Book 3, Mountain Range of Magical B

Book 3, Mountain Range of Magical Beasts – Chapter 9, The Mountain Range of Magical Beasts (part 1)

The Mountain Range of Magical Beasts was vast and boundless.

Within it, Linley could see ancient pines that were centuries or millennia old, blotting out the landscape. All sorts of various grasses filled the land, and thistles and thorns were equally commonplace. Dry leaves covered the land, with each step, they crackled and popped. Ancient vines and weeds could be seen everywhere.

“With all of these weeds, dense vines, and trees which have been around for who-knows-how-long, even if a magical beast were just ten meters away from me, I still probably wouldn’t sense it.” Linley grew apprehensive.

Grandpa Doehring appeared by his side as well.

“Ten meters? Linley, even in the grass right in front of you, there could be a magical beast in wait, such as a giant snake.” Doehring Cowart laughed as he spoke.

Linley involuntarily glanced at the grassy area in front of him, which was almost half as tall as him. Such thick, tall grass really could hide a snake. Taking a deep breath, Linley stood there as he began to mumble the words to a spell.

Suddenly, a gentle gust of wind emanated from Linley, spreading about in all directions before finally dissipating.

Wind-style magic – Windscout!

Generally speaking, a magus of the third rank would be able to execute the Windscout spell. But of course, the more powerful a magus was, the wider an area the Windscout spell could cover. The Windscout spell of a magus of the third rank would only affect an area of around ten or so meters around him, but the Windscout of a magus of the fifth rank had a diameter of over a hundred meters.

“Within a hundred meters, the only magical beasts around are a magical beast of the first rank, a Bubblerat, and a few magical beasts of the second rank, ‘Earth Scorpions’.” Linley said confidently.

The Windscout spell could discern the aura and lifescent of any living creature.

“Don’t be too cocky. A powerful magical beast could burrow under the earth, and some Saint-level magical beasts can even disguise their power level.” Doehring Cowart reminded, but then he chuckled. “But of course, if they wanted to deal with a little fellow like you, would a Saint-level magical beast bother to hide its power?”

But upon hearing these words, Linley grew all the more cautious.

“Ambush through disguising power levels? In some books, it was said that the intelligence of magical beasts rivals that of man’s. Looks like it’s true.” Linley said to himself. Glancing at the little Shadowmouse, ‘Bebe’, on his shoulders, he thought, “This little fella, Bebe, already has a really high level of intelligence. I can’t let my guard down.”

Air swirled around Linley’s feet. This was part of the byproduct of Linley’s ‘Supersonic’ spell.

Linley quietly passed into the Mountain Range of Magical Beasts. He carefully surveyed his surroundings, while on his shoulders, the little Shadowmouse, Bebe, also perked up and stared in all four directions, his beady little black eyes peering about him. Slowly, the two of them travelled deeper and deeper into the mountains.

“The Mountain Range of Magical Beasts is over ten thousand kilometers long, with an average width of seven or eight hundred kilometers. In the outermost hundred kilometer region, the magical beasts are mostly of low rank. If we go more than a hundred kilometers deep, we’ll meet lots of magical beasts of the fifth and sixth ranks. If we go still deeper inside, we will see many beasts of the seventh, eighth, and ninth ranks, and perhaps even Saint-level magical beasts.”

Doehring Cowart once more began to lecture Linley about the Mountain Range of Magical Beasts.

“But of course, nothing is absolute. Perhaps a magical beast of the ninth rank might be bored and go for a stroll in the outer territories.” Doehring Cowart said. “And perhaps you might be so unlucky as to meet with a huge, ten-thousand unit strong pack of wolf monsters. If that happens, all I can say is, you have terrible karma.”

Hearing Doehring Cowart’s words, Linley’s lips pursed.

That went without saying!

The Mountain Range of Magical Beasts was enormous. How could he be so unlucky? But if he was, Doehring Cowart, who survived only as a spirit, would not be able to assist him in any way. A Saint-level Grand Magus without mageforce had no way to attack.

“Grandpa Doehring, I know this already. Be quiet and don’t distract me.” Linley said discontentedly.

Doehring Cowart immediately chuckled. Stroking his white beard, he no longer spoke.

The Mountain Range of Magical Beasts was a place of deep mountains and ancient trees. The trees were so thickly clustered that virtually all of the rain was blocked, with just a few drops occasionally sprinkling down. After walking for a period of time, he realized that this outer region was indeed not that dangerous.

Linley exerted some strength with his legs, and almost as if he were floating, leapt up on top of a seven or eight meter high tree branch as he carefully scanned about.

“Boss, far away to the right, there’s a wild pig.” Bebe’s voice sounded out in Linley’s mind.

Hearing these words, Linley couldn’t help but turn and look. Indeed, approximately a hundred meters away, a wild boar with a single horn was carefully scanning his surroundings. If Linley didn’t have such a high vantage point, Linley perhaps wouldn’t have been able to see this Unicorn Boar.

“Unicorn Boar, a magical beast of the third rank, an earth-element creature. The only technique it has is that of the ‘Earth Spear’ technique.” Some information regarding the Unicorn Boar came to Linley’s mind.

“Even though it’s just a beast of the third rank, at least it will serve for dinner. Boar flesh is quite tasty.” Nimbly and vigorously, Linley crept through the trees as he stealthily approached the boar. Due to the density of the local flora, the boar had not noticed Linley either.

