and subjectivities in the region is

and subjectivities in the region is the disjuncture between theory and lived realities. As regional scholars interrogate the differences between the region and the Western world, as well as "local imperatives behind the production of knowledge in both the West and the region, moments of the highly local in the constitution of Western humanities and the social sciences are better revealed, and notions about its universality questioned .
The narratives presented in this book offer us alternative perceptions of Southeast Asia from scholars coming from the region. This volume represents one response by regional scholars to the call to decentre and diversify knowledge production. The disciplinary configurations and epistemological considerations highlighted in this book suggest that we need a great deal more versatility than we can get from sticking rigidly to conventional disciplinary and theoretical categories, if we want to grasp the complex dimensions of human existence and meanings in Southeast Asia better.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และ subjectivities ในภูมิภาคเป็น disjuncture ระหว่างทฤษฎีและอาศัยอยู่กับความเป็นจริง ในฐานะที่เป็นนักวิชาการระดับภูมิภาคสอบปากคำความแตกต่างระหว่างภูมิภาคและโลกตะวันตกเช่นเดียวกับ "ความจำเป็นในท้องถิ่นที่อยู่เบื้องหลังการผลิตของความรู้ทั้งในตะวันตกและภูมิภาค, ช่วงเวลาของความสูงท้องถิ่นในรัฐธรรมนูญของตะวันตกและมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์จะดีกว่า เปิดเผยและความคิดเกี่ยวกับความเป็นสากลของการสอบสวน.
เรื่องเล่าที่นำเสนอในหนังสือเล่มนี้ให้เรารับรู้ทางเลือกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากนักวิชาการที่มาจากภูมิภาค. เล่มนี้แสดงให้เห็นถึงการตอบสนองอย่างใดอย่างหนึ่งโดยนักวิชาการในระดับภูมิภาคเพื่อการเรียกร้องให้ decentre การผลิตและกระจายความรู้. การกำหนดค่าทางวินัย และการพิจารณาญาณวิทยาเน้นในหนังสือเล่มนี้ชี้ให้เห็นว่าเราต้องมีความคล่องตัวมากขึ้นกว่าที่เราจะได้รับจากการผสานอย่างเหนียวแน่นกับประเภทวินัยและทฤษฎีเดิมถ้าเราต้องการที่จะเข้าใจในมิติที่ซับซ้อนของการดำรงอยู่ของมนุษย์และความหมายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ดียิ่งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ subjectivities ในภูมิภาคมีการตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและการมีชีวิตอยู่กับความจริง ในฐานะนักวิชาการภูมิภาคสอบถามความแตกต่างระหว่างภูมิภาคและโลกตะวันตก เช่นเดียวกับ " หน้าที่ท้องถิ่นอยู่เบื้องหลังการผลิตความรู้ทั้งในตะวันตกและภูมิภาค , ช่วงเวลาของสูงท้องถิ่นในรัฐธรรมนูญของมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ตะวันตกดีกว่า เปิดเผยว่าและความคิดที่เกี่ยวกับเรื่องของความเป็นสากล questioned .
เรื่องเล่าที่นำเสนอในหนังสือเล่มนี้ให้เราเลือกการรับรู้ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากนักวิชาการที่มาจากภูมิภาค เล่มนี้เป็นหนึ่งในการตอบสนองโดยนักวิชาการเรียกร้องให้ decentre และกระจายการผลิตความรู้ระบบการพิจารณาลงโทษทางวินัยและญาณวิทยาเน้นในหนังสือเล่มนี้ชี้ให้เห็นว่า เราต้องการการจัดการที่ดีหลากหลายมากกว่าที่เราสามารถได้รับจากติด rigidly หมวดวินัยเชิงทฤษฎี และปกติ หากเราต้องการที่จะเข้าใจมิติที่ซับซ้อนของการดำรงอยู่ของมนุษย์และความหมายในเอเชียดีกว่า