At a sport skydiver's deployment al

At a sport skydiver's deployment altitude, the individual manually deploys a small pilot-chute which acts as a drogue, catching air and pulling out the main parachute or the main canopy. There are two principal systems in use: the "throw-out", where the skydiver pulls a toggle attached to the top of the pilot-chute stowed in a small pocket outside the main container: and the "pull-out", where the skydiver pulls a small pad attached to the pilot-chute which is stowed inside the container.

Throw-out pilot-chute pouches are usually positioned at the bottom of the container – the B.O.C. deployment system – but older harnesses often have leg-mounted pouches. The latter are safe for flat-flying, but often unsuitable for freestyle or head-down flying.

In a typical civilian sport parachute system, the pilot-chute is connected to a line known as the "bridle", which in turn is attached to a small deployment bag that contains the folded parachute and the canopy suspension lines, which are stowed with rubber bands. At the bottom of the container that holds the deployment bag is a closing loop which, during packing, is fed through the grommets of the four flaps that are used to close the container. At that point, a curved pin that is attached to the bridle is inserted through the closing loop. The next step involves folding the pilot-chute and placing it in a pouch (e.g., B.O.C pouch).

Activation begins when the pilot-chute is thrown out. It inflates and creates drag, pulling the pin out of the closing loop and allowing the pilot-chute to pull the deployment bag from the container. The parachute lines are pulled loose from the rubber bands and extend as the canopy starts to open. A rectangular piece of fabric called the "slider" (which separates the parachute lines into four main groups fed through grommets in the four respective corners of the slider) slows the opening of the parachute and works its way down until the canopy is fully open and the slider is just above the head of the skydiver. The slider slows and controls the deployment of the parachute. Without a slider, the parachute would inflate fast, potentially damaging the parachute fabric and/or suspension lines, as well as causing discomfort, injury or even death of the jumper.[15] During a normal deployment, a skydiver will generally experience a few seconds of intense deceleration, in the realm of 3 to 4 g, while the parachute slows the descent from 190 km/h (120 mph) to approximately 28 km/h.

