The award was first presented in 19

The award was first presented in 1918 and funded by the Society of Arts and Sciences.[1][2] As of 2012, the series editor chooses twenty short stories, each one an O. Henry Prize story. All stories originally written in the English language and published in an American or Canadian periodical are eligible for consideration. Three jurors are appointed annually. The jurors receive the twenty prize stories in manuscript form, with no identification of author or publication. Each juror, acting independently, chooses a short story of special interest and merit, and comments on that story.

The goal of The O. Henry Prize Stories remains to strengthen the art of the short story. Starting in 2003, The O. Henry Prize Stories is dedicated to a writer who has made a major contribution to the art of the short story. The O. Henry Prize Stories 2007 was dedicated to Sherwood Anderson, a U.S. short-story writer. Jurors for 2007 were Charles D'Ambrosio, Lily Tuck and Ursula K. Le Guin.

The current series editor for The O. Henry Prize Stories is Laura Furman. Past series editors have been: Blanche Colton Williams (1919–32), Harry Hansen (1933–40), Herschel Brickell (1941–51), Paul Engle (1954–59), Mary Stegner (1960), Richard Poirier (1961–66, assisted by William Abrahams, 1964–66), William Abrahams (1967–96), and Larry Dark (1997–2002). There were no volumes of the series in 1952, 1953, and 2004.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ได้รับรางวัลเป็นครั้งแรกในปี 1918 และได้รับการสนับสนุนโดยสมาคมศิลปะและวิทยาศาสตร์. [1] [2] ในฐานะที่เป็นของปี 2012 บรรณาธิการเลือกชุดยี่สิบเรื่องสั้นแต่ละเรื่องที่เฮนรี่รางวัลทุม เรื่องราวทั้งหมดที่เขียนในภาษาอังกฤษและเผยแพร่ในวารสารอเมริกันหรือแคนาดามีสิทธิ์ได้รับการพิจารณา สามคณะลูกขุนได้รับการแต่งตั้งเป็นประจำทุกปี คณะลูกขุนได้รับรางวัลยี่สิบเรื่องราวในรูปแบบที่เขียนด้วยลายมือที่มีบัตรประจำตัวของผู้เขียนหรือไม่มีการตีพิมพ์ ตุลาการแต่ละคนทำหน้าที่อย่างอิสระเลือกเรื่องสั้นที่สนใจเป็นพิเศษและคุณค่าและความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่. เป้าหมายของเรื่องทุมเฮนรีรางวัลยังคงอยู่เพื่อเสริมสร้างศิลปะของเรื่องสั้นที่ เริ่มต้นในปี 2003 เรื่องทุมเฮนรีรางวัลจะทุ่มเทให้กับนักเขียนที่ได้ทำผลงานที่สำคัญในการศิลปะของเรื่องสั้นที่ โอเฮนรี่เรื่องที่ได้รับรางวัล 2007 ได้ทุ่มเทเพื่อเชอร์วู้ดเดอร์สันเป็นนักเขียนเรื่องสั้นสหรัฐ คณะลูกขุนปี 2007 ชาร์ลส์ D'Ambrosio ลิลลี่เหน็บและเลอ Guin. แก้ไขชุดปัจจุบันเรื่องทุมเฮนรีรางวัลลอร่าเฟอร์แมน บรรณาธิการชุดที่ผ่านมาได้รับ: Blanche โคลตันวิลเลียมส์ (1919-1932), แฮร์รี่แฮนเซน (1933-1940), เฮอร์เชลเคลล์ (1941-1951), พอล Engle (1954-1959) แมรี่ Stegner (1960), ริชาร์ด Poirier (1961- 66 ความช่วยเหลือจากวิลเลียมอับราฮัม, 1964-1966), วิลเลียมอับราฮัม (1967-1996) และแลร์รี่มืด (1997-2002) มีปริมาณของซีรีส์ไม่ได้ในปี 1952, 1953 และ 2004

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รางวัลเป็นครั้งแรกที่นำเสนอใน 2461 และได้รับการสนับสนุนโดยสมาคมศิลปะและวิทยาศาสตร์ [ 1 ] [ 2 ] เป็น 2012 , ชุดบรรณาธิการเลือกยี่สิบเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง , รางวัล O . Henry เรื่องราวทั้งหมดที่เขียนขึ้นในภาษาและตีพิมพ์ในวารสารอเมริกัน หรือ แคนาดา มีสิทธิ์ได้รับการพิจารณา คณะลูกขุนมีกำหนดสามปีคณะลูกขุนได้รับรางวัลราวยี่สิบในรูปแบบต้นฉบับ ไม่มีการระบุผู้เขียนหรือตีพิมพ์ แต่ละตุลาการ ทำหน้าที่อย่างอิสระ เลือกเรื่องสั้นที่น่าสนใจเป็นพิเศษ และบุญ และแสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้

เป้าหมายของโอ. เฮนรีรางวัลเรื่องสั้น ยังคงสร้างศิลปะของเรื่องสั้น เริ่มต้นในปี 2003 , Oเรื่องราวของเฮนรี่ รางวัลมีความมุ่งมั่นที่จะเป็นนักเขียนที่มีผลงานที่สำคัญเพื่อศิลปะของเรื่องสั้น o . เฮนรี่เรื่องราว 2007 รางวัลเฉพาะ Sherwood Anderson , สหรัฐฯ . รวมเรื่องสั้นนักเขียน คณะลูกขุน ( คือ ชาร์ล d'ambrosio Ursula K . Le และลิลลี่ เหน็บกิน

แก้ไขชุดปัจจุบันสำหรับโอ. เฮนรีรางวัลเรื่องสั้น ลอร่า เฟอร์แมน อดีตบรรณาธิการชุดได้รับ :จัดการ Colton วิลเลียมส์ ( ค.ศ. 1919 – 32 ) , แฮร์รี่ แฮนเซ่น ( 1933 – 40 ) , เฮอร์เชลเคลล์ ( 1941 – 51 ) , พอล Engle ( 1954 – 59 ) , แมรี่ เสต็กเนอร์ ( 1960 ) , ริชาร์ด poirier ( 1961 – 66 , ช่วยโดย วิลเลียม บราฮัม , 1964 – 66 ) , วิลเลี่ยม บราฮัม ( 1967 – 96 ) และ Larry มืด ( 1997 – 2002 ) ไม่มีปริมาณของซีรีส์ในปี 1952 1953 และ 2004