Perception is a kind of inference,

Perception is a kind of inference, but it is very different from the kind familiar from our use of
language. When we speak or write, we encounter one sentence at a time, and seem to infer the next
sentence from the ones that came before, just as with a proof in mathematics. But inference in the
brain does not operate in this serial, step-by-step way. Each neuron is connected synaptically with
thousands of others, so its firing pattern is affected by all the neurons that excite or inhibit it, and it in
turn affects the firing of all the neurons that it excites or inhibits. Thus inference is parallel, in that
many neurons are firing at around the same time, and asynchronous, in that there is no central clock
that coordinates the waves of firing that spread through the neural populations. Hence perception is
very different from the kind of serial steps of linguistic inference that have served as models of
reasoning since Aristotle identified such syllogisms as A is B, and B is C, so A is C. Because brains
perform inferences using parallel activity of millions of neurons, perception can elegantly integrate
both bottom-up and top-down information. We will see in chapter 5 that emotional feelings involve a
similar kind of dynamic integration of multiple kinds of information.
Our sense of smell also requires a combination of bottom-up and top down processing. When you
inhale, odorants excite subsets of the millions of cellular receptors in your nose, sending patterns of
neural activity to the olfactory bulb on the bottom of your brain. The olfactory bulb also receives
inputs from other brain areas, such as the hippocampus and the neocortex, so that the signals it sends
to the rest of the brain are already a combination of bottom-up sensory information and top-down
processing. Hence when you smell something, like a live duck in a barnyard or a cooked one in a
restaurant, the smell is the result of dynamic interactions of different brain areas involving both
sensory inputs and previous knowledge and expectations.
The complexity of perceptual processing in the brain shows the implausibility of the traditional
empiricist view that our sense experiences are copies of objects in the world. Without previously
acquired or inherited concepts, we would have a very difficult time dealing with the vast number of
sensory signals that our eyes, ears, and other sensors send to our brains. Perception requires brains to
be able to relate inputs from sensory organs with information they have already stored in the form of
synaptic connections between neurons. Ambiguous examples like the duck-rabbit show that
perception is not just the bottom-up processing of sensory inputs; it also involves top-down
interpretation based on what is already known. Because the brain is a parallel processor capable of
assessing many aspects simultaneously, we do not have to choose between hypotheses that perception
is primarily driven by input to sensory receptors or that it is primarily driven by top-down
interpretation. Rather, brains can perform inferences that simultaneously use both kinds of
information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับรู้เป็นแบบข้อ แต่มากแตกต่างจากชนิดที่คุ้นเคยจากการใช้ของเราภาษา เมื่อเราพูด หรือเขียน เราพบประโยคหนึ่งครั้ง และดูเหมือนจะ รู้ต่อไปประโยคจากคนที่มาก่อน เพียง ด้วยกันในวิชาคณิตศาสตร์ แต่ข้อสมองไม่ทำงานประจำ ขั้นตอนวิธีนี้ มีการเชื่อมต่อเซลล์ประสาทแต่ละ synaptically ด้วยพันคน ดังนั้นรูปแบบการยิงจะมีผลต่อ neurons ที่กระตุ้น หรือยับยั้ง และในเปิดมีผลต่อการยิงของ neurons ที่ตื่นเต้น หรือยับยั้ง จึงขนาน ในที่ข้อneurons หลายจะยิงที่ใกล้กัน และแบบอะซิงโค รนัส ที่มีนาฬิกาไม่กลางที่ประสานคลื่นยิงที่แพร่กระจายผ่านประชากรประสาท ดังนั้น การรับรู้เป็นมากแตกต่างจากชนิดของลำดับขั้นตอนข้อภาษาศาสตร์ที่ได้ทำหน้าที่เป็นแบบจำลองของใช้เหตุผลเนื่องจากอาริสโตเติลระบุเช่น syllogisms เป็น A จะ B และ B เป็น C, c.คือ เนื่องจากสมองดำเนินการโดยใช้กิจกรรมคู่ขนานของล้านของ neurons inferences หรูหราสามารถบูรณาการรับรู้ข้อมูลบนลงล่าง และล่างขึ้น เราจะเห็นในบทที่ 5 ที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกทางอารมณ์ชนิดที่คล้ายกันของหลายชนิดของข้อมูลแบบไดนามิกรวมของเรารู้สึกกลิ่นยังต้องขึ้นด้านล่างและด้านบนลงประมวลผล เมื่อคุณสูด odorants กระตุ้นราคาชุดย่อยล้าน receptors ในจมูกของคุณ ส่งรูปแบบของโทรศัพท์มือถือneural activity to the olfactory bulb on the bottom of your brain. The olfactory bulb also receivesinputs from other brain areas, such as the hippocampus and the neocortex, so that the signals it sendsto the rest of the brain are already a combination of bottom-up sensory information and top-downprocessing. Hence when you smell something, like a live duck in a barnyard or a cooked one in arestaurant, the smell is the result of dynamic interactions of different brain areas involving bothsensory inputs and previous knowledge and expectations.The complexity of perceptual processing in the brain shows the implausibility of the traditionalempiricist view that our sense experiences are copies of objects in the world. Without previouslyacquired or inherited concepts, we would have a very difficult time dealing with the vast number ofsensory signals that our eyes, ears, and other sensors send to our brains. Perception requires brains tobe able to relate inputs from sensory organs with information they have already stored in the form ofsynaptic connections between neurons. Ambiguous examples like the duck-rabbit show thatperception is not just the bottom-up processing of sensory inputs; it also involves top-downinterpretation based on what is already known. Because the brain is a parallel processor capable ofassessing many aspects simultaneously, we do not have to choose between hypotheses that perceptionis primarily driven by input to sensory receptors or that it is primarily driven by top-down
interpretation. Rather, brains can perform inferences that simultaneously use both kinds of
information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้เป็นชนิดของการอนุมาน
แต่มันจะแตกต่างจากชนิดที่คุ้นเคยจากการใช้งานของเราภาษา เมื่อเราพูดหรือเขียนเราพบประโยคหนึ่งที่เวลาและดูเหมือนจะสรุปต่อไปประโยคจากคนที่มาก่อนเช่นเดียวกับที่มีหลักฐานในคณิตศาสตร์
แต่ข้อสรุปในสมองไม่ทำงานในภาพยนตร์เรื่องนี้ขั้นตอนโดยขั้นตอนวิธี
เซลล์ประสาทแต่ละครั้งจะถูกเชื่อมต่อกับ synaptically
หลายพันคนอื่นเพื่อให้รูปแบบการยิงที่ได้รับผลกระทบจากเซลล์ประสาททั้งหมดที่กระตุ้นหรือยับยั้งมันและในทางกลับกันมีผลต่อการยิงของเซลล์ประสาททั้งหมดที่มันตื่นเต้นหรือยับยั้ง
ดังนั้นข้อสรุปขนานในการที่เซลล์ประสาทจำนวนมากจะถูกยิงในเวลาเดียวกันและไม่ตรงกันในการที่ไม่มีนาฬิกากลางที่พิกัดคลื่นของการยิงที่แพร่กระจายผ่านทางประชากรประสาท ดังนั้นการรับรู้คือความแตกต่างจากชนิดของอนุกรมขั้นตอนของการอนุมานภาษาที่ได้ทำหน้าที่เป็นรูปแบบของการให้เหตุผลตั้งแต่อริสโตเติลระบุsyllogisms เช่น A เป็น B และ B เป็น C เพื่อให้เป็นซีเพราะสมองดำเนินการหาข้อสรุปโดยใช้กิจกรรมคู่ขนานล้านของเซลล์ประสาทการรับรู้อย่างหรูหราสามารถบูรณาการทั้งด้านล่างขึ้นและข้อมูลจากบนลงล่าง เราจะเห็นในบทที่ 5 ว่าอารมณ์ความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับชนิดที่คล้ายกันของการรวมกลุ่มแบบไดนามิกของชนิดข้อมูลหลาย. ความรู้สึกของกลิ่นของเรายังต้องมีการรวมกันของด้านล่างขึ้นด้านบนและการประมวลผลลง เมื่อคุณหายใจ odorants ตื่นเต้นย่อยของล้านของตัวรับโทรศัพท์มือถือในจมูกของคุณส่งรูปแบบของกิจกรรมประสาทจมูกหลอดที่ด้านล่างของสมองของคุณ จมูกหลอดยังได้รับปัจจัยการผลิตจากพื้นที่สมองอื่น ๆ เช่นฮิบโปและเทกซ์เพื่อให้สัญญาณก็จะส่งไปยังส่วนต่างๆของสมองที่มีอยู่แล้วการรวมกันของด้านล่างขึ้นข้อมูลประสาทสัมผัสและบนลงล่างในการประมวลผล ดังนั้นเมื่อคุณได้กลิ่นอะไรบางอย่างเช่นเป็ดอาศัยอยู่ในยุ้งข้าวหรือสุกเป็นหนึ่งในร้านอาหาร, กลิ่นเป็นผลมาจากการมีปฏิสัมพันธ์แบบไดนามิกของพื้นที่สมองที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัสและความรู้ก่อนและความคาดหวัง. ความซับซ้อนของการประมวลผลการรับรู้ในที่ สมองแสดงให้เห็น implausibility ของแบบดั้งเดิมมุมมองempiricist ว่าประสบการณ์ความรู้สึกของเราเป็นสำเนาของวัตถุในโลก โดยไม่ต้องมีก่อนหน้านี้ที่ได้มาหรือได้รับการถ่ายทอดแนวความคิดที่เราจะมีช่วงเวลาที่ยากมากที่จัดการกับจำนวนมากมายของสัญญาณประสาทสัมผัสที่ตาของเราหูและเซ็นเซอร์อื่นๆ ที่ส่งไปยังสมองของเรา การรับรู้ต้องมีสมองที่จะสามารถที่จะเกี่ยวข้องกับปัจจัยการผลิตจากอวัยวะประสาทสัมผัสที่มีข้อมูลที่พวกเขาได้เก็บอยู่ในรูปแบบของการเชื่อมต่อระหว่างเซลล์ประสาทsynaptic ตัวอย่างที่ไม่ชัดเจนเช่นการแสดงเป็ดกระต่ายที่รับรู้ไม่ได้เป็นเพียงการประมวลผลด้านล่างขึ้นของปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัส; มันยังเกี่ยวข้องกับการจากบนลงล่างตีความตามสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว เพราะสมองเป็นหน่วยประมวลผลแบบขนานความสามารถในการประเมินหลาย ๆ ด้านไปพร้อม ๆ กันเราจะได้ไม่ต้องเลือกระหว่างการรับรู้ของสมมติฐานที่เป็นแรงผลักดันหลักจากการป้อนข้อมูลไปยังประสาทผู้รับหรือว่ามันเป็นแรงผลักดันหลักจากบนลงล่างตีความ แต่สมองสามารถดำเนินการหาข้อสรุปที่พร้อมใช้ทั้งชนิดของข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับรู้เป็นชนิดของการอนุมาน แต่มันแตกต่างจากชนิดที่คุ้นเคยจากการใช้ภาษาของเรา
. เมื่อเราพูดหรือเขียน เราพบประโยคหนึ่งที่เวลาและดูเหมือนจะอนุมานประโยคถัดไป
จากคนที่มาก่อน เหมือนกับการพิสูจน์ทางคณิตศาสตร์ แต่อนุมาน
สมองไม่ทำงานในอนุกรมนี้ทีละขั้นตอนทาง แต่ละเซลล์มีการเชื่อมต่อด้วย
synapticallyนับพันของผู้อื่น ดังนั้นรูปแบบการยิงนั้นจะได้รับผลกระทบ โดยทุกประสาทที่กระตุ้นหรือยับยั้งมัน และมันมีผลต่อการยิงของ
ทุกประสาทที่มันตื่นเต้นหรือยับยั้ง . ดังนั้นการอนุมานขนานในที่เซลล์ประสาทจะยิง
หลายรอบเวลาเดียวกัน และต่างเวลากันในการที่จะไม่มีนาฬิกา
เซ็นทรัลที่พิกัดการยิงคลื่นที่แพร่กระจายผ่านทางประชากร ประสาท ดังนั้นการรับรู้
มากแตกต่างจากชนิดของขั้นตอนของการอนุมานที่ใช้ต่อเนื่องได้ทำหน้าที่เป็นรุ่น
เหตุผลตั้งแต่อริสโตเติลระบุเช่นการอ้างเหตุผลเป็น B และ B เป็น C ดังนั้นคือ C เพราะสมอง
แสดงข้อสรุปโดยใช้กิจกรรมคู่ขนานของล้านของประสาท ,การรับรู้สามารถที่หรูหรารวม
ทั้งล่างและข้อมูลบนลงล่าง เราจะได้เห็นในบทที่ 5 ที่อารมณ์ความรู้สึกเกี่ยวข้องกับ
ชนิดที่คล้ายกันของบูรณาการแบบไดนามิกของหลายประเภทของข้อมูล .
ความรู้สึกของเรากลิ่นยังต้องมีการรวมกันของประโยคและการประมวลผลลงด้านบน เมื่อคุณ
หายใจเข้ากลิ่นกระตุ้นย่อยของล้านเซลล์ตัวรับในจมูกของคุณส่งรูปแบบ
กิจกรรมประสาทเพื่อหลอด กลิ่นที่ด้านล่างของสมองของคุณ หลอดไฟ กลิ่นยังได้รับ
กระผมจากพื้นที่อื่น ๆ สมอง เช่น สมอง และ นีโอคอร์เท็กซ์ ดังนั้นสัญญาณมันส่ง
เพื่อพักผ่อนสมองมีการรวมกันของข้อมูลและการประมวลผลทางประสาทสัมผัสจากล่างขึ้นบน จากบนลงล่าง

ดังนั้นเมื่อคุณได้กลิ่นบางอย่างชอบเป็ดสดหรือปรุงสุกในยุ้งข้าวใน
ร้านอาหาร กลิ่นผลการโต้ตอบแบบไดนามิกที่แตกต่างกันสมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับทั้งสอง
และปัจจัยการผลิตและความรู้เดิมและความคาดหวัง การรับรู้
ความซับซ้อนของการประมวลผลในสมองแสดง implausibility ของดั้งเดิม
empiricist มุมมองประสบการณ์ความรู้สึกของเราชุด วัตถุในโลกโดยก่อนหน้านี้
ได้รับ หรือสืบทอดแนวคิด เราก็มีเวลาที่ยากมากในการจัดการกับตัวเลขมากมายของ
สัญญาณประสาทสัมผัสที่เราตา หู และเซ็นเซอร์อื่น ๆส่งไปยังสมองของเรา การรับรู้ที่ต้องใช้สมอง

สามารถเชื่อมโยงข้อมูลจากอวัยวะรับความรู้สึกกับข้อมูลที่พวกเขาได้เก็บไว้ในรูปของ
การเชื่อมต่อการทำงานระหว่างเซลล์ประสาทตัวอย่างคลุมเครือเหมือนกระต่ายแสดงให้เห็นว่า
รับรู้ไม่ได้เป็นเพียงเป็นการประมวลผลของปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัส ; มันยังเกี่ยวข้องกับการตีความจากบนลงล่าง
ตามสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว . เพราะสมองมันประมวลผลขนานสามารถ
การประเมินหลายด้านพร้อมกัน เราไม่ต้องเลือกระหว่างการรับรู้
สมมติฐานว่าแรงผลักดันหลักจากใส่ตัวรับประสาทสัมผัสหรือว่ามันเป็นแรงผลักดันหลักจากการตีความ จากบนลงล่าง

แต่สมองสามารถดําเนินการอนุมานที่ใช้ทั้งสองชนิดพร้อมกัน

ข้อมูล