A young student of Zen was going to

A young student of Zen was going to the market to buy vegetables for the monastery where he was studying. On the way he met a student from another monastery.

“Where are you going?" asked the first student.

“Wherever my legs take me," replied the other.

The first student pondered over the answer as he was sure it had some deep significance.

When he returned to the monastery, he reported the conversation to his teacher, who said: “You should have asked him what he would do if he had no legs."

The next day the student was thrilled to see the same boy coming towards him.

“Where are you going?" he asked and without waiting for a reply continued, “Wherever your legs take you, I suppose. Well, let me ask you . . ."

“You’re mistaken," interrupted the other boy. “Today I’m going wherever the wind blows."

This answer so confused the first boy that he could not think of anything to say.

When he reported the matter to his teacher, the old man said: “You should have asked him what he would do if there were no wind."

Some days later the student saw the boy in the market again and rushed to confront him, confident that this time he would have the last word.

“Where are you going?" he asked. “Wherever your legs take you or wherever the wind blows? Well, let me ask you . . . . "

“No, no," interrupted the boy. “Today I’m going to buy vegetables."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักศึกษาหนุ่มเซนกำลังจะไปตลาดเพื่อซื้อผักสำหรับวัดที่เขาได้เรียน ระหว่างทาง เขาได้พบนักเรียนจากวัดอื่น "จะไปไหน" ถามนักเรียนครั้งแรก "ทุกขาของฉันนำฉัน ตอบอื่น ๆ นักเรียนแรก pondered มากกว่า คำตอบขณะที่เขาแน่ใจว่า มันมีความสำคัญบางลึก เมื่อเขากลับไปวัด เขารายงานการสนทนากับครูของเขา ที่บอกว่า: "คุณควรขอให้เขาสิ่งที่เขาอยากจะทำถ้าเขาขาไม่" ในวันถัดไปที่นักเรียนรู้สึกตื่นเต้นเห็นผู้ชายมาต่อเขา "จะไปไหน" เขาถาม และโดยไม่รอคำตอบอย่างต่อ เนื่อง "ทุกขาพาคุณ ฉันคิดว่า ดี ผมขอถามคุณ... " "คุณกำลังเข้าใจผิด ขัดจังหวะเด็กอื่น ๆ "วันนี้ฉันจะไม่ว่าลมพัด" คำตอบนี้จึงสับสนเด็กแรกที่เขาอาจไม่คิดอะไรจะพูด เมื่อเขารายงานเรื่องครูของเขา คนเก่ากล่าวว่า: "คุณควรขอให้เขาสิ่งที่เขาต้องทำได้หากมีลมไม่" บางวันภายหลังที่นักเรียนเห็นเด็กในตลาดอีกครั้ง และรีบวิ่งไปเผชิญหน้ากับเขา มั่นใจว่า เวลานี้เขาจะมีคำสุดท้าย "จะไปไหน" เขาถาม "ทุกขาพาคุณหรือทุกที่ที่ลมพัด ดี ผมถามคุณ... " "ไม่มี ไม่ มี ขัดจังหวะเด็ก "วันนี้ฉันจะไปซื้อผัก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักศึกษาหนุ่มเซนกำลังจะไปตลาดเพื่อซื้อผักวัดที่เขาได้รับการศึกษา ระหว่างทางเขาได้พบกับนักเรียนจากวัดอื่น. "คุณจะไปไหน?" ถามนักเรียนคนแรก. "เมื่อใดก็ตามที่ขาของฉันพาฉัน" ตอบอื่น ๆ . นักเรียนคนแรกครุ่นคิดมากกว่าคำตอบที่เขาเป็นแน่ใจว่ามันมีบางลึก . อย่างมีนัยสำคัญเมื่อเขากลับไปที่วัดเขารายงานการสนทนากับครูของเขาที่กล่าวว่า: ". คุณควรจะได้ถามเขาว่าเขาจะทำถ้าเขาไม่มีขา" ในวันถัดไปนักเรียนก็ตื่นเต้นที่จะเห็นเด็กเดียวกันมา ต่อเขา. "คุณจะไปไหน?" เขาถามและไม่ต้องรอการตอบรับอย่างต่อเนื่อง "เมื่อใดก็ตามที่ขาของคุณพาคุณผมคิดว่า ดีให้ฉันขอให้คุณ . . " " คุณกำลังเข้าใจผิด "ขัดจังหวะเด็กอื่น ๆ ". วันนี้ฉันจะที่ใดก็ตามที่ลมพัด" . คำตอบนี้จึงสับสนเด็กแรกที่เขาไม่ได้คิดอะไรจะพูดเมื่อเขารายงานเรื่องกับครูของเขาที่ชายชรากล่าวว่า "คุณควรจะได้ถามเขาว่า เขาจะทำอย่างไรถ้าไม่มีลม. " บางวันต่อมานักเรียนเห็นเด็กในตลาดอีกครั้งและรีบวิ่งไปเผชิญหน้ากับเขามีความมั่นใจว่าเวลานี้เขาจะมีคำพูดสุดท้าย. " ที่คุณจะไป? "เขาถาม". เมื่อใดก็ตามที่ขาของคุณจะนำคุณไปยังปลายทางที่ลมพัดหรือไม่ดีให้ฉันขอให้คุณ.... " " ไม่มีไม่มี "ขัดจังหวะเด็ก." วันนี้ฉันจะไปซื้อผัก. "