Epidemiological knowledge gaps From

Epidemiological knowledge gaps
From this analysis, it is clear that recent improvements in the national surveillance system have contributed to an improvement in epidemiological knowledge in Malaysia. Nevertheless, some gaps in epidemiological knowledge still exist; for example, there is a lack of data on age-stratified seroprevalence , long-term regional incidence and serotype distribution, relationships between age and disease severity, and hospital admissions. Furthermore, the national surveillance data are likely to have underestimated the true incidence of the disease in Malaysia owing to the use of a passive reporting system and low levels of reporting from private or primary care [10]. In addition, further investigations are required to examine the reasons for epidemiological patterns that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่องว่างความรู้ จากการวิเคราะห์นี้ เป็นที่ชัดเจนว่า มีส่วนปรับปรุงล่าสุดในระบบรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเพื่อการปรับปรุงในความรู้ในมาเลเซีย อย่างไรก็ตาม บางช่องว่างความรู้ยังคงอยู่ ตัวอย่าง คือการขาดข้อมูล seroprevalence stratified อายุ ระยะยาวภูมิภาคอุบัติการณ์และ serotype กระจาย ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและโรครุนแรง โรงพยาบาลรับสมัคร นอกจากนี้ ข้อมูลรักษาความปลอดภัยแห่งชาติมีแนวโน้มที่มี underestimated จริงอุบัติการณ์ของโรคในมาเลเซียเพราะใช้การแฝงระบบและระดับต่ำสุดของการรายงานจากเอกชน หรือหลักดูแล [10] นอกจากนี้ เพิ่มเติมตรวจสอบจะต้องตรวจสอบเหตุผลสำหรับความ patterns ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่องว่างความรู้ทางระบาดวิทยา
จากการวิเคราะห์นี้ก็เป็นที่ชัดเจนว่าการปรับปรุงล่าสุดในระบบการเฝ้าระวังระดับชาติมีส่วนร่วมในการปรับปรุงในความรู้ทางระบาดวิทยาในมาเลเซีย แต่ช่องว่างบางในความรู้ทางระบาดวิทยายังคงมีอยู่; ตัวอย่างเช่นมีการขาดข้อมูลเกี่ยวกับความชุกอายุแบ่งอุบัติการณ์ในระยะยาวในระดับภูมิภาคและการกระจาย serotype, ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและความรุนแรงของโรคและโรงพยาบาล นอกจากนี้ข้อมูลการเฝ้าระวังระดับชาติมีแนวโน้มที่จะมีการประเมินอัตราการเกิดที่แท้จริงของการเกิดโรคในมาเลเซียเนื่องจากการใช้งานของระบบการรายงาน passive และระดับต่ำของการรายงานจากการดูแลส่วนตัวหรือหลัก [10] นอกจากนี้การสืบสวนต่อไปจะต้องตรวจสอบสาเหตุของการรูปแบบทางระบาดวิทยาว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่องว่างความรู้ทางระบาดวิทยาจากการวิเคราะห์นี้ เป็นที่ชัดเจนว่า การปรับปรุงล่าสุดในระบบเฝ้าระวังแห่งชาติมีส่วนร่วมในการปรับปรุงความรู้ทางระบาดวิทยาในมาเลเซีย อย่างไรก็ตาม มีช่องว่างในความรู้ทางระบาดวิทยายังคงมีอยู่ เช่น การขาดข้อมูลเกี่ยวกับอายุ และ seroprevalence ในระยะยาวในภูมิภาคและพัฒนาการกระจาย ,ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและความรุนแรงของโรค และผู้ป่วยในโรงพยาบาล นอกจากนี้ ข้อมูลการเฝ้าระวังชาติมีแนวโน้มที่จะมี underestimated อุบัติการณ์ที่แท้จริงของโรค ในมาเลเซีย เนื่องจากใช้เรื่อยๆ ระบบการรายงานและระดับต่ำของการรายงานจากเอกชนหรือปฐมภูมิ [ 10 ] นอกจากนี้การตรวจสอบต่อไปจะต้องตรวจสอบเหตุผลที่
รูปแบบทางระบาดวิทยา