I can imagine now that the last cla

I can imagine now that the last class of the week on a Friday afternoon is not one for which teachers have any particular fondness, despite the promise of freedom that lies after the final bell. For my seventy-year-old self, the weekend was the light at the end of the very long tunnel that was double chemistry. The Friday I remember so vividly was in winter the light was already fading and it would be dark before I got home. It always seemed that the best and brightest part of the day was wasted in school until introduced me to the alkali metals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถจินตนาการที่ชั้นสุดท้ายของสัปดาห์ในเย็นวันศุกร์ไม่ที่ครูมี fondness ใดใด แม้ มีสัญญาของเสรีภาพที่อยู่หลังสุดท้ายระฆัง สำหรับฉันเจ็ดปี ตนเอง วันหยุดได้แสงสว่างปลายอุโมงค์นานที่เคมีคู่ วันศุกร์ที่ผมจำได้ว่า ดังน่าฟังได้ในฤดูหนาวที่แสงถูกเฟดแล้ว และมันจะมืดก่อนผมหน้าแรก เสมอจึงดูเหมือนว่า ส่วนที่สว่างมากที่สุด และดีที่สุดของวันสูญเสียในโรงเรียนจนกระทั่งนำฉันไปโลหะแอลคาไล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสามารถจินตนาการตอนนี้ที่ระดับสุดท้ายของสัปดาห์ในช่วงบ่ายวันศุกร์ไม่ได้เป็นหนึ่งที่ครูมีความชื่นชอบใด ๆ แม้จะมีสัญญาของเสรีภาพที่อยู่หลังระฆังสุดท้าย สำหรับตัวเองเจ็ดสิบปีของฉันวันหยุดสุดสัปดาห์เป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่ยาวมากที่ได้รับเคมีคู่ วันศุกร์ที่ผมจำได้ว่าเพื่อให้เต็มตาอยู่ในฤดูหนาวแสงได้จางหายไปแล้วและมันจะมืดก่อนที่ผมจะกลับมาถึงบ้าน มันก็ดูเหมือนว่าส่วนที่ดีที่สุดและสว่างของวันที่ได้รับการสูญเสียในโรงเรียนจนแนะนำฉันไปโลหะอัลคาไล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสามารถจินตนาการว่าตอนนี้คาบสุดท้ายของสัปดาห์ ในบ่ายวันศุกร์ ไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ครูมีความเฉพาะใด ๆ แม้จะมีสัญญาของเสรีภาพที่อยู่หลังระฆังสุดท้าย สำหรับผมอายุเจ็ดสิบตนเองวันหยุดสุดสัปดาห์เป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่ยาวมากเป็นคู่ที่เคมีวันศุกร์ผมจำได้อย่างชัดเจน คือ ฤดูหนาว แสงสว่างก็จางหายไป และมันก็จะมืดก่อนถึงบ้าน มันดูเหมือนว่าส่วนที่ดีที่สุดและสว่างที่สุดของวันเมาในโรงเรียนจนกระทั่งแนะนำฉันให้ด่างโลหะ