Until the 1970s, the teaching of En

Until the 1970s, the teaching of English at Chulalongkorn
University lay in the hands of various academic bodies,
depending partly on the nature of each individual course and
partly on the policy of each faculty. Generally speaking, English
courses covered three major areas:

basic communication skills in English, compulsory for all ..
undergraduates and required of postgraduates in certain
fields of study,
English for various academic purposes, for both undergraduates and postgraduates in various faculties who needed to study English over and above the basic level, and
specialised English, for English majors and minors in the Faculties of Arts and Education.

For a long time the Faculty of Arts assumed a major role in providing teaching services in all these areas to students in various faculties as well as to its own students. In other faculties, however, there were three different practices. Some of them set up a teaching unit within the faculty itself and organised their own courses; others sought assistance from the Faculty of Arts, although they also offered certain courses by their own teaching staff; still others simply relied on the services provided by the Faculty of Arts without forming their own teaching unit. It was, therefore, obvious that English courses in the first two areas came under the administration of a variety of agencies within the University. This naturally brought up the issue of whether the University was really making the best available use of the human and financial resources at its disposal.


In March 1972, at the request of the University and by prior arrangement with the British Council, Dr Francis C Johnson made a survey of the existing English language teaching situation at the University. He came up with several suggestions, the most important of which was that the University should establish a centralised institution offering service (non-specialised) courses to all undergraduates. About two months later, the University endorsed the idea and formed a committee to work out the details that the establishment of such an institution would involve. Meanwhile the University contacted the British Council, requesting a number of experts to assist in the new project. Unfortunately, due to some problems in the negotiations between the United Kingdom government and Thailand's Department of Technical and Economic Co-operation, the project was suspended temporarily. It was not until 1975, therefore, that the English Language Centre Project was launched by the University, with the late Assistant Professor Dr Panninee Sagarik as its director.

Assistant Professor Dr Panninee Sagarik

On November 7, 1977, the English Language Centre Project took a major step forward in its development: a language institute was officially established at Chulalongkorn University in order to provide English language teaching and training services as well as carry out experiments and researches with regard to Thai and foreign languages. At the same time, the Central Institute of the English Language (CIEL), Ministry of University Affairs (then Office of University Affairs), was also merged with the Institute. Professor Toemsakdi Krishnamara, a former rector of Chulalongkorn University, was then appointed its first director, with Assistant Professor Dr Panninee Sagarik as the deputy director, a position which she held until her untimely death in 1981.
Professor Toemsakdi Krishnamara

In 1978, a pilot project was inaugurated for first-year undergraduates in three faculties: Engineering, Political Science, and Commerce and Accountancy. A year later, not only were the teaching services for first-year undergraduates expanded to cover all the fourteen faculties at the time, but also second-year courses were offered for the first time to the undergraduates in the three faculties above who had originally participated in the pilot project. In 1980, the Institute further expanded and extended its services by offering second-year courses to nine faculties, and third- and fourth-year courses to three faculties. Three years later, the very first elective course was offered to the undergraduates in the Faculty of Pharmaceutical Science.

