Film is an economic commodity as we

Film is an economic commodity as well as a cultural good. As a commodity, film, like other manufactured objects, has been brought about by the labour of many workers with no personal relationship or connection existing between them and those who will end up using or ingesting the commodity. Manufactured goods exist in successive moments of production, distribution and consumption. ‘Consumption’ applied to material goods refers to that kind of appropriation whereby the object is digested or used so that it is subject to physical decay and disintegration. Cultural goods such as films are not subject to the same laws of entropy. While the material bearer or carrier of the cultural good, in this case a reel of celluloid or a length of videotape, will suffer the same fate as other material goods, the cultural object will not be affected for new copies can be struck from the original. Rather, the consumption of cultural objects refers to the dimension of their ideological meanings and focuses on the moment of decoding. While this dualism of materiality and meaning, commerce and culture, is repeatedly insisted upon in the chapters that follow, nevertheless it is worth remembering that the material existence of a film is a prior, necessary condition to its capacity to engender any ideological effects. In other words, before film can be considered as a cultural object, it must first be conceived as an industry

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟิล์มเป็นสินค้าเศรษฐกิจเป็นวัฒนธรรมที่ดี ว่าสินค้า ได้รับมาเกี่ยวกับฟิล์ม เช่นวัตถุอื่น ๆ ผลิต โดยแรงงานของแรงงานจำนวนมากที่ไม่มีความสัมพันธ์ส่วนบุคคลหรือการเชื่อมต่อที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาและผู้ที่จะจบลงด้วยการใช้ หรือบริโภคสินค้าโภคภัณฑ์ สินค้าที่ผลิตอยู่ในช่วงเวลาที่ต่อเนื่องของการผลิต การกระจาย และการใช้ การบริโภคที่ใช้สินค้าวัสดุหมายถึงชนิดของการจัดสรรโดยการย่อยสลายวัตถุ หรือใช้เพื่อให้มีการสลายตัวทางกายภาพและการสลายตัว สินค้าทางวัฒนธรรมเช่นภาพยนตร์ไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันของ entropy ในขณะที่วัสดุถือหรือบริษัทขนส่งของดีวัฒนธรรม ในกรณีนี้การม้วนของเซลลูลอยด์หรือความยาวของวิดีโอเทป จะประสบชะตากรรมเดียวกันเป็นสินค้าวัสดุอื่น ๆ วัฒนธรรมวัตถุจะไม่มีผลใด ๆ สำหรับสำเนาใหม่สามารถหลงจากต้นฉบับ ค่อนข้าง ปริมาณการใช้วัตถุทางวัฒนธรรมหมายถึงมิติของความหมายอุดมการณ์ และมุ่งเน้นในช่วงเวลาของการถอดรหัส ขณะนี้ dualism ประเด็นและความหมาย วัฒนธรรม และการพาณิชย์เป็นซ้ำ ๆ ยืนยันเมื่อในบทที่ทำตาม อย่างไรก็ตามมันเป็นมูลค่าการจดจำว่า ดำรงภาพยนตร์วัสดุล่วงหน้า จำเป็นเงื่อนไขในการผลิตให้เกิดผลใด ๆ อุดมการณ์ของ ในคำอื่น ๆ ก่อนภาพยนตร์ถือได้ว่าเป็นวัตถุทางวัฒนธรรม