Prompt: Marriage proposal/marriageP

Prompt: Marriage proposal/marriage
Pairing: Tsumugu/Chisaki
A/N: And that concludes this collection. Thank you to everyone who has read both this and any of my other Nagi no Asukara works. :) While I don't want to officially declare the end of anything, I do think I'll be taking a break from writing for Nagi no Asukara for a while, but you're still welcome to drop prompts and/or message me!

"Took you long enough," Egawa says, clapping Tsumugu on the shoulder.

"Not all of us got as early a start as you," quips Shun, adjusting his tie. He raises an eyebrow at Tsumugu, smiling. "You're quiet."

Tsumugu shrugs, fixing his collar.

Footsteps pound in the corridor outside, and the door soon slides open. Miuna pokes her face in, cheeks flushed—from exertion or blush, none of the guys can tell.

"Sorry, do any of you know where I can find some band-aids?"

"Here." Tsumugu rummages around in a drawer, tossing the tin across the room.

Miuna dips her head hurriedly in thanks before shutting the door again. Through the barrier, they hear her scolding: "Goodness, Manaka. You're nineteen years old and the Maid of Honor, but you can't help tripping over your own feet!"

"The girls are going to take a while to get ready, huh?" Shun observes.

"It's all a part of the anticipation," explains Egawa, folding his arms and leaning against the wall. "Are youready, Tsumugu?"

Is anyone ever ready? Tsumugu wonders, but he smiles all the same.

o.O.o

One hot, sunny day, a girl asks a boy a question.

"Will you be my sea slug?"

Tsumugu stares, thinks: strange. After all, Chisaki had made it very clear the other day how she distrusts the land people. But after studying her, he comes to understand that it has less to do with being blindly mistaken and more to do with a misplaced need to protect Hikari.

"I mean, we've grown up together…" stutters Chisaki, continuing, but the truth stretches plainly over her face. She can't hide it any more than she can change the shade of her eyes.

Ah, love, Tsumugu thinks. Only love can make someone flounder so much; only love leaves you gasping for air, desperate for anyone to answer your pleas for help. So he listens. He lets her unload.

He holds her heart, even when it isn't his.

o.O.o

"So what, exactly, is the deal with you two?" Egawa asks in the dim lighting of the booth.

It's a rare night in town for Tsumugu; usually he goes straight home, but Shun and Egawa roped him into a "Boy's Night Out" for old times' sake.

He watches the ice cubes clink against each other as he swirls the drink around in his glass. "It's hard to explain," he replies.

"Saw you two at the Ofunehiki. Looked pretty cozy to me." Egawa's tone is light, but his eyes are deeper, probing.

Yes and no, Tsumugu thinks, because he has held Chisaki before. He knows the softness of her skin, the trembling tension of her shoulders. He remembers a dry afternoon, catching her as she fell. He remembers a hospital room, wheels squeaking away, and Chisaki, hot water in his hands—trembling and violent and ready to boil over.

Holding up Chisaki is nothing new. But the difference, after the second Ofunehiki, Tsumugu realizes, is that she was holding him, too.

o.O.o

Perhaps he should have picked a different place. But they're on the bridge they used to walk across together to get to school. The sunlight beats down on the concrete. It was warm that day, too, Tsumugu remembers—the day Chisaki first asked him to carry part of her burden. The day their journey began.

A different weight rests within him now, heavy in his pocket. Tsumugu stops to stare at the water, prismatic with all its colors. He lets the distance between them grow—Chisaki is in a world of her own right now and doesn't notice that Tsumugu has fallen back.

He watches her tuck her hair behind her ear, probably humming to herself. He thinks of all the times she has run away from him: fourteen years old, faced pinched and angry; nineteen, eyes wide and scared. Always slipping into the sea.

This time, wherever she runs, he can follow. But he hopes she'll meet him halfway.

They're on the bridge they used to walk across together to get to school, and Tsumugu feels somewhere between fourteen and twenty-four, hopeful and afraid. His mind is quiet but his heartbeat is loud, and, as he sinks to his knees, he knows that this could either be the beginning or the end of everything.

One hot, sunny day, a boy asks a girl a question.

"Chisaki?"

She starts to turn.

