Despite the emphasis on client busi

Despite the emphasis on client business strategy as an underlying component of client
business risk in professional guidance, Hay, Knechel, and Wong’s 2006 meta-analysis of
audit fee models indicates that business strategy is not included as a determinant of audit
fees in any study since 1980.6 Rather, Hay et al. (2006) indicate that audit fee research
employs client risk proxies such as receivable and inventory ratios to capture inherent risk
(i.e., accounts more susceptible to material misstatement) and profitability and leverage measures to reflect “the extent to which the auditor may be exposed to loss in the event that a
client is not financially viable” (170).7 These and other proxies for client risk in the audit fee literature have produced mixed results (Cobbin 2002; Hay et al. 2006). Hay et al. (2006)
posit that commonly used proxies for client risk, such as profitability ratios, return on asset
(ROA) ratios, and loss, indicators provide mixed results because “auditors may not be as
finely calibrated to differences in the profitability metrics as the fee model suggests” (170)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้จะเน้นกลยุทธ์ทางธุรกิจของลูกค้าเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของไคลเอ็นต์ความเสี่ยงทางธุรกิจในการแนะแนวอาชีพแห้ง Knechel และวงศ์ 2006 วิเคราะห์ข้อมูลจากแบบจำลองค่าสอบบัญชีแสดงให้เห็นว่ากลยุทธ์ทางธุรกิจที่ไม่ได้รวมเป็นปัจจัยของตรวจสอบบัญชีค่าใช้จ่ายในการศึกษาใด ๆ ตั้งแต่ 1,980.6 ค่อนข้างแห้ง, et al (2006) แสดงให้เห็นว่าการวิจัยค่าสอบบัญชีพนักงานผู้รับมอบฉันทะความเสี่ยงของลูกค้าเช่นลูกหนี้และสินค้าคงคลังอัตราส่วนในการจับภาพความเสี่ยง(เช่นบัญชีอ่อนแอมากขึ้นเพื่อแสดงข้อมูล) และการทำกำไรและการใช้ประโยชน์จากมาตรการที่จะสะท้อนให้เห็นถึง "ขอบเขตที่ผู้สอบบัญชีอาจได้สัมผัสกับ การสูญเสียในกรณีที่ลูกค้าไม่ได้มีศักยภาพทางการเงิน "(170) 0.7 เหล่านี้และผู้รับมอบฉันทะอื่น ๆ สำหรับความเสี่ยงของลูกค้าในวรรณคดีค่าสอบบัญชีได้มีการผลิตผลการผสม (Cobbin ปี 2002 Hay et al, 2006). เฮย์, et al (2006) วางตัวที่ผู้รับมอบฉันทะที่ใช้กันทั่วไปสำหรับความเสี่ยงของลูกค้าเช่นอัตราส่วนการทำกำไรผลตอบแทนต่อสินทรัพย์(ROA) อัตราส่วนและการสูญเสีย, หุ้นให้ผลการผสมเพราะ "ผู้สอบบัญชีอาจจะไม่เป็นที่สอบเทียบอย่างประณีตความแตกต่างในตัวชี้วัดในการทำกำไรเป็นค่าใช้จ่าย รูปแบบการแสดงให้เห็น "(170)ความเสี่ยงทางธุรกิจในระดับมืออาชีพแนะนำ ฟาง Knechel และของวง 2006 meta-analysis ของตรวจสอบค่ารุ่นบ่งชี้ว่า ไม่รวมเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของตรวจสอบกลยุทธ์ทางธุรกิจค่าธรรมเนียมในการศึกษาใด ๆ ตั้งแต่ค่อนข้าง 1980.6 เฮย์ et al. (2006) ระบุที่ทำการตรวจสอบค่าธรรมเนียมวิจัยใช้พร็อกซีไคลเอ็นต์เช่นลูกหนี้และสินค้าคงคลังอัตราเสี่ยงจับความเสี่ยงที่(เช่น บัญชีต่อสาระ) และผลกำไรและประสิทธิภาพการดำเนินมาตรการเพื่อสะท้อนถึง "ขอบเขตซึ่งผู้สอบบัญชีอาจเผชิญการสูญเสียในเหตุการณ์ที่เป็นไคลเอ็นต์ไม่ได้ทางการเงินได้" (170) .7 เหล่านี้และอื่น ๆ พร็อกซีสำหรับไคลเอนต์ความเสี่ยงในการตรวจสอบค่าวรรณคดีได้ผลิตผล (Cobbin 2002 ผสม เฮย์ et al. 2006) เฮย์ et al. (2006)โพศิตว่า พร็อกซีที่ใช้กันทั่วไปสำหรับความเสี่ยงลูกค้า เช่นอัตราส่วนกำไร คืนสินทรัพย์อัตราส่วน (ROA) และสูญเสีย ตัวชี้วัดให้ผลผสมเนื่องจาก "ผู้สอบบัญชีอาจไม่เป็นตวงวัดความแตกต่างในการวัดผลกำไรเป็นแบบค่าแนะนำ" (170)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีความสำคัญกับกลยุทธ์ทางธุรกิจของลูกค้าเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของลูกค้าความเสี่ยงทางธุรกิจในการแนะแนวอาชีพแห้ง Knechel และวงศ์ 2006 วิเคราะห์ข้อมูลจากแบบจำลองค่าสอบบัญชีแสดงให้เห็นว่ากลยุทธ์ทางธุรกิจที่ไม่ได้รวมเป็นปัจจัยของตรวจสอบบัญชีค่าใช้จ่ายในการศึกษาใด ๆ ตั้งแต่ 1,980.6 ค่อนข้างแห้ง, et al (2006) แสดงให้เห็นว่าการวิจัยค่าสอบบัญชีพนักงานผู้รับมอบฉันทะความเสี่ยงของลูกค้าเช่นลูกหนี้และสินค้าคงคลังอัตราส่วนในการจับภาพความเสี่ยง(เช่นบัญชีอ่อนแอมากขึ้นเพื่อแสดงข้อมูล) และการทำกำไรและการใช้ประโยชน์จากมาตรการที่จะสะท้อนให้เห็นถึง "ขอบเขตที่ผู้สอบบัญชีอาจได้สัมผัสกับ การสูญเสียในกรณีที่ลูกค้าไม่ได้มีศักยภาพทางการเงิน "(170) 0.7 เหล่านี้และผู้รับมอบฉันทะอื่น ๆ สำหรับความเสี่ยงของลูกค้าในวรรณคดีค่าสอบบัญชีได้มีการผลิตผลการผสม (Cobbin ปี 2002 Hay et al, 2006). เฮย์, et al (2006) วางตัวที่ผู้รับมอบฉันทะที่ใช้กันทั่วไปสำหรับความเสี่ยงของลูกค้าเช่นอัตราส่วนการทำกำไรผลตอบแทนต่อสินทรัพย์(ROA) อัตราส่วนและการสูญเสีย, หุ้นให้ผลการผสมเพราะ "ผู้สอบบัญชีอาจจะไม่เป็นที่สอบเทียบอย่างประณีตความแตกต่างในตัวชี้วัดในการทำกำไรเป็นค่าใช้จ่าย รูปแบบการแสดงให้เห็น "(170)