If a skydiver experiences a malfunction of their main parachute which they cannot correct, they pull a "cut-away" handle on the front right-hand side of their harness (on the chest) which will release the main canopy from the harness/container. Once free from the malfunctioning main canopy, the reserve canopy can be activated manually by pulling a second handle on the front left harness. Some containers are fitted with a connecting line from the main to reserve parachutes – known as a reserve static line (RSL) – which pulls open the reserve container faster than a manual release could. Whichever method is used, a spring-loaded pilot-chute then extracts the reserve parachute from the upper half of the container.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ความสูงใช้งานของ skydiver กีฬา บุคคลด้วยตนเองจัดวางแบบขนาดเล็กนำร่องรางซึ่งทำหน้าที่เป็น drogue จับอากาศ และดึงร่มหลักหรือฝาครอบหลัก มีสองระบบหลักในการใช้: การ "โยนออก" ที่ skydiver ที่ดึงสลับกับด้านบนของรางนำร่องที่ stowed กระเป๋าเล็กนอกภาชนะบรรจุหลัก: และการ "ดึง ออก" ที่ skydiver ที่ดึงแผ่นเล็ก ๆ ที่แนบเพื่อนำร่องรางซึ่ง stowed ภายในภาชนะบรรจุกระเป๋าโยนออกนำร่องรางมักจะถูกวางที่ด้านล่างของภาชนะ-B.O.C. ใช้ระบบ – แต่ harnesses เก่ามักจะมีกระเป๋าติดขา หลังได้ปลอดภัยสำหรับแบนบิน แต่มักจะไม่เหมาะสมสำหรับฟรีสไตล์หรือบินลงหัวในระบบร่มพลเรือนกีฬาทั่วไป รางนำร่องมีการเชื่อมต่อไปยังบรรทัดที่เรียกว่าการ "bridle" ซึ่งจะแนบกับถุงใช้ขนาดเล็กที่ประกอบด้วยร่มพับและฝาครอบระงับบรรทัด ที่ stowed พร้อมยาง ที่ด้านล่างของภาชนะที่เก็บใช้ ถุงเป็นลูปปิดที่ ในระหว่างการบรรจุ ถูกป้อนผ่าน grommets ของ flaps สี่ที่ใช้ปิดภาชนะบรรจุ ณ หมุดโค้งแนบ bridle ที่แทรกผ่านลูปปิด ขั้นตอนถัดไปเกี่ยวพับรางนำร่อง และวางไว้ในกระเป๋า (เช่น B.O.C กระเป๋า)เปิดใช้งานเริ่มต้นเมื่อรางนำร่องจะโยนลง Inflates และสร้างลาก ดึง pin จากลูปปิด และให้รางนำร่องจะดึงถุงใช้จากภาชนะบรรจุ บรรทัดร่มชูชีพถูกดึงจากสายยางหลวม และขยายเป็นฝาครอบเริ่มเปิด ชิ้นส่วนสี่เหลี่ยมของผ้าที่เรียกว่า "ตัวเลื่อน" (ซึ่งแยกบรรทัดร่มชูชีพเป็นสี่กลุ่มหลักเลี้ยงผ่าน grommets ที่มุมตามลำดับสี่ของแถบเลื่อน) ช้าเปิดร่มชูชีพ และทำทางลงจนฝาครอบเปิดทั้งหมด และแถบเลื่อนอยู่เหนือศีรษะของ skydiver ที่ แถบเลื่อนช้า และควบคุมการใช้งานของร่มชูชีพ ไม่ มีแถบเลื่อน ร่มชูชีพจะขยายอย่างรวดเร็ว อาจทำลายร่มผ้าหรือระงับบรรทัด ตลอดจนก่อให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย การบาดเจ็บ หรือการตายของจัมเปอร์ที่ [15] ระหว่างการใช้งานปกติ skydiver ที่จะสัมผัสประสบการณ์กี่วินาทีของการชะลอตัวรุนแรง ในขอบเขตของ 3-4 โดยทั่วไปในขณะร่มช้าโคตรจาก 190 km/h (ความเร็ว 120) ไปประมาณ 28 km/hถ้า skydiver เป็นประสบการณ์ความผิดปกติของร่มหลักของพวกเขาซึ่งพวกเขาไม่สามารถแก้ไข พวกเขาดึงจับ "ตัดเก็บ" ทางด้านขวามือหน้าของเทียมของพวกเขา (บนหน้าอก) ซึ่งจะปล่อยฝาครอบหลักจากเทียม/ภาชนะ เมื่อฟรีจากฝาครอบหลักชำรุด ฝาครอบสำรองสามารถเรียกใช้ด้วยตนเอง โดยการดึงจับสองบนเทียมซ้ายด้านหน้า ภาชนะบางอย่างจะติดตั้ง มีเส้นเชื่อมจากหลัก parachutes – เป็นสำรองคงบรรทัด (ภัตตาคาร) – ที่ดึงเปิดภาชนะสำรองเร็วกว่านำออกใช้ด้วยตนเองสามารถ จองห้องพัก ใช้วิธีการใด spring-loaded นำร่องรางแล้วสารสกัดร่มชูชีพสำรองจากครึ่งบนของภาชนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ระดับความสูงการใช้งาน skydiver กีฬาของบุคคลที่ตนเองปรับใช้นักบินรางขนาดเล็กซึ่งทำหน้าที่เป็น drogue จับอากาศและดึงออกร่มชูชีพหลักหรือหลังคาหลัก มีสองระบบหลักในการใช้งานคือ "โยนออก" ซึ่ง skydiver ดึงสลับแนบไปกับด้านบนของนักบินรางเก็บไว้ในกระเป๋าขนาดเล็กนอกภาชนะหลักและ "ดึงออก" ซึ่ง skydiver ดึงแผ่นเล็ก ๆ ติดอยู่กับนักบินรางซึ่งจะถูกเก็บไว้ในภาชนะ. โยนออกกระเป๋านักบินรางอยู่ในตำแหน่งที่ปกติจะอยู่ที่ด้านล่างของภาชนะ - ระบบการใช้งาน BOC - แต่สายรัดเก่ามักจะมีถุงขาติด หลังมีความปลอดภัยสำหรับการบินแบน แต่มักจะไม่เหมาะสมสำหรับรูปแบบหรือหัวลงบิน. ในกีฬาพลเรือนทั่วไประบบร่มชูชีพนักบินรางที่มีการเชื่อมต่อกับสายที่เรียกว่า "บังเหียน" ซึ่งจะอยู่ติดกับ ถุงใช้งานขนาดเล็กที่มีร่มชูชีพพับและเส้นระงับหลังคาซึ่งจะเก็บไว้กับวงยาง ที่ด้านล่างของภาชนะที่เก็บกระเป๋าใช้งานเป็นวงปิดซึ่งในระหว่างการบรรจุจะถูกป้อนผ่าน grommets ในสี่ของอวัยวะเพศหญิงที่ใช้ในการปิดภาชนะ ณ จุดที่ขาโค้งที่แนบมากับบังเหียนถูกแทรกผ่านห่วงปิด ขั้นตอนต่อไปเกี่ยวข้องกับการพับนักบินรางและวางไว้ในกระเป๋า (เช่นกระเป๋า BOC). การเปิดใช้งานเริ่มต้นขึ้นเมื่อนักบินรางถูกโยนออกมา มันพองตัวและสร้างการลากดึงขาออกจากวงปิดและช่วยให้นักบินรางที่จะดึงถุงใช้งานจากภาชนะ สายร่มชูชีพถูกดึงหลุดออกมาจากวงยางและขยายเป็นท้องฟ้าเริ่มเปิด ชิ้นสี่เหลี่ยมของผ้าที่เรียกว่า "เลื่อน" (ซึ่งแยกสายร่มชูชีพออกเป็นสี่กลุ่มหลักอาหารผ่าน grommets ในมุมทั้งสี่ตามลำดับของการเลื่อน) ช้าเปิดร่มชูชีพและวิธีการทำงานของมันลงไปจนหลังคาเป็นอย่างเปิดกว้างและ เลื่อนเป็นเพียงเหนือหัวของ skydiver เลื่อนช้าและควบคุมการใช้งานของร่มชูชีพ โดยไม่ต้องเลื่อนร่มชูชีพจะขยายตัวได้อย่างรวดเร็วและอาจเป็นอันตรายผ้าร่มชูชีพและ / หรือเส้นระงับเช่นเดียวกับที่ก่อให้เกิดความรู้สึกไม่สบายได้รับบาดเจ็บหรือแม้กระทั่งการตายของจัมเปอร์. [15] ระหว่างการใช้งานปกติ skydiver โดยทั่วไปจะได้สัมผัสไม่กี่ วินาทีของการชะลอตัวรุนแรงในขอบเขตของ 3-4 กรัมในขณะที่ร่มชูชีพช้าเชื้อสายจาก 190 กิโลเมตร / ชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง) ประมาณ 28 กม. / ชม. หากมีประสบการณ์ skydiver ผิดปกติของร่มชูชีพหลักของพวกเขาที่พวกเขาไม่สามารถที่ถูกต้อง พวกเขาดึง "ตัดออกไป" จับที่ด้านขวามือด้านหน้าของเทียมของพวกเขา (บนหน้าอก) ซึ่งจะปล่อยหลังคาหลักจากเทียม / ภาชนะ เมื่อได้ฟรีจากหลังคาหลักชำรุดหลังคาสำรองสามารถใช้งานได้ด้วยตนเองโดยการดึงมือจับที่สองในเทียมด้านหน้าซ้าย ภาชนะบรรจุที่บางคนมีการติดตั้งสายเชื่อมต่อจากหลักเพื่อรองรับร่มชูชีพ - ที่รู้จักกันเป็นสำรองเส้นคงที่ (RSL) - ซึ่งจะดึงเปิดภาชนะสำรองได้เร็วกว่าการเปิดตัวคู่มือทำได้ ว่าวิธีไหนก็ตามจะใช้สปริงโหลดนักบินรางจากนั้นสารสกัดจากร่มชูชีพสำรองจากครึ่งบนของภาชนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่กีฬากระโดดร่ม ติดตั้งด้วยตนเองปรับระดับความสูงแต่ละร่องรางขนาดเล็กซึ่งทำหน้าที่เป็นฉมวกมาแทง , จับอากาศ และดึงเอาร่มชูชีพหลัก หรือ ทรงพุ่มใหญ่ มี 2 ระบบหลักในการใช้ : " ทิ้ง " ที่นักกระโดดร่มดึงสลับแนบไปด้านบนของนักบินร่ม stowed ในพ็อกเก็ตขนาดเล็กนอกตู้หลัก และ " ดึงออก "ที่นักกระโดดร่มดึงแผ่นเล็กๆแนบกับร่องรางซึ่งถูกเก็บในภาชนะ

ทิ้งนักบินร่มกระเป๋ามักจะวางที่ด้านล่างของภาชนะบรรจุและ b.o.c. ระบบการใช้งานและสายรัดขาแต่เก่ามักมีติดกระเป๋า . หลังปลอดภัยสำหรับแบนบิน แต่มักจะไม่เหมาะสมสำหรับฟรีสไตล์หรือหัวลงบิน

โดยทั่วไปกีฬาโดดร่มพลเรือนในระบบรางนำร่องเชื่อมต่อกับเส้น เรียกว่าเป็น " ชุด " , ซึ่งจะแนบมากับการใช้งานถุงขนาดเล็กที่มีพับร่มชูชีพและหลังคาสายระงับ ซึ่งห่อด้วยแถบยาง ที่ด้านล่างของภาชนะบรรจุที่ถือถุงกระจายเป็นวงปิดซึ่ง ในระหว่างการบรรจุจะถูกป้อนผ่าน grommets ใน 4 ฝาที่ใช้ปิดภาชนะบรรจุ จุดที่เข็มโค้งที่ติดกับบังเหียนถูกแทรกผ่านลูปปิด ขั้นตอนต่อไปเกี่ยวข้องกับนักบินร่มพับและวางไว้ในถุง ( เช่น b.o.c กระเป๋า )

เปิดใช้งานเริ่มต้นเมื่อนักบินร่มจะถูกโยนออกไป มันพองตัว และสร้างลากดึงเข็มออกจากลูปปิด และอนุญาตให้นักบินร่มดึงถุงการใช้งานจากภาชนะบรรจุ ร่มชูชีพสายถูกดึงหลุดจากวงยาง และขยายเป็น ท้องฟ้าเริ่มเปิดชิ้นสี่เหลี่ยมของผ้าเรียกว่า " สไลเดอร์ " ( ซึ่งแยกเป็นสี่กลุ่มหลักสายร่มชูชีพป้อนผ่าน grommets ในมุมทั้งสี่ของตนเลื่อน ) ช้าเปิดร่มชูชีพและผลงานวิธีลงจนท้องฟ้าเป็นอย่างเปิดและเลื่อนอยู่เหนือหัวของนักกระโดดร่ม เลื่อนช้าและการควบคุมการใช้งานของร่มชูชีพไม่มีเลื่อน ร่มชูชีพจะขยายตัวอย่างรวดเร็ว อาจทำให้ผ้าร่มชูชีพ และ / หรือ ระงับ เส้น ตลอดจนก่อให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย , การบาดเจ็บหรือแม้แต่ความตายจาก Jumper [ 15 ] ในระหว่างการใช้งานปกติ นักกระโดดร่ม โดยทั่วไปจะพบไม่กี่วินาทีที่รุนแรงลดลงในขอบเขต 3 ถึง 4 กรัมในขณะที่ร่มชูชีพช้าโคตร จาก 190 km / h ( 120 ไมล์ ) ประมาณ 28 กม. / ชม.

ถ้านักกระโดดร่ม ประสบการณ์ทำงานของร่มชูชีพหลักซึ่งพวกเขาไม่สามารถที่ถูกต้อง พวกเขาดึง " ตัดทิ้ง " จัดการด้านขวามือหน้าเทียม ( บนอก ) ซึ่งจะปล่อย กันสาด หลักจากเทียม / ภาชนะ เมื่อฟรีจากปัญหาหลังคาหลักร่มสำรองสามารถใช้งานได้ด้วยตนเองโดยการดึงมือจับสองในเทียมหน้าซ้าย บางภาชนะจะติดตั้งกับสายเชื่อมต่อจากหลักในการจองและสำรองสถิตร่มชูชีพที่รู้จักกันเป็นเส้น ( RSL ) –ที่ดึงเปิดจองคอนเทนเนอร์เร็วกว่าคู่มือปล่อยได้ วิธีใดที่ใช้เป็นนักบินร่มสปริงโหลดแล้วสารสกัดจากร่มชูชีพสำรองจากครึ่งบนของภาชนะ