The year 1985 saw three further developments. For the first time, the Institute offered four English courses to postgraduates. Also for the first time, a placement test was administered, the purpose of which was twofold: to exempt the better ones from taking the first English course, which until then was compulsory for all freshmen entering the University, and to place the remaining students in classes according to their level of proficiency. Finally, in place of the single elective course which was first made available in 1981, three such courses were developed as general electives. Up to this point, the Institute could be said to have fulfilled its major obligations in providing service courses in English to the majority of Chulalongkorn University undergraduates and postgraduates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนถึงปี 1970 สอนภาษาอังกฤษที่จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยวางในมือของหน่วยงานวิชาการต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับลักษณะของแต่ละหลักสูตรแต่ละบางส่วน และ ส่วนหนึ่งในนโยบายของแต่ละคณะ โดยทั่วไป ภาษาอังกฤษ หลักสูตรครอบคลุมพื้นที่หลักสาม:ทักษะการสื่อสารพื้นฐานในอังกฤษ บังคับทั้งหมด...สูง ๆ และต้องการของ postgraduates ในบาง เขตการศึกษาภาษาอังกฤษ เพื่องานวิชาการต่าง ๆ สูง ๆ และ postgraduates ในคณะต่าง ๆ ที่ต้องการเรียนภาษาอังกฤษระดับพื้นฐาน over and above และพิเศษภาษาอังกฤษ สาขาเอกภาษาอังกฤษและสาขาในคณะศิลปะและการศึกษาคณะศิลปะถือว่ามีบทบาทสำคัญในการให้บริการสอนในพื้นที่เหล่านี้จะเรียนในคณะที่หลากหลายเช่นเป็นนักเรียนของตนเองเป็นเวลานาน ในคณะอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม มีวิธีปฏิบัติแตกต่างกัน 3 บางส่วนของพวกเขาตั้งค่าหน่วยการสอนภายในคณะเอง และจัดหลักสูตรของตนเอง ผู้อื่นขอความช่วยเหลือจากคณะศิลปะ แม้ว่าพวกเขายังเสนอบางหลักสูตรสอนตน ยัง ผู้อื่นเพียงแค่อาศัยบริการโดยคณะศิลปะโดยไม่ขึ้นตัวเองสอนหน่วย ได้ ดังนั้น เห็นได้ชัดว่า คอร์สภาษาอังกฤษในพื้นที่สองมาภายใต้การจัดการของหน่วยงานภายในมหาวิทยาลัย ธรรมชาตินี้นำมาปัญหาว่ามหาวิทยาลัยถูกจริง ๆ ทำดีสุดมีใช้ทรัพยากรมนุษย์ และการเงินที่เป็น ในเดือน 1972 มีนาคม ขอ ของมหาวิทยาลัย และจัดเรียงก่อนด้วยบริติชเคาน์ซิล Dr Francis C Johnson ได้สำรวจสถานการณ์ที่มหาวิทยาลัยสอนภาษาอังกฤษที่มีอยู่ เขามาขึ้นกับคำแนะนำ ที่สำคัญสุดที่ว่า มหาวิทยาลัยควรสร้างสถาบันตุลาคมที่เสนอหลักสูตร (ไม่เชี่ยวชาญ) บริการสูง ๆ ทั้งหมด ประมาณสองเดือนต่อมา มหาวิทยาลัยรับรองความคิด และก่อตั้งคณะกรรมการทำงานรายละเอียดที่จะเกี่ยวข้องกับการจัดตั้งสถาบันการ ในขณะเดียวกัน มหาวิทยาลัยติดต่อบริติชเคาน์ ร้องขอจำนวนผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยในโครงการใหม่ อับ เนื่องจากปัญหาบางประการในการเจรจาระหว่างรัฐบาลสหราชอาณาจักร และประเทศแผนกเทคนิค และความร่วม มือทางเศรษฐกิจ โครงการถูกระงับชั่วคราว ได้ไม่ถึงปี 1975 ดังนั้น ว่า โครงการศูนย์ภาษาอังกฤษถูกเปิด โดยมหาวิทยาลัย Panninee Sagarik ผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร.สายเป็นของกรรมการผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร. Panninee Sagarik บน 7 พฤศจิกายน 1977 โครงการศูนย์ภาษาอังกฤษเอาขั้นตอนสำคัญไปข้างหน้าในการพัฒนา: สถาบันภาษาได้ก่อตั้งขึ้นในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเพื่อให้บริการฝึกอบรม และสอนภาษาอังกฤษ ตลอดจนดำเนินการทดลองและวิจัยเกี่ยวกับภาษาไทย และต่างประเทศอย่างเป็นทางการ ในเวลาเดียวกัน สถาบันกลางของอังกฤษภาษา (เชียล), มหาวิทยาลัยกระทรวง (แล้ว Office ของมหาวิทยาลัยกิจการ), ถูกยังสามารถผสานกับสถาบัน ศาสตราจารย์ Toemsakdi Krishnamara อธิการบดีอดีตของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถูกแล้วแต่งตั้งกรรมการเป็นครั้งแรก กับผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร. Panninee Sagarik เป็นรองผู้อำนวยการ ตำแหน่งที่เธอจัดขึ้นจนกระทั่งเธอตายไม่เหมาะในปี 1981ศาสตราจารย์ Toemsakdi Krishnamaraในปี 1978 โครงการนำร่องเป็นแห่งสำหรับปีแรกสูง ๆ ในสามคณะ: วิศวกรรมศาสตร์ รัฐ ศาสตร์ และพาณิชยศาสตร์ และการ ปีภายหลัง ไม่เพียงแต่มีบริการสอนปีแรกสูง ๆ ขยายเพื่อให้ครอบคลุมคณะสิบสี่ทั้งหมดเวลา แต่ยัง ถูกเสนอเป็นครั้งแรกหลักสูตรสองปีให้สูง ๆ ในคณะสามข้างต้นที่ได้เข้าร่วมในโครงการนำร่องเดิม ในปี 1980 สถาบันเพิ่มเติมขยาย แล้วขยายบริการของหลักสูตรสองปีให้คณะเก้า และหลักสูตรที่สาม และสี่ปีไปสามคณะ สามปีต่อมา หลักสูตรวิชาเลือกครั้งแรกแนะนำให้สูง ๆ ในคณะเภสัชกรรมวิทยาศาสตร์ปี 1985 เห็นสามพัฒนา ครั้งแรก สถาบันเสนอ 4 คอร์สภาษาอังกฤษเพื่อ postgraduates สำหรับครั้งแรก มีจัดการทดสอบ วัตถุประสงค์ซึ่งมีอยู่สองประการ: ยกเว้นคนดีจากแรกหลักสูตรภาษาอังกฤษ ซึ่งหลังจากถูกบังคับสำหรับเฟรชเมนทั้งหมดที่เข้ามหาวิทยาลัย และวางที่เหลือนักเรียนในชั้นเรียนตามระดับความสามารถ สุดท้าย แทนเดียววิชาเลือกหลักสูตรที่ต้องทำในปี 1981, 3 หลักสูตรดังกล่าวได้รับการพัฒนาเป็น electives ทั่วไป ถึงจุดนี้ สถาบันสามารถกล่าวว่า การได้ปฏิบัติตามภาระผูกพันที่สำคัญในการให้บริการหลักสูตรภาษาอังกฤษของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสูง ๆ และ postgraduates

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกว่าจะถึงปี 1970 การเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัยอยู่ในมือของหน่วยงานทางวิชาการต่าง ๆ
ขึ้นอยู่ส่วนหนึ่งกับลักษณะของแต่ละหลักสูตรและ
บางส่วนอยู่กับนโยบายของแต่ละคณะ โดยทั่วไปการพูดภาษาอังกฤษ
หลักสูตรครอบคลุมพื้นที่สามที่สำคัญ: ทักษะการสื่อสารขั้นพื้นฐานในภาษาอังกฤษภาคบังคับสำหรับทุก .. นักศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโทที่ต้องการในบางสาขาการศึกษา, ภาษาอังกฤษเชิงวิชาการต่าง ๆ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโทในคณะต่างๆที่จำเป็นในการศึกษา ภาษาอังกฤษและเหนือกว่าระดับพื้นฐานและความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษสำหรับสาขาวิชาภาษาอังกฤษและผู้เยาว์ในคณะศิลปะและการศึกษา. เป็นเวลานานคณะศิลปศาสตร์สันนิษฐานว่ามีบทบาทสำคัญในการให้บริการการเรียนการสอนในทุกพื้นที่เหล่านี้ให้กับนักเรียนในคณะต่างๆ เช่นเดียวกับนักเรียนของตัวเอง ในคณะอื่น ๆ แต่มีอยู่สามการปฏิบัติที่แตกต่างกัน บางส่วนของพวกเขาตั้งค่าหน่วยการเรียนการสอนภายในคณะตัวเองและจัดหลักสูตรของตัวเอง คนอื่น ๆ ที่ขอความช่วยเหลือจากคณะอักษรศาสตร์แม้ว่าพวกเขาจะยังเสนอหลักสูตรบางอย่างโดยเจ้าหน้าที่การเรียนการสอนของตัวเอง; คนอื่น ๆ ก็อาศัยการให้บริการโดยคณะศิลปศาสตร์โดยไม่ก่อให้เกิดการเรียนการสอนหน่วยของตัวเอง มันเป็นจึงเห็นได้ชัดว่าหลักสูตรภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกในสองพื้นที่มาอยู่ภายใต้การบริหารงานของความหลากหลายของหน่วยงานภายในมหาวิทยาลัย สิ่งนี้ทำให้ธรรมชาติขึ้นประเด็นที่ว่ามหาวิทยาลัยเป็นจริงทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และการเงินในการกำจัด. ในเดือนมีนาคมปี 1972 ตามคำร้องขอของมหาวิทยาลัยและมีการแจ้งล่วงหน้ากับบริติชเคานซิดรฟรานซิสซีจอห์นสัน ทำแบบสำรวจของที่มีอยู่กับสถานการณ์การเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัย เขามากับข้อเสนอแนะหลายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือว่ามหาวิทยาลัยควรจัดตั้งสถาบันการรวมศูนย์การให้บริการ (ไม่เฉพาะ) หลักสูตรระดับปริญญาตรีทั้งหมด ประมาณสองเดือนต่อมามหาวิทยาลัยได้รับการรับรองความคิดและตั้งคณะกรรมการในการทำงานจากรายละเอียดที่สถานประกอบการของสถาบันการศึกษาดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับ ในขณะเดียวกันมหาวิทยาลัยติดต่อบริติชเคานซิร้องขอจำนวนของผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยในการโครงการใหม่ แต่เนื่องจากปัญหาบางอย่างในการเจรจาระหว่างรัฐบาลสหราชอาณาจักรและห้างสรรพสินค้าของไทยทางเทคนิคและความร่วมมือทางเศรษฐกิจของโครงการที่ถูกระงับชั่วคราว มันไม่ได้จนกว่าปี 1975 ดังนั้นที่โครงการศูนย์ภาษาอังกฤษได้รับการเปิดตัวโดยมหาวิทยาลัยที่มีปลายผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร Panninee Sagarik เป็นผู้อำนวยการของตน. ผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร Panninee Sagarik ที่ 7 พฤศจิกายน 1977 ภาษาอังกฤษศูนย์โครงการเอา ขั้นตอนที่สำคัญไปข้างหน้าในการพัฒนา: สถาบันภาษาได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเพื่อให้การเรียนการสอนภาษาอังกฤษและการฝึกอบรมเช่นเดียวกับการดำเนินการทดลองและวิจัยเกี่ยวกับภาษาไทยและต่างประเทศที่มี ในขณะเดียวกันสถาบันกลางของภาษาอังกฤษ (CIEL) กระทรวงทบวงมหาวิทยาลัย (แล้วสำนักงานการทบวงมหาวิทยาลัย) รวมกับสถาบัน ศาสตราจารย์เติมศักดิ์กฤษณาม, อดีตอธิการบดีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้รับการแต่งตั้งแล้วอำนวยการคนแรกของตนกับผู้ช่วยศาสตราจารย์ดร Panninee Sagarik เป็นรองผู้อำนวยการตำแหน่งที่เธอถือจนตายก่อนวัยอันควรของเธอในปี 1981. ศาสตราจารย์เติมศักดิ์กฤษณามในปี 1978 เป็นโครงการนำร่อง ถูกเปิดสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีปีแรกในสามปัญญา: วิศวกร, รัฐศาสตร์และพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ปีต่อมาไม่เพียง แต่เป็นบริการการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีปีแรกขยายให้ครอบคลุมทั้งหมดสิบสี่คณะในเวลานั้น แต่ยังมีหลักสูตรสองปีถูกนำเสนอเป็นครั้งแรกที่นักศึกษาระดับปริญญาตรีในสามปัญญาดังกล่าวข้างต้นที่ได้มีส่วนร่วมในขั้นต้น ในโครงการนำร่อง ในปี 1980 ขยายตัวต่อสถาบันและขยายบริการของตนโดยนำเสนอหลักสูตรสองปีเก้าปัญญาและสามและหลักสูตรสี่ปีถึงสามคณะ สามปีต่อมาวิชาเลือกแรกที่ถูกเสนอให้นักศึกษาระดับปริญญาตรีในคณะเภสัชศาสตร์. ปี 1985 ปีเห็นสามการพัฒนาต่อไป เป็นครั้งแรกที่สถาบันเสนอสี่หลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อปริญญาโท นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่การทดสอบวัดเป็นยาวัตถุประสงค์ของซึ่งเป็นสองเท่าที่จะได้รับการยกเว้นคนที่ดีกว่าจากการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกซึ่งก่อนหน้านั้นก็บังคับให้นักศึกษาทุกคนเข้าสู่มหาวิทยาลัยและจะวางนักเรียนที่เหลืออยู่ใน ชั้นเรียนตามระดับของความสามารถของพวกเขา ในที่สุดในสถานที่ของวิชาเลือกเดียวที่ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในปี 1981 สามหลักสูตรดังกล่าวได้รับการพัฒนาเป็นวิชาเลือกทั่วไป ถึงจุดนี้สถาบันอาจจะกล่าวได้ปฏิบัติตามภาระหน้าที่ที่สำคัญในการให้บริการในหลักสูตรภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและปริญญาโท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกระทั่งปี 1970 การสอนที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วางในมือของร่างกายบางส่วนในวิชาการต่าง ๆ
ขึ้นอยู่กับธรรมชาติของแต่ละบุคคลและแน่นอน
ส่วนหนึ่งในนโยบายของแต่ละคณะ โดยทั่วไปการพูด , คอร์สภาษาอังกฤษ
ครอบคลุมสามพื้นที่หลัก :