มันต้องแรกจะขึ้นมาเป็นอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นสินค้าโภคภัณฑ์ทางเศรษฐกิจเช่นเดียวกับวัฒนธรรมที่ดี ในฐานะที่เป็นสินค้าโภคภัณฑ์, ภาพยนตร์, การผลิตเหมือนวัตถุอื่น ๆ ที่ได้รับมาเกี่ยวด้วยแรงงานของคนงานหลายคนที่ไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวหรือการเชื่อมต่อที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาและผู้ที่จะสิ้นสุดการใช้หรือบริโภคสินค้าโภคภัณฑ์ สินค้าที่ผลิตอยู่ในช่วงเวลาที่ต่อเนื่องของการผลิตการจำหน่ายและการบริโภค 'การบริโภค' นำมาใช้กับสินค้าวัสดุหมายถึงชนิดของการจัดสรรที่โดยวัตถุที่ถูกย่อยสลายหรือนำไปใช้เพื่อที่จะอยู่ภายใต้การสลายตัวทางกายภาพและการสลายตัว สินค้าทางวัฒนธรรมเช่นภาพยนตร์ไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันของเอนโทรปี ในขณะที่ผู้ถือวัสดุหรือผู้ให้บริการของวัฒนธรรมที่ดีในกรณีนี้รีลของเซลลูลอยด์หรือความยาวของวิดีโอเทปที่จะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับสินค้าวัสดุอื่น ๆ , วัตถุทางวัฒนธรรมที่จะไม่ได้รับผลกระทบสำหรับสำเนาใหม่สามารถหลงไปจากเดิม . แต่การบริโภคของวัตถุทางวัฒนธรรมหมายถึงมิติของความหมายอุดมการณ์ของพวกเขาและมุ่งเน้นไปที่ช่วงเวลาของการถอดรหัส ในขณะที่คู่ของความสำคัญและความหมายการค้าและวัฒนธรรมนี้เป็นที่ยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีกเมื่อในบทที่เป็นไปตาม แต่จะมีมูลค่าการจดจำว่าการดำรงอยู่ของวัสดุของฟิล์มเป็นก่อนเงื่อนไขที่จำเป็นเพื่อความสามารถในการก่อให้เกิดผลกระทบอุดมการณ์ใด ๆ ในคำอื่น ๆ ก่อนที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการพิจารณาเป็นวัตถุทางวัฒนธรรมที่จะต้องแรกจะรู้สึกเป็นอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพยนตร์เป็นสินค้าเศรษฐกิจ รวมทั้งวัฒนธรรมที่ดี เป็นสินค้า ฟิล์ม เหมือนวัตถุที่ผลิตอื่น ๆได้นำเกี่ยวกับ โดยแรงงานของคนงานหลายคนที่ไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวหรือการเชื่อมต่อที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาและบรรดาผู้ที่จะสิ้นสุดการใช้ หรือได้รับสินค้า . สินค้าที่ผลิตอยู่ในช่วงต่อเนื่องของการผลิต การกระจาย และการบริโภค " " การใช้วัสดุสินค้า หมายถึง ชนิดของการคิดที่เป็นวัตถุย่อยหรือใช้เพื่อให้มันอยู่ภายใต้การสลายตัวทางกายภาพและการ . สินค้าวัฒนธรรม เช่น ภาพยนตร์ที่ไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันของเอนโทรปี . ในขณะที่วัสดุที่ถือหรือพาหะของวัฒนธรรมที่ดีในกรณีนี้รีลเซลลูลอยด์หรือความยาวของเทป จะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับสินค้าอื่น ๆ วัสดุ วัตถุทางวัฒนธรรม จะไม่ได้รับผลกระทบ สำหรับชุดใหม่สามารถหลงไปจากเดิม แต่การบริโภควัตถุทางวัฒนธรรม หมายถึง มิติของความหมายและอุดมการณ์ของพวกเขามุ่งเน้นในช่วงเวลาของการถอดรหัส ในขณะที่คู่ของสาระสำคัญและความหมาย วัฒนธรรม การค้า และเป็นซ้ำยืนยันตามในบท ที่ติดตาม แต่มันเป็นมูลค่าจดจำว่า วัสดุ การดำรงอยู่ของภาพยนตร์เป็นก่อน เงื่อนไขจำเป็นเพื่อความจุให้บังเกิดมีอุดมการณ์ผลกระทบ ในคำอื่น ๆก่อนที่ภาพยนตร์จะถือว่าเป็นวัตถุทางวัฒนธรรม มันต้องแรกจะรู้สึกเป็นอุตสาหกรรม