Constraints ClassificationEnhanced

Constraints Classification
Enhanced conceptualization of constraints on leisure was initially achieved by means of
classification, both of individuals and of the constraints they experience. Thus, for
example, several researchers have distinguished between participants and nonparticipants,
subdividing the latter into those who would like to participate in a new activity but
are unable because of the effects of barriers and those who express no such desire
(Searle & Jackson, 1985b). Other people-based distinctions that have appeared in the
literature include continuing participants versus people who have ceased participating in
an activity (Boothby, Tungatt & Townsend, 1981); active versus passive discontinuers
(Backman & Crompton, 1990); people who wish but are unable to increase the frequency
or range of their recreational participation and those who do not (McGuire,
Dottavio, & O'Leary, 1986); users and nonusers of specific leisure services (Howard &
Crompton, 1984); and people who cease participation completely versus those who take
up another (replacement) activity (Jackson & Dunn, 1988; McGuire, O'Leary, Yeh, &
Dottavio, 1989).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดประเภทข้อจำกัดConceptualization เพิ่มข้อจำกัดผ่อนเริ่มต้นสำเร็จโดยวิธีของประเภท ทั้ง ของบุคคล และข้อจำกัดที่พวกเขามีประสบการณ์ ดังนั้น สำหรับตัวอย่าง นักวิจัยต่าง ๆ ได้แตกต่างระหว่างผู้เรียนและ nonparticipantssubdividing จะเป็นผู้ที่ต้องการมีส่วนร่วมในกิจกรรมใหม่ แต่ไม่สามารถเนื่องจากผลกระทบของอุปสรรคและคนที่แสดงความปรารถนาดังกล่าวไม่(Searle & Jackson, 1985b) ความตามคนอื่น ๆ ที่เคยปรากฏในการวรรณกรรมรวมต่อคนเทียบกับคนที่มีเพิ่มการมีส่วนร่วมในกิจกรรม (Boothby, Tungatt และ จัห 1981); ใช้งานกับ discontinuers แฝง(Backman & Crompton, 1990); คนที่ต้องการ แต่ไม่สามารถเพิ่มความถี่ในหรือการเข้าร่วมได้ออกกำลังกายและผู้ที่ไม่ (McGuireDottavio และซี 1986); ผู้ใช้และ nonusers บริการผ่อนเฉพาะ (Howard &Crompton, 1984); และผู้ที่ให้มีส่วนร่วมอย่างสมบูรณ์กับผู้ที่ใช้ค่ากิจกรรม (แทน) อื่น (Jackson และ Dunn, 1988 McGuire ซีซี Yeh, &Dottavio, 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ของการจำแนกประเภท
แนวความคิดขั้นสูงของข้อ จำกัด ในการพักผ่อนก็ประสบความสำเร็จในขั้นต้นโดยวิธีการของ
การจัดหมวดหมู่ทั้งของบุคคลและข้อ จำกัด ของพวกเขามีประสบการณ์ ดังนั้นสำหรับ
ตัวอย่างเช่นนักวิจัยหลายแห่งมีความโดดเด่นระหว่างผู้เข้าร่วมและ nonparticipants,
หลังแบ่งออกเป็นผู้ที่อยากจะมีส่วนร่วมในกิจกรรมใหม่ แต่
ไม่สามารถเพราะผลของปัญหาและอุปสรรคและบรรดาผู้ที่แสดงความไม่มีความปรารถนาดังกล่าว
(เซิลและแจ็คสัน, 1985b ) คนอื่น ๆ ตามความแตกต่างที่มีปรากฏใน
วรรณกรรมรวมถึงผู้เข้าร่วมอย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับคนที่มีส่วนร่วมในการหยุด
กิจกรรม (บูธบี้, Tungatt และทาวน์เซนด์, 1981); เมื่อเทียบกับการใช้งาน discontinuers เรื่อย ๆ
(Backman และครอมป์ตัน, 1990); ผู้ที่ต้องการ แต่ไม่สามารถที่จะเพิ่มความถี่
หรือช่วงของการมีส่วนร่วมด้านการกีฬาของพวกเขาและผู้ที่ไม่ได้ (แมคไกวร์
Dottavio และแลร์รี่ส์, 1986); ผู้ใช้และ nonusers ของการบริการที่เดินทางมาพักผ่อนที่เฉพาะเจาะจง (ฮาวเวิร์ดและ
ครอมป์ตัน, 1984); และผู้ที่มีส่วนร่วมหยุดอย่างสมบูรณ์เมื่อเทียบกับผู้ที่ใช้
ขึ้นอีก (ทดแทน) กิจกรรม (แจ็คสันและดันน์, 1988; แมคไกวร์แลร์รี่ส์, Yeh และ
Dottavio, 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจำแนกปัญหา
แนวความคิดเพิ่มข้อจำกัดในยามว่างก็เริ่มทำได้โดยวิธีการ
การจำแนกทั้งของบุคคลและของปัญหาที่พวกเขาพบ ดังนั้น สำหรับ
ตัวอย่าง นักวิจัยหลายได้แยกแยะระหว่างผู้เข้าร่วมและ nonparticipants
subdividing , หลังเป็นคนที่ต้องการเข้าร่วมในกิจกรรมใหม่แต่
ไม่ เพราะผลของอุปสรรคและผู้บริการไม่มีความปรารถนา
( เซิร์ล&แจ็คสัน 1985b ) คนอื่นใช้ความแตกต่างที่ปรากฏในวรรณกรรมรวมต่อเนื่องกับ
ผู้คนที่ได้หยุดเข้าร่วมกิจกรรม ( boothby tungatt
, & Townsend , 1981 ) ; ปราดเปรียวและเรื่อยๆ discontinuers
( แบ็กเมิน& Crompton , 2533 )คนที่ต้องการ แต่ไม่สามารถเพิ่มความถี่ในช่วงของการมีส่วนร่วมของพวกเขา
หรือนันทนาการ และผู้ที่ไม่ ( McGuire
dottavio & โอ ' เลียรี่ , 2529 ) ; ผู้ใช้และ nonusers บริการสันทนาการที่เฉพาะเจาะจง ( โฮเวิร์ด&
Crompton , 1984 ) และผู้ที่หยุดการมีส่วนร่วมอย่างสมบูรณ์เมื่อเทียบกับผู้ที่ใช้
ขึ้นอื่น แทน ) กิจกรรม ( แจ็คสัน& ดันน์ , 1988 ; แม็คไควร์ โอ ' เลียรี่ เอ่อ &
dottavio , 1989 )