แปลภาษาอังกฤษเป็นไทย ออนไลน์ แปลภาษ

แปลภาษาอังกฤษเป็นไทย ออนไลน์ แปลภาษา แปลข้อความ แปลบทความ แปลเอกสาร แปลประโยคอังกฤษเป็นไทยทั้งประโยค แปลเอกสารภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยทั้งประโยค แปลประโยคอังกฤษเป็นไทย แปลอังกฤษ แปลไทย ฟรี [Translate] English to Thai Translation Translate Translator , ภาษาอังกฤษ มีใช้ในประเทศออสเตรเลีย แคนาดา ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา ไลบีเรีย เบลีซ แอฟริกาใต้ อินเดีย
Ever since that night, Phun pretty much went back to starting from zero once again. The same was for me too. It was a tough time for the both of us. He had to focus on practicing with his band while I was concentrating on setting up the event. I continued to tell him jokes so I could get him to smile a little. Sigh, I might as well have bought those humor comics for him daily. (However those are published weekly, so I couldn’t exactly have done that.) Phun seemed depressed the first few days, but then he was eventually able to break into a small smile here and there the following days, especially when he heard my stupid puns. (For example, why did the seal laugh at this joke? Because it’s the…sealiest thing he has ever heard. Isn’t that hilarious? Don’t answer me, just laugh. I’m forcing you to laugh.) It was clear that Phun was starting to cheer up a bit, probably due to the fact he still had plenty of work to do and he didn’t want anyone to worry about him. (His friends have started to notice that something was wrong so they came to me and asked. But it wasn’t my place to say anything so I told them that I didn’t know either.) It was to the point where I began to wonder whether Phun’s smiles were genuine or if he was just faking them. His eyes used to be full of confidence but now they look jaded and weaken, unlike before.

It’s the day before the Live Contest and I have a full plate. There are problems with several of the amplifiers we need to use so I had to call the repairman to take a look at them. (I don’t know how to fix the electrical stuff myself.) And because we’re hosting the event in the gymnasium this year, we need to move all the equipment and other necessary items there. It’s a huge hassle since we are doing this by ourselves because we don’t have any funds left to hire anyone else.

While I’m carrying a bass amplifier from the F Building and heading to the gymnasium, a voice calls out my name.

“Noh…why are you doing all of this yourself?! Here, let me help!” Earn happens to be passing by. Thank the heavens! I grin widely and pass the amplifier to him without any hesitation. I ask if he can wait here for a bit, then I run back to grab two microphone stands and carry them instead of the amplifier.

“Jeez, there are a lot of stuff to carry. Don’t you have anyone to help you?” Earn asks me as we make our way from the F Building to the gymnasium with the sun shining brightly on us. I use my arm to wipe away the sweat from my forehead before I give him an answer.

“There are, but the younger ones are stuck in class right now. Only the juniors are available to help out.”

“Are there a lot left? Miss Pannee is giving us a study hall period to use the library this afternoon. I can stay and help ya out.” Oh! Is this a voice from the heavens?! I quickly turn to him and flash him a big grin.

“Great, there are a ton of stuff left if you can help me out.”



Earn ended up helping me out in the afternoon for real. The two of us walked back and forth between the two buildings for probably about over ten times. Just as we were on our ninth and a half trip, my phone started ringing and interrupted us.

“Hail to our host! Wishing you lots of silvers. Wishing you lots of golds. Hail to our host!”

It’s that bastard Om.

“What do you want?” I speak into the phone that I’m holding between my cheek and my shoulder. I’m too preoccupied with carrying a boxful of tambourines, saxophones, and some wireless microphones that the club needs to provide for the bands.

“The drums need some tuning so I need the drum keys stat!” This ass is always bossing me around! I furrow my brows and reply. “Next run, we already left the clubroom.”

“No, man! We’re doing the first round of soundcheck right now!” Well, can’t you be a bit patient?! I’m starting to get annoyed (due to the heat) but I’m not in the mood to argue with him so I turn to Earn instead. “Earn, you can go ahead. I’ll be right back. Yeah, yeah. I’ll get the drum key but you need to wait a bit. I’m hanging up now.” I tell the second half to Om before I stuff my cellphone back into my shorts pocket and return to the clubroom in the F Building right away.

“Should I wait, Noh?!” Earn shouts at me but I quickly shake my head. “You go on ahead, I’ll catch up.



I carry the box (which isn’t too heavy) back to the clubroom and unlock the door so I can get the drum keys and other tools that we might possibly need (because I know that those guys will ask for them eventually). Then I lock up the room just like how it was before, except there’s something different this time around now that Phun is passing nearby.

“Eh? What’s all that stuff, Noh?”