He holds his breath.

o.O.o

A collective hush falls over everyone as the church doors open. Tsumugu stands, still as the once-frozen sea, waiting.

If you tell a red-bellied sea slug about feelings you can't tell anyone else, it'll tell you what's going to happen in the future. If it spits up a black rock, your feelings are wrong.

If it spits up a pretty rock, those feelings will continue to shine on forever like a jewel.

Here are his feelings, returned years later in the form of the woman—clothed in white and shining like a pearl—floating up the aisle to meet him.

Here are the words that have simmered in the pit of his stomach, rising toward the light.

Here is his future.

He breathes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Prompt: การแต่งงานข้อเสนอ / แต่งงาน
จับคู่: Tsumugu / Chisaki
/ N: และสรุปว่าการเก็บสะสมนี้ ขอบคุณทุกคนที่ได้อ่านทั้งนี้และอื่น ๆ ใด ๆ ของนากิของฉันไม่มีงาน Asukara :) ในขณะที่ฉันไม่ต้องการที่จะประกาศอย่างเป็นทางการในตอนท้ายของสิ่งที่ผมไม่คิดว่าผมจะได้รับการหยุดพักจากการเขียนสำหรับนากิไม่ Asukara สำหรับในขณะที่ แต่คุณยังคงยินดีที่จะแจ้งให้ลดลงและ / หรือข้อความฉัน ! "เอาคุณนานพอ" Egawa กล่าวว่าตบมือ Tsumugu บนไหล่"ไม่ทั้งหมดของเราได้เป็นช่วงต้นของการเริ่มต้นที่คุณ" เด็ดชุนปรับผูกเขา เขายกคิ้วที่ Tsumugu ยิ้ม "คุณเงียบสงบ." Tsumugu ยักไหล่แก้ไขคอของเขาฝีเท้าปอนด์ในทางเดินภายนอกและประตูสไลด์เปิดเร็ว ๆ นี้ Miúnaโผล่ใบหน้าของเธอในแก้มแดงจากการออกแรงหรือบลัชออไม่มีผู้ชายสามารถบอก"ขออภัยดำเนินการใด ๆ ที่คุณรู้ว่าที่ฉันสามารถหาบางวงเอดส์?" "ที่นี่." Tsumugu rummages รอบในลิ้นชักโยนดีบุกข้ามห้องMiúna dips หัวของเธอรีบขอบคุณก่อนที่จะปิดประตูอีกครั้ง ผ่านอุปสรรคที่พวกเขาได้ยินเสียงด่าว่าเธอ: "ความดี, Manaka คุณสิบเก้าปีเก่าและแม่บ้านของเกียรติ แต่คุณไม่สามารถช่วยให้สะดุดเท้าของคุณเอง." "สาวจะไปใช้เวลาในขณะที่จะได้รับ พร้อมฮะ? " ชุนสังเกต"มันเป็นส่วนหนึ่งของความคาดหวัง" อธิบาย Egawa พับแขนของเขาและยืนพิงกำแพง "มี youready, Tsumugu?" มีใครเคยพร้อมหรือยัง? Tsumugu สงสัย แต่เขายิ้มทั้งหมดเดียวกันoOo หนึ่งร้อนวันแดดสาวถามคำถามเด็ก"คุณจะปลิงทะเลของฉัน" Tsumugu จ้องคิด: แปลก หลังจากที่ทุก Chisaki ได้ทำให้มันชัดเจนมากว่าวันอื่น ๆ ว่าเธอไม่เชื่อถือคนที่ดิน แต่หลังจากที่การศึกษาของเธอเขามาถึงเข้าใจว่ามันมีน้อยที่จะทำอย่างไรกับการสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าใจผิดและอื่น ๆ จะทำอย่างไรกับความต้องการที่ถูกใส่ผิดที่จะปกป้องการิ"ผมหมายความว่าเราได้เติบโตขึ้นมาด้วยกัน ... " สั่น Chisaki, อย่างต่อเนื่อง แต่ ความจริงเหยียดชัดถ้อยชัดคำให้ทั่วใบหน้าของเธอ เธอไม่สามารถซ่อนมันใด ๆ มากกว่าที่เธอสามารถเปลี่ยนสีของดวงตาของเธออารัก Tsumugu คิดว่า รักเท่านั้นที่สามารถทำให้คนดิ้นรนมาก; ความรักเท่านั้นที่ทำให้คุณอ้าปากค้างสำหรับอากาศหมดหวังสำหรับทุกคนที่จะตอบคำอ้อนวอนของคุณเพื่อขอความช่วยเหลือ ดังนั้นเขาฟัง เขาช่วยให้ยกเลิกการโหลดของเธอเขามีหัวใจของเธอแม้เมื่อมันไม่ได้เป็นของเขาoOo "ดังนั้นสิ่งที่ว่าเป็นข้อตกลงกับคุณทั้งสองได้หรือไม่" Egawa ถามในแสงสลัวของบูธมันเป็นคืนที่หายากในเมืองสำหรับ Tsumugu; เขามักจะกลับบ้านตรง แต่ชุนและ Egawa roped เขาเป็น "เด็กคืนออกไป" เพื่อประโยชน์ครั้งเก่า ' เขามองเสียงกริ๊กก้อนน้ำแข็งกับแต่ละอื่น ๆ ในขณะที่เขาดื่ม swirls รอบในแก้วของเขา "มันเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย" เขาตอบ"เห็นคุณทั้งสองที่ Ofunehiki. ดูสวยสบาย ๆ กับฉัน." เสียง Egawa เป็นเบา แต่ดวงตาของเขาลึกละเอียดใช่และไม่ Tsumugu คิดว่าเพราะเขาได้จัด Chisaki ก่อน เขารู้ว่าความอ่อนนุ่มของผิวของเธอแรงสั่นของไหล่ของเธอ เขาจำได้ว่าช่วงบ่ายแห้งจับเธอขณะที่เธอลดลง เขาจำได้ว่าห้องของโรงพยาบาล, ล้อรับสารภาพออกไปและ Chisaki, น้ำร้อนในมือของเขาสั่นและความรุนแรงและพร้อมที่จะเดือดกว่าถือขึ้น Chisaki จะไม่มีอะไรใหม่ แต่ความแตกต่างหลังจากที่สอง Ofunehiki, Tsumugu ตระหนักคือว่าเธอเป็นคนที่ถือเขาด้วยoOo บางทีเขาควรจะได้รับเลือกเป็นสถานที่ที่แตกต่างกัน แต่พวกเขากำลังอยู่บนสะพานที่พวกเขาใช้ในการเดินข้ามกันเพื่อให้ได้ไปโรงเรียน แสงแดดเต้นลงบนพื้นคอนกรีต มันเป็นความอบอุ่นในวันนั้นด้วย Tsumugu จำ-วัน Chisaki ถามเขาครั้งแรกที่จะดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของภาระของเธอ วันเดินทางของพวกเขาเริ่มต้นน้ำหนักที่แตกต่างกันอยู่ในตัวเขาตอนนี้หนักในกระเป๋าของเขา Tsumugu หยุดจ้องมองที่น้ำรุ้งกับทุกสี เขาช่วยให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาเติบโต-Chisaki อยู่ในโลกของเธอเองในขณะนี้และไม่ได้แจ้งให้ทราบว่า Tsumugu ได้ลดลงกลับมาเขามองเธอเหน็บผมของเธอหลังใบหูของเธออาจจะฮัมเพลงกับตัวเอง เขาคิดว่าของทุกครั้งที่เธอได้วิ่งหนีไปจากเขาอายุสิบสี่ปีต้องเผชิญกับ pinched และโกรธ; เก้าตากว้างและกลัว มักจะลื่นไถลลงไปในทะเลในครั้งนี้ที่ใดก็ตามที่เธอวิ่งเขาสามารถทำตาม แต่เขาหวังว่าเธอจะได้พบเขาครึ่งทางพวกเขากำลังอยู่บนสะพานที่พวกเขาใช้ในการเดินข้ามกันเพื่อให้ได้ไปโรงเรียนและ Tsumugu รู้สึกที่ไหนสักแห่งระหว่างสิบและยี่สิบสี่หวังและหวาดกลัว ความคิดของเขาเป็นที่เงียