3. Results and discussion3.1. Water

3. Results and discussion
3.1. Water sorption
To investigate the behavior of water sorption in freeze-dried
mango powder, the water content in the samples was monitored
for 240 d. Fig. 1A shows the different water sorption behaviors
for each RVP value. At 11.3–32.8% RVP, samples normally absorbed
water until they had reached a constant weight. At 43.2–68.9%
RVP, an unexpected peak of water sorption was observed at
100 h (Fig. 1A), which indicated that some water was absorbed
and subsequently released from the freeze-dried mango powder.
The loss of adsorbed water during storage at such high RVP has
also has been reported previously for various food powders, such
as milk powders (Jouppila and Roos, 1994; Jouppila et al., 1997)
and sugar systems, including glucose and sucrose (Makower and
Dye, 1956), lactose (Omar and Roos, 2007), and trehalose (Iglesias
et al., 1997; Schebor et al., 2010). The aforementioned authors stated
that the loss of sorbed water was due to crystallization of sugar.
Sugars in some processed foods such as spray-dried, freeze-dried,
and milled products usually present in the amorphous state. All
amorphous sugars are hygroscopic and have a strong tendency to
absorb the surrounding water. Once relevant amounts of water
are absorbed, the Tg of the powders decreases to well below the
storage temperature and crystallization can occur, resulting in
the release of sorbed water (Buera et al., 2005; Hancock and
Shamblin, 1998; Makower and Dye, 1956). Freeze-dried mango
powder contains high amounts of sugar; thus, the sugar crystallization
was hypothesized to cause the loss of sorbed water. This
hypothesis was confirmed by SEM micrographs and XRD analysis,
as discussed later in Section 3.2.
Moreover, the final water content after sugar crystallization depends
on the type of sugar crystalline structure and other components.
Sugars that form hydrated crystals (trehalose dihydrates and
raffinose tri, tetra or penta hydrates) retain higher amounts of
water, whereas sugars that form anhydrous crystals (sucrose and
lactose) release all water once crystallization is achieved (Buera
et al., 2005; Makower and Dye, 1956). Although sucrose, which
forms anhydrous crystals, is the predominate sugar in mango,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์ และสนทนา3.1 การดูดน้ำการตรวจสอบลักษณะการทำงานของการดูดน้ำในอบแห้งมะม่วงผง ปริมาณน้ำในตัวอย่างถูกตรวจสอบสำหรับ 240 d. Fig. 1A แสดงน้ำแตกต่างกันพฤติกรรมการดูดสำหรับแต่ละค่า RVP ที่ 11.3-32.8% RVP ตัวอย่างปกติดูดซึมน้ำจนกว่าจะได้ถึงน้ำหนักที่คง 43.2-68.9%RVP สูงสุดไม่คาดคิดของดูดน้ำถูกสังเกตที่h 100 (Fig. 1A), ซึ่งบ่งชี้ว่า มีการดูดซึมน้ำและต่อมาออกจากผงมะม่วงมีการสูญเสียน้ำ adsorbed ระหว่างการเก็บรักษาที่ RVP ดังกล่าวสูงนอกจากนี้ยัง มีการรายงานก่อนหน้านี้ผงอาหารต่าง ๆ เช่นเป็นนมผง (Jouppila และรูส 1994 Jouppila และ al., 1997)และระบบ รวมทั้งน้ำตาลกลูโคสและซูโครสน้ำตาล (Makower และสีย้อม 1956) ย่อยแลคโตส (Omar และรูส 2007), และ trehalose (Iglesiasและ al., 1997 Schebor et al., 2010) ผู้เขียนดังกล่าวระบุที่สูญเสีย sorbed น้ำได้เนื่องจากการตกผลึกของน้ำตาลน้ำตาลในบางการประมวลผลอาหารเช่นสเปรย์แห้ง กรอบและสารผลิตภัณฑ์มักจะอยู่ในสถานะไป ทั้งหมดน้ำตาลไปเป็น hygroscopic และมีแนวโน้มที่แข็งแกร่งจะดูดซับน้ำโดยรอบ จำนวนน้ำที่เกี่ยวข้องกันจะดูดซึม Tg ของลดผงให้ดีด้านล่างนี้อุณหภูมิการจัดเก็บและการตกผลึกเกิดขึ้น เกิดขึ้นในปล่อยน้ำ sorbed (Buera et al., 2005 แฮนค็อค และShamblin, 1998 Makower และสีย้อม 1956) มะม่วงผงประกอบด้วยยอดสูงน้ำตาล ดังนั้น การตกผลึกน้ำตาลถูกตั้งสมมติฐานว่าทำให้เกิดการสูญเสียน้ำ sorbed นี้สมมติฐานได้รับการยืนยันโดยการวิเคราะห์ XRD, SEM micrographsตามที่อธิบายไว้ในภายหลังในหัวข้อ 3.2นอกจากนี้ เนื้อหาน้ำสุดท้ายหลังจากการตกผลึกน้ำตาลขึ้นอยู่กับชนิดของโครงสร้างผลึกของน้ำตาลและส่วนประกอบอื่น ๆน้ำตาลที่เป็นผลึกผลิตภัณฑ์ (trehalose dihydrates และraffinose tri, tetra หรือ penta hydrates) เก็บเงินสูงน้ำ ในขณะที่น้ำตาลที่เป็นผลึกได (ซูโครส และทั้งหมดน้ำเมื่อตกผลึกย่อยแล็กโทส) สำเร็จ (Bueraร้อยเอ็ด al., 2005 Makower และสีย้อม 1956) แม้ว่าซูโครส ซึ่งรูปผลึกได มีน้ำตาลกันในมะม่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการอภิปรายและ
3.1 การดูดซับน้ำเพื่อตรวจสอบการทำงานของการดูดซับน้ำแห้งผงมะม่วงปริมาณน้ำในตัวอย่างได้รับการตรวจสอบสำหรับ240 d มะเดื่อ. 1A แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมการดูดซับน้ำที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละค่าRVP ที่ 11.3-32.8% RVP ตัวอย่างปกติดูดซึมน้ำจนกว่าพวกเขาจะมาถึงน้ำหนักคงที่ ที่ 43.2-68.9% RVP ซึ่งเป็นยอดเขาที่ไม่คาดคิดของการดูดซับน้ำได้สังเกตเห็น100 ชั่วโมง (รูป. 1A) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าน้ำบางส่วนถูกดูดซึมและปล่อยออกมาภายหลังจากผงมะม่วงแห้ง. การสูญเสียน้ำดูดซับระหว่างการเก็บรักษาที่ RVP สูงดังกล่าวได้นอกจากนี้ยังได้รับการรายงานก่อนหน้านี้สำหรับผงอาหารต่างๆเช่นเป็นผงนม(Jouppila และ Roos, 1994. Jouppila, et al, 1997) และระบบน้ำตาลรวมทั้งกลูโคสและซูโครส (Makower และย้อม, 1956), แลคโตส ( โอมาร์และ Roos, 2007) และทรีฮาโล (Iglesias, et al, 1997;.. Schebor et al, 2010) ผู้เขียนดังกล่าวระบุว่าการสูญเสียน้ำดูดซับเนื่องจากการตกผลึกของน้ำตาล. น้ำตาลในบางอาหารแปรรูปเช่นสเปรย์แห้ง, แห้ง, และผลิตภัณฑ์แป้งมักจะนำเสนอในรัฐอสัณฐาน ทั้งหมดน้ำตาลสัณฐานอุ้มน้ำและมีแนวโน้มที่แข็งแกร่งในการดูดซับน้ำโดยรอบ เมื่อจำนวนเงินที่เกี่ยวข้องของน้ำจะถูกดูดซึม, TG ผงที่ลดลงต่ำกว่าอุณหภูมิการเก็บรักษาและการตกผลึกสามารถเกิดขึ้นได้ส่งผลให้การปล่อยน้ำดูดซับ(ที่ Buera et al, 2005;. แฮนค็อกShamblin, 1998; Makower และย้อม 1956) มะม่วงแห้งผงมีปริมาณสูงของน้ำตาล จึงตกผลึกน้ำตาลได้รับการตั้งสมมติฐานที่จะทำให้เกิดการสูญเสียน้ำดูดซับ นี้สมมติฐานที่ได้รับการยืนยันโดย SEM ไมโครและการวิเคราะห์ XRD, ตามที่กล่าวไว้ในภายหลังในส่วน 3.2. นอกจากนี้ยังมีปริมาณน้ำสุดท้ายหลังจากตกผลึกน้ำตาลขึ้นอยู่กับชนิดของน้ำตาลในโครงสร้างผลึกและส่วนประกอบอื่น ๆ . น้ำตาลที่ก่อผลึกไฮเดรท (dihydrates ทรีฮาโลและไตรraffinose , Tetra หรือชุ่มชื้น Penta) รักษาปริมาณที่สูงขึ้นของน้ำในขณะที่น้ำตาลที่ก่อผลึกปราศจาก(ซูโครสและแลกโตส) ปล่อยน้ำที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นรูปธรรมคือความสำเร็จ (Buera et al, 2005;. Makower และย้อม, 1956) แม้ว่าน้ำตาลซูโครสซึ่งรูปแบบผลึกปราศจากน้ำตาลครอบงำในมะม่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลและการอภิปราย
3.1 . การดูดซับน้ำ
เพื่อศึกษาพฤติกรรมการดูดซับน้ำในมะม่วงผงแห้ง
, ปริมาณน้ำในตัวอย่างที่ถูกตรวจสอบ
240 D รูปที่ 1A แสดงพฤติกรรมการดูดซับน้ำที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละ RVP
ค่า ที่ 11.3 - 32.8 % RVP , ตัวอย่างปกติดูดซึม
น้ำจนกว่าพวกเขามาถึงน้ำหนักคงที่ ที่ 90 %
RVP – 68 ,เป็นยอดที่ไม่คาดคิดในการดูดซับพบว่าน้ำที่ 100 H
( รูปที่ 1A ) ซึ่งพบว่าน้ำถูกดูดซึม
และต่อมาออกจากผลมะม่วงผง .
การสูญเสียดูดซับน้ำระหว่างการเก็บรักษาที่อุณหภูมิสูงเช่น RVP ได้
ยังได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ในอาหารต่างๆ เช่น ผง , ผงนม (
เป็น และ jouppila รูส , 1994 ; jouppila et al . , 1997 ) และระบบ
น้ำตาลได้แก่ กลูโคส และซูโครส ( makower และ
สี , 1956 ) , แลคโตส ( โอมาร์ และรูส , 2007 ) , และการ ( Iglesias
et al . , 1997 ; schebor et al . , 2010 ) ผู้เขียนดังกล่าวระบุ
ว่าการสูญเสียของน้ำ เนื่องจากไม่มีการตกผลึกของน้ำตาลทราย น้ำตาล
ในบางอาหารแปรรูป เช่น สเปรย์แห้งและแช่แข็งแห้ง ,
) ผลิตภัณฑ์มักจะอยู่ในสถานะไป . all
น้ำตาลซึ่งมี hygroscopic และมีแนวโน้มแข็งแกร่ง
ดูดซับรอบน้ำ once amounts ตามเงื่อนไขของ water
are จา , the tg ของ the powders decreases ใหม่ below the
storage temperature ( crystallization can occur , resulting in
the release ของ sorbed ] ใช้ buera et al . , 2005 ; hancock (
shamblin , ความกระหาย ; makower ( เอิ่ , 1956 ) . มะม่วง
แห้งแช่แข็งแป้งมีปริมาณน้ำตาลสูง ดังนั้น น้ำตาลตกผลึก
สมมุติฐานในการวิจัยครั้งนี้ก่อให้เกิดการสูญเสียที่ไม่มีน้ำ สมมติฐานนี้
ได้รับการยืนยันโดย micrographs SEM และการวิเคราะห์ XRD ,
เมื่อกล่าวถึงต่อไปในส่วน 3.2
นอกจากนี้ สุดท้ายปริมาณน้ำหลังจากน้ำตาลตกผลึกขึ้นอยู่กับชนิดของผลึกน้ำตาล

โครงสร้างและส่วนประกอบอื่น ๆน้ำตาลรูป hydrated รัตนากร ( dihydrates trehalose และ
แรฟฟิโนส Tri สี่หรือห้า hydrates ) รักษายอดสูงของ
น้ำ ในขณะที่รูปแบบผลึกน้ำตาล ( ซูโครสและ
รัสแลคโตส ) ปล่อยน้ำเมื่อการตกผลึกได้ ( buera
et al . , 2005 ; makower และสีย้อม , 1956 ) แม้ว่าน้ำตาลทรายซึ่ง
รูปแบบผลึก anhydrous คือเหนือกว่าน้ำตาลในมะม่วง