- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
15.6 General strengths and weakness
15.6 General strengths and weaknesses of single-subject designs
There are three fundamental differences between single-subject designs and traditional group designs.
1. The first and most obvious distinction is that single-subject research is conducted with only one participant or occasionally a very small group.
2. Single-subject research also tends to be much more flexible than a traditional group study. A single-subject design can be modified or completely changed in the middle of a study without seriously affecting the integrity of the design, and there is no need to standardize treatment conditions across a large set of different participants.
3. Single-subject designs require continuous assessment. In a traditional group design, an individual subject typically is observed and measured only once or twice. A single-subject design, however, normally involves a series of 10 to 20 observations for each individual.
As a consequence of these differences, single-subject designs have some advantages and some disadvantages in comparison with group designs. In this section, we identify and discuss the general strengths and weakness of single-subject research, beginning with the strengths.
Advantages of single-subject designs
The primary strength of single-subject designs is that they allow researchers to establish cause-and-effect relationships between treatments and behaviors using only a single participant. This simple fact makes it possible to integrate experimental research into applied clinical practice. As we noted in Chapters 7 and 10, the demands and restrictions of traditional group experiments are often at odds with conducting research in natural settings such as a clinic with real clients. As a result, clinicians tend to prefer alternative strategies such as case studies or quasi-experimental research. However, these alternative strategies do not permit clinicians to establish causal relations between the treatments they use and the resulting behaviors. As a result, clinical psychologists are often left in the unenviable position of using treatments that have not been scientifically demonstrated to be effective. Single-subject designs provide a solution to this dilemma. By employing single-subject designs, a clinician who typically works with individual clients or small groups can conduct experimental research and practice therapy simultaneously without seriously compromising either activity. By recording and graphing observations during the course of treatment, a clinician can demonstrate a cause-and-effect relationship between a treatment and a client’s behavior. This scientific demonstration is an important part of establishing accountability in the field of clinical psychology. That is, clinicians should be able to demonstrate unambiguously that the treatments they use are effective.
A second major advantage of single-subject designs comes from their flexibility. Although a researcher may begin a single-subject experiment with a preconceived plan for the design, the ultimate development of the design depends on the participant’s responses. If a participant fails to respond to treatment, for example, the researcher is free to modify the treatment or change to a new treatment without compromising the experiment. Once again, this characteristic of single-subject research makes these designs extremely well suited to clinical research. In routine clinical practice, a therapist monitors a client’s response and makes clinical decisions based on those responses. This same flexibility is an integral part of most single-subject research. That is, the clinical decision to begin a new treatment and the experiment decision to begin a new phase are both determined by observing the participant’s response to the current treatment or current phase. In addition, single-subject designs allow a clinician/researcher to individualize treatment to meet the needs of a specific client. Because these designs typically employ only one participants, there is no need to standardize a treatment across a group of individuals with different needs, different problems, and different responses.
In summary, the real strength of single-subject designs is that they make experimental clinical research compatible with routine clinical practice. These designs combine the clinical advantages of case study research with the rigor of a true experiment. In particular, single-subject research allows for the detailed description and individualized treatment of a single participant, and allows a clinician/researcher to establish the existence of a cause-and-effect relationship between the treatment and the participants’ responses.
Disadvantages of single-subject designs
Earlier, we noted that one of the strengths of a single-subject design is that it can establish the presence of a cause-and-effect relationship using only one participant. At the same time, however, a weakness of these designs is that the relationship is demonstrated only for one participant. This simple fact leaves researchers with some question as to whether the relationship can or should be generalized to other individuals. You should recognize this problem as the general concern of external validity. However, the problem of limited external validity is mitigated by the fact that single-subject research seldom exists in isolation. Usually, the researcher or clinician has observed the treatment effect in multiple cases before one individual case is selected for the single-subject research project. Also, the relationship between the treatment and outcome is commonly demonstrated in other nonexperimental research such as case studies or quasi-experimental studies. These other studies provide support for generalizing the treatment effect (external validity), and the single-subject study demonstrates the causal nature of the effect (internal validity).
A second potential weakness of single-subject designs comes from the requirement for multiple, continuous observations. If the observations can be made unobtrusively, without constantly interrupting or distracting the participant, there is little cause for concern. However, if the participant is aware that observations are continuously being made, this awareness may result in reactivity or sensitization that could affect the participant’s responses (see Chapter 6). As a result, there is some risk that the participant’s behavior may be affected not only by the treatment conditions but also by the assessment procedures. In experimental terminology, the continuous assessment can be a threat to internal validity.
Another concern for single-subject designs is the absence of statistical controls. With traditional group designs, researcher can use standard inferential statistical techniques to quantify the likelihood that the results show a real treatment effect versus the likelihood that the results simply reflect chance behavior. Single-subject designs, on the other hand, relay on the visual effect of a graph to convince others that the treatment effects are real. Problems can arise if there is any ambiguity at all in the graphed results. One observer, for example, may see clear indications of a treatment effect, whereas other observers may not. On the positive side, reliance on graphed results helps ensure that researchers report only results that are substantial; that is, the treatment effects must be sufficiently large that they are obvious to a casual observer when presented in a graph. Researchers often make a distinction between statistical significance and practical significance or clinical significance. Practical significance means that the treatment effect is substantial and large enough to have practical application. A statistically significant result, on the other hand, simply means that the observed effect, whether large or small, is very unlikely to have occurred by chance. Using this terminology, the results from a single-subject study tend to have practical significance, although they typically are not evaluated in terms of statistical significance.
The reliance on a graph to establish the significance of results places additional restrictions on the application of single-subject designs. Specifically, the treatment effects must be large and immediate to produce a convincing graph. Treatments that produce small effects or effects that are slow to develop can generate ambiguous graphs and, therefore, are unlikely to appear in published reports. As a result, single-subject research is likely to fail to detect such effects. From a research perspective, this tendency is unfortunate because many real treatments are overlooked. From a clinician’s point of view, however, this aspect of single-subject research simply means that marginally effective treatments are weeded out and only those treatments that are truly effective are reported.
Chapter summary
In this chapter, we examined the characteristics of single-subject designs. The general goal of single-subject research, like other experimental designs, is to establish the existence of a cause-and-effect relationship between variables. The defining characteristic of a single-subject study is that it can be used with a single individual, by testing or observing the individual before and during or after the treatment implemented by the researcher.
The basic building block of most single-subject designs is the phase, a series of observations all made under the same conditions. Observations are made in a baseline phase (that is, in the absence of a treatment) and in a treatment phase (that is, during treatment). The series of observations that make up any phase should show a clear pattern that describes the behavior. The pattern within a factor is the consistency or stability of the pattern. Ultimately, the researcher changes phases by implementing or withdrawing a treatment. The purpose for a phase change is to demonstrate that adding or removing a treatment
There are three fundamental differences between single-subject designs and traditional group designs.
1. The first and most obvious distinction is that single-subject research is conducted with only one participant or occasionally a very small group.
2. Single-subject research also tends to be much more flexible than a traditional group study. A single-subject design can be modified or completely changed in the middle of a study without seriously affecting the integrity of the design, and there is no need to standardize treatment conditions across a large set of different participants.
3. Single-subject designs require continuous assessment. In a traditional group design, an individual subject typically is observed and measured only once or twice. A single-subject design, however, normally involves a series of 10 to 20 observations for each individual.
As a consequence of these differences, single-subject designs have some advantages and some disadvantages in comparison with group designs. In this section, we identify and discuss the general strengths and weakness of single-subject research, beginning with the strengths.
Advantages of single-subject designs
The primary strength of single-subject designs is that they allow researchers to establish cause-and-effect relationships between treatments and behaviors using only a single participant. This simple fact makes it possible to integrate experimental research into applied clinical practice. As we noted in Chapters 7 and 10, the demands and restrictions of traditional group experiments are often at odds with conducting research in natural settings such as a clinic with real clients. As a result, clinicians tend to prefer alternative strategies such as case studies or quasi-experimental research. However, these alternative strategies do not permit clinicians to establish causal relations between the treatments they use and the resulting behaviors. As a result, clinical psychologists are often left in the unenviable position of using treatments that have not been scientifically demonstrated to be effective. Single-subject designs provide a solution to this dilemma. By employing single-subject designs, a clinician who typically works with individual clients or small groups can conduct experimental research and practice therapy simultaneously without seriously compromising either activity. By recording and graphing observations during the course of treatment, a clinician can demonstrate a cause-and-effect relationship between a treatment and a client’s behavior. This scientific demonstration is an important part of establishing accountability in the field of clinical psychology. That is, clinicians should be able to demonstrate unambiguously that the treatments they use are effective.
A second major advantage of single-subject designs comes from their flexibility. Although a researcher may begin a single-subject experiment with a preconceived plan for the design, the ultimate development of the design depends on the participant’s responses. If a participant fails to respond to treatment, for example, the researcher is free to modify the treatment or change to a new treatment without compromising the experiment. Once again, this characteristic of single-subject research makes these designs extremely well suited to clinical research. In routine clinical practice, a therapist monitors a client’s response and makes clinical decisions based on those responses. This same flexibility is an integral part of most single-subject research. That is, the clinical decision to begin a new treatment and the experiment decision to begin a new phase are both determined by observing the participant’s response to the current treatment or current phase. In addition, single-subject designs allow a clinician/researcher to individualize treatment to meet the needs of a specific client. Because these designs typically employ only one participants, there is no need to standardize a treatment across a group of individuals with different needs, different problems, and different responses.
In summary, the real strength of single-subject designs is that they make experimental clinical research compatible with routine clinical practice. These designs combine the clinical advantages of case study research with the rigor of a true experiment. In particular, single-subject research allows for the detailed description and individualized treatment of a single participant, and allows a clinician/researcher to establish the existence of a cause-and-effect relationship between the treatment and the participants’ responses.
Disadvantages of single-subject designs
Earlier, we noted that one of the strengths of a single-subject design is that it can establish the presence of a cause-and-effect relationship using only one participant. At the same time, however, a weakness of these designs is that the relationship is demonstrated only for one participant. This simple fact leaves researchers with some question as to whether the relationship can or should be generalized to other individuals. You should recognize this problem as the general concern of external validity. However, the problem of limited external validity is mitigated by the fact that single-subject research seldom exists in isolation. Usually, the researcher or clinician has observed the treatment effect in multiple cases before one individual case is selected for the single-subject research project. Also, the relationship between the treatment and outcome is commonly demonstrated in other nonexperimental research such as case studies or quasi-experimental studies. These other studies provide support for generalizing the treatment effect (external validity), and the single-subject study demonstrates the causal nature of the effect (internal validity).
A second potential weakness of single-subject designs comes from the requirement for multiple, continuous observations. If the observations can be made unobtrusively, without constantly interrupting or distracting the participant, there is little cause for concern. However, if the participant is aware that observations are continuously being made, this awareness may result in reactivity or sensitization that could affect the participant’s responses (see Chapter 6). As a result, there is some risk that the participant’s behavior may be affected not only by the treatment conditions but also by the assessment procedures. In experimental terminology, the continuous assessment can be a threat to internal validity.
Another concern for single-subject designs is the absence of statistical controls. With traditional group designs, researcher can use standard inferential statistical techniques to quantify the likelihood that the results show a real treatment effect versus the likelihood that the results simply reflect chance behavior. Single-subject designs, on the other hand, relay on the visual effect of a graph to convince others that the treatment effects are real. Problems can arise if there is any ambiguity at all in the graphed results. One observer, for example, may see clear indications of a treatment effect, whereas other observers may not. On the positive side, reliance on graphed results helps ensure that researchers report only results that are substantial; that is, the treatment effects must be sufficiently large that they are obvious to a casual observer when presented in a graph. Researchers often make a distinction between statistical significance and practical significance or clinical significance. Practical significance means that the treatment effect is substantial and large enough to have practical application. A statistically significant result, on the other hand, simply means that the observed effect, whether large or small, is very unlikely to have occurred by chance. Using this terminology, the results from a single-subject study tend to have practical significance, although they typically are not evaluated in terms of statistical significance.
The reliance on a graph to establish the significance of results places additional restrictions on the application of single-subject designs. Specifically, the treatment effects must be large and immediate to produce a convincing graph. Treatments that produce small effects or effects that are slow to develop can generate ambiguous graphs and, therefore, are unlikely to appear in published reports. As a result, single-subject research is likely to fail to detect such effects. From a research perspective, this tendency is unfortunate because many real treatments are overlooked. From a clinician’s point of view, however, this aspect of single-subject research simply means that marginally effective treatments are weeded out and only those treatments that are truly effective are reported.
Chapter summary
In this chapter, we examined the characteristics of single-subject designs. The general goal of single-subject research, like other experimental designs, is to establish the existence of a cause-and-effect relationship between variables. The defining characteristic of a single-subject study is that it can be used with a single individual, by testing or observing the individual before and during or after the treatment implemented by the researcher.
The basic building block of most single-subject designs is the phase, a series of observations all made under the same conditions. Observations are made in a baseline phase (that is, in the absence of a treatment) and in a treatment phase (that is, during treatment). The series of observations that make up any phase should show a clear pattern that describes the behavior. The pattern within a factor is the consistency or stability of the pattern. Ultimately, the researcher changes phases by implementing or withdrawing a treatment. The purpose for a phase change is to demonstrate that adding or removing a treatment
0/5000
15.6 ทั่วไปจุดแข็งและจุดอ่อนของการออกแบบเรื่องเดียว มีความแตกต่างพื้นฐานสามระหว่างออกแบบเรื่องเดียวและแบบกลุ่มดั้งเดิม1. ความแตกต่างแรก และเห็นได้ชัดที่สุดคือ ที่ดำเนินการวิจัยเรื่องเดียวตรงกับตำแหน่งหรือเป็นกลุ่มเล็ก ๆ2. วิจัยเรื่องเดียวยังมีแนวโน้มที่ มีความยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าการศึกษาแบบกลุ่ม แบบเรื่องเดียวสามารถปรับเปลี่ยน หรือเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ระหว่างการศึกษา โดยไม่มีผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของการออกแบบอย่างจริงจัง และไม่จำเป็นต้องกำหนดมาตรฐานเงื่อนไขการรักษาข้ามชุดใหญ่ของผู้เข้าร่วมที่แตกต่างกัน3. เรื่องเดียวออกแบบจำเป็นต้องประเมินอย่างต่อเนื่อง ในแบบดั้งเดิมกลุ่ม เรื่องการละจะสังเกต และวัดเพียงครั้งเดียวหรือสอง แบบเรื่องเดียว อย่างไรก็ตาม โดยปกติเกี่ยวข้องกับชุดสังเกต 10-20 สำหรับแต่ละบุคคลเป็นลำดับของความแตกต่างเหล่านี้ ออกแบบเรื่องเดียวมีบางข้อดีและข้อเสียบางอย่างเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มออกแบบ ในส่วนนี้ เราสามารถระบุ และอภิปรายทั่วไปจุดแข็งและจุดอ่อนของงานวิจัยเรื่องเดียว เริ่มต้น ด้วยจุดแข็งข้อดีของการออกแบบเรื่องเดียว กำลังหลักของการออกแบบเรื่องเดียวคือ ว่า มันจะทำให้นักวิจัยสร้างความสัมพันธ์ของสาเหตุ และผลระหว่างการรักษาและพฤติกรรมการใช้เฉพาะผู้เรียน ความจริงเรื่องนี้ทำให้สามารถบูรณาการวิจัยทดลองในคลินิกใช้ ตามที่เราระบุไว้ในบทที่ 7 และ 10 ความต้องการและข้อจำกัดของการทดลองแบบกลุ่มได้บ่อย at odds with ดำเนินการวิจัยในการตั้งค่าธรรมชาติเช่นคลินิกกับลูกค้าจริง ดัง clinicians มักใช้กลยุทธ์อื่นเช่นกรณีศึกษาหรือการวิจัยกึ่งทดลอง อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์ทางเลือกเหล่านี้ไม่อนุญาตให้ clinicians เพื่อสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการรักษาที่ใช้และลักษณะการทำงานได้ ดัง นักจิตวิทยาคลินิกมักจะด้านซ้ายในตำแหน่ง unenviable ใช้รักษาที่ได้แสดงสินค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่ เรื่องเดียวออกแบบให้การแก้ไขนี้ลำบากใจ โดยใช้การออกแบบเรื่องเดียว clinician ที่โดยปกติทำงานกับลูกค้าแต่ละรายหรือกลุ่มเล็กสามารถทำการทดลองวิจัยและปฏิบัติการบำบัดพร้อมกันโดยไม่สูญเสียกิจกรรมใดอย่างจริงจัง บันทึก และสร้างกราฟสังเกตในระหว่างการรักษา clinician ที่สามารถแสดงความสัมพันธ์ของสาเหตุ และผลระหว่างการรักษาและลักษณะการทำงานของไคลเอนต์ สาธิตทางวิทยาศาสตร์นี้เป็นส่วนสำคัญของการสร้างความรับผิดชอบในด้านจิตวิทยา นั่นคือ clinicians ควรจะแสดงอย่างชัดเจนว่า การรักษาที่ใช้มีประสิทธิภาพ ที่สองจากเรื่องเดียวออกแบบมาจากความยืดหยุ่นของพวกเขา แม้ว่านักวิจัยอาจเริ่มทดลองเรื่องเดียวกับแผนการเข้าใจในการออกแบบ การพัฒนาที่ดีที่สุดของการออกแบบขึ้นอยู่กับการตอบสนองของผู้เรียน ถ้าผู้เรียนไม่สามารถตอบสนองต่อการรักษา ตัวอย่าง นักวิจัยมีอิสระที่จะปรับเปลี่ยนการรักษา หรือเปลี่ยนแปลงการรักษาใหม่โดยไม่สูญเสียการทดลอง ครั้ง นี้ลักษณะของงานวิจัยเรื่องเดียวช่วยให้การออกแบบเหล่านี้ดีมากเหมาะกับคลินิกวิจัย ในการปฏิบัติงานประจำคลินิก บำบัดโรคตรวจสอบผลตอบรับของลูกค้า และช่วยให้การตัดสินใจทางคลินิกตามที่ตอบสนอง ความยืดหยุ่นนี้เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่องเดียวมากที่สุด นั่นคือ การตัดสินใจทางคลินิกจะเริ่มต้นรักษาใหม่และตัดสินใจทดลองเริ่มเฟสใหม่มีทั้งกำหนด โดยการสังเกตการตอบสนองของผู้เข้าร่วมการรักษาปัจจุบันหรือระยะปัจจุบัน นอกจากนี้ ออกแบบเรื่องเดียวให้ clinician/นัก วิจัยจะ individualize รักษาเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าเฉพาะ เนื่องจากออกแบบเหล่านี้มักจะจ้างเฉพาะหนึ่งผู้เข้าร่วม มีไม่จำเป็นต้องกำหนดมาตรฐานการรักษาในกลุ่มของบุคคลที่มีความต้องการแตกต่างกัน ปัญหาต่าง ๆ และตอบสนองแตกต่างกัน ในสรุป ความจริงของการออกแบบเรื่องเดียวคือ ที่พวกเขาทำการวิจัยทดลองทางคลินิกกับคลินิกประจำ ออกแบบเหล่านี้รวมข้อดีของกรณีศึกษาวิจัยทางคลินิกกับ rigor ทดลองจริง โดยเฉพาะ งานวิจัยเรื่องเดียวละเอียดและรักษาจำนวนของผู้เข้าร่วมเดียว และช่วยให้ clinician/นัก วิจัยสร้างการดำรงอยู่ของความสัมพันธ์ของสาเหตุ และผลระหว่างการรักษาและการตอบสนองของผู้เข้าร่วมข้อเสียของการออกแบบเรื่องเดียว ก่อนหน้านี้ เรากล่าวว่า จุดแข็งของการออกแบบเรื่องเดียวคือว่า มันสามารถสร้างสถานะของความสัมพันธ์ของสาเหตุ และผลโดยใช้ตำแหน่ง ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม จุดอ่อนของการออกแบบเหล่านี้ได้ว่า ความสัมพันธ์จะแสดงสำหรับผู้เข้าร่วม ความจริงเรื่องนี้จากนักวิจัยกับบางคำถามที่ว่าไม่ว่าความสัมพันธ์สามารถ หรือควรตั้งค่าทั่วไปกับบุคคลอื่น ๆ คุณควรตระหนักปัญหานี้เป็นปัญหาทั่วไปภายนอกมีผลบังคับใช้ อย่างไรก็ตาม ปัญหาจำกัดการมีผลบังคับใช้ภายนอกบรรเทาความจริงที่ว่า งานวิจัยเรื่องเดียวค่อยมีอยู่แยกกัน ปกติ นักวิจัยหรือ clinician ได้สังเกตผลในหลายกรณีก่อนเลือกแต่ละกรณีหนึ่งในโครงการวิจัยเรื่องเดียวกัน ยัง ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและผลคือโดยทั่วไปแสดงในงานวิจัย nonexperimental อื่น ๆ เช่นกรณีศึกษาหรือการศึกษากึ่งทดลอง ศึกษาเหล่านี้ให้การสนับสนุนสำหรับ generalizing ผล (ภายนอกมีผลบังคับใช้), และการศึกษาเรื่องเดียวแสดงให้เห็นถึงลักษณะเชิงสาเหตุของผล (มีผลบังคับใช้ภายใน) จุดอ่อนเป็นที่สองของการออกแบบเรื่องเดียวมาจากความต้องการสำหรับหลาย สังเกตอย่างต่อเนื่อง ถ้าสามารถทำการสังเกต unobtrusively โดยไม่รบกวน หรือไม่รบกวนผู้เข้าร่วม ตลอดเวลามีสาเหตุความกังวลเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้เรียนทราบว่า สังเกตอย่างต่อเนื่องกำลังจะ ความรู้นี้อาจทำเกิดปฏิกิริยาหรือ sensitization ที่อาจมีผลต่อการตอบสนองของผู้เรียน (ดูบทที่ 6) ส่งผล มีความเสี่ยงที่ว่า พฤติกรรมของผู้เรียนอาจได้รับผลกระทบไม่เพียงแต่ โดยเงื่อนไขการรักษา แต่ยังอยู่ โดยขั้นตอนการประเมิน ในคำศัพท์ของการทดลอง การประเมินผลอย่างต่อเนื่องได้เป็นอุปสรรคต่อการมีผลบังคับใช้ภายใน อื่นที่เกี่ยวข้องสำหรับการออกแบบเรื่องเดียวเป็นการขาดงานของการควบคุมทางสถิติ ด้วยการออกแบบกลุ่มดั้งเดิม นักวิจัยสามารถใช้เทคนิคทางสถิติมาตรฐานเพียงน้อยนิดโอกาสที่ผลลัพธ์แสดงผลการรักษาจริงเมื่อเทียบกับโอกาสที่ผลลัพธ์เพียงสะท้อนลักษณะการทำงานโอกาสการวัดปริมาณ เรื่องเดียวออก บนมืออื่น ๆ รีเลย์ในการแสดงผลของกราฟจะโน้มน้าวผู้อื่นให้ผลการรักษาใช้จริง ปัญหาสามารถเกิดขึ้นได้ถ้ามีความคลุมเครือใด ๆ เลยในผล graphed แหล่งหนึ่ง เช่น อาจดูบ่งชี้ที่ชัดเจนของผลการรักษา ในขณะที่ผู้สังเกตการณ์อื่น ๆ อาจไม่ ในด้านบวก พึ่งผล graphed ช่วยให้มั่นใจว่า นักวิจัยรายงานผลที่พบ นั่นคือ ผลการรักษาต้องใหญ่พอที่จะไปแหล่งสบาย ๆ เมื่อแสดงในกราฟ นักวิจัยมักจะทำให้ความแตกต่างระหว่างค่านัยสำคัญทางสถิติ และความสำคัญจริง หรือความสำคัญทางคลินิก ปฏิบัติสำคัญหมายความ ว่า ผลการรักษาพบ และใหญ่พอที่จะมีภาค ผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ บนมืออื่น ๆ ก็หมายความ ว่า ผลสังเกต ไม่ว่าใหญ่ หรือ เล็ก มากไม่น่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ ใช้คำศัพท์นี้ ผลจากการศึกษาเรื่องเดียวมักจะ มีความสำคัญทางปฏิบัติ แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีประเมินในแง่ของนัยสำคัญทางสถิติ พึ่งกราฟสร้างนัยสำคัญของผลลัพธ์การวางข้อจำกัดเพิ่มเติมในแอพลิเคชันของการออกแบบเรื่องเดียว โดยเฉพาะ ผลการรักษาต้องมีขนาดใหญ่ และยังจะสร้างกราฟดู การผลิตผลขนาดเล็กหรือผลที่ช้าในการพัฒนาสามารถสร้างกราฟที่ไม่ชัดเจน และ ดังนั้น น่าจะปรากฏในรายงานที่เผยแพร่ ดัง วิจัยเรื่องเดียวมีโอกาสที่จะล้มเหลวในการตรวจสอบผลกระทบดังกล่าว จากมุมมองงานวิจัย แนวโน้มนี้จะโชคร้าย เพราะรักษาจริงมากจะมองข้าม จากมุมมองของ clinician จุด ไร ด้านนี้จากงานวิจัยเรื่องเดียวก็หมายความ ว่า การรักษามีประสิทธิภาพดีมี weeded ออก และรายงานการรักษาที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงเหล่านั้นบทสรุป ในบทนี้ เราตรวจสอบลักษณะของการออกแบบเรื่องเดียว เป้าหมายทั่วไปของงานวิจัยเรื่องเดียว เช่นออกแบบการทดลองอื่น ๆ คือการ สร้างการดำรงอยู่ของความสัมพันธ์ของสาเหตุ และผลระหว่างตัวแปร การกำหนดลักษณะของการศึกษาหัวข้อเดียวคือ ว่า มันสามารถใช้กับคนหนึ่งคน โดยทดสอบ หรือสังเกตบุคคลก่อน และในระหว่าง หรือหลังการรักษาที่ดำเนินการ โดยนักวิจัย The basic building block of most single-subject designs is the phase, a series of observations all made under the same conditions. Observations are made in a baseline phase (that is, in the absence of a treatment) and in a treatment phase (that is, during treatment). The series of observations that make up any phase should show a clear pattern that describes the behavior. The pattern within a factor is the consistency or stability of the pattern. Ultimately, the researcher changes phases by implementing or withdrawing a treatment. The purpose for a phase change is to demonstrate that adding or removing a treatment
การแปล กรุณารอสักครู่..
15.6 General strengths and weaknesses of single-subject designs
There are three fundamental differences between single-subject designs and traditional group designs.
1. The first and most obvious distinction is that single-subject research is conducted with only one participant or occasionally a very small group.
2. Single-subject research also tends to be much more flexible than a traditional group study. A single-subject design can be modified or completely changed in the middle of a study without seriously affecting the integrity of the design, and there is no need to standardize treatment conditions across a large set of different participants.
3. Single-subject designs require continuous assessment. In a traditional group design, an individual subject typically is observed and measured only once or twice. A single-subject design, however, normally involves a series of 10 to 20 observations for each individual.
As a consequence of these differences, single-subject designs have some advantages and some disadvantages in comparison with group designs. In this section, we identify and discuss the general strengths and weakness of single-subject research, beginning with the strengths.
Advantages of single-subject designs
The primary strength of single-subject designs is that they allow researchers to establish cause-and-effect relationships between treatments and behaviors using only a single participant. This simple fact makes it possible to integrate experimental research into applied clinical practice. As we noted in Chapters 7 and 10, the demands and restrictions of traditional group experiments are often at odds with conducting research in natural settings such as a clinic with real clients. As a result, clinicians tend to prefer alternative strategies such as case studies or quasi-experimental research. However, these alternative strategies do not permit clinicians to establish causal relations between the treatments they use and the resulting behaviors. As a result, clinical psychologists are often left in the unenviable position of using treatments that have not been scientifically demonstrated to be effective. Single-subject designs provide a solution to this dilemma. By employing single-subject designs, a clinician who typically works with individual clients or small groups can conduct experimental research and practice therapy simultaneously without seriously compromising either activity. By recording and graphing observations during the course of treatment, a clinician can demonstrate a cause-and-effect relationship between a treatment and a client’s behavior. This scientific demonstration is an important part of establishing accountability in the field of clinical psychology. That is, clinicians should be able to demonstrate unambiguously that the treatments they use are effective.
A second major advantage of single-subject designs comes from their flexibility. Although a researcher may begin a single-subject experiment with a preconceived plan for the design, the ultimate development of the design depends on the participant’s responses. If a participant fails to respond to treatment, for example, the researcher is free to modify the treatment or change to a new treatment without compromising the experiment. Once again, this characteristic of single-subject research makes these designs extremely well suited to clinical research. In routine clinical practice, a therapist monitors a client’s response and makes clinical decisions based on those responses. This same flexibility is an integral part of most single-subject research. That is, the clinical decision to begin a new treatment and the experiment decision to begin a new phase are both determined by observing the participant’s response to the current treatment or current phase. In addition, single-subject designs allow a clinician/researcher to individualize treatment to meet the needs of a specific client. Because these designs typically employ only one participants, there is no need to standardize a treatment across a group of individuals with different needs, different problems, and different responses.
In summary, the real strength of single-subject designs is that they make experimental clinical research compatible with routine clinical practice. These designs combine the clinical advantages of case study research with the rigor of a true experiment. In particular, single-subject research allows for the detailed description and individualized treatment of a single participant, and allows a clinician/researcher to establish the existence of a cause-and-effect relationship between the treatment and the participants’ responses.
Disadvantages of single-subject designs
Earlier, we noted that one of the strengths of a single-subject design is that it can establish the presence of a cause-and-effect relationship using only one participant. At the same time, however, a weakness of these designs is that the relationship is demonstrated only for one participant. This simple fact leaves researchers with some question as to whether the relationship can or should be generalized to other individuals. You should recognize this problem as the general concern of external validity. However, the problem of limited external validity is mitigated by the fact that single-subject research seldom exists in isolation. Usually, the researcher or clinician has observed the treatment effect in multiple cases before one individual case is selected for the single-subject research project. Also, the relationship between the treatment and outcome is commonly demonstrated in other nonexperimental research such as case studies or quasi-experimental studies. These other studies provide support for generalizing the treatment effect (external validity), and the single-subject study demonstrates the causal nature of the effect (internal validity).
A second potential weakness of single-subject designs comes from the requirement for multiple, continuous observations. If the observations can be made unobtrusively, without constantly interrupting or distracting the participant, there is little cause for concern. However, if the participant is aware that observations are continuously being made, this awareness may result in reactivity or sensitization that could affect the participant’s responses (see Chapter 6). As a result, there is some risk that the participant’s behavior may be affected not only by the treatment conditions but also by the assessment procedures. In experimental terminology, the continuous assessment can be a threat to internal validity.
Another concern for single-subject designs is the absence of statistical controls. With traditional group designs, researcher can use standard inferential statistical techniques to quantify the likelihood that the results show a real treatment effect versus the likelihood that the results simply reflect chance behavior. Single-subject designs, on the other hand, relay on the visual effect of a graph to convince others that the treatment effects are real. Problems can arise if there is any ambiguity at all in the graphed results. One observer, for example, may see clear indications of a treatment effect, whereas other observers may not. On the positive side, reliance on graphed results helps ensure that researchers report only results that are substantial; that is, the treatment effects must be sufficiently large that they are obvious to a casual observer when presented in a graph. Researchers often make a distinction between statistical significance and practical significance or clinical significance. Practical significance means that the treatment effect is substantial and large enough to have practical application. A statistically significant result, on the other hand, simply means that the observed effect, whether large or small, is very unlikely to have occurred by chance. Using this terminology, the results from a single-subject study tend to have practical significance, although they typically are not evaluated in terms of statistical significance.
The reliance on a graph to establish the significance of results places additional restrictions on the application of single-subject designs. Specifically, the treatment effects must be large and immediate to produce a convincing graph. Treatments that produce small effects or effects that are slow to develop can generate ambiguous graphs and, therefore, are unlikely to appear in published reports. As a result, single-subject research is likely to fail to detect such effects. From a research perspective, this tendency is unfortunate because many real treatments are overlooked. From a clinician’s point of view, however, this aspect of single-subject research simply means that marginally effective treatments are weeded out and only those treatments that are truly effective are reported.
Chapter summary
In this chapter, we examined the characteristics of single-subject designs. The general goal of single-subject research, like other experimental designs, is to establish the existence of a cause-and-effect relationship between variables. The defining characteristic of a single-subject study is that it can be used with a single individual, by testing or observing the individual before and during or after the treatment implemented by the researcher.
The basic building block of most single-subject designs is the phase, a series of observations all made under the same conditions. Observations are made in a baseline phase (that is, in the absence of a treatment) and in a treatment phase (that is, during treatment). The series of observations that make up any phase should show a clear pattern that describes the behavior. The pattern within a factor is the consistency or stability of the pattern. Ultimately, the researcher changes phases by implementing or withdrawing a treatment. The purpose for a phase change is to demonstrate that adding or removing a treatment
There are three fundamental differences between single-subject designs and traditional group designs.
1. The first and most obvious distinction is that single-subject research is conducted with only one participant or occasionally a very small group.
2. Single-subject research also tends to be much more flexible than a traditional group study. A single-subject design can be modified or completely changed in the middle of a study without seriously affecting the integrity of the design, and there is no need to standardize treatment conditions across a large set of different participants.
3. Single-subject designs require continuous assessment. In a traditional group design, an individual subject typically is observed and measured only once or twice. A single-subject design, however, normally involves a series of 10 to 20 observations for each individual.
As a consequence of these differences, single-subject designs have some advantages and some disadvantages in comparison with group designs. In this section, we identify and discuss the general strengths and weakness of single-subject research, beginning with the strengths.