“These are called musical instrument.” This answer warrants a smack in the head by him. (I totally brought this upon myself.)

“Smartass. So why are you carrying them around?”

“We’re setting things up for you guys’ event tomorrow.” I shift the blame to him since they’re the ones participating in the contest tomorrow and not me. Heh, I’m being silly now. Am I not the one hosting this event?

“You’re blaming me? So do you need help? Are there a lot of things to carry?” You’re a bit late there.

“Almost done, it’s okay.” His expression is a little dark, like someone who is feeling guilty. Seeing that, I break into a gigantic smile and nudge him with my elbow. “Don’t worry about it! Aren’t you supposed to be in class?”

He gives me a small smile in return. This makes my heart feels elated because right now, the most important thing to me is to see Phun smiling. “I do, but I came to get something for Miss Supang. You sure you can carry that?”

“Yeah, yeah, yeah. I’ll see you tomorrow.” I tell him once more and I see that Phun is smiling a little wider this time around.

“Won’t have to wait until tomorrow. I’ll drop by later today. You’ll be at the gym, right?”

“Yeah.” I nod at the the tall and slender guy. He leaves with a wave to get whatever it is for the teacher. I’m glad to see that Phun seems to be doing better. His eyes look brighter and livelier. It’s a relief.





***





We’re finally done with moving the rest of the necessary equipment and other things. I wish I could just lie down on the middle of the gymnasium. (I actually had done that already but then p’Nont yelled at me and said it isn’t appropriate so he pulled me up to sit properly.) So all I can do is sneak off to lie down on the bleachers while listening to Om, Art and my other friends working on the soundcheck and swatting at a nearby fly. (Hey, I already took a shower.) Not long after, someone sits down next to me.

“Are you tired, Noh?” It’s Earn’s voice.

“Of course I’m tired. Aren’t you? Thanks a lot, by the way.” I raise my hands to thank him while still lying down with my eyes closed so I can’t tell what kind of an expression he has on his face. However, I can hear his soft chuckles.

“It’s not a problem. I’d do anything for you, heh heh.” Eh?!

I open my eyes and furrow my brows. I’m looking at him but he isn’t looking at me. What he said is still bugging me.

“Wha..?” Just as I am about to ask him a question, Earn cuts me off.

“I don’t even have a chance, do I?”

What is he talking about?

“A chance? For what?” My question may sound naive but I’m that type of a person even though I can kind of guess what this friend of mine secretly feels.

“Aw, come on. You’re just pretending to be oblivious.” He catches on to me. He’s pretty smart. When you learn about certain a thing but then there’s nothing you can do about it, I feel like pretending not to know is a better solution. It’s my turn to let out some chuckles.

“And? Do you prefer me acting like I do know?” I tease him as I get up and sit properly to speak to him. I look forward and we watch as the stage where the Live Contest event in which Earn will be participating tomorrow is being built slowly by the music club members.

Earn lets out a long sigh before he reaches over to gently pat my shoulder.

“Am I putting you in a difficult position…? Sorry.”

“Hey! Not at all! Don’t worry about it!” I quickly wave my hands around and deny it. Earn lets out a small smile before he continues to speak.

“I…I just don’t know how to explain it. I don’t think I’m gay but…you’re really adorable. Hey, don’t give me that death stare. I mean…you’re a smartass and its feels nice…being around you. And your face reminds me of those Chinese smiling masks. See, you have short hair and a glossy wide forehead with tiny eyes. I…like that.” Huh?! Goddamn you, Earn! Are you trying to confess your feelings or secretly insulting me? I’m not sure which it is so I intend to shoot back with some insults. But then I notice how serious Earn looks so I decide switch to my serious mode too.

I awkwardly scratch my buzz-cut head a couple of times because no one has ever been so straightforward like this to me before. “Well…you’re…a good friend of mine. And I’m happy that you like me but…I don’t think of you in that way. If I made you feel terrible, then I’m sorry. I…really do see you as just a friend.” I decide to let him know considering there is no reason to keep leading him on. Earn is a good friend to me, but I have never thoug

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แปลภาษาอังกฤษเป็นไทยออนไลน์แปลภาษาแปลข้อความแปลบทความแปลเอกสารแปลประโยคอังกฤษเป็นไทยทั้งประโยคแปลเอกสารภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยทั้งประโยคแปลประโยคอังกฤษเป็นไทยแปลอังกฤษแปลไทยฟรี [แปล] ภาษาอังกฤษเป็นไทยแปลแปลแปล ภาษาอังกฤษมีใช้ในประเทศออสเตรเลียแคนาดาไอร์แลนด์นิวซีแลนด์สหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาไลบีเรียเบลีซแอฟริกาใต้อินเดียEver since that night, Phun pretty much went back to starting from zero once again. The same was for me too. It was a tough time for the both of us. He had to focus on practicing with his band while I was concentrating on setting up the event. I continued to tell him jokes so I could get him to smile a little. Sigh, I might as well have bought those humor comics for him daily. (However those are published weekly, so I couldn’t exactly have done that.) Phun seemed depressed the first few days, but then he was eventually able to break into a small smile here and there the following days, especially when he heard my stupid puns. (For example, why did the seal laugh at this joke? Because it’s the…sealiest thing he has ever heard. Isn’t that hilarious? Don’t answer me, just laugh. I’m forcing you to laugh.) It was clear that Phun was starting to cheer up a bit, probably due to the fact he still had plenty of work to do and he didn’t want anyone to worry about him. (His friends have started to notice that something was wrong so they came to me and asked. But it wasn’t my place to say anything so I told them that I didn’t know either.) It was to the point where I began to wonder whether Phun’s smiles were genuine or if he was just faking them. His eyes used to be full of confidence but now they look jaded and weaken, unlike before.It’s the day before the Live Contest and I have a full plate. There are problems with several of the amplifiers we need to use so I had to call the repairman to take a look at them. (I don’t know how to fix the electrical stuff myself.) And because we’re hosting the event in the gymnasium this year, we need to move all the equipment and other necessary items there. It’s a huge hassle since we are doing this by ourselves because we don’t have any funds left to hire anyone else.While I’m carrying a bass amplifier from the F Building and heading to the gymnasium, a voice calls out my name.“Noh…why are you doing all of this yourself?! Here, let me help!” Earn happens to be passing by. Thank the heavens! I grin widely and pass the amplifier to him without any hesitation. I ask if he can wait here for a bit, then I run back to grab two microphone stands and carry them instead of the amplifier.“Jeez, there are a lot of stuff to carry. Don’t you have anyone to help you?” Earn asks me as we make our way from the F Building to the gymnasium with the sun shining brightly on us. I use my arm to wipe away the sweat from my forehead before I give him an answer.“There are, but the younger ones are stuck in class right now. Only the juniors are available to help out.”“Are there a lot left? Miss Pannee is giving us a study hall period to use the library this afternoon. I can stay and help ya out.” Oh! Is this a voice from the heavens?! I quickly turn to him and flash him a big grin.“Great, there are a ton of stuff left if you can help me out.” Earn ended up helping me out in the afternoon for real. The two of us walked back and forth between the two buildings for probably about over ten times. Just as we were on our ninth and a half trip, my phone started ringing and interrupted us.“Hail to our host! Wishing you lots of silvers. Wishing you lots of golds. Hail to our host!”It’s that bastard Om.“What do you want?” I speak into the phone that I’m holding between my cheek and my shoulder. I’m too preoccupied with carrying a boxful of tambourines, saxophones, and some wireless microphones that the club needs to provide for the bands.“The drums need some tuning so I need the drum keys stat!” This ass is always bossing me around! I furrow my brows and reply. “Next run, we already left the clubroom.”“No, man! We’re doing the first round of soundcheck right now!” Well, can’t you be a bit patient?! I’m starting to get annoyed (due to the heat) but I’m not in the mood to argue with him so I turn to Earn instead. “Earn, you can go ahead. I’ll be right back. Yeah, yeah. I’ll get the drum key but you need to wait a bit. I’m hanging up now.” I tell the second half to Om before I stuff my cellphone back into my shorts pocket and return to the clubroom in the F Building right away.“Should I wait, Noh?!” Earn shouts at me but I quickly shake my head. “You go on ahead, I’ll catch up. I carry the box (which isn’t too heavy) back to the clubroom and unlock the door so I can get the drum keys and other tools that we might possibly need (because I know that those guys will ask for them eventually). Then I lock up the room just like how it was before, except there’s something different this time around now that Phun is passing nearby.“Eh? What’s all that stuff, Noh?”“These are called musical instrument.” This answer warrants a smack in the head by him. (I totally brought this upon myself.)“Smartass. So why are you carrying them around?”“We’re setting things up for you guys’ event tomorrow.” I shift the blame to him since they’re the ones participating in the contest tomorrow and not me. Heh, I’m being silly now. Am I not the one hosting this event?“You’re blaming me? So do you need help? Are there a lot of things to carry?” You’re a bit late there.“Almost done, it’s okay.” His expression is a little dark, like someone who is feeling guilty. Seeing that, I break into a gigantic smile and nudge him with my elbow. “Don’t worry about it! Aren’t you supposed to be in class?”He gives me a small smile in return. This makes my heart feels elated because right now, the most important thing to me is to see Phun smiling. “I do, but I came to get something for Miss Supang. You sure you can carry that?”“Yeah, yeah, yeah. I’ll see you tomorrow.” I tell him once more and I see that Phun is smiling a little wider this time around.“Won’t have to wait until tomorrow. I’ll drop by later today. You’ll be at the gym, right?”“Yeah.” I nod at the the tall and slender guy. He leaves with a wave to get whatever it is for the teacher. I’m glad to see that Phun seems to be doing better. His eyes look brighter and livelier. It’s a relief. *** We’re finally done with moving the rest of the necessary equipment and other things. I wish I could just lie down on the middle of the gymnasium. (I actually had done that already but then p’Nont yelled at me and said it isn’t appropriate so he pulled me up to sit properly.) So all I can do is sneak off to lie down on the bleachers while listening to Om, Art and my other friends working on the soundcheck and swatting at a nearby fly. (Hey, I already took a shower.) Not long after, someone sits down next to me.“Are you tired, Noh?” It’s Earn’s voice.“Of course I’m tired. Aren’t you? Thanks a lot, by the way.” I raise my hands to thank him while still lying down with my eyes closed so I can’t tell what kind of an expression he has on his face. However, I can hear his soft chuckles.“It’s not a problem. I’d do anything for you, heh heh.” Eh?!I open my eyes and furrow my brows. I’m looking at him but he isn’t looking at me. What he said is still bugging me.“Wha..?” Just as I am about to ask him a question, Earn cuts me off.“I don’t even have a chance, do I?”
What is he talking about?