พื้นฐานทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษภาคบังคับสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี และระดับบัณฑิตศึกษา ต้องการ . . . . . . .

แน่นอนสาขาที่ศึกษา
ภาษาอังกฤษเพื่อจุดประสงค์ทางวิชาการต่างๆ ทั้งระดับปริญญาตรีและระดับปริญญาเอกในคณะต่าง ๆ ที่ต้องการเรียนภาษาอังกฤษมากกว่าและเหนือระดับพื้นฐานและ
เฉพาะภาษาอังกฤษ สำหรับนักศึกษาวิชาเอกภาษาอังกฤษและผู้เยาว์ในคณะศิลปะและการศึกษา .

เป็นเวลานาน คณะอักษรศาสตร์ ถือว่ามีบทบาทสำคัญในการให้บริการการสอนในพื้นที่เหล่านี้ทั้งหมดให้กับนักเรียนในระดับต่าง ๆรวมทั้งนักเรียนของตัวเอง ในคณะอื่น ๆ , อย่างไรก็ตาม , มีสามวิธีปฏิบัติที่แตกต่างกัน บางส่วนของพวกเขาตั้งค่าหน่วยสอนภายในคณะเอง และจัดหลักสูตรของตนเอง ผู้อื่น แสวงหาความช่วยเหลือจากคณะอักษรศาสตร์ถึงแม้ว่าพวกเขายังเสนอบางหลักสูตรโดยอาจารย์ของตนเอง ยังคนอื่น ๆเพียงแค่พึ่งพาบริการของคณะอักษรศาสตร์ โดยไม่ต้องเป็นหน่วยการสอนของตนเอง มันจึงเห็นได้ชัดว่าหลักสูตรภาษาอังกฤษในทั้งสองพื้นที่มาภายใต้การบริหารของความหลากหลายของหน่วยงานภายในมหาวิทยาลัยนี้ธรรมชาตินำขึ้นปัญหาว่ามหาวิทยาลัยถูกทำให้ดีที่สุดของการใช้ของทรัพยากรมนุษย์และการเงินในการกําจัดของมัน


ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2515 ที่ร้องขอของมหาวิทยาลัย โดยก่อนจัดกับ British Council , ดร. ฟรานซิสซีจอห์นสันทำให้การสำรวจสภาพการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ สถานการณ์ที่ มหาวิทยาลัยท่านมีข้อเสนอแนะต่าง ๆที่สำคัญที่สุดซึ่งเป็นว่ามหาวิทยาลัยควรจัดตั้งสถาบันให้บริการส่วนกลาง ( ไม่เฉพาะ ) หลักสูตรให้นักศึกษาระดับปริญญาตรี ประมาณสองเดือนต่อมามหาวิทยาลัยฯ ไอเดีย และจัดตั้งคณะกรรมการที่จะทำงานออกรายละเอียด ว่า การจัดตั้งสถาบันดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับขณะที่มหาวิทยาลัยติดต่อสภาอังกฤษ ขอหมายเลขของผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยในโครงการใหม่ ขออภัย เนื่องจากบางปัญหาในการเจรจาระหว่างรัฐบาลสหราชอาณาจักรและฝ่ายไทยร่วมมือทางด้านเทคนิคและเศรษฐกิจ โครงการที่ถูกระงับชั่วคราว มันไม่ได้จนกว่า 1975 ดังนั้นที่ศูนย์ภาษาอังกฤษโครงการถูกเปิดตัวโดยมหาวิทยาลัย โดยผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. สาย panninee สาคริกเป็นผู้อำนวยการของ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. panninee สาคริก



ที่ 7 พฤศจิกายน 2520 ภาษาอังกฤษโครงการศูนย์เอาก้าว สําคัญในการพัฒนาของมันภาษาสถาบันก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ ณ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อให้การเรียนการสอนภาษาอังกฤษและบริการฝึกอบรม ตลอดจนดำเนินการทดลองและวิจัยเกี่ยวกับภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ . ในเวลาเดียวกัน , สถาบันศูนย์ภาษาอังกฤษ ( ซีแอล ) ทบวงมหาวิทยาลัย ( ทบวงมหาวิทยาลัยและสำนักงาน )ยังผสานกับสถาบัน ศาสตราจารย์ krishnamara ผู้จำหน่าย , อดีตอธิการบดีของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้แต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการคนแรก โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. panninee สาคริกเป็นกรรมการผู้จัดการ ตำแหน่งที่เธอจัดขึ้นจนกระทั่งการตายของเธอในปี 1981 .
อาจารย์ผู้จำหน่าย krishnamara

ในปี 1978โครงการนำร่องได้เปิดสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ใน 3 คณะ : วิศวกรรมศาสตร์ สาขา รัฐศาสตร์ และพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ปีต่อมา แต่ถูกสอนให้บริการนักศึกษา ชั้นปีที่ 1 ขยายครอบคลุมทั้งหมด 14 คณะในเวลาหลักสูตร 2 ปี แต่ยังถูกเสนอเป็นครั้งแรกเพื่อนักศึกษาใน 3 คณะข้างต้นที่เคยเข้าร่วมโครงการนำร่อง 2523 สถาบันขยายตัวต่อไป และขยายการให้บริการ โดยเสนอหลักสูตร 2 ปี 9 คณะ และสาม - และหลักสูตรชั้นปีที่ 3 คณะ สามปีต่อมาหลักสูตรวิชาเลือกแรกเสนอให้นักศึกษาในคณะเภสัชศาสตร์

ปี 1985 เห็นสามต่อไป เป็นครั้งแรกที่สถาบันเสนอสี่หลักสูตรภาษาอังกฤษระดับปริญญาเอก นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรก , การทดสอบ , วัตถุประสงค์ของซึ่งเป็นสองเท่า : ยกเว้นคนที่ดีกว่าจากรายวิชาภาษาอังกฤษก่อนซึ่งก่อนหน้านั้นเป็นภาคบังคับสำหรับนักศึกษาเข้ามหาวิทยาลัย และสถานที่ที่นักเรียนอยู่ในชั้นเรียนตามระดับความสามารถ . ในที่สุด ในสถานที่แห่งเดียว วิชาเลือกซึ่งเป็นครั้งแรกที่มีอยู่ใน 1981 สามหลักสูตรดังกล่าวได้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นวิชาเลือกทั่วไป ถึงจุดนี้สถาบันอาจกล่าวได้ปฏิบัติตามภาระหน้าที่หลักของ บริษัท ในการให้บริการหลักสูตรภาษาอังกฤษส่วนใหญ่ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และระดับปริญญาเอก จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย