขาเขียน ของริกกองโตนาอยู่บนเครื่องบินอื่น กำหนดไว้สำหรับหน้าจอและระยะ แต่หนึ่งเก่าทิ้งลักษณะทางยังยังอาจเชื่อมต่อ "สิ่งหนึ่ง อยากจดจำจะยังคงใช้งานอยู่ และพอ ดี, " เฟอร์กูสันกล่าวว่า ถึงกลับหาประสบการณ์ทั่วไป 33 ปี "ฉันจำเสมอเมื่อฉันเสร็จที่ 32 และผมเริ่มจัดการ ผมกังวลมากเกี่ยวกับการฝึกอบรมจัดระเบียบ..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกไม่กี่คะแนนจะตัดสินและมีบางภาพมากขึ้นจากบทละครอำนาจที่อยู่เบื้องหลังไปใน Old Trafford ของปิดประตู แต่แล้วเกือบคิดหลังเป็นตัวอักษรสั้น - ตัวอักษรพิเศษที่สุด - ซึ่งใน 600 คำหรือเพื่อเผยให้เห็นมากขึ้นกว่าทุกภูมิปัญญาปัญญาชนฮาร์วาร์ได้กลั่นและวางลงบนกระดาษชั้นนำหนังสือเล่มใหม่ของพวกเขาเกี่ยวกับเซอร์ อเล็กซ์เฟอร์กูสัน. มันเป็นที่ซุกอยู่ (เต็มนี่) ท่ามกลางภาพของหนังสือเล่มนี้ของการติดต่ออื่น ๆ ชื่อ "เอกสารเก่า" และอะไรน้อยกว่าจดหมายรักที่เขียนที่ 18 สิงหาคม 1997 โดยเฟอร์กูสันกับอีริคคันโตเมื่อผู้เล่นมี ตัดสินใจที่จะออก Old Trafford เรามักจะรู้ว่าเขาคิดว่าเขาเป็นพิเศษ แต่เพื่อที่จะอ่านเฟอร์กูสันบอก Cantona เกี่ยวกับวันฤดูร้อนก่อนที่ฤดูกาล 1997-1998 เมื่อเขาหวังว่าในหน้าของเหตุผลที่สิ่งที่พวกเขาจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันอีกแคมเปญหนึ่งคือการชื่นชมว่ามีชนิดของการไว้ทุกข์สำหรับผู้จัดการ หลังจากที่เขาได้บอกเขาว่าเขาจะหายไป. โฆษณา"เมื่อเราฝึกอบรมอีกครั้งเริ่มต้นผมเก็บไว้รอให้คุณเปิดขึ้นตามปกติ แต่ผมคิดว่าเป็นความหวังไม่สมจริงและฉันรู้ว่าในสายตาของคุณเมื่อเราได้พบเวลาของคุณ ที่แมนฯ ยูไนเต็ดถูกกว่า ... "เฟอร์กูสันเขียนเพื่อให้ความรู้สึกที่สดใสของเขาหล่อสายตาโหยหาที่จะ Carrington ประตูเมือง, หวังว่าเขาอาจจะเห็นรถ Cantona ชีวิตของเขาที่เกิดขึ้นมากเช่นเดียวกับที่เขาเขียน Cantona เป็นบนเครื่องบินอีก destined สำหรับหน้าจอและขั้นตอนการ แต่คนเดียวที่เหลืออยู่เบื้องหลังที่มีอายุมากกว่าจะมองหาวิธีที่พวกเขาอาจจะยังคงเชื่อมต่อ "สิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้คุณจำไว้คือการยังคงใช้งานและพอดี" เฟอร์กูสันกล่าวว่าถึงกลับ 33 ปีเพื่อค้นหาบางประสบการณ์ร่วมกัน "ฉันมักจะจำได้ว่าเมื่อฉันเสร็จแล้วที่ 32 และผมเริ่มจัดการผมกังวลเกี่ยวกับการจัดฝึกอบรม ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกไม่กี่คะแนนตัดสิน และมีบางส่วนเพิ่มเติมภาพประกอบของพลังเล่นที่โอลด์ แทรฟฟอร์ดไปอยู่เบื้องหลังปิดประตู แต่แล้ว เกือบจะเป็นหลังจากที่คิดว่าเป็นจดหมายสั้น ๆและที่พิเศษที่สุดที่จดหมาย–ซึ่งใน 600 คำ หรือเพื่อเผยให้เห็นมากกว่าทุกกลุ่ม ภูมิปัญญาของฮาร์วาร์ด ปัญญาชนต้องกลั่น และใส่ลงบนกระดาษในชั้นนําหนังสือเล่มใหม่ของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน

มันมิดชิด ( เต็มแล้ว ) ท่ามกลางหนังสือภาพแบบเบ็ดเตล็ด เรื่อง " ถาวร " และไม่มีอะไรน้อยกว่าจดหมายรักที่เขียนในวันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2540 โดย เฟอร์กูสัน เอริค คันโตน่า เมื่อผู้เล่นได้ตัดสินใจที่จะออกจาก Old Trafford เรารู้อยู่เสมอว่า เขาถือว่าเขาเป็นพิเศษ ยังอ่าน เฟอร์กูสัน บอก คันโตน่า เกี่ยวกับวันฤดูร้อนก่อนฤดูกาล 1997 / 98 เมื่อเขาหวังในหน้าของเหตุผลทั้งหมดที่พวกเขาจะใช้แคมเปญอื่นด้วยกัน คือ ดีใจ ที่ มีชนิดของการไว้ทุกข์สำหรับผู้จัดการ หลังจากที่เขาบอกว่าเขาจะหายไป


" เมื่อโฆษณา เราจะเริ่มฝึกชั้นรอให้เธอกลับมาเป็นปกติ แต่ ผม คิด ว่า อยู่ หวังว่าจะไม่สมจริงและฉันรู้ว่าในสายตาของคุณเมื่อเราเจอกัน เวลาที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มากกว่า . . . . . . . " เฟอร์กูสัน เขียนความรู้สึกสดใสดังนั้นเขาหล่อโหยหาข้ามประตูเมือง คาร์ริงตัน หวังว่าเขาจะเห็นรถ คันโตน่า . ชีวิตของเขาเป็นไปในมากเช่นเดียวกับที่เขาเขียน ไวโอลินเป็นเครื่องอื่นกำหนดสำหรับเวทีหน้าจอและ . แต่หนึ่งเก่าทิ้ง หาวิธีที่พวกเขาจะยังคงเชื่อมต่อ " สิ่งหนึ่งที่ผมต้องการให้คุณจำไว้ว่ายังคงใช้งานอยู่ และพอดี " เฟอร์กูสัน กล่าว ถึงกลับ 33 ปีเพื่อค้นหาบางทั่วไป ประสบการณ์ " ฉันมักจะจำเมื่อฉันเสร็จที่ 32 และผมก็เริ่มจัดการ ผมกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับการฝึก . . . . . . . "