Viral vectorsRecombinant viral vect

Viral vectors
Recombinant viral vector systems remain the most efficient vehicles to achieve long-term stable gene expression in the CNS. Over the years, many different viral vector systems have been investigated for this purpose, including those derived from herpes simplex virus type 1 (HSV-1), adenovirus, AAV, lentiviruses—such as HIV-1, feline immunodeficiency virus or equine infectious anemia virus, and more recently SV40. AAV and lentivirus vectors have emerged as the vectors of choice for gene transfer to the CNS for non-oncological applications as they mediate efficient long-term gene expression with no apparent toxicity. A recent study has shown that AAV-mediated transgene expression in the primate brain continues for at least 8 years with no evidence of neuroinflammation or reactive gliosis (28). Moreover, several clinical trials have shown that direct infusion of AAV2 vectors into brain parenchyma in humans is well tolerated (29–33). The safety profile of direct infusion of lentivirus vectors into human brain remains to be evaluated. High-capacity adenovirus vectors are attractive because of their large transgene capacity (∼30 kb) and ability to mediate long-term gene expression without immunological complications (34). These and the large capacity HSV amplicon vectors (150 kb; 35) may be ideal choices to transfer large genomic regions necessary to achieve physiological regulation of gene expression for particular genes/sets of genes in specific cell populations in the CNS. Full-length gene copies with intact regulatory elements (>100 kb) can by delivered in HSV-1 amplicon vectors (36), verging on the capacity to deliver virtual mini-chromosomes (37). The main difficulty for high-capacity adenovirus and HSV-1 amplicon vectors lies in difficulties in large-scale production. Recombinant SV40 vectors display some promising properties, namely their apparent ability to cross the adult mouse BBB after i.v. infusion and transduce neurons and astrocytes in specific brain regions and spinal cord (16). Moreover, these vectors can be administered repeatedly as they do not seem to elicit neutralizing antibodies in rodents. Whether this property is shared in other mammalian species remains to be determined. In the neuro-oncology field, recombinant vectors derived from HSV-1, adenovirus, measles virus and Newcastle virus appear to be the most promising in pre-clinical models of brain tumors (see below). After initial attempts to broadly use each viral vector system for any/all CNS gene transfer applications, now the particular strengths of each system are being exploited to meet the specific needs of different applications/diseases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวกเตอร์ไวรัสRecombinant viral vector systems remain the most efficient vehicles to achieve long-term stable gene expression in the CNS. Over the years, many different viral vector systems have been investigated for this purpose, including those derived from herpes simplex virus type 1 (HSV-1), adenovirus, AAV, lentiviruses—such as HIV-1, feline immunodeficiency virus or equine infectious anemia virus, and more recently SV40. AAV and lentivirus vectors have emerged as the vectors of choice for gene transfer to the CNS for non-oncological applications as they mediate efficient long-term gene expression with no apparent toxicity. A recent study has shown that AAV-mediated transgene expression in the primate brain continues for at least 8 years with no evidence of neuroinflammation or reactive gliosis (28). Moreover, several clinical trials have shown that direct infusion of AAV2 vectors into brain parenchyma in humans is well tolerated (29–33). The safety profile of direct infusion of lentivirus vectors into human brain remains to be evaluated. High-capacity adenovirus vectors are attractive because of their large transgene capacity (∼30 kb) and ability to mediate long-term gene expression without immunological complications (34). These and the large capacity HSV amplicon vectors (150 kb; 35) may be ideal choices to transfer large genomic regions necessary to achieve physiological regulation of gene expression for particular genes/sets of genes in specific cell populations in the CNS. Full-length gene copies with intact regulatory elements (>100 kb) can by delivered in HSV-1 amplicon vectors (36), verging on the capacity to deliver virtual mini-chromosomes (37). The main difficulty for high-capacity adenovirus and HSV-1 amplicon vectors lies in difficulties in large-scale production. Recombinant SV40 vectors display some promising properties, namely their apparent ability to cross the adult mouse BBB after i.v. infusion and transduce neurons and astrocytes in specific brain regions and spinal cord (16). Moreover, these vectors can be administered repeatedly as they do not seem to elicit neutralizing antibodies in rodents. Whether this property is shared in other mammalian species remains to be determined. In the neuro-oncology field, recombinant vectors derived from HSV-1, adenovirus, measles virus and Newcastle virus appear to be the most promising in pre-clinical models of brain tumors (see below). After initial attempts to broadly use each viral vector system for any/all CNS gene transfer applications, now the particular strengths of each system are being exploited to meet the specific needs of different applications/diseases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาหะไวรัส
Recombinant ระบบเวกเตอร์ไวรัสยังคงเป็นยานพาหนะที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อให้บรรลุในระยะยาวการแสดงออกของยีนที่มีเสถียรภาพในระบบประสาทส่วนกลาง กว่าปีที่แตกต่างกันหลายระบบเวกเตอร์ไวรัสได้รับการตรวจสอบเพื่อการนี้รวมถึงผู้ที่มาจากไวรัสเริมชนิดที่ 1 (HSV-1), adenovirus, AAV, lentiviruses เช่นเอชไอวี-1, ไวรัสโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องหรือโรคโลหิตจางแมวม้าติดเชื้อ ไวรัสและ SV40 เมื่อเร็ว ๆ นี้ AAV และเวกเตอร์ lentivirus ได้กลายเป็นพาหะของทางเลือกสำหรับการถ่ายโอนยีนไปยังระบบประสาทส่วนกลางสำหรับการใช้งานที่ไม่เป็นมะเร็งที่พวกเขาเป็นสื่อกลางในการแสดงออกของยีนที่มีประสิทธิภาพในระยะยาวที่ไม่มีพิษชัดเจน การศึกษาที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของยีน AAV สื่อในสมองเจ้าคณะอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาอย่างน้อย 8 ปีกับหลักฐานของเส้นประสาทอักเสบหรือ gliosis ปฏิกิริยาไม่มี (28) นอกจากนี้การทดลองทางคลินิกหลายแห่งมีการแสดงให้เห็นว่าการฉีดโดยตรงของเวกเตอร์ AAV2 เข้าไปในเนื้อเยื่อสมองในมนุษย์เป็นที่ยอมรับอย่างดี (29-33) ข้อมูลด้านความปลอดภัยของการฉีดโดยตรงของเวกเตอร์ lentivirus เข้าไปในสมองของมนุษย์ยังคงได้รับการประเมิน ความจุสูงเวกเตอร์ adenovirus มีความน่าสนใจเพราะกำลังการผลิตขนาดใหญ่ของพวกเขายีน (~30 KB) และความสามารถในการเป็นสื่อกลางในการแสดงออกของยีนในระยะยาวโดยไม่มีภาวะแทรกซ้อนภูมิคุ้มกัน (34) เหล่านี้และความจุขนาดใหญ่ HSV เวกเตอร์ amplicon (150 กิโล 35) อาจจะเป็นทางเลือกที่เหมาะสำหรับการถ่ายโอนภูมิภาคจีโนมขนาดใหญ่ที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุการควบคุมทางสรีรวิทยาของการแสดงออกของยีนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับยีน / ชุดของยีนในประชากรเซลล์ที่ระบุในระบบประสาทส่วนกลาง เต็มความยาวยีนที่มีองค์ประกอบครบถ้วนตามกฎระเบียบ (> 100 Kb) โดยสามารถส่งมอบใน HSV-1 เวกเตอร์ amplicon (36), ผาความสามารถในการส่งมอบโครโมโซมมินิเสมือน (37) ปัญหาหลักสำหรับ adenovirus ความจุสูงและ HSV-1 เวกเตอร์ amplicon อยู่ในความยากลำบากในการผลิตขนาดใหญ่ เวกเตอร์ SV40 Recombinant แสดงบางคุณสมบัติที่มีแนวโน้มคือความสามารถของพวกเขาที่ชัดเจนที่จะข้ามเมาส์ผู้ใหญ่ BBB หลังจากแช่ iv และแปลงพลังงานเซลล์ประสาทและ astrocytes ในบริเวณสมองที่เฉพาะเจาะจงและเส้นประสาทไขสันหลัง (16) นอกจากนี้เวกเตอร์เหล่านี้จะสามารถบริหารงานซ้ำ ๆ ที่พวกเขาดูเหมือนจะไม่ล้วงเอา neutralizing แอนติบอดีในหนู ไม่ว่าจะเป็นคุณสมบัตินี้ถูกใช้ร่วมกันในสายพันธุ์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ ยังคงที่จะกำหนด ในสาขาประสาทเนื้องอกเวกเตอร์ recombinant มาจาก HSV-1, adenovirus ไวรัสหัดและไวรัสนิวคาสเซิปรากฏจะมีแนวโน้มมากที่สุดในรุ่นก่อนคลินิกของเนื้องอกในสมอง (ดูด้านล่าง) หลังจากความพยายามที่จะเริ่มต้นในวงกว้างใช้ระบบเวกเตอร์ไวรัสแต่ละใด ๆ / ทุกการใช้งานการถ่ายโอนยีน CNS ตอนนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดแข็งของแต่ละระบบที่มีการใช้ในการตอบสนองความต้องการที่เฉพาะเจาะจงของการใช้งานที่แตกต่างกัน / โรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวรัสไวรัสเวกเตอร์เวกเตอร์
~ i ระบบยังคงเป็นยานพาหนะที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อให้บรรลุเสถียรภาพระยะยาวการแสดงออกของยีนในระบบประสาทส่วนกลาง กว่าปีที่หลายไวรัสเวกเตอร์ระบบมีการตรวจสอบเพื่อวัตถุประสงค์นี้ รวมถึงผู้ที่มาจากเชื้อไวรัสเริมชนิดที่ 1 ( HSV-1 ) , โนไวรัส เช่น โรค aav lentiviruses , , , feline immunodeficiency virus or equine infectious anemia virus, and more recently SV40. AAV and lentivirus vectors have emerged as the vectors of choice for gene transfer to the CNS for non-oncological applications as they mediate efficient long-term gene expression with no apparent toxicity.การศึกษาล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่า aav พฤติกรรมการแสดงออกยีนในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมองอย่างต่อเนื่องอย่างน้อย 8 ปี ไม่มีหลักฐานของ neuroinflammation หรือปฏิกิริยา gliosis ( 28 ) ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการทดลองทางคลินิกแสดงให้เห็นว่าโดยตรงแบบเวกเตอร์ aav2 เข้าสู่สมองในมนุษย์มีเป็นอย่างดียอมรับ ( 29 - 33 ) The safety profile of direct infusion of lentivirus vectors into human brain remains to be evaluated. High-capacity adenovirus vectors are attractive because of their large transgene capacity (∼30 kb) and ability to mediate long-term gene expression without immunological complications (34). These and the large capacity HSV amplicon vectors (150 kb;35 ) อาจเป็นทางเลือกที่เหมาะสำหรับการถ่ายโอนภูมิภาคที่มีขนาดใหญ่ที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุการควบคุมการแสดงออกของยีนโดยเฉพาะด้านสำหรับยีน / ชุดของยีนในประชากรเซลล์เฉพาะในระบบประสาทส่วนกลาง ฉบับเต็มความยาวกับองค์ประกอบของระเบียบเหมือนเดิม ( > 100 KB ) โดยสามารถส่งในเวกเตอร์และ HSV-1 ( 36 ) , verging บนความสามารถในการส่งมอบโครโมโซมมิเสมือนจริง ( 37 ) The main difficulty for high-capacity adenovirus and HSV-1 amplicon vectors lies in difficulties in large-scale production. Recombinant SV40 vectors display some promising properties, namely their apparent ability to cross the adult mouse BBB after i.v. infusion and transduce neurons and astrocytes in specific brain regions and spinal cord (16). Moreover,เวกเตอร์เหล่านี้สามารถใช้ซ้ำ ๆเช่นที่พวกเขาดูเหมือนจะไม่กระตุ้น neutralizing แอนติบอดีในหนู ว่าคุณสมบัตินี้คือใช้ในชนิด สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆยังคงที่จะตัดสินใจ ในระบบประสาทเนื้องอกเขต , โปรตีนที่ได้มาจากอะดีโนไวรัส HSV-1 , เวกเตอร์ , ไวรัสโรคหัดและนิวคาสเซิลไวรัสปรากฏเป็นมีแนวโน้มมากที่สุดในรุ่นก่อนทางคลินิกเนื้องอกในสมอง ( ดูด้านล่าง ) After initial attempts to broadly use each viral vector system for any/all CNS gene transfer applications, now the particular strengths of each system are being exploited to meet the specific needs of different applications/diseases.