“A chance? For what?” My question may sound naive but I’m that type of a person even though I can kind of guess what this friend of mine secretly feels.

“Aw, come on. You’re just pretending to be oblivious.” He catches on to me. He’s pretty smart. When you learn about certain a thing but then there’s nothing you can do about it, I feel like pretending not to know is a better solution. It’s my turn to let out some chuckles.

“And? Do you prefer me acting like I do know?” I tease him as I get up and sit properly to speak to him. I look forward and we watch as the stage where the Live Contest event in which Earn will be participating tomorrow is being built slowly by the music club members.

Earn lets out a long sigh before he reaches over to gently pat my shoulder.

“Am I putting you in a difficult position…? Sorry.”

“Hey! Not at all! Don’t worry about it!” I quickly wave my hands around and deny it. Earn lets out a small smile before he continues to speak.

“I…I just don’t know how to explain it. I don’t think I’m gay but…you’re really adorable. Hey, don’t give me that death stare. I mean…you’re a smartass and its feels nice…being around you. And your face reminds me of those Chinese smiling masks. See, you have short hair and a glossy wide forehead with tiny eyes. I…like that.” Huh?! Goddamn you, Earn! Are you trying to confess your feelings or secretly insulting me? I’m not sure which it is so I intend to shoot back with some insults. But then I notice how serious Earn looks so I decide switch to my serious mode too.

I awkwardly scratch my buzz-cut head a couple of times because no one has ever been so straightforward like this to me before. “Well…you’re…a good friend of mine. And I’m happy that you like me but…I don’t think of you in that way. If I made you feel terrible, then I’m sorry. I…really do see you as just a friend.” I decide to let him know considering there is no reason to keep leading him on. Earn is a good friend to me, but I have never thoug