When he got within ten meters of the boar, Linley lay down flat in the grass. Peering through the dense grass, he could still make out the outline of the Unicorn Boar.

Whoosh!

Like a serpentine dragon leaving its lair, Linley leapt out from the grass. When the Unicorn Boar turned his head and stared in shock, Linley fell down upon it like a gust of wind. The Unicorn Boar let out an indignant roar, and thrust its long, thick horn straight at Linley.

“Hrrg!” Linley reached out with his left hand and grabbed the horn and gave a tremendous tug.

That huge Unicorn Boar, weighing several hundred kilograms, was tossed up seven or eight meters up into the air by Linley, who then began to fiercely kick at it with his left leg, using it like a giant claymore and slamming it into the boar’s head with thunderous power and speed.

“Thud.” With a sickening, bone-crunching sound, the Unicorn Boar was kicked into a tree. When it fell down to the ground, the very earth shook. The bones of the Unicorn Boar had already been shattered, and brain matter had already begun leaking out from its shattered skull. A trail of fresh blood streamed forth from its mouth. Its four limbs quivered momentarily, then grew still.

Just based on his prowess as a warrior, killing a Unicorn Boar was not a tough feat for Linley.

“Although the magicite core of a magical beast of the third rank is only worth ten or so gold coins, I can’t let it go to waste.” Linley withdrew the straight chisel from his backpack, and with just two or three simple slices, he cut the boar open. An entirely unremarkable earth-colored magicite crystal rolled out. Linley wiped it off on the grass, then placed it in his backpack.

And then, with practiced ease, Linley skinned the boar and cut off the boar’s legs.

After casually chopping down a few branches, with a flick of his wrist, Linley summoned forth a small flame. As the fire began to grow, Linley began to roast the boar legs.

The little Shadowmouse, Bebe, began to drool. His eyes were fixed on the boar legs. “Boar legs are delicious. Boss, hurry up, hurry up. Why don’t you just directly use your fire-element magic to roast the boar, wouldn’t that be faster?”

“Fire-element magic? I only have a bit of fire element mageforce. And what’s more, when it comes to cooking, using higher temperatures isn’t necessarily superior.” Linley smirked as he spoke, withdrawing some coarse salt and other ingredients from his backpack.

When Linley had originally tested for magical aptitude, he had exceptional affinity for both earth and wind elemental essence, but just average affinity for fire elemental essence. Honestly speaking, for an ordinary person, average affinity for an elemental essence was quite good. But for someone like Linley, he couldn’t be bothered to spend time and energy working on his fire magic.

After all, if he wanted his abilities in fire magic to match his abilities in wind and earth, he would probably have to spend ten times as much time.

Thus, Linley would usually just casually refine a little bit of fire element mageforce. He did, however, definitely have enough to generate some fireballs without any problems.

After finishing roasting two boar legs, Linley and Bebe each shared one while Linley began to work on roasting the other two.

“Wow. Delicious.” Bebe chatted while eating enthusiastically. “This wild boar tastes so much better than those farm-grown hogs. It tastes so fragrant. But naturally, your roasting abilities also played a big role, boss.” Bebe was so happy that he even began flattering Linley a bit.

Linley couldn’t help but start to laugh.

“Boss, I want more.” After finishing one leg, Bebe looked at Linley with a pitiful expression.

Seeing Bebe’s sad gaze, Linley didn’t feel sorry for him in the slightest. He sternly lectured, “This boar leg is way larger than a roast duck. One leg is more than enough for you. The other two legs will be dinner.” After speak

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอง 3 เทือกเขาของขลังสัตว์ – บทที่ 9 เดอะเทือกของขลังสัตว์ (ส่วนที่ 1)ในเทือกเขาของขลังสัตว์มีมากมาย และมากมายภายในนั้น Linley เห็นไพน์โบราณที่ศตวรรษหรือวัดวาอารามเก่า blotting วิธีออกภูมิทัศน์ ทุกประเภทของหญ้าต่าง ๆ กรอกดิน และขวากหนามได้เหมือนกันเป็นธรรมดา แห้งใบปกคลุมแผ่นดิน แต่ละขั้นตอน พวกเขาแตกพร่า และ popped นำโบราณและวัชพืชสามารถเห็นได้ทุกหนทุกแห่ง" มีทั้ง หมดเหล่านี้วัชพืช บัสเซลตั่นหนาแน่น ซึ่งได้รับรอบนานที่รู้ว่า- แม้ว่าสัตว์วิเศษได้เพียง 10 เมตรจากฉัน ฉันยังอาจจะไม่รู้สึกมัน" Linley โต apprehensiveปู่ Doehring ปรากฏ โดยด้านข้างของเขาเป็นอย่างดี"สิบเมตร Linley แม้ในหญ้าหน้า คุณสามารถมีสัตว์วิเศษในรอ เช่นงูยักษ์" Doehring Cowart หัวเราะ ตามเขาพูดLinley involuntarily glanced ที่ตั้งอยู่หน้าเขา หญ้าซึ่งเกือบครึ่งเป็นสูงเป็นเขา เช่นหญ้าหนา สูงจริง ๆ สามารถซ่อนงู การหายใจลึก ๆ Linley ยืนมีเป็นเริ่ม mumble คำการสะกดคำทันใดนั้น ความอ่อนโยน gust ของลม emanated จาก Linley เกี่ยวกับการแพร่กระจายในทุกทิศทางก่อนสุดท้าย dissipatingลมแบบเมจิก-Windscoutพูด magus ของลำดับที่สามจะสามารถดำเนินการสะกด Windscout แต่แน่นอน มีประสิทธิภาพ magus ถูก กว้างอันตั้งสะกด Windscout สามารถครอบคลุม สะกด Windscout ของ magus ของอันดับสามเท่าจะส่งผลกระทบต่อพื้นที่ประมาณ 10 หรือดังนั้น เมตรรอบเขา แต่ Windscout ของ magus ของอันดับห้ามีกว่าร้อยเมตรเส้นผ่านศูนย์กลาง"ภายในระยะหนึ่งร้อยเมตร สัตว์วิเศษเฉพาะรอบจะสัตว์มหัศจรรย์อันดับแรก การ Bubblerat และสัตว์วิเศษกี่ของลำดับที่สอง 'แมงป่องโลก'" Linley มั่นกล่าวสะกด Windscout สามารถแยกแยะอูราและ lifescent ของสัตว์อยู่อาศัย"ไม่ได้ cocky เกินไป สัตว์วิเศษที่มีประสิทธิภาพสามารถเจาะรูไปทั่วใต้โลก และแม้แต่สัตว์บางขลังระดับเซนต์สามารถปลอมตัวระดับพลังงาน" นึกถึง Doehring Cowart แต่แล้ว เขาเบา ๆ "แต่แน่นอน ถ้าพวกเขาอยากจะจัดการกับเพื่อนน้อยเช่นคุณ จะเซนต์ระดับมหัศจรรย์สัตว์รบกวนซ่อนกำลัง"แต่เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ Linley โตทั้งหมดระมัดระวังมากขึ้น"มาถึง disguising ระดับพลังงานหรือไม่ ในหนังสือบาง มันก็บอกว่า สติปัญญาของสัตว์วิเศษ rivals ของผู้ชาย ดูเหมือนจะเป็นจริง" Linley กล่าวว่า ตนเอง ทิวทัศน์ที่ Shadowmouse น้อย 'แจ็คกี้' บนไหล่ของเขา เขาคิดว่า "หลงใหลนี้น้อย แจ็คกี้ มีสติปัญญาระดับสูงจริง ๆ ฉันไม่ให้ฉันรักษาลง"อากาศ swirled รอบเท้าของ Linley นี้เป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกของ Linley 'Supersonic' สะกดLinley เงียบ ๆ ผ่านไปในเทือกเขาของขลังสัตว์ เขารอบคอบสำรวจสภาพแวดล้อมของเขา ในขณะที่บนเขาไหล่ Shadowmouse น้อย แจ็คกี้ ยัง perked ขึ้น และจ้องไปในทั้งหมดสี่ทิศทาง beady น้อยดำตาทุกทีเกี่ยวกับเขา ช้า เขาทั้งสองเดินทางลึก และลึกเข้าไปในภูเขา"เทือกเขาของขลังสัตว์ได้กว่าหมื่นกิโลเมตร ที่กว้างเฉลี่ยเจ็ด หรือแปดร้อยกิโลเมตร ในภูมิภาคร้อยกิโลเมตรชั้นนอก สัตว์วิเศษส่วนใหญ่เป็นอันดับที่ต่ำ ถ้าเราไปลึกกว่าร้อยกิโลเมตร เราจะพบกับของสัตว์วิเศษของอันดับห้า และหก ถ้าเราไปยังลึกภายใน เราจะเห็นสัตว์ต่าง ๆ ของเจ็ด แปด เก้ายศ และบางทีแม้แต่สัตว์เวทระดับเซนต์"Doehring Cowart เริ่มต้นบรรยาย Linley เกี่ยวกับเทือกเขาของขลังสัตว์อีกครั้ง"ได้แน่นอน ไม่มีอะไรแน่นอน บางทีสัตว์มหัศจรรย์ของอันดับ 9 อาจเบื่อ และไปเดินเล่นในดินแดนภายนอก" Doehring Cowart กล่าว " และบางทีคุณอาจจะไปให้ไปกับสิบ - พันขนาดใหญ่ ชุดแข็งแรงหน่วยของหมาป่า เกิด ทั้งหมดที่ฉันสามารถพูดได้ คุณมีกรรมน่ากลัว"ได้ยินคำ Doehring Cowart ริมฝีปากของ Linley pursedThat went without saying!The Mountain Range of Magical Beasts was enormous. How could he be so unlucky? But if he was, Doehring Cowart, who survived only as a spirit, would not be able to assist him in any way. A Saint-level Grand Magus without mageforce had no way to attack.“Grandpa Doehring, I know this already. Be quiet and don’t distract me.” Linley said discontentedly.Doehring Cowart immediately chuckled. Stroking his white beard, he no longer spoke.The Mountain Range of Magical Beasts was a place of deep mountains and ancient trees. The trees were so thickly clustered that virtually all of the rain was blocked, with just a few drops occasionally sprinkling down. After walking for a period of time, he realized that this outer region was indeed not that dangerous.Linley exerted some strength with his legs, and almost as if he were floating, leapt up on top of a seven or eight meter high tree branch as he carefully scanned about.“Boss, far away to the right, there’s a wild pig.” Bebe’s voice sounded out in Linley’s mind.Hearing these words, Linley couldn’t help but turn and look. Indeed, approximately a hundred meters away, a wild boar with a single horn was carefully scanning his surroundings. If Linley didn’t have such a high vantage point, Linley perhaps wouldn’t have been able to see this Unicorn Boar.“Unicorn Boar, a magical beast of the third rank, an earth-element creature. The only technique it has is that of the ‘Earth Spear’ technique.” Some information regarding the Unicorn Boar came to Linley’s mind.“Even though it’s just a beast of the third rank, at least it will serve for dinner. Boar flesh is quite tasty.” Nimbly and vigorously, Linley crept through the trees as he stealthily approached the boar. Due to the density of the local flora, the boar had not noticed Linley either.When he got within ten meters of the boar, Linley lay down flat in the grass. Peering through the dense grass, he could still make out the outline of the Unicorn Boar.Whoosh!Like a serpentine dragon leaving its lair, Linley leapt out from the grass. When the Unicorn Boar turned his head and stared in shock, Linley fell down upon it like a gust of wind. The Unicorn Boar let out an indignant roar, and thrust its long, thick horn straight at Linley.“Hrrg!” Linley reached out with his left hand and grabbed the horn and gave a tremendous tug.That huge Unicorn Boar, weighing several hundred kilograms, was tossed up seven or eight meters up into the air by Linley, who then began to fiercely kick at it with his left leg, using it like a giant claymore and slamming it into the boar’s head with thunderous power and speed.“Thud.” With a sickening, bone-crunching sound, the Unicorn Boar was kicked into a tree. When it fell down to the ground, the very earth shook. The bones of the Unicorn Boar had already been shattered, and brain matter had already begun leaking out from its shattered skull. A trail of fresh blood streamed forth from its mouth. Its four limbs quivered momentarily, then grew still.Just based on his prowess as a warrior, killing a Unicorn Boar was not a tough feat for Linley.“Although the magicite core of a magical beast of the third rank is only worth ten or so gold coins, I can’t let it go to waste.” Linley withdrew the straight chisel from his backpack, and with just two or three simple slices, he cut the boar open. An entirely unremarkable earth-colored magicite crystal rolled out. Linley wiped it off on the grass, then placed it in his backpack.And then, with practiced ease, Linley skinned the boar and cut off the boar’s legs.After casually chopping down a few branches, with a flick of his wrist, Linley summoned forth a small flame. As the fire began to grow, Linley began to roast the boar legs.The little Shadowmouse, Bebe, began to drool. His eyes were fixed on the boar legs. “Boar legs are delicious. Boss, hurry up, hurry up. Why don’t you just directly use your fire-element magic to roast the boar, wouldn’t that be faster?”“Fire-element magic? I only have a bit of fire element mageforce. And what’s more, when it comes to cooking, using higher temperatures isn’t necessarily superior.” Linley smirked as he spoke, withdrawing some coarse salt and other ingredients from his backpack.When Linley had originally tested for magical aptitude, he had exceptional affinity for both earth and wind elemental essence, but just average affinity for fire elemental essence. Honestly speaking, for an ordinary person, average affinity for an elemental essence was quite good. But for someone like Linley, he couldn’t be bothered to spend time and energy working on his fire magic.After all, if he wanted his abilities in fire magic to match his abilities in wind and earth, he would probably have to spend ten times as much time.Thus, Linley would usually just casually refine a little bit of fire element mageforce. He did, however, definitely have enough to generate some fireballs without any problems.After finishing roasting two boar legs, Linley and Bebe each shared one while Linley began to work on roasting the other two.“Wow. Delicious.” Bebe chatted while eating enthusiastically. “This wild boar tastes so much better than those farm-grown hogs. It tastes so fragrant. But naturally, your roasting abilities also played a big role, boss.” Bebe was so happy that he even began flattering Linley a bit.Linley couldn’t help but start to laugh.“Boss, I want more.” After finishing one leg, Bebe looked at Linley with a pitiful expression.Seeing Bebe’s sad gaze, Linley didn’t feel sorry for him in the slightest. He sternly lectured, “This boar leg is way larger than a roast duck. One leg is more than enough for you. The other two legs will be dinner.” After speak

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่ม 3 เทือกเขาของสัตว์วิเศษ - บทที่ 9 เทือกเขาของสัตว์วิเศษ (ตอนที่ 1) เทือกเขาของสัตว์วิเศษเป็นที่กว้างใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด. ภายในมัน Linley จะได้เห็นต้นสนโบราณที่มีมานานหลายศตวรรษหรือพันปีเก่ากระดาษออก ภูมิทัศน์ ทุกประเภทของหญ้าต่างๆที่เต็มไปด้วยที่ดินและผักโขมหนามและเป็นเรื่องธรรมดาอย่างเท่าเทียมกัน ใบไม้แห้งปกคลุมที่ดินกับแต่ละขั้นตอนที่พวกเขา crackled และโผล่ เถาโบราณและวัชพืชสามารถเห็นได้ทุกที่. "ที่มีทั้งหมดของวัชพืชเหล่านี้องุ่นหนาแน่นและต้นไม้ที่ได้รับรอบสำหรับใครรู้วิธียาวแม้ว่าสัตว์วิเศษมีเพียงสิบเมตรห่างจากฉันฉันยังคงอาจจะ จะไม่รู้สึกมัน. "Linley เติบโตวิตก. ปู่ Doehring ปรากฏเคียงข้างเขาเช่นกัน. "สิบเมตร? Linley แม้จะอยู่ในหญ้าที่เหมาะสมในหน้าของคุณอาจจะมีสัตว์ที่มีมนต์ขลังในการรอคอยเช่นงูยักษ์. "Doehring Cowart หัวเราะในขณะที่เขาพูด. Linley โดยไม่ได้ตั้งใจเหลือบมองไปที่พื้นที่หญ้าในด้านหน้าของเขาซึ่งเป็นเกือบ ครึ่งหนึ่งของความสูงเท่าเขา ดังกล่าวหนาหญ้าสูงจริงๆสามารถซ่อนงู การหายใจลึก ๆ Linley ยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่เขาเริ่มที่จะพึมพำคำที่สะกด. ทันใดนั้นมีลมกระโชกแรงที่อ่อนโยนของลมเล็ดลอดออกมาจาก Linley กระจายเกี่ยวกับในทุกทิศทางก่อนที่จะสลายไป. วิเศษลมสไตล์ - Windscout โดยทั่วไป หมอผีของการจัดอันดับที่สามจะสามารถที่จะดำเนินการสะกด Windscout แต่แน่นอนมีประสิทธิภาพมากขึ้นหมอผีเป็นวงกว้างในพื้นที่สะกด Windscout สามารถครอบคลุม สะกด Windscout ของหมอผีของการจัดอันดับที่สามเท่านั้นที่จะส่งผลกระทบต่อพื้นที่ประมาณสิบหรือดังนั้นเมตรรอบ ๆ ตัวเขา แต่ Windscout ของหมอผีของการจัดอันดับที่ห้ามีเส้นผ่าศูนย์กลางกว่าร้อยเมตร. "ภายในหนึ่งร้อยเมตร เพียงสัตว์ที่มีมนต์ขลังรอบสัตว์ที่มีมนต์ขลังของการจัดอันดับแรก Bubblerat และสัตว์ที่มีมนต์ขลังไม่กี่ของการจัดอันดับที่สอง 'โลกแมงป่อง'. "Linley กล่าวอย่างมั่นใจ. สะกด Windscout สามารถมองเห็นออร่าและ lifescent ของสิ่งมีชีวิตใด ๆ"อย่าอวดดีเกินไป สัตว์วิเศษที่มีประสิทธิภาพสามารถมุดใต้แผ่นดินและบาง Saint-ระดับสัตว์ที่มีมนต์ขลังยังสามารถปลอมระดับพลังงานของพวกเขา. "Doehring Cowart เตือน แต่แล้วเขาก็หัวเราะ "แต่แน่นอนว่าพวกเขาต้องการที่จะจัดการกับเพื่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นคุณ Saint-ระดับสัตว์วิเศษที่จะรำคาญที่จะซ่อนอำนาจของตนหรือไม่" แต่เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ Linley เติบโตทุกระมัดระวังมากขึ้น. "ซุ่มผ่านปลอมระดับพลังงาน ? ในหนังสือบางเล่มมันก็บอกว่าหน่วยสืบราชการลับของสัตว์ที่มีมนต์ขลังที่คู่แข่งของมนุษย์ ดูเหมือนว่ามันเป็นความจริง. "Linley พูดกับตัวเอง glancing ที่ Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ 'เบเบ้' บนไหล่ของเขาเขาคิดว่า "นี่ไอ้หนุ่มน้อยเบเบ้แล้วมีระดับสูงมากของปัญญา ฉันไม่สามารถปล่อยให้ยามของฉันลง. " อากาศหมุนวนรอบฟุต Linley ของ นี้เป็นส่วนหนึ่งของผลพลอยได้จากการสะกด Linley ของ 'เหนือ'. Linley ผ่านเงียบ ๆ ในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ เขาอย่างระมัดระวังการสำรวจสภาพแวดล้อมของเขาในขณะที่บนไหล่ของเขา Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ , เบเบ้ยัง perked ขึ้นและจ้องในทั้งสี่ทิศทางตาสีดำวาวของเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเขา peering ช้าสองของพวกเขาเดินทางลึกและลึกเข้าไปในภูเขา. "เทือกเขาของสัตว์วิเศษที่มีมากกว่าหนึ่งหมื่นกิโลเมตรยาวกับความกว้างเฉลี่ยของเจ็ดหรือแปดร้อยกิโลเมตร ในภูมิภาคสุดร้อยกิโลเมตรสัตว์วิเศษเป็นส่วนใหญ่ของการจัดอันดับในระดับต่ำ ถ้าเราไปมากกว่าร้อยกิโลเมตรลึกเราจะพบจำนวนมากของสัตว์ที่มีมนต์ขลังของการจัดอันดับที่ห้าและหก ถ้าเราไปลึกยังอยู่เราจะเห็นสัตว์ป่าหลายเจ็ดแปดเก้าและการจัดอันดับและบางทีแม้แต่ Saint-ระดับสัตว์ที่มีมนต์ขลัง. " Doehring Cowart อีกครั้งเริ่มบรรยาย Linley เกี่ยวกับเทือกเขาของสัตว์วิเศษ. "แต่ แน่นอนไม่มีอะไรที่แน่นอน บางทีอาจจะเป็นสัตว์ที่มีมนต์ขลังของการจัดอันดับที่เก้าอาจจะเบื่อและไปเดินเล่นในดินแดนนอก. "Doehring Cowart กล่าวว่า "และบางทีคุณอาจจะโชคร้ายเพื่อที่จะได้พบกับใหญ่สิบพันหน่วยแพ็คของมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหมาป่า ถ้าเกิดว่าทั้งหมดที่ฉันสามารถพูดได้ก็คือคุณจะมีกรรมที่น่ากลัว. " ได้ยินคำ Doehring Cowart ของริมฝีปากเม้มของ Linley. ที่ไปโดยไม่บอก! เทือกเขาของสัตว์วิเศษเป็นอย่างมาก วิธีการที่เขาอาจจะโชคร้ายเพื่อ? แต่ถ้าเขาเป็น Doehring Cowart ผู้รอดชีวิตเพียง แต่เป็นจิตวิญญาณจะไม่สามารถที่จะช่วยเหลือเขาในทางใดทางหนึ่ง Saint-ระดับแกรนด์เมกัสได้โดยไม่ต้องมี mageforce ไม่มีทางที่จะถูกโจมตี. "ปู่ Doehring ฉันรู้อย่างนี้แล้ว เป็นที่เงียบสงบและไม่กวนใจฉัน. "กล่าวว่า Linley discontentedly. Doehring Cowart หัวเราะทันที ลูบเคราสีขาวของเขาเขาไม่พูด. เทือกเขาของสัตว์วิเศษเป็นสถานที่ภูเขาลึกและต้นไม้โบราณ ต้นไม้คลัสเตอร์เพื่อให้หนาว่าเกือบทั้งหมดของสายฝนถูกบล็อกที่มีเพียงไม่กี่หยดโรยลงเป็นครั้งคราว หลังจากที่เดินเป็นระยะเวลาเขาตระหนักว่าภูมิภาคนี้ด้านนอกเป็นจริงที่ไม่เป็นอันตราย. Linley กระทำความแข็งแรงบางคนที่มีขาของเขาและเกือบราวกับว่าเขากำลังลอยกระโดดขึ้นด้านบนของเจ็ดหรือแปดเมตรต้นไม้สูงที่สุดเท่าที่ เขาสแกนอย่างรอบคอบเกี่ยวกับ. "เจ้านายห่างไปทางขวามีหมูป่า." เสียงของเบเบ้ฟังออกในใจของ Linley. ได้ยินคำเหล่านี้ Linley ไม่สามารถช่วย แต่หัน อันที่จริงประมาณร้อยเมตรหมูป่ากับฮอร์นเดียวที่ได้รับการสแกนอย่างละเอียดสภาพแวดล้อมของเขา หาก Linley ไม่ได้เช่นจุดชมวิวที่สูง Linley อาจจะไม่ได้รับสามารถที่จะเห็นนี้หมูป่ายูนิคอร์น. "กิเลนหมูป่า, สัตว์ที่มีมนต์ขลังของการจัดอันดับที่สาม, สิ่งมีชีวิตที่องค์ประกอบแผ่นดิน เทคนิคเพียง แต่มันมีเป็นที่ของเทคนิค 'โลกหอก'. "ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับยูนิคอร์นหมูป่ามาถึงใจของ Linley. "แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่สัตว์ของการจัดอันดับที่สามอย่างน้อยจะให้บริการสำหรับอาหารค่ำ เนื้อหมูป่าคืออร่อยมาก. "Nimbly และแรง Linley พุ่งผ่านต้นไม้ในขณะที่เขาเดินเข้ามาลอบหมูป่า เนื่องจากความหนาแน่นของพืชท้องถิ่นหมูป่าไม่ได้สังเกตเห็น Linley อย่างใดอย่างหนึ่ง. เมื่อเขาได้ภายในสิบเมตรหมูป่า, Linley ล้มตัวลงนอนราบอยู่บนพื้นหญ้า peering ผ่านหญ้าหนาแน่นเขายังคงสามารถให้ออกร่างของยูนิคอร์นหมูป่า. หวือ! เหมือนมังกรงูออกจากรังของมัน Linley กระโจนออกจากหญ้า เมื่อยูนิคอร์นหมูป่าหันหัวของเขาและจ้องในช็อต Linley กราบลงถึงมันเหมือนลมพัด ยูนิคอร์นหมูป่าให้ออกแผดเสียงไม่พอใจและแรงผลักดันยาวของฮอร์นหนาตรงที่ Linley. "Hrrg!" Linley ถึงออกด้วยมือซ้ายของเขาและคว้าฮอร์นและให้ลากจูงอย่างมาก. ที่ยูนิคอร์นหมูป่าขนาดใหญ่ที่มีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัม ถูกโยนขึ้นไปเจ็ดหรือแปดเมตรขึ้นไปในอากาศโดย Linley ที่แล้วเริ่มที่จะรุนแรงเตะที่มันมีขาซ้ายของเขาใช้มันเหมือนเคลย์ยักษ์และกระแทกลงในหัวหมูที่มีอำนาจดังสนั่นและความเร็ว. "ผลุ "ด้วยความเกลียดเสียงกระดูกกระทืบยูนิคอร์นหมูป่าถูกเตะเป็นต้นไม้ เมื่อมันล้มลงไปที่พื้นดินสั่นมาก กระดูกของหมูป่ายูนิคอร์นได้รับแล้วแตกและเรื่องสมองได้เริ่มแล้วการรั่วไหลออกจากกะโหลกศีรษะแตกมัน ร่องรอยของเลือดสดสตรีมออกมาจากปากของมัน สี่ขามันสั่นชั่วขณะนั้นยังคงเติบโต. ตามเพียงแค่ในความกล้าหาญของเขาเป็นนักรบฆ่ายูนิคอร์นหมูป่าไม่ได้เป็นความสำเร็จที่ยากลำบากสำหรับ Linley. "แม้ว่าแกน magicite ของสัตว์ที่มีมนต์ขลังของการจัดอันดับที่สามที่มีมูลค่าเพียงสิบหรือมากกว่านั้น เหรียญทองผมไม่สามารถปล่อยให้มันไปเสีย. "ถอนตัวออก Linley สิ่วตรงจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาและมีเพียงสองหรือสามชิ้นที่เรียบง่ายเขาตัดหมูป่าเปิด magicite สีดินธรรมดาอย่างสิ้นเชิงคริสตัลรีดออก Linley เช็ดมันออกบนพื้นหญ้าแล้ววางไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา. แล้วได้อย่างง่ายดายปฏิบัติ Linley ถลกหนังหมูป่าและตัดขาหมู. หลังจากลวกสับลงสาขาไม่กี่กับสะบัดข้อมือของเขา Linley เรียก มาเปลวไฟขนาดเล็ก ขณะที่ไฟเริ่มเติบโต Linley เริ่มย่างขาหมู. Shadowmouse น้อย Bebe เริ่ม drool ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขบนขาหมู "ขาหมูมีรสชาติอร่อย บอสรีบขึ้นรีบขึ้น ทำไมคุณไม่เพียงโดยตรงใช้เวทมนตร์ไฟองค์ประกอบของคุณเพื่อย่างหมูจะไม่ว่าจะเร็วขึ้น? " "วิเศษไฟองค์ประกอบ? ฉันมีเพียงแค่บิตของธาตุไฟ mageforce และสิ่งที่มากขึ้นเมื่อมันมาถึงการปรุงอาหารโดยใช้อุณหภูมิที่สูงขึ้นไม่จำเป็นต้องดีกว่า. "Linley smirked ในขณะที่เขาพูดถอนบางเกลือหยาบและส่วนผสมอื่น ๆ จากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา. เมื่อ Linley ได้ผ่านการทดสอบความถนัด แต่เดิมที่มีมนต์ขลังเขามีความสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยม ทั้งดินและธาตุลมสาระสำคัญ แต่ความสัมพันธ์เฉลี่ยเพียงสำหรับสาระสำคัญของธาตุไฟ พูดตรงไปตรงมาสำหรับคนธรรมดา, ความสัมพันธ์เฉลี่ยสำหรับสาระสำคัญของธาตุเป็นสิ่งที่ดีมากทีเดียว แต่สำหรับคนที่ชอบ Linley เขาอาจจะไม่ได้รับการใส่ใจที่จะใช้เวลาและพลังงานที่ทำงานเกี่ยวกับความมหัศจรรย์ของไฟ. เพราะหากเขาต้องการความสามารถของเขาในเวทมนตร์ไฟเพื่อให้ตรงกับความสามารถของเขาในลมและแผ่นดินเขาอาจจะต้องใช้จ่ายสิบ ครั้งเป็นเวลามาก. ดังนั้น Linley จะมักจะเพียงแค่ตั้งใจปรับแต่งเล็กน้อยของธาตุไฟ mageforce เขาได้ แต่แน่นอนมีพอที่จะสร้างบางบั้งไฟไม่มีปัญหาใด ๆ . หลังจากเสร็จสิ้นการคั่วสองขาหมูป่า Linley และเบเบ้แต่ละที่ใช้ร่วมกันอย่างใดอย่างหนึ่งในขณะที่ Linley เริ่มทำงานในคั่วอีกสอง. "ว้าว อร่อย. "เบเบ้พูดคุยในขณะที่การรับประทานอาหารอย่างกระตือรือร้น "นี่หมูป่ารสชาติมากดีกว่าหมูฟาร์มปลูกเหล่านั้น มันมีรสชาติที่หอม แต่ธรรมชาติของความสามารถในการคั่วยังมีบทบาทใหญ่เจ้านาย. "เบเบ้มีความสุขมากที่เขาจะเริ่มพูดจา Linley บิต. Linley ไม่สามารถช่วย แต่เริ่มที่จะหัวเราะ. "เจ้านายผมต้องการที่มากขึ้น." หลังจากเสร็จสิ้นขาข้างหนึ่ง , Bebe มองที่ Linley ด้วยการแสดงออกที่น่าสงสาร. เห็นสายตาเศร้า Bebe ของ Linley ไม่ได้รู้สึกเสียใจสำหรับเขาในน้อยที่สุด เขาสอนอย่างโหดเหี้ยม "ขาหมูนี่เป็นวิธีที่มีขนาดใหญ่กว่าเป็ดย่าง ขาข้างหนึ่งเป็นมากกว่าเพียงพอสำหรับคุณ อีกสองขาจะเป็นอาหารค่ำ. "หลังจากที่พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 3 , เทือกเขามหัศจรรย์สัตว์–บทที่ 9 , เทือกเขาของสัตว์วิเศษ ( 1 ส่วน )

แนวภูเขาสัตว์มหัศจรรย์ยิ่งใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด .

ภายใน ลินลีย์ เห็นต้นสนโบราณที่ศตวรรษหรือพันปีเก่า blotting ออกแนวนอน ทุกประเภทของหญ้าต่างๆเต็มแผ่นดิน และขวากหนามเป็นธรรมดา อย่างเท่าเทียมกัน ใบไม้แห้งคลุมดินในแต่ละขั้นตอนก็จะแตกตัวแล้วยิง . เถาโบราณและวัชพืชสามารถเห็นได้ทุกที่

" ที่มีทั้งหมดของวัชพืชเหล่านี้หนาแน่นเถาวัลย์และต้นไม้ที่ได้รับรอบสำหรับผู้ที่รู้ว่านานแค่ไหน แม้ว่าสัตว์วิเศษอยู่ห่างจากฉันแค่สิบเมตร ผมก็อาจจะไม่รู้สึกถึงมัน " Linley เติบโตกังวล

คุณตา เดอริงปรากฏ ข้างๆ เช่นกัน

" สิบเมตร ลินลีย์ ,แม้แต่ในหญ้าตรงหน้าคุณ อาจจะมี สัตว์วิเศษในการรอ เช่น งูยักษ์” เดอริง cowart หัวเราะพลางพูด

Linley รัวดูหญ้าพื้นที่ด้านหน้าของเขา ซึ่งเกือบจะสูงเท่าเขา เช่นหนา หญ้าสูงอาจจะซ่อนงู เอาลมหายใจลึก ลินลีย์ยืนเป็นเขาเริ่มที่จะพูดพึมพำคำคาถา

อยู่ดีๆกระโชกอ่อนโยนของสายลม emanated จาก Linley , การแพร่กระจายเกี่ยวกับในทุกทิศทางก่อนที่จะสลาย

ลมวิเศษลักษณะ ( windscout !

พูดง่าย เป็นจอมเวทของอันดับที่สามจะสามารถรัน windscout สะกด แต่แน่นอน ยิ่งเป็นจอมเวทที่มีพลังคือ กว้างพื้นที่ windscout สะกดสามารถครอบคลุมการ windscout สะกดของหมอผีของอันดับที่สามก็จะกระทบกับพื้นที่ของประมาณสิบหรือเพื่อเมตรรอบๆตัวเขา แต่ windscout ของหมอผีของอันดับห้า มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่าร้อยเมตร

" ภายในหนึ่งร้อยเมตร เพียง มหัศจรรย์สัตว์รอบเป็นสัตว์วิเศษของตำแหน่ง แรก bubblerat และบางขลังของสัตว์ในอันดับที่สองของโลกแมงป่อง '" ลินลีย์กล่าวอย่างมั่นใจ .

windscout สะกดจะสามารถมองเห็นออร่า และ lifescent ของสิ่งมีชีวิตใดๆ

" อย่ามั่นใจมากเกินไป พลังสัตว์วิเศษจะมุดใต้ดิน และนักบุญระดับมหัศจรรย์สัตว์สามารถซ่อนระดับพลังของพวกเขา . " เดอริง cowart เตือน แต่เขาก็หัวเราะ . " แต่แน่นอน ถ้าพวกเขาต้องการที่จะจัดการกับเพื่อนๆ เหมือนคุณจะเป็นระดับสัตว์วิเศษเซนต์ต้องซ่อนพลังของมัน "

แต่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้เติบโตมากขึ้นทุก Linley , ระมัดระวัง ซุ่มอยู่

" ผ่านพลังระดับ ในหนังสือบางเล่มก็บอกว่า ปัญญาของสัตว์วิเศษคู่แข่งที่ของมนุษย์ ดูเหมือนมันเป็นจริง . " ลินลีย์พูดกับตัวเอง glancing ที่ shadowmouse น้อย ' เบเบ้ ' บนไหล่ของเขา เขาคิด" เจ้าบ้า ๆนี่ บีบี มีระดับสูงของหน่วยสืบราชการลับ ฉันไม่สามารถให้ยามลง "

อากาศ swirled รอบฟุต Linley . นี้เป็นส่วนหนึ่งของอาหารของคาถา Linley ' เหนือ ' .

Linley เงียบๆผ่านเข้าไปในเทือกเขาที่แสนมหัศจรรย์ของสัตว์ เขาอย่างระมัดระวังสำรวจสภาพแวดล้อมของเขา ในขณะที่บนบ่าเล็กๆ shadowmouse Bebe , ,ยังพร้อมขึ้นและจ้องมองไปในทิศทั้งสี่ ดวงตาของเขาเหมือนลูกปัดสีดำ peering เกี่ยวกับเขา ช้าๆ พวกเขาทั้งสองได้เดินทางลึกเข้าไปในภูเขา

" เทือกเขาสัตว์วิเศษกว่าหมื่นกิโลเมตร มีความกว้างเฉลี่ยของเจ็ดหรือแปดร้อยกิโลเมตร ในพื้นที่ร้อยกิโลเมตรนอก , สัตว์วิเศษเป็นส่วนใหญ่ของการจัดอันดับต่ำ