only through habituation to detachm

only through habituation to detachment in every sense of the word. The ‘strength’ of a political ‘personality’ means, in the first place, the possession of these qualities of passion, responsibility, and proportion.
Therefore, daily and hourly, the politician inwardly has to overcome a quite trivial and all-too-human enemy: a quite vulgar vanity, the deadly enemy of all matter-of-fact to a cause, and of all distance, in this case, of distance towards one’s self.
Vanity is a very widespread quality and perhaps nobody is entirely free from it. In academic and scholarly circles, vanity is a sort of occupational disease, but precisely with the scholar, vanity—however disagreeably it may express itself—is relatively harmless; in the sense that as a rule it does not disturb scientific enterprise. With the politician the case is quite different. He works with the striving for power as an unavoidable means. Therefore, ‘power instinct,’ as is usually said, belongs indeed to his normal qualities. The sin against the lofty spirit of his vocation, however, begins where this striving for power ceases to be objective and becomes purely personal self-intoxication, instead of exclusively entering the service of ‘the cause.’ For ultimately there are only two kinds of deadly sins in the field of politics: lack of objectivity and—often but not always identical with it—irresponsibility. Vanity, the need personally to stand in the foreground as clearly as possible, strongly tempts the politician to commit one or both of these sins. This is more truly the case as the demagogue is compelled to count upon ‘effect.’ He therefore is constantly in danger of becoming an actor as well as taking lightly the responsibility for the outcome of his actions and of being concerned merely with the ‘impression’ he makes. His lack of objectivity tempts him to strive for the glamorous semblance of power rather than for actual power. His irresponsibility, however, suggests that he enjoy power merely for power’s sake without a substantive purpose. Although, or rather just because, power is the unavoidable means, and striving for power is one of the driving forces of all politics, there is on more harmful distortion of political force then the parvenu-like braggart with power, and the vain self-reflection in the feeling of power, and in general every worship of power per se. The mere ‘power politician’ may get strong effects, but actually his work leads nowhere and is senseless. (Among us, too, an ardently promoted cult seeks to glorify him.) In this, the critics of ‘power politics’ are absolutely right. From the sudden inner collapse of typical representatives of this mentality, we can see what inner weakness and impotence hides behind this boastful but en-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านทำให้เคยชินจะออกในทุกความรู้สึกของคำเท่านั้น 'จุดแข็ง' ของ 'บุคลิก' ทางการเมืองหมายถึง ในสถานที่แรก การครอบครองของคุณสมบัติเหล่านี้ของความรัก ความรับผิดชอบ และสัดส่วน ดังนั้น รายวัน และราย ชั่วโมง นักการเมืองอย่างภายในมีการเอาชนะศัตรูน่ารำคาญมาก และทั้งหมด--มนุษย์: แป้งค่อนข้างหยาบคาย ศัตรูร้ายแรง ของ matter-of-fact ทั้งหมดที่เป็นสาเหตุ และทั้งหมดระยะ ทาง ในกรณีนี้ ระยะไปทางหนึ่งคือตนเอง โต๊ะเครื่องแป้งมีคุณภาพอย่างกว้างขวางมาก และบางทีไม่มีใครเป็นฟรีจากมัน ในแวดวงวิชาการ และวิชาการ โต๊ะเครื่องแป้งเป็นการเรียงลำดับโรคเหตุอาชีพ แต่แม่นยำ กับ นักวิชาการ โต๊ะเครื่องแป้ง — disagreeably อย่างไรก็ตามอาจแสดงตัวเอง — เป็นค่อนข้างอันตราย ในแง่ที่ว่า เป็นกฎ มันไม่รบกวนองค์กรวิทยาศาสตร์ กรณีเป็นไม่ต่างกับนักการเมือง เขาทำงาน ด้วยความมุ่งมั่นเพื่ออำนาจเป็นวิธีหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น 'พลังสัญชาตญาณ เป็นมักจะกล่าวว่า เป็นของแน่นอนคุณภาพปกติของเขา อย่างไรก็ตาม ทำบาปต่อพระวิญญาณที่สูงส่งของอาชีพของเขา เริ่มต้นที่นี้มุ่งสำหรับพลังงานได้ วัตถุประสงค์ และกลายเป็น มึนเมาตนเองที่แท้บุคคล แทนการขอนำเข้าบริการของ 'สาเหตุ' สำหรับในที่สุด มีเพียงสองชนิดของบาปในฟิลด์การเมือง: ขาดความเป็นกลาง และ — มักจะ แต่ไม่เสมอไปเหมือนกับมัน — หุนหัน โต๊ะเครื่องแป้ง จำเป็นตัวยืนในเบื้องหน้าให้ชัดเจนที่สุด ขอล่อลวงนักการเมืองกระทำบาปเหล่านี้อย่างหนึ่ง นี้เป็นมากขึ้นอย่างกรณี demagogue ถูกบังคับให้นับเมื่อ 'ผลกระทบ' เขาจึงอยู่อย่างต่อเนื่องในอันตรายกลายเป็น นักแสดง รวมทั้งการรับผิดชอบสำหรับผล ของการกระทำของเขา และกำลังกังวลกับ 'อารมณ์' เขาทำเพียงเบา ๆ เขาขาดความเป็นกลางที่ล่อลวงเขามุ่งมั่น สำหรับรูปร่างหน้าตาเสน่ห์พลังงาน แทนพลังงานจริง อย่างไรก็ตาม เขาหุนหัน แนะนำที่ เขาเพลิดเพลินกับอำนาจเพียงเพื่อประโยชน์ของพลังงานโดยมีวัตถุประสงค์สำคัญ แม้ว่า หรือมากกว่าเพียง เพราะ ไฟเป็นวิธีที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และมุ่งมั่นพลังเป็นแรงผลักดันของการเมืองทั้งหมดอย่างใดอย่างหนึ่ง มีความผิดเพี้ยนเป็นอันตรายแรงทางการเมือง แล้ว braggart parvenu เหมือนกับพลังงาน และพิจารณาตนไร้สาระ ในความรู้สึกของพลังงาน และทั่วไปบูชาทุกพลังงานเพิ่มต่อ เพียง 'อำนาจนักการเมือง' อาจได้รับผลกระทบที่แข็งแกร่ง แต่จริง ๆ แล้วงานของเขานำไปไหน และจะหมดสติ (ในหมู่พวกเรา เกินไป การโปรโมท ถุงน่อง ลัทธิพยายามที่จะเชิดชูเขา) ในการนี้ นักวิจารณ์ของ 'อำนาจการเมือง' ไว้อย่างเหมาะสม จากการล่มสลายภายในฉับพลันทั่วไปตัวแทนของความคิดนี้ เราจะเห็นได้ว่าความอ่อนแอภายใน และความอ่อนแอซ่อนอยู่เบื้องหลังนี้ boastful แต่ en-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงผ่านการทำให้เกิดความเคยชินที่จะปลดในความรู้สึกของคำทุก ว่า 'แข็งแรง' ของ 'บุคลิกภาพ' ทางการเมืองหมายความว่าในสถานที่แรกที่ครอบครองของคุณสมบัติเหล่านี้ของความรักความรับผิดชอบและสัดส่วน.
ดังนั้นทุกวันและรายชั่วโมงนักการเมืองเข้ามามีที่จะเอาชนะค่อนข้างน่ารำคาญและทุก too- ศัตรูของมนุษย์: โต๊ะเครื่องแป้งหยาบคายค่อนข้างศัตรูร้ายแรงของทุกเรื่องของความเป็นจริงที่จะทำให้เกิดและระยะทางที่ทุกคนในกรณีนี้ของระยะทางต่อหนึ่งของตัวเอง.
โต๊ะเครื่องแป้งที่มีคุณภาพอย่างกว้างขวางมากและบางทีอาจจะไม่มีใครเป็นอิสระโดยสิ้นเชิงจาก มัน. ในแวดวงของนักวิชาการและนักวิชาการ, โต๊ะเครื่องแป้งเป็นประเภทของการเกิดโรคจากการประกอบอาชีพ แต่อย่างแม่นยำด้วยนักวิชาการ, โต๊ะเครื่องแป้ง แต่ disagreeably มันอาจจะแสดงตัวเองเป็นอันตรายค่อนข้าง; ในแง่ที่ว่าเป็นกฎที่มันไม่ได้รบกวนองค์กรทางวิทยาศาสตร์ กับนักการเมืองกรณีที่แตกต่างกันมาก เขาทำงานกับที่มุ่งมั่นสำหรับการใช้พลังงานเป็นวิธีที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น 'สัญชาตญาณอำนาจ' เป็นมักจะกล่าวว่าเป็นของจริงคุณภาพตามปกติของเขา บาปต่อพระวิญญาณอันสูงส่งของอาชีพของเขา แต่เริ่มต้นที่มุ่งมั่นนี้สำหรับการใช้พลังงานสิ้นสุดสภาพการเป็นวัตถุประสงค์และกลายเป็นส่วนบุคคลอย่างหมดจดพิษด้วยตนเองแทนการเข้ามาให้บริการของเฉพาะ 'สาเหตุ. สำหรับในท้ายที่สุดมีเพียงสองชนิดของบาปร้ายแรงในด้านของการเมือง: การขาดความเที่ยงธรรมและมักจะ แต่ไม่เสมอเหมือนกันกับมันด้วยความไม่รับผิดชอบ โต๊ะเครื่องแป้ง, จำเป็นที่บุคคลที่จะยืนอยู่เบื้องหน้าเป็นอย่างชัดเจนที่สุดขอล่อลวงนักการเมืองที่จะกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองบาปเหล่านี้ นี้มีมากขึ้นอย่างแท้จริงในกรณีที่เป็นผู้ปลุกปั่นถูกบังคับให้นับเมื่อ 'ผล. ดังนั้นเขาจึงอยู่ตลอดเวลาในอันตรายจากการเป็นนักแสดงเช่นเดียวกับการเบารับผิดชอบสำหรับผลของการกระทำของเขาและจากการถูกความกังวลเพียงกับ 'ประทับใจ' เขาทำให้ เขาขาดความเที่ยงธรรมล่อลวงให้เขามุ่งมั่นสำหรับรูปร่างหน้าตามีเสน่ห์ของการใช้พลังงานมากกว่าพลังงานที่เกิดขึ้นจริง ความไม่รับผิดชอบของเขา แต่แสดงให้เห็นว่าเขาสนุกกับการใช้พลังงานเพียงเพื่อประโยชน์ของพลังงานโดยไม่ต้องมีวัตถุประสงค์ที่สำคัญ แม้ว่าหรือมากกว่าเพียงเพราะอำนาจเป็นวิธีที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และมุ่งมั่นสำหรับการใช้พลังงานเป็นหนึ่งในแรงผลักดันของการเมืองทั้งหมดที่มีอยู่ในการบิดเบือนที่เป็นอันตรายมากขึ้นของแรงทางการเมืองแล้วคนอวดดีผู้ดีเช่นเดียวกับพลังงานและตนเองไร้สาระ สะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกของการใช้พลังงานและโดยทั่วไปที่เคารพสักการะของพลังงานต่อ se ทุก เพียงอำนาจนักการเมือง 'อาจได้รับผลกระทบที่แข็งแกร่ง แต่จริง ๆ แล้วการทำงานของเขานำไปสู่ที่ไหนเลยและมีสติ (ในหมู่พวกเรามากเกินไปลัทธิการเลื่อนร้อนแรงพยายามที่จะเชิดชูเขา.) ในการนี้นักวิจารณ์ของอำนาจการเมือง 'ที่มีอย่างถูกต้อง จากการล่มสลายภายในฉับพลันของราษฎรโดยทั่วไปของความคิดนี้เราสามารถมองเห็นสิ่งที่อ่อนแอภายในและความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังนี้ชอบโอ้อวด แต่ en-