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปลภาษาอังกฤษเป็นไทยออนไลน์แปลภาษาแปลข้อความแปลบทความแปลเอกสารแปลประโยคอังกฤษเป็นไทยทั้งประโยค แปลประโยคอังกฤษเป็นไทยแปลอังกฤษแปลไทยฟรี [แปล]
ภาษาอังกฤษแปลไทยแปลแปลภาษาอังกฤษมีใช้ในประเทศออสเตรเลียแคนาดาไอร์แลนด์นิวซีแลนด์สหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาไลบีเรียเบลีซแอฟริกาใต้อินเดียนับตั้งแต่คืนนั้นพูนไปสวยมากกลับที่จะเริ่มต้นจากศูนย์อีกครั้ง เช่นเดียวกับที่เป็นฉันเกินไป มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับทั้งสองของเรา เขาจะต้องมุ่งเน้นไปที่การฝึกซ้อมกับวงดนตรีของเขาในขณะที่ผมกำลังจดจ่ออยู่กับการตั้งค่าเหตุการณ์ ฉันยังคงที่จะบอกเขาตลกดังนั้นฉันได้รับเขาจะยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ เฮ้อผมเช่นกันอาจจะได้ซื้อการ์ตูนอารมณ์ขันเหล่านั้นสำหรับเขาในชีวิตประจำวัน (แต่ผู้ที่มีการเผยแพร่รายสัปดาห์ดังนั้นฉันจะไม่ได้ว่าได้ทำที่.) พูนดูเหมือนมีความสุขสองสามวันแรก แต่แล้วในที่สุดเขาก็สามารถที่จะบุกเข้าไปในรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่นี่และมีวันต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินเสียงของฉัน เล่นโง่ (ตัวอย่างเช่นทำไมหัวเราะและประทับตราสำคัญของเรื่องตลกที่นี้เพราะมันเป็นสิ่งที่ ... sealiest เขาได้เคยได้ยิน. ไม่ได้เฮฮาที่ไม่ต้องตอบฉันเพียงแค่หัวเราะ. ฉันบังคับให้คุณหัวเราะ.) มันเป็น ชัดเจนว่าพูนก็เริ่มที่จะมีกำลังใจขึ้นเล็กน้อยอาจจะเป็นเพราะความจริงที่เขายังคงมีความอุดมสมบูรณ์ของงานที่ต้องทำและเขาก็ไม่อยากให้ใครต้องกังวลเกี่ยวกับเขา (เพื่อนของเขาได้เริ่มต้นที่จะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดเพื่อให้พวกเขามาหาผมและถาม. แต่มันไม่ได้เป็นสถานที่ของฉันที่จะพูดอะไรดังนั้นผมบอกพวกเขาว่าผมไม่ทราบว่าทั้งสอง.) มันคือการจุดที่ฉันเริ่ม สงสัยว่ารอยยิ้มของคนพูนแท้หรือถ้าเขาเป็นเพียงแค่การแกล้งพวกเขา ดวงตาของเขาเคยเป็นเต็มรูปแบบของความเชื่อมั่น แต่ตอนนี้พวกเขาดูน่าเบื่อและลดลงแตกต่างจากก่อน. มันเป็นวันก่อนการประกวดสดและผมมีแผ่นเต็ม มีปัญหาเกี่ยวกับหลายเครื่องขยายเสียงที่เราจำเป็นต้องใช้เพื่อให้ฉันได้เรียกช่างซ่อมที่จะดูที่พวกเขามี (ผมไม่ทราบวิธีการที่จะแก้ไขสิ่งที่ตัวเองไฟฟ้า.) และเพราะเราเป็นเจ้าภาพจัดงานในโรงยิมในปีนี้เราจำเป็นต้องย้ายอุปกรณ์ทั้งหมดและรายการอื่น ๆ ที่มีความจำเป็น มันยุ่งยากมากเนื่องจากเราจะทำเช่นนี้ด้วยตัวเองเพราะเราไม่ได้มีเงินเหลือที่จะจ้างคนอื่น. ในขณะที่ฉันถือเครื่องขยายเสียงเบสจากอาคาร F และมุ่งหน้าไปยังโรงยิมเสียงเรียกชื่อของฉัน"โนห์ ... ทำไมคุณกำลังทำทั้งหมดนี้ด้วยตัวคุณเอง ?! ที่นี่ให้ฉันช่วย "รับเกิดขึ้นจะผ่าน ขอบคุณฟ้าสวรรค์! ผมยิ้มอย่างกว้างขวางและผ่านเครื่องขยายเสียงกับเขาโดยไม่ลังเลใด ผมถามว่าเขาสามารถรอที่นี่สำหรับบิตแล้วผมวิ่งกลับไปคว้าสองยืนไมโครโฟนและนำพวกเขาแทนเครื่องขยายเสียง. "Jeez มีจำนวนมากของสิ่งที่จะดำเนินการ คุณไม่ได้มีใครที่จะช่วยให้คุณ? "ขอให้ฉันได้รับในขณะที่เราทำทางของเราจาก F อาคารโรงยิมที่มีดวงอาทิตย์ส่องแสงสดใสให้กับพวกเรา ผมใช้แขนของฉันเพื่อเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของฉันก่อนที่ฉันให้เขาคำตอบ. "มี แต่คนที่อายุน้อยกว่าจะติดอยู่ในระดับที่เหมาะสมในขณะนี้ เฉพาะรุ่นที่มีอยู่จะช่วยออก. "" มีเหลือมาก? นางสาวพรรณีจะให้เราในช่วงเวลาที่ฮอลล์การศึกษาเพื่อใช้ห้องสมุดช่วงบ่ายวันนี้ ฉันจะอยู่ที่นี่และช่วยให้ยาออก. "โอ้! นี้เป็นเสียงจากสวรรค์ ?! ผมรีบหันไปหาเขาและแฟลชเขายิ้มใหญ่. "ที่ดีมีตันของสิ่งที่เหลือหากคุณสามารถช่วยฉันออก." รับจบลงด้วยการช่วยฉันออกมาในช่วงบ่ายจริง เราสองคนเดินไปมาระหว่างสองอาคารอาจจะเกี่ยวกับกว่าสิบครั้ง เช่นเดียวกับที่เราอยู่บนเก้าและการเดินทางครึ่งหนึ่งของเราโทรศัพท์ของฉันเริ่มต้นเรียกเข้าและขัดจังหวะเรา. "ทักทายกับโฮสต์ของเรา! ขออวยพรให้คุณจำนวนมากของสี ขออวยพรให้คุณจำนวนมากสีทอง ลูกเห็บไปยังโฮสต์ของเรา! "มันเป็นไอ้อ้อมว่า." คุณต้องการอะไร? "ผมพูดในโทรศัพท์ที่ฉันถือระหว่างแก้มและไหล่ของฉันของฉัน ฉันหมกมุ่นเกินไปกับแบก boxful ของแถม, แซกโซโฟนและไมโครโฟนไร้สายบางอย่างที่สโมสรต้องการที่จะให้วงดนตรี. "กลองต้องปรับแต่งบางอย่างเพื่อให้ฉันต้องสถิติกุญแจกลอง!" ตูดนี้อยู่เสมอ bossing ฉันไปรอบ ๆ ! ฉันร่องคิ้วของฉันและตอบกลับ "ทำงานต่อไปเราแล้วเหลือห้องชมรม." "ไม่มีผู้ชายคน! เรากำลังทำรอบแรกของ soundcheck ในขณะนี้! "ดีคุณไม่สามารถเป็นผู้ป่วยเล็กน้อย ?! ฉันเริ่มที่จะได้รับรำคาญ (เนื่องจากความร้อน) แต่ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเถียงกับเขาดังนั้นผมจึงหันไปรับแทน "รับคุณสามารถไปข้างหน้า ฉันจะกลับมา. ใช่ใช่ ฉันจะได้รับที่สำคัญกลอง แต่คุณต้องรอสักครู่ ฉันแขวนขึ้นขณะนี้. "ผมบอกในช่วงครึ่งหลังที่จะอ้อมก่อนที่ฉันสิ่งที่โทรศัพท์มือถือของฉันกลับมาในกระเป๋ากางเกงขาสั้นของฉันและกลับไปที่ห้องชมรมในอาคาร F ทันที." ฉันควรจะรอโนห์ ?! "ได้รับเสียงตะโกนมาที่ผม แต่ฉันได้อย่างรวดเร็วเขย่าหัวของฉัน "คุณไปในข้างหน้าผมจะจับขึ้น. ผมพกกล่อง (ซึ่งไม่หนักเกินไป) กลับไปที่ห้องชมรมและปลดล็อคประตูเพื่อฉันจะได้รับกุญแจกลองและเครื่องมืออื่น ๆ ที่เราอาจจะต้อง (เพราะผม รู้ว่าคนเหล่านั้นจะขอให้พวกเขาในที่สุด) จากนั้นฉันก็ล็อคขึ้นห้องพักเช่นเดียวกับวิธีที่มันเป็นก่อนยกเว้นมีอะไรบางอย่างที่แตกต่างกันในเวลานี้ในขณะนี้ว่าจะผ่านพูนใกล้เคียง. "เอ๊ะ? ทั้งหมดคือสิ่งที่สิ่งที่โนห์? "" เหล่านี้เรียกว่าเครื่องดนตรี. "คำตอบนี้ใบสำคัญแสดงสิทธิที่ตีหัวเขา (ฉันทั้งหมดนี้เมื่อนำตัวเอง.) "SmartAss ดังนั้นทำไมคุณแบกพวกเขารอบ? "" เรากำลังตั้งสิ่งขึ้นสำหรับคุณผู้ชายเหตุการณ์ในวันพรุ่งนี้ '. "ฉันเปลี่ยนโทษกับเขาเพราะพวกเขาเป็นคนที่มีส่วนร่วมในการแข่งขันในวันพรุ่งนี้และไม่ฉัน Heh, ฉันมีความโง่ในขณะนี้ ฉันไม่ได้เป็นหนึ่งโฮสติ้งเหตุการณ์นี้หรือไม่"คุณโทษฉัน? ดังนั้นคุณต้องการความช่วยเหลือ? มีจำนวนมากของสิ่งที่จะดำเนินการได้หรือไม่ "คุณบิตปลายมี." เกือบเสร็จแล้วก็โอเค. "การแสดงออกของเขาเป็นที่มืดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นคนที่มีความรู้สึกผิด เห็นว่าผมบุกเข้าไปในรอยยิ้มขนาดใหญ่และดุนเขาด้วยข้อศอกของฉัน "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน คุณไม่ควรจะเป็นในระดับ? "เขาทำให้ผมมีรอยยิ้มเล็กๆ ในทางกลับกัน นี้จะทำให้หัวใจของฉันรู้สึกมีความสุขเพราะตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดของผมคือการได้เห็นรอยยิ้มพูน "ผมทำ แต่ผมมาที่จะได้รับบางสิ่งบางอย่างสำหรับนางสาว Supang คุณแน่ใจหรือว่าสามารถดำเนินการได้หรือไม่ "" ใช่ใช่ใช่ ฉันจะเห็นคุณในวันพรุ่งนี้. "ผมบอกเขาอีกครั้งและผมเห็นว่าพูนยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่กว้างขึ้นในเวลานี้." จะไม่ต้องรอจนถึงวันพรุ่งนี้ ฉันจะลดลงในวันนี้ภายหลัง คุณจะที่โรงยิมใช่มั้ย? "" ใช่. "ผมพยักหน้าที่คนสูงโปร่ง เขาออกกับคลื่นที่จะได้รับสิ่งที่เป็นครู ฉันดีใจที่ได้เห็นว่าพูนดูเหมือนว่าจะทำดีกว่า ดวงตาของเขาดูสดใสและสีสัน มันเป็นความโล่งอก. *** เรากำลังทำในที่สุดกับการย้ายส่วนที่เหลือของอุปกรณ์ที่จำเป็นและสิ่งอื่น ๆ ฉันหวังว่าฉันจะนอนลงบนตรงกลางของโรงยิม (อันที่จริงผมได้ทำที่มีอยู่แล้ว แต่แล้ว p'Nont ตะโกนมาที่ผมและบอกว่ามันไม่เหมาะสมเพื่อให้เขาดึงผมขึ้นไปนั่งอย่างถูกต้อง.) ดังนั้นสิ่งที่ผมสามารถทำได้คือการแอบออกไปนอนลงบนอัฒจันทร์ในขณะที่ฟังอ้อม ศิลปะและเพื่อนของฉันอื่น ๆ ที่ทำงานเกี่ยวกับ soundcheck และ swatting ที่บินอยู่บริเวณใกล้เคียง (เฮ้ฉันอาบน้ำ.) หลังจากนั้นไม่นานมีคนนั่งลงข้างๆฉัน. "คุณเหนื่อยโนห์?" มันเป็นเสียงที่ได้รับของ. "แน่นอนฉันเหนื่อย คุณไม่ได้? ขอบคุณมากโดยวิธีการ. "ฉันยกมือของฉันจะขอบคุณเขาขณะที่ยังคงนอนลงกับตาปิดดังนั้นผมจึงไม่สามารถบอกชนิดของการแสดงออกเขามีบนใบหน้าของเขา แต่ผมจะได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ นุ่มของเขา. "มันไม่ได้เป็นปัญหา ฉันทำอะไรให้คุณหึหึ. "เอ๊ะ ?! ฉันเปิดตาของฉันและร่องคิ้วของฉัน ฉันกำลังมองมาที่เขา แต่เขาก็ไม่ได้มองมาที่ฉัน สิ่งที่เขากล่าวว่ายังคง bugging me. "วา .. ?" เช่นเดียวกับที่ผมกำลังจะขอให้เขาคำถามที่รับตัดฉันออก. "ผมไม่ได้มีโอกาสที่จะทำผม?" อะไรคือสิ่งที่เขาพูดถึง? "โอกาส? สำหรับสิ่งที่? "คำถามของฉันอาจจะฟังดูไร้เดียงสา แต่ผมเป็นประเภทของบุคคลที่แม้ว่าชนิดของฉันสามารถคาดเดาสิ่งที่เพื่อนของฉันนี้แอบรู้สึกว่า." อ๊ะมา คุณเพียงแค่แกล้งทำเป็นลืม. "เขาจับให้ฉัน เขาเป็นสมาร์ทสวย เมื่อคุณเรียนรู้เกี่ยวกับบางสิ่งที่ แต่ก็มีอะไรที่คุณสามารถทำอะไรกับมันฉันรู้สึกเหมือนทำท่าจะไม่ทราบว่าเป็นทางออกที่ดีกว่า ก็เปิดของฉันที่จะให้ออกหัวเราะเบา ๆ บาง. "และ? คุณชอบที่ฉันทำตัวเหมือนฉันจะรู้? "ฉันแซวเขาเท่าที่ฉันได้รับการขึ้นและนั่งอย่างถูกต้องที่จะพูดกับเขา ฉันมองไปข้างหน้าและเราดูเป็นเวทีที่จัดกิจกรรมประกวด Live ซึ่ง Earn จะเข้าร่วมในวันพรุ่งนี้จะถูกสร้างขึ้นอย่างช้าๆโดยสมาชิกชมรมดนตรี. รับช่วยให้ออกถอนหายใจยาวก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปเบา ๆ ลูบไหล่ของฉัน. "ฉัน วางคุณอยู่ในตำแหน่งที่ยาก ... ? ขออภัย. "" เฮ้! ไม่ใช่เลย! ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้! "ฉันได้อย่างรวดเร็วคลื่นมือของฉันไปรอบ ๆ และปฏิเสธมัน รับช่วยให้ออกรอยยิ้มเล็ก ๆ ก่อนที่เขาจะยังคงที่จะพูด. "ฉัน... ฉันก็ไม่ทราบวิธีการที่จะอธิบายได้ ฉันไม่คิดว่าฉันเป็นเกย์ แต่ ... คุณน่ารักจริงๆ เฮ้ไม่ให้ฉันที่จ้องมองความตาย ผมหมายถึง ... คุณเป็น SmartAss และมันรู้สึกดี ... ที่ได้อยู่ใกล้คุณ และใบหน้าของคุณทำให้ผมนึกถึงหน้ากากยิ้มเหล่านั้นจีน เห็นคุณมีผมสั้นและหน้าผากกว้างผิวมันด้วยตาเล็ก ๆ ฉัน ... เหมือนว่า. "อืมมม ?! goddamn คุณรับ! คุณพยายามที่จะสารภาพความรู้สึกของคุณหรือแอบดูถูกฉัน? ผมไม่แน่ใจว่าที่เป็นเช่นนั้นผมตั้งใจที่จะยิงกลับมาพร้อมกับด่าบาง แต่แล้วผมสังเกตเห็นวิธีการที่รุนแรงได้รับรูปลักษณ์ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนไปใช้โหมดที่ร้ายแรงเกินไปของฉัน. ฉันเกาเชื่องช้าฉวัดเฉวียนตัดหัวของฉันสองสามครั้งเพราะไม่มีใครเคยได้รับเพื่อให้ตรงไปตรงมาเช่นนี้กับฉันก่อน "อืม ... คุณ ... เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน และผมมีความสุขที่คุณชอบฉัน แต่ ... ฉันไม่คิดว่าของคุณในทางที่ ถ้าผมที่ทำให้คุณรู้สึกแย่แล้วฉันขอโทษ ฉัน ... จริงๆไม่เห็นว่าคุณเป็นเพียงแค่เพื่อน. "ผมตัดสินใจที่จะให้เขารู้ว่าการพิจารณามีเหตุผลที่จะให้เขานำในไม่มี รับเป็นเพื่อนที่ดีกับฉัน แต่ฉันไม่เคย thoug

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปลภาษาอังกฤษเป็นไทยออนไลน์แปลภาษาแปลข้อความแปลบทความแปลเอกสารแปลประโยคอังกฤษเป็นไทยทั้งประโยคแปลเอกสารภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยทั้งประโยคแปลประโยคอังกฤษเป็นไทยแปลอังกฤษแปลไทยฟรี [ แปลไทย ] ภาษาอังกฤษแปล แปลจาว่ามีใช้ในประเทศออสเตรเลียแคนาดาไอร์แลนด์นิวซีแลนด์สหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาไลบีเรียเบลีซแอฟริกาใต้อินเดีย
ตั้งแต่คืนนั้น ปั้นสวยมาก กลับไปเริ่มต้นจากศูนย์อีกครั้ง เดียวกันสำหรับฉันเหมือนกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ยากสำหรับเราทั้งคู่เขาต้องตั้งใจซ้อมกับวงของเขา ในขณะที่ฉันกำลังมุ่งเน้นการตั้งค่าเหตุการณ์ ผมยังคงบอกตลกดังนั้นฉันทำให้เขายิ้มเล็กน้อย เฮ้อ ผมอาจจะซื้อพวกตลกการ์ตูนกับเขาทุกวัน ( แต่ผู้ที่มีการเผยแพร่รายสัปดาห์ ดังนั้นผมก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น ) ยังดูไม่กี่วันแรกเศร้าแต่แล้วเขาก็สามารถที่จะแบ่งออกเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆที่นี่และมีในวันต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยิน puns โง่ของฉัน ( เช่น ทำไมตราหัวเราะเยาะเรื่องตลกนี้ เพราะมันเป็น . . . . . . . sealiest ที่เขาเคยได้ยินมา ตลกมากใช่ไหม ไม่ตอบผม แค่หัวเราะ ฉันบังคับให้คุณหัวเราะ มันชัดเจนว่า พูนกำลัง เชียร์นิดหน่อย