Mikaela sat at the corner of his ro

Mikaela sat at the corner of his room, his head resting against the cold wall, his blue eyes staring at that locked door without any life. His skin was almost white that made him look like a porcelain doll. He felt nothing at all. He knew the rules to this little sick world. Hush, listen, obey, and never object, do it to survive.



The door became unlocked and out of instinct, the blonde boy stood up, his dull dead eyes still remaining to the door. Like a zombie, he walked to the center of the room, hands resting at the side. Ragged clothes were barely clinging onto his body. He blinked, standing properly, chin up and face so emotionless, his arms now resting behind his small back.



“…Good to see that you finally understand what to do…” The man walked in, silver hair flowing behind as he walked up to Mikaela. He ran his gloved hand through the boy’s hair, “My dear child… I will allow you a few moments of freedom outside. You may buy yourself some food to fatten up…”



“Thank you Lord Ferid…” Mikaela said in monotone as he held his hand out, blue eyes staring into those vicious red eyes. “You are so kind…”



“If you have trouble, don’t hesitate to call me, I will pick you up and we can have a nice ride home”



“Alright…”



Ferid handed the child a wad of cash and walked out, waving at him, “Buy yourself some new clothing as well… I’ll see you tonight”



Mikaela grasped the money against his hand and scowled once he was gone. He walked out of his bedroom, putting on the usual emotionless face. He had to not smile, cry, or scream in utter frustration and anger as it will make all the pain worse. Keep it all bottled up, no one will notice. Especially since he’s done it for a while.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mikaela นั่งอยู่ที่มุมห้องของเขาที่หัวของเขายืนอยู่กับผนังเย็นดวงตาสีฟ้าของเขาจ้องมองที่ว่าล็อคประตูไม่มีชีวิตใด ๆ ผิวของเขาเกือบจะเป็นสีขาวที่ทำให้เขามีลักษณะเหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลน เขารู้สึกอะไรเลย เขารู้กฎให้โลกนี้ป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ Hush ฟังเชื่อฟังและไม่เคยคัดค้านการทำเพื่อความอยู่รอด. ประตูกลายเป็นปลดล็อคและออกจากสัญชาตญาณเด็กสีบลอนด์ยืนขึ้นดวงตาของเขาตายหมองคล้ำที่ยังเหลืออยู่ไปที่ประตู เหมือนผีดิบเขาเดินไปที่กลางห้อง, มือที่วางอยู่ที่ด้านข้าง เสื้อผ้ามอมแมมแทบจะยึดมั่นบนร่างกายของเขา เขากระพริบตายืนอยู่อย่างถูกต้องคางขึ้นและเผชิญกับอารมณ์เพื่อให้แขนของเขาตอนนี้ยืนอยู่ข้างหลังเล็ก ๆ ของเขา. " ... ที่ดีที่จะเห็นว่าคุณจนเข้าใจว่าจะทำอย่างไร ... " ชายคนนั้นเดินเข้ามาในผมสีเงินไหลอยู่ด้านหลังในขณะที่เขาเดินขึ้นไป Mikaela เขาวิ่งมือที่สวมถุงมือของเขาผ่านผมของเด็ก "เด็กที่รักของฉัน ... ฉันจะช่วยให้คุณสักครู่ของเสรีภาพนอก คุณอาจจะซื้อเองอาหารบางอย่างที่จะทำให้อ้วนขึ้น ... " " ขอบคุณพระเจ้า Ferid ... "Mikaela กล่าวว่าในโทนในขณะที่เขาจับมือของเขาออกจากตาสีฟ้าจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีแดงหินเหล่านั้น "คุณเป็นชนิดดังนั้น ... " "ถ้าคุณมีปัญหาอย่าลังเลที่จะโทรหาฉันฉันจะรับคุณและเราสามารถมีบ้านนั่งที่ดีนะ" "เอาล่ะ ... " Ferid ส่งเด็กปึกเงินสดและเดินออกไป โบกที่เขาว่า "ซื้อเองเสื้อผ้าใหม่บางส่วนเช่นกัน ... ฉันจะเห็นคุณในคืนนี้" Mikaela คว้าเงินกับมือของเขาและ scowled เมื่อเขาก็หายไป เขาเดินออกมาจากห้องนอนของเขาวางบนใบหน้าอารมณ์ปกติ เขาจะไม่ยิ้มร้องไห้หรือกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดและความโกรธที่สุดเท่าที่มันจะทำให้ทุกความเจ็บปวดที่เลวร้ายยิ่ง เก็บทุกขวดขึ้นจะไม่มีใครสังเกตเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่ที่เขาทำมันในขณะที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิเคล่า นั่งอยู่ที่มุมห้อง ศีรษะของเขาได้พักอยู่กับผนังเย็น ดวงตาสีฟ้าของเขามองที่ล็อคประตูที่ไม่มีชีวิตใด ๆ ผิวของเขาเกือบขาวนั้นทำให้เขาเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด เขารู้กฎโลกนี้ป่วยเล็ก ๆน้อย ๆ เงียบ ฟัง ฟัง และ ไม่เคยคัดค้าน ทำเพื่ออยู่รอดประตูก็ปลดล็อคออกโดยสัญชาตญาณ เด็กชายผมบลอนด์ลุกขึ้นยืน ดวงตาหมองตายยังคงไปที่ประตู เหมือนผีดิบ เขาเดินไปที่กลางห้อง มือก็พักผ่อนอยู่ข้างๆ เสื้อผ้าขาดวิ่นแทบจะยึดติดกับร่างกายของเขา เขากระพริบตา ยืนอยู่ดีๆ คางและใบหน้าเพื่อให้อารมณ์ของเขา แขนของเขาตอนนี้พักหลังเล็กหลัง" . . . . . . . ที่ดีเพื่อดูว่าคุณเข้าใจสิ่งที่จะทำ . . . . . . . " ชายเดินเข้ามา ผมสีเงินไหลหลังขณะที่เขาเดินถึงมิเคล่า เขาวิ่งมือ gloved ของเขาผ่านเส้นผมของเด็ก เด็ก " . . . . . . . ที่รักของฉันจะช่วยให้คุณไม่กี่ช่วงเวลาของเสรีภาพภายนอก คุณอาจซื้ออาหารสำหรับตัวเองจะอ้วนขึ้น . . . . . . . "" ขอบคุณพระเจ้า ferid . . . . . . . " มิเคล่าพูดในโทนที่เขาจัดมือของเขาออก ดวงตาสีฟ้าจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีแดงที่ชั่วร้าย " คุณใจดี . . . . . . . "" ถ้าคุณมีปัญหา อย่าลังเลที่จะโทรหาผม ผมจะรับคุณและเราสามารถมีบ้านรถสวย "" ก็ได้ . . . . . . "ferid ส่งเด็กเงินเป็นปึก และเดินออกมาโบกรถที่เขา " ซื้อเองบางเสื้อผ้าใหม่เช่นกัน . . . . . . . ผมจะได้เจอคุณคืนนี้ "มิเคล่า คว้าเงินจากมือของเขาและหน้าบึ้งเมื่อเขาจากไป เขาเดินออกมาจากห้องนอนของเขา วางบนใบหน้าไร้อารมณ์เช่นเคย เขาต้องไม่ยิ้ม ร้องไห้ หรือกรีดในแห้วที่สุดและความโกรธจะทำให้ความเจ็บปวดที่เลวร้าย ซ่อนมันไว้ตลอด จะไม่มีใครสังเกตเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่ที่เขาทำมันในขณะที่