Rise in equatorial sea surface temp

Rise in equatorial sea surface temperature has led to concerns
that intensified El Niño southern oscillation (ENSO) events
and a displacement of the intertropical convergence zone (1)
could alter precipitation patterns in Amazonia (2, 3), resulting in
increased length of the dry season (4) and more frequent severe
droughts (5, 6). The feedbacks of such drying on global climate
change could be substantial; the Amazon rainforest stores an
estimated 120 billion tons of carbon (7, 8). Loss of forest productivity
across Amazonia would clearly exacerbate atmospheric
CO2 levels (9, 10); however, the extent to which drying affects
terrestrial vegetation is currently unknown (11). Satellite remote
sensing is the only practical way to observe the potential impacts
that these changes may have on vegetation at useful spatial and
temporal scales (12), but in recent years, conflicting results have
been reported of whether productivity of tropical forests is limited
by sunlight or precipitation (7, 11, 13–16). Several studies
have indicated that gross primary productivity increases initially
during drought as a result of an increase in photosynthetically
active radiation (PAR) (17, 18), but sensitivity to prolonged
drought events and thresholds of forest dieback remain unclear.
For instance, as a result of the severe Amazon drought in 2005,
Phillips et al. (8) estimated an accumulated carbon loss of 1.2–1.6
petagram (Pg) based on records from 55 long-term monitoring
plots. In contrast, Saleska et al. (13) reported greening of the
Amazon forest based on remotely sensed estimates of the enhanced
vegetation index acquired from the Moderate Resolution Imaging
Spectroradiometer (MODIS) from the National Aeronautics and
Space Administration (NASA). Saleska et al. (13) concluded that
tropical forests were more drought resistant than previously thought
and remained a strong carbon sink even during drought. However,
these assertions were subsequently questioned (7, 11), and after
a second drought in 2010, Xu et al. (19) documented widespread
decline in tropical vegetation.
Similar to interannual changes related to drought, there have
also been contradictory findings related to seasonal changes
between dry and wet seasons. A substantial body of literature
(15, 17, 18, 20–22) supports the view that photosynthetic activity
increases during the dry season in response to an increase in
incident PAR, whereas water supply is maintained through deep
root systems of tropical forests (23). In contrast, Morton et al.
(14) argued that MODIS-derived observations of seasonal
greening of tropical vegetation are an artifact of the sun-sensor