Advantages of single-subject designs
The primary strength of single-subject designs is that they allow researchers to establish cause-and-effect relationships between treatments and behaviors using only a single participant. This simple fact makes it possible to integrate experimental research into applied clinical practice. As we noted in Chapters 7 and 10, the demands and restrictions of traditional group experiments are often at odds with conducting research in natural settings such as a clinic with real clients. As a result, clinicians tend to prefer alternative strategies such as case studies or quasi-experimental research. However, these alternative strategies do not permit clinicians to establish causal relations between the treatments they use and the resulting behaviors. As a result, clinical psychologists are often left in the unenviable position of using treatments that have not been scientifically demonstrated to be effective. Single-subject designs provide a solution to this dilemma. By employing single-subject designs, a clinician who typically works with individual clients or small groups can conduct experimental research and practice therapy simultaneously without seriously compromising either activity. By recording and graphing observations during the course of treatment, a clinician can demonstrate a cause-and-effect relationship between a treatment and a client’s behavior. This scientific demonstration is an important part of establishing accountability in the field of clinical psychology. That is, clinicians should be able to demonstrate unambiguously that the treatments they use are effective.
A second major advantage of single-subject designs comes from their flexibility. Although a researcher may begin a single-subject experiment with a preconceived plan for the design, the ultimate development of the design depends on the participant’s responses. If a participant fails to respond to treatment, for example, the researcher is free to modify the treatment or change to a new treatment without compromising the experiment. Once again, this characteristic of single-subject research makes these designs extremely well suited to clinical research. In routine clinical practice, a therapist monitors a client’s response and makes clinical decisions based on those responses. This same flexibility is an integral part of most single-subject research. That is, the clinical decision to begin a new treatment and the experiment decision to begin a new phase are both determined by observing the participant’s response to the current treatment or current phase. In addition, single-subject designs allow a clinician/researcher to individualize treatment to meet the needs of a specific client. Because these designs typically employ only one participants, there is no need to standardize a treatment across a group of individuals with different needs, different problems, and different responses.
In summary, the real strength of single-subject designs is that they make experimental clinical research compatible with routine clinical practice. These designs combine the clinical advantages of case study research with the rigor of a true experiment. In particular, single-subject research allows for the detailed description and individualized treatment of a single participant, and allows a clinician/researcher to establish the existence of a cause-and-effect relationship between the treatment and the participants’ responses.
Disadvantages of single-subject designs
Earlier, we noted that one of the strengths of a single-subject design is that it can establish the presence of a cause-and-effect relationship using only one participant. At the same time, however, a weakness of these designs is that the relationship is demonstrated only for one participant. This simple fact leaves researchers with some question as to whether the relationship can or should be generalized to other individuals. You should recognize this problem as the general concern of external validity. However, the problem of limited external validity is mitigated by the fact that single-subject research seldom exists in isolation. Usually, the researcher or clinician has observed the treatment effect in multiple cases before one individual case is selected for the single-subject research project. Also, the relationship between the treatment and outcome is commonly demonstrated in other nonexperimental research such as case studies or quasi-experimental studies. These other studies provide support for generalizing the treatment effect (external validity), and the single-subject study demonstrates the causal nature of the effect (internal validity).
A second potential weakness of single-subject designs comes from the requirement for multiple, continuous observations. If the observations can be made unobtrusively, without constantly interrupting or distracting the participant, there is little cause for concern. However, if the participant is aware that observations are continuously being made, this awareness may result in reactivity or sensitization that could affect the participant’s responses (see Chapter 6). As a result, there is some risk that the participant’s behavior may be affected not only by the treatment conditions but also by the assessment procedures. In experimental terminology, the continuous assessment can be a threat to internal validity.
Another concern for single-subject designs is the absence of statistical controls. With traditional group designs, researcher can use standard inferential statistical techniques to quantify the likelihood that the results show a real treatment effect versus the likelihood that the results simply reflect chance behavior. Single-subject designs, on the other hand, relay on the visual effect of a graph to convince others that the treatment effects are real. Problems can arise if there is any ambiguity at all in the graphed results. One observer, for example, may see clear indications of a treatment effect, whereas other observers may not. On the positive side, reliance on graphed results helps ensure that researchers report only results that are substantial; that is, the treatment effects must be sufficiently large that they are obvious to a casual observer when presented in a graph. Researchers often make a distinction between statistical significance and practical significance or clinical significance. Practical significance means that the treatment effect is substantial and large enough to have practical application. A statistically significant result, on the other hand, simply means that the observed effect, whether large or small, is very unlikely to have occurred by chance. Using this terminology, the results from a single-subject study tend to have practical significance, although they typically are not evaluated in terms of statistical significance.
The reliance on a graph to establish the significance of results places additional restrictions on the application of single-subject designs. Specifically, the treatment effects must be large and immediate to produce a convincing graph. Treatments that produce small effects or effects that are slow to develop can generate ambiguous graphs and, therefore, are unlikely to appear in published reports. As a result, single-subject research is likely to fail to detect such effects. From a research perspective, this tendency is unfortunate because many real treatments are overlooked. From a clinician’s point of view, however, this aspect of single-subject research simply means that marginally effective treatments are weeded out and only those treatments that are truly effective are reported.
Chapter summary
In this chapter, we examined the characteristics of single-subject designs. The general goal of single-subject research, like other experimental designs, is to establish the existence of a cause-and-effect relationship between variables. The defining characteristic of a single-subject study is that it can be used with a single individual, by testing or observing the individual before and during or after the treatment implemented by the researcher.
The basic building block of most single-subject designs is the phase, a series of observations all made under the same conditions. Observations are made in a baseline phase (that is, in the absence of a treatment) and in a treatment phase (that is, during treatment). The series of observations that make up any phase should show a clear pattern that describes the behavior. The pattern within a factor is the consistency or stability of the pattern. Ultimately, the researcher changes phases by implementing or withdrawing a treatment. The purpose for a phase change is to demonstrate that adding or removing a treatment
การแปล กรุณารอสักครู่..
สินเชื่อทั่วไป จุดแข็งและจุดอ่อนของการออกแบบ วิชาเดียว
มีอยู่สามความแตกต่างพื้นฐานระหว่างวิชาเดียวออกแบบและการออกแบบกลุ่มดั้งเดิม
1 ความแตกต่างที่แรกและที่ชัดเจนที่สุดคือ วิชาเดียวที่มีเพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมการวิจัยมีวัตถุประสงค์ หรือบางครั้งมีขนาดเล็กมากกลุ่ม .
2งานวิจัย เรื่อง เดียว ยังมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นมีความยืดหยุ่นมากกว่ากลุ่มการศึกษาแบบดั้งเดิม เป็นวิชาเดียวที่ออกแบบสามารถแก้ไขหรือเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ในช่วงกลางของการศึกษาโดยไม่ต้องอย่างจริงจังส่งผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของการออกแบบ และไม่ต้องมีเงื่อนไขการรักษามาตรฐานในชุดใหญ่ของผู้เข้าร่วมที่แตกต่างกัน .
3 การออกแบบวิชาเดียวต้องประเมินอย่างต่อเนื่องในการออกแบบกลุ่มดั้งเดิม เรื่องบุคคลมักจะเป็นที่สังเกตและวัดได้เพียงครั้งเดียวหรือสองครั้ง เดียวเรื่องการออกแบบ ซึ่งปกติที่เกี่ยวข้องกับชุดของ 10 ถึง 20 ตัวอย่างสำหรับแต่ละคน
เป็นผลของความแตกต่างเหล่านี้ การออกแบบ วิชาเดียว มีข้อดีและข้อเสียในการเปรียบเทียบกับแบบกลุ่ม ในส่วนนี้เราระบุและหารือเกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนของการวิจัยทั่วไป เรื่องเดียวที่เริ่มต้นด้วยจุดแข็ง ข้อดีของการออกแบบ
เรื่องเดียวแรงหลักของการออกแบบ วิชาเดียวคือ จะให้นักวิจัยสร้างเหตุ และ ผล การรักษา และความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการใช้เพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมความจริงง่ายๆนี้จะทำให้มันเป็นไปได้เพื่อบูรณาการงานวิจัยสู่การปฏิบัติทางคลินิกประยุกต์ ขณะที่เราได้กล่าวไว้ในบทที่ 7 และ 10 ความต้องการและข้อ จำกัด ของการทดลอง กลุ่มดั้งเดิมมักหมางเมินกับการทำวิจัยในการตั้งค่าธรรมชาติเช่นคลินิกกับลูกค้าจริง ผลแพทย์มักจะชอบกลยุทธ์ทางเลือกเช่นกรณีศึกษาหรือการวิจัยเชิงทดลอง . อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์เหล่านี้ทางเลือกไม่อนุญาตให้แพทย์ที่จะสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการรักษาที่พวกเขาใช้และผลของพฤติกรรม ผลคลินิกจิตวิทยามักจะทิ้งไว้ในตำแหน่ง unenviable การรักษาที่ยังไม่ได้ทางวิทยาศาสตร์แสดงให้มีประสิทธิภาพ แบบวิชาเดียวให้การแก้ไขสถานการณ์นี้ โดยอาศัยการออกแบบ วิชาเดียวแพทย์ที่มักจะทำงานกับลูกค้าแต่ละราย หรือกลุ่มเล็ก ๆสามารถดําเนินการวิจัยทดลองและฝึกการรักษาพร้อมกันโดยไม่จริงจังสูญเสียทั้งกิจกรรม โดยการบันทึกและกราฟสังเกตในระหว่างหลักสูตรของการรักษา แพทย์สามารถแสดงให้เห็นถึงเหตุและผล ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษา และพฤติกรรมของลูกค้าการสาธิตทางวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างความรับผิดชอบในด้านจิตวิทยา นั่นคือ แพทย์ควรจะสามารถที่จะแสดงให้เห็นกันว่า การรักษาจะใช้ผล ประโยชน์หลักของการออกแบบ
2 วิชาเดียวที่มาจากความยืดหยุ่นของพวกเขาแม้ว่านักวิจัยจะเริ่มวิชาเดียว ทดลองกับ อุปาทานวางแผนสำหรับการออกแบบการพัฒนาที่ดีที่สุดของการออกแบบขึ้นอยู่กับการตอบสนองของผู้เข้าร่วม ถ้าผู้ที่ล้มเหลวในการตอบสนองต่อการรักษา เช่น สอนฟรีเพื่อปรับเปลี่ยนการรักษา หรือเปลี่ยนการรักษาใหม่ โดยไม่ให้กระทบกับการทดลอง อีกครั้งซึ่งลักษณะของการวิจัยเรื่องเดียวที่ทำให้การออกแบบเหล่านี้ได้ดีมากเหมาะกับการวิจัยทางคลินิก ในเวชปฏิบัติ จิตแพทย์ ตรวจสอบการตอบสนองของลูกค้า และทำให้การตัดสินใจบนพื้นฐานของการตอบสนองทางคลินิกที่ ความยืดหยุ่นนี้เป็นส่วนหนึ่งของที่สุดในวิชาวิจัย นั่นคือการตัดสินทางคลินิกที่จะเริ่มการรักษาใหม่ และการทดลอง การตัดสินใจที่จะเริ่มต้นเฟสใหม่ทั้งพิจารณาจากการสังเกตของผู้เข้าร่วมการตอบสนอง การรักษาในปัจจุบันหรือเฟสปัจจุบัน นอกจากนี้ การออกแบบ วิชาเดียวให้แพทย์ / นักวิจัย individualize การบำบัดเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่เฉพาะเจาะจง เพราะการออกแบบเหล่านี้มักจะจ้างเพียงหนึ่งคนไม่ต้องมีมาตรฐานการรักษาในกลุ่มบุคคลที่มีความต้องการที่แตกต่างกัน มีปัญหาแตกต่างกัน และการตอบสนองที่แตกต่างกัน .
สรุป พลังที่แท้จริงของการออกแบบ วิชาเดียวที่พวกเขาทำวิจัยทางคลินิกทดลองเข้ากันได้กับเวชปฏิบัติ . การออกแบบเหล่านี้รวมข้อดีของการวิจัยกรณีศึกษากับการแข็งตัวของการทดลองจริงโดยเฉพาะงานวิจัยวิชาเดียวช่วยให้รายละเอียดและรายบุคคล การรักษาของผู้เข้าร่วมเดียวและช่วยให้แพทย์ / นักวิจัยเพื่อสร้างการดำรงอยู่ของเหตุ และผล ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและผู้เข้าร่วมการตอบสนองของ
ข้อเสียของวิชาเดียวออกแบบ
ก่อนหน้านี้เราเป็นหนึ่งในจุดแข็งของเดียวเรื่องการออกแบบที่สามารถสร้างการแสดงตนของเหตุและผลความสัมพันธ์โดยใช้เพียงหนึ่งผู้เข้าร่วม ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม จุดอ่อนของการออกแบบเหล่านี้คือความสัมพันธ์ที่แสดงให้เห็นเพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมความจริงใบนี้นักวิจัย มีคำถามว่า ความสัมพันธ์สามารถหรือควรจะทั่วไปของบุคคลอื่น ๆ คุณควรตระหนักถึงปัญหานี้เป็นปัญหาทั่วไปของความเที่ยงตรงภายนอก อย่างไรก็ตาม ปัญหาของความตรงภายนอก จำกัด ลดลง โดยข้อเท็จจริงที่ว่า งานวิจัยวิชาเดียวไม่ค่อยจะมีอยู่คนเดียว โดยปกตินักวิจัยหรือแพทย์ได้พบผลในการรักษากรณีหลายก่อน 1 คน กรณีเลือกเดี่ยว โครงการวิจัยเรื่อง นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและผลโดยทั่วไปแสดงในงานวิจัย nonexperimental อื่นๆ เช่น กรณีศึกษา หรือกึ่งทดลองศึกษาการศึกษาอื่น ๆเหล่านี้ให้การสนับสนุนสำหรับ Generalizing ผลรักษา ( ความตรงภายนอก ) และเรียนวิชาเดียว แสดงให้เห็นถึงลักษณะความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของผล ( ตรวจสอบภายใน ) .
จุดอ่อนศักยภาพที่สองของการออกแบบวิชาเดียวที่มาจากความต้องการสำหรับหลาย สังเกตอย่างต่อเนื่อง ถ้าสังเกตได้อย่างสงบเสงี่ยม ,โดยไม่ขัดจังหวะหรือรบกวนผู้เข้าร่วมอย่างต่อเนื่อง มีสาเหตุสำหรับกังวล อย่างไรก็ตาม หากผู้เข้าร่วมจะทราบว่า การสังเกตอย่างต่อเนื่องถูกทำให้ความตระหนักนี้อาจส่งผลในการด์ หรือที่อาจส่งผลกระทบต่อการตอบสนองของผู้เข้าร่วม ( ดูบทที่ 6 ) ผลมีความเสี่ยงที่พฤติกรรมของผู้เข้าร่วมอาจได้รับผลกระทบไม่เพียง แต่โดยสภาพ แต่การรักษาโดยการประเมินกระบวนการ คำศัพท์ที่ใช้ในการทดลอง , การประเมินผลอย่างต่อเนื่องสามารถคุกคามความตรงภายใน .
อีกความกังวลสำหรับการออกแบบวิชาเดียวคือการขาดการควบคุมทางสถิติ ด้วยการออกแบบแบบดั้งเดิมนักวิจัยสามารถใช้มาตรฐานและสถิติเพื่อหาโอกาสที่ผลลัพธ์แสดงผลการรักษาที่แท้จริงเมื่อเทียบกับโอกาสที่ผลก็สะท้อนพฤติกรรมของโอกาส การออกแบบ วิชาเดียว บนมืออื่น ๆที่ถ่ายทอดในการแสดงผลของกราฟ เพื่อโน้มน้าวให้ผู้อื่นที่การรักษาผลกระทบที่แท้จริงปัญหาอาจเกิดขึ้นหากมีการใด ๆในที่ทั้งหมดในกราฟผลลัพธ์ หนึ่งคน เช่น อาจเห็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนของการรักษาผล ในขณะที่ผู้สังเกตการณ์อื่น ๆอาจไม่ ในด้านบวก การพึ่งพากราฟผลช่วยให้แน่ใจว่า รายงานวิจัยเฉพาะผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรม นั่นคือการรักษาผลต้องมีขนาดใหญ่เพียงพอที่พวกเขาจะเห็นได้ชัดกับผู้สังเกตการณ์สบายเมื่อแสดงในกราฟ นักวิจัยมักจะทำให้ความแตกต่างระหว่างสถิติและความสำคัญประโยชน์หรือความสำคัญทางคลินิก ความสำคัญในทางปฏิบัติหมายความว่าผลรักษาเป็นอย่างมากและมีขนาดใหญ่เพียงพอที่จะมีการใช้งาน ผลทางสถิติที่สำคัญบนมืออื่น ๆหมายความว่า สังเกตผล ไม่ว่าใหญ่ หรือเล็ก เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ การใช้คำศัพท์ ผลจากการศึกษาวิชาเดียวมักจะมีความสำคัญในทางปฏิบัติ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ประเมินในแง่ของ
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติการอ้างอิงบนกราฟเพื่อสร้างความสำคัญของผลลัพธ์ที่เพิ่มข้อ จำกัด ในการประยุกต์ใช้การออกแบบ วิชาเดียว โดยเฉพาะ การรักษาผลต้องมีขนาดใหญ่ และทันทีเพื่อสร้างกราฟ น่าเชื่อถือ การรักษาที่ผลิตผลขนาดเล็กหรือผลที่ช้าพัฒนาสามารถสร้างกราฟที่คลุมเครือ และ ดังนั้นมีแนวโน้มที่จะปรากฏในรายงานที่ตีพิมพ์ ผล วิจัยเรื่องเดียวมีแนวโน้มที่จะล้มเหลวในการตรวจสอบผลกระทบดังกล่าว จากมุมมองของการวิจัยแนวโน้มนี้เป็นโชคร้าย เพราะการรักษาที่แท้จริง หลายคนมองข้าม จากจุดของมุมมองของแพทย์ อย่างไรก็ตามด้านนี้ของการวิจัยเรื่องเดียวก็หมายความว่าการรักษาที่มีประสิทธิภาพมี weeded ออกเล็กน้อยและเฉพาะที่การรักษาที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงรายงาน บทสรุป
ในบทนี้ เราตรวจสอบลักษณะของการออกแบบ วิชาเดียว เป้าหมายทั่วไปของการวิจัย เรื่อง เดียว เช่น การออกแบบการทดลองอื่น ๆคือการสร้างการดำรงอยู่ของเหตุ และผล ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร กำหนดลักษณะของการศึกษาวิชาเดียวคือ มันสามารถใช้กับบุคคลเดียว โดยการทดสอบหรือสังเกตบุคคลก่อนและในระหว่างหรือหลังจากการรักษาที่ใช้ ผู้วิจัยได้สร้างบล็อกของการออกแบบ
พื้นฐานวิชาเดียวมากที่สุดคือ เฟสชุดของค่าสังเกตทั้งหมดเกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน สังเกตได้ในพื้นฐานระยะ ( คือในการรักษา ) และในการรักษาระยะ ( คือ ระหว่างการรักษา ) ชุดแต่งหน้าใด ๆสังเกตว่าระยะควรจะแสดงแบบแผนที่ชัดเจนอธิบายถึงพฤติกรรม รูปแบบภายในปัจจัยคือความมั่นคงหรือเสถียรภาพของรูปแบบ ในที่สุดการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้โดยการใช้ระยะ หรือการถอนการรักษา วัตถุประสงค์เพื่อการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนคือเพื่อแสดงให้เห็นว่า การเพิ่มหรือลบ การรักษา
มีอยู่สามความแตกต่างพื้นฐานระหว่างวิชาเดียวออกแบบและการออกแบบกลุ่มดั้งเดิม
1 ความแตกต่างที่แรกและที่ชัดเจนที่สุดคือ วิชาเดียวที่มีเพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมการวิจัยมีวัตถุประสงค์ หรือบางครั้งมีขนาดเล็กมากกลุ่ม .
2งานวิจัย เรื่อง เดียว ยังมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นมีความยืดหยุ่นมากกว่ากลุ่มการศึกษาแบบดั้งเดิม เป็นวิชาเดียวที่ออกแบบสามารถแก้ไขหรือเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ในช่วงกลางของการศึกษาโดยไม่ต้องอย่างจริงจังส่งผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของการออกแบบ และไม่ต้องมีเงื่อนไขการรักษามาตรฐานในชุดใหญ่ของผู้เข้าร่วมที่แตกต่างกัน .
3 การออกแบบวิชาเดียวต้องประเมินอย่างต่อเนื่องในการออกแบบกลุ่มดั้งเดิม เรื่องบุคคลมักจะเป็นที่สังเกตและวัดได้เพียงครั้งเดียวหรือสองครั้ง เดียวเรื่องการออกแบบ ซึ่งปกติที่เกี่ยวข้องกับชุดของ 10 ถึง 20 ตัวอย่างสำหรับแต่ละคน
เป็นผลของความแตกต่างเหล่านี้ การออกแบบ วิชาเดียว มีข้อดีและข้อเสียในการเปรียบเทียบกับแบบกลุ่ม ในส่วนนี้เราระบุและหารือเกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนของการวิจัยทั่วไป เรื่องเดียวที่เริ่มต้นด้วยจุดแข็ง ข้อดีของการออกแบบ
เรื่องเดียวแรงหลักของการออกแบบ วิชาเดียวคือ จะให้นักวิจัยสร้างเหตุ และ ผล การรักษา และความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการใช้เพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมความจริงง่ายๆนี้จะทำให้มันเป็นไปได้เพื่อบูรณาการงานวิจัยสู่การปฏิบัติทางคลินิกประยุกต์ ขณะที่เราได้กล่าวไว้ในบทที่ 7 และ 10 ความต้องการและข้อ จำกัด ของการทดลอง กลุ่มดั้งเดิมมักหมางเมินกับการทำวิจัยในการตั้งค่าธรรมชาติเช่นคลินิกกับลูกค้าจริง ผลแพทย์มักจะชอบกลยุทธ์ทางเลือกเช่นกรณีศึกษาหรือการวิจัยเชิงทดลอง . อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์เหล่านี้ทางเลือกไม่อนุญาตให้แพทย์ที่จะสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการรักษาที่พวกเขาใช้และผลของพฤติกรรม ผลคลินิกจิตวิทยามักจะทิ้งไว้ในตำแหน่ง unenviable การรักษาที่ยังไม่ได้ทางวิทยาศาสตร์แสดงให้มีประสิทธิภาพ แบบวิชาเดียวให้การแก้ไขสถานการณ์นี้ โดยอาศัยการออกแบบ วิชาเดียวแพทย์ที่มักจะทำงานกับลูกค้าแต่ละราย หรือกลุ่มเล็ก ๆสามารถดําเนินการวิจัยทดลองและฝึกการรักษาพร้อมกันโดยไม่จริงจังสูญเสียทั้งกิจกรรม โดยการบันทึกและกราฟสังเกตในระหว่างหลักสูตรของการรักษา แพทย์สามารถแสดงให้เห็นถึงเหตุและผล ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษา และพฤติกรรมของลูกค้าการสาธิตทางวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างความรับผิดชอบในด้านจิตวิทยา นั่นคือ แพทย์ควรจะสามารถที่จะแสดงให้เห็นกันว่า การรักษาจะใช้ผล ประโยชน์หลักของการออกแบบ
2 วิชาเดียวที่มาจากความยืดหยุ่นของพวกเขาแม้ว่านักวิจัยจะเริ่มวิชาเดียว ทดลองกับ อุปาทานวางแผนสำหรับการออกแบบการพัฒนาที่ดีที่สุดของการออกแบบขึ้นอยู่กับการตอบสนองของผู้เข้าร่วม ถ้าผู้ที่ล้มเหลวในการตอบสนองต่อการรักษา เช่น สอนฟรีเพื่อปรับเปลี่ยนการรักษา หรือเปลี่ยนการรักษาใหม่ โดยไม่ให้กระทบกับการทดลอง อีกครั้งซึ่งลักษณะของการวิจัยเรื่องเดียวที่ทำให้การออกแบบเหล่านี้ได้ดีมากเหมาะกับการวิจัยทางคลินิก ในเวชปฏิบัติ จิตแพทย์ ตรวจสอบการตอบสนองของลูกค้า และทำให้การตัดสินใจบนพื้นฐานของการตอบสนองทางคลินิกที่ ความยืดหยุ่นนี้เป็นส่วนหนึ่งของที่สุดในวิชาวิจัย นั่นคือการตัดสินทางคลินิกที่จะเริ่มการรักษาใหม่ และการทดลอง การตัดสินใจที่จะเริ่มต้นเฟสใหม่ทั้งพิจารณาจากการสังเกตของผู้เข้าร่วมการตอบสนอง การรักษาในปัจจุบันหรือเฟสปัจจุบัน นอกจากนี้ การออกแบบ วิชาเดียวให้แพทย์ / นักวิจัย individualize การบำบัดเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่เฉพาะเจาะจง เพราะการออกแบบเหล่านี้มักจะจ้างเพียงหนึ่งคนไม่ต้องมีมาตรฐานการรักษาในกลุ่มบุคคลที่มีความต้องการที่แตกต่างกัน มีปัญหาแตกต่างกัน และการตอบสนองที่แตกต่างกัน .
สรุป พลังที่แท้จริงของการออกแบบ วิชาเดียวที่พวกเขาทำวิจัยทางคลินิกทดลองเข้ากันได้กับเวชปฏิบัติ . การออกแบบเหล่านี้รวมข้อดีของการวิจัยกรณีศึกษากับการแข็งตัวของการทดลองจริงโดยเฉพาะงานวิจัยวิชาเดียวช่วยให้รายละเอียดและรายบุคคล การรักษาของผู้เข้าร่วมเดียวและช่วยให้แพทย์ / นักวิจัยเพื่อสร้างการดำรงอยู่ของเหตุ และผล ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและผู้เข้าร่วมการตอบสนองของ
ข้อเสียของวิชาเดียวออกแบบ
ก่อนหน้านี้เราเป็นหนึ่งในจุดแข็งของเดียวเรื่องการออกแบบที่สามารถสร้างการแสดงตนของเหตุและผลความสัมพันธ์โดยใช้เพียงหนึ่งผู้เข้าร่วม ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม จุดอ่อนของการออกแบบเหล่านี้คือความสัมพันธ์ที่แสดงให้เห็นเพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมความจริงใบนี้นักวิจัย มีคำถามว่า ความสัมพันธ์สามารถหรือควรจะทั่วไปของบุคคลอื่น ๆ คุณควรตระหนักถึงปัญหานี้เป็นปัญหาทั่วไปของความเที่ยงตรงภายนอก อย่างไรก็ตาม ปัญหาของความตรงภายนอก จำกัด ลดลง โดยข้อเท็จจริงที่ว่า งานวิจัยวิชาเดียวไม่ค่อยจะมีอยู่คนเดียว โดยปกตินักวิจัยหรือแพทย์ได้พบผลในการรักษากรณีหลายก่อน 1 คน กรณีเลือกเดี่ยว โครงการวิจัยเรื่อง นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและผลโดยทั่วไปแสดงในงานวิจัย nonexperimental อื่นๆ เช่น กรณีศึกษา หรือกึ่งทดลองศึกษาการศึกษาอื่น ๆเหล่านี้ให้การสนับสนุนสำหรับ Generalizing ผลรักษา ( ความตรงภายนอก ) และเรียนวิชาเดียว แสดงให้เห็นถึงลักษณะความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของผล ( ตรวจสอบภายใน ) .
จุดอ่อนศักยภาพที่สองของการออกแบบวิชาเดียวที่มาจากความต้องการสำหรับหลาย สังเกตอย่างต่อเนื่อง ถ้าสังเกตได้อย่างสงบเสงี่ยม ,โดยไม่ขัดจังหวะหรือรบกวนผู้เข้าร่วมอย่างต่อเนื่อง มีสาเหตุสำหรับกังวล อย่างไรก็ตาม หากผู้เข้าร่วมจะทราบว่า การสังเกตอย่างต่อเนื่องถูกทำให้ความตระหนักนี้อาจส่งผลในการด์ หรือที่อาจส่งผลกระทบต่อการตอบสนองของผู้เข้าร่วม ( ดูบทที่ 6 ) ผลมีความเสี่ยงที่พฤติกรรมของผู้เข้าร่วมอาจได้รับผลกระทบไม่เพียง แต่โดยสภาพ แต่การรักษาโดยการประเมินกระบวนการ คำศัพท์ที่ใช้ในการทดลอง , การประเมินผลอย่างต่อเนื่องสามารถคุกคามความตรงภายใน .
อีกความกังวลสำหรับการออกแบบวิชาเดียวคือการขาดการควบคุมทางสถิติ ด้วยการออกแบบแบบดั้งเดิมนักวิจัยสามารถใช้มาตรฐานและสถิติเพื่อหาโอกาสที่ผลลัพธ์แสดงผลการรักษาที่แท้จริงเมื่อเทียบกับโอกาสที่ผลก็สะท้อนพฤติกรรมของโอกาส การออกแบบ วิชาเดียว บนมืออื่น ๆที่ถ่ายทอดในการแสดงผลของกราฟ เพื่อโน้มน้าวให้ผู้อื่นที่การรักษาผลกระทบที่แท้จริงปัญหาอาจเกิดขึ้นหากมีการใด ๆในที่ทั้งหมดในกราฟผลลัพธ์ หนึ่งคน เช่น อาจเห็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนของการรักษาผล ในขณะที่ผู้สังเกตการณ์อื่น ๆอาจไม่ ในด้านบวก การพึ่งพากราฟผลช่วยให้แน่ใจว่า รายงานวิจัยเฉพาะผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรม นั่นคือการรักษาผลต้องมีขนาดใหญ่เพียงพอที่พวกเขาจะเห็นได้ชัดกับผู้สังเกตการณ์สบายเมื่อแสดงในกราฟ นักวิจัยมักจะทำให้ความแตกต่างระหว่างสถิติและความสำคัญประโยชน์หรือความสำคัญทางคลินิก ความสำคัญในทางปฏิบัติหมายความว่าผลรักษาเป็นอย่างมากและมีขนาดใหญ่เพียงพอที่จะมีการใช้งาน ผลทางสถิติที่สำคัญบนมืออื่น ๆหมายความว่า สังเกตผล ไม่ว่าใหญ่ หรือเล็ก เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ การใช้คำศัพท์ ผลจากการศึกษาวิชาเดียวมักจะมีความสำคัญในทางปฏิบัติ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ประเมินในแง่ของ
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติการอ้างอิงบนกราฟเพื่อสร้างความสำคัญของผลลัพธ์ที่เพิ่มข้อ จำกัด ในการประยุกต์ใช้การออกแบบ วิชาเดียว โดยเฉพาะ การรักษาผลต้องมีขนาดใหญ่ และทันทีเพื่อสร้างกราฟ น่าเชื่อถือ การรักษาที่ผลิตผลขนาดเล็กหรือผลที่ช้าพัฒนาสามารถสร้างกราฟที่คลุมเครือ และ ดังนั้นมีแนวโน้มที่จะปรากฏในรายงานที่ตีพิมพ์ ผล วิจัยเรื่องเดียวมีแนวโน้มที่จะล้มเหลวในการตรวจสอบผลกระทบดังกล่าว จากมุมมองของการวิจัยแนวโน้มนี้เป็นโชคร้าย เพราะการรักษาที่แท้จริง หลายคนมองข้าม จากจุดของมุมมองของแพทย์ อย่างไรก็ตามด้านนี้ของการวิจัยเรื่องเดียวก็หมายความว่าการรักษาที่มีประสิทธิภาพมี weeded ออกเล็กน้อยและเฉพาะที่การรักษาที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงรายงาน บทสรุป
ในบทนี้ เราตรวจสอบลักษณะของการออกแบบ วิชาเดียว เป้าหมายทั่วไปของการวิจัย เรื่อง เดียว เช่น การออกแบบการทดลองอื่น ๆคือการสร้างการดำรงอยู่ของเหตุ และผล ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร กำหนดลักษณะของการศึกษาวิชาเดียวคือ มันสามารถใช้กับบุคคลเดียว โดยการทดสอบหรือสังเกตบุคคลก่อนและในระหว่างหรือหลังจากการรักษาที่ใช้ ผู้วิจัยได้สร้างบล็อกของการออกแบบ
พื้นฐานวิชาเดียวมากที่สุดคือ เฟสชุดของค่าสังเกตทั้งหมดเกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน สังเกตได้ในพื้นฐานระยะ ( คือในการรักษา ) และในการรักษาระยะ ( คือ ระหว่างการรักษา ) ชุดแต่งหน้าใด ๆสังเกตว่าระยะควรจะแสดงแบบแผนที่ชัดเจนอธิบายถึงพฤติกรรม รูปแบบภายในปัจจัยคือความมั่นคงหรือเสถียรภาพของรูปแบบ ในที่สุดการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้โดยการใช้ระยะ หรือการถอนการรักษา วัตถุประสงค์เพื่อการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนคือเพื่อแสดงให้เห็นว่า การเพิ่มหรือลบ การรักษา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- มันหายากมาก เเละ ราคาสูง
- มันน่าตื่นเต้น
- โทร
- แก้ว
- The clay material is composed of a hollo
- คุณก็เห็นแล้วนะคะ
- หางานเป็นไงบ้าง
- เพื่อจะได้กลับมาหาฉัน
- to have children,for females,sometimes t
- จริงหรอ
- นอกจากนี้ผู้ลงทุนอาจได้ผลตอบแทนอีกลักษณะ
- and you're gone
- เป็นงานบ้านที่ไม่หนัก เจ้านายที่ทำงานไว้
- walk alone on this way for a long time .
- มันเคือ สัญลักษณ์
- บางคนที่หายไป
- determined effort.
- ฉันมีอาการท้องเสีย
- which has recently unleashed incredible
- คุณชอบที่จะทานอาหารรสเผ็ดร้อนไหม
- คุณอยู่ที่ไหนของอินเดีย
- การก่อสร้าง/การตกแต่ง
- ฉันง่วงนอน
- What is the result