geometry, concluding that tropical forests maintain consistent
greenness throughout the dry and wet seasons.
Resolving the discussion about drought tolerance of tropical
vegetation is critical to reduce uncertainties in carbon balance
models (16, 24, 25) and establish possible thresholds beyond
which forest dieback may occur (15). Recent work suggests a
substantial uncertainty of MODIS surface reflectance across the
Amazon basin as a likely cause of these discrepancies in interpretation
(26–28). Surface reflectance is routinely derived
from top of atmosphere measurements using pixel-based atmospheric
correction and cloud screening (29). Poor estimation of
atmospheric aerosol loadings (11, 26) and deficiencies in cloud
screening (30) can, therefore, introduce errors in vegetation indices
(27). We take advantage of a new multiangle implementation of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มขึ้นของอุณหภูมิผิวหน้าทะเลเส้นศูนย์สูตรได้นำไปเกี่ยวข้องที่ intensified เหตุการณ์ภาคใต้สั่น (ENSO) ซันโตเอลนิโญและย้ายของโซน intertropical บรรจบกัน (1)สามารถเปลี่ยนรูปแบบฝนใน Amazonia (2, 3), ผลลัพธ์ในความยาวเพิ่มขึ้นแล้ง (4) และเพิ่มเติมบ่อยอย่างรุนแรงdroughts (5, 6) ผลตอบสนองของดังกล่าวแห้งในสภาพภูมิอากาศโลกเปลี่ยนแปลงอาจพบ ร้านป่าอเมซอนมีประมาณ 120 พันล้านตันคาร์บอน (7, 8) สูญเสียผลผลิตของป่าข้าม Amazonia จะชัดเจนทำให้รุนแรงบรรยากาศระดับ CO2 (9, 10); อย่างไรก็ตาม ขอบเขตการแห้งที่มีผลต่อพืชบกทั้งหลายอยู่ไม่รู้จัก (11) ไกลผ่านดาวเทียมตรวจเป็นวิธีปฏิบัติเฉพาะการคำนึงถึงผลกระทบอาจเกิดขึ้นที่เปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจมีในพืชที่มีประโยชน์พื้นที่ และแต่ในปีที่ผ่านมา ขัดแย้งผลมีเกล็ดขมับ (12),ได้รายงานว่า ผลผลิตของป่าไม้มีอยู่จำกัดโดยแสงแดดหรือฝน (7, 11, 13-16) ศึกษาหลายได้ระบุว่า ผลผลิตหลักรวมเพิ่มเริ่มต้นในช่วงภัยแล้งจากการเพิ่มขึ้นของ photosyntheticallyใช้รังสี (หุ้น) (17, 18), แต่ความไวให้นานเหตุการณ์ภัยแล้งและขีดจำกัดของ dieback ป่ายังคงชัดเจนจากภัยแล้ง Amazon อย่างรุนแรงในปี 2005 เช่นไขควง et al. (8) ประเมินการสูญเสียสะสมคาร์บอน 1.2 – 1.6petagram (Pg) ตามระเบียนจากการตรวจสอบระยะยาว 55ผืน ในทางตรงกันข้าม Saleska et al. (13) รายงาน greening ของป่าอเมซอนตามประเมินเหตุการณ์จากระยะไกลของการเพิ่มดัชนีพืชพรรณที่ได้มาจากภาพความละเอียดปานกลางSpectroradiometer (MODIS) จากหลงชาติ และพื้นที่ดูแล (NASA) สรุป Saleska et al. (13) ที่ป่าเขตร้อนขึ้นแล้งทนกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้และยังคงซิงค์คาร์บอนแข็งในช่วงแล้งได้ อย่างไรก็ตามassertions เหล่านี้ถูกสอบสวนในเวลาต่อมา (7, 11), และหลังจากภัยแล้งที่สองในปี 2010 สีและ al. (19) จัดอย่างแพร่หลายลดลงในสระคล้ายกับการเปลี่ยนแปลง interannual ที่เกี่ยวข้องกับภัยแล้ง มีนอกจากนี้ยัง ได้ค้นพบที่ขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับฤดูกาลเปลี่ยนแปลงระหว่างฤดูแห้ง และเปียก ร่างกายพบวรรณกรรม(15, 17, 18, 20-22) สนับสนุนมุมมองกิจกรรม photosyntheticเพิ่มขึ้นในฤดูแล้งเพื่อเพิ่มการตอบสนองเหตุการณ์ต่อ ในขณะที่น้ำประปาตั้งไว้ผ่านทางลึกระบบรากของป่าเขตร้อน (23) ในทางตรงข้าม มอร์ตัน et al(14) โต้เถียงที่ MODIS มาสังเกตของฤดูกาลสร้างโลกสีเขียวของพืชพรรณเขตร้อนจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ของเซนเซอร์แสงแดดเรขาคณิต สรุปว่า ป่าเขตร้อนรักษาความสอดคล้องกันgreenness ตลอดทั้งฤดูกาลแห้ง และเปียกแก้ไขการสนทนาเกี่ยวกับการทนแล้งของเขตร้อนพืชเป็นสิ่งสำคัญเพื่อลดความไม่แน่นอนในยอดดุลคาร์บอนรุ่น (16, 24, 25) และสร้างขีดจำกัดได้เลยdieback ป่าที่อาจเกิดขึ้น (15) ล่าสุดงานแนะนำตัวพบความไม่แน่นอนของ MODIS แบบสะท้อนแสงผิวผ่านการลุ่มน้ำอเมซอนเป็นสาเหตุของความขัดแย้งเหล่านี้ในการตีความ(26-28) แบบสะท้อนแสงที่ผิวอยู่เสมอมาจากด้านบนของบรรยากาศวัดโดยใช้พิกเซลตามบรรยากาศการแก้ไขและเมฆที่ตรวจคัดกรอง (29) ประเมินดีรับบรรยากาศ loadings (11, 26) และข้ามเมฆตรวจคัดกรอง (30) สามารถ ดังนั้น เกิดข้อผิดพลาดในดัชนีพืชพรรณ(27) . เราใช้ประโยชน์จากการดำเนินการ multiangle ใหม่ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลเส้นศูนย์สูตรทำให้ความกังวลที่รุนแรง เอล นิá o
ซีกโลกใต้ ( ปรากฏการณ์ ) เหตุการณ์
และการกระจัดของโซนคอน intertropical ( 1 ) สามารถปรับเปลี่ยนรูปแบบการตกตะกอนใน Amazonia
( 2 , 3 ) ส่งผล
เพิ่มความยาวของฤดูแล้ง ( 4 ) และบ่อยมากขึ้นอย่างรุนแรง
ภัยแล้ง ( 5 , 6 ) ผลตอบสนอง เช่น การอบแห้ง
ภูมิอากาศโลกเปลี่ยนเป็นรูปธรรม ; ป่าฝนอเมซอนร้านที่
ประมาณ 120 พันล้านตันของคาร์บอน ( 7 , 8 ) การสูญเสียป่าไม้การผลิต
ข้าม Amazon อย่างชัดเจนจะเพิ่มระดับคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ
( 9 , 10 ) อย่างไรก็ตาม ขอบเขตที่แห้งมีผลต่อพืชบกอยู่ที่ไม่รู้จัก
( 11 ) ดาวเทียมตรวจจับระยะไกล
เป็นเพียงวิธีปฏิบัติเพื่อสังเกต
ผลกระทบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจมีในพืชที่เป็นประโยชน์เชิงพื้นที่และเวลาแบบ
( 12 ) , แต่ ใน ปี ล่าสุด มีรายงานผลที่ขัดแย้งกันได้
ว่าผลผลิตของป่าเขตร้อนมีจำกัด
โดยแสงแดดหรือการตกตะกอน ( 7 , 11 , 13 และ 16 )
หลายการศึกษาพบว่า การเพิ่มผลผลิตมวลรวมในช่วงแล้ง
เป็นผลจากการเพิ่มขึ้นใน photosynthetically
รังสีที่ใช้งาน ( PAR ) ( 17 , 18 ) แต่ความไวต่อเหตุการณ์ภัยแล้งยืดเยื้อ และของป่า ซึ่ง dieback

ยังคงไม่ชัดเจน เช่น เป็นผลจากความแห้งแล้งรุนแรงใน Amazon 2005
ฟิลลิปส์ et al . ( 8 ) การสะสมคาร์บอนขาดทุนประมาณ 1.2 และ 1.6
petagram ( PG ) ตามประวัติจาก 55 ระยะยาวการตรวจสอบ
แปลง ในทางตรงกันข้าม saleska et al . ( 13 ) รายงาน Greening
ป่าอะเมซอน ตามประมาณการของระยะไกลเพิ่ม
ดัชนีพืชพรรณที่ได้มาจากค่าความละเอียดภาพ
spectroradiometer ( โมดิส ) จากการบินแห่งชาติและองค์การอวกาศ ( NASA )
. saleska et al . ( 13 ) สรุปว่า
ป่าเขตร้อนเป็นภัยแล้งทนมากขึ้นกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ และยังคงจม
คาร์บอนที่แข็งแกร่งแม้ในช่วงแล้ง อย่างไรก็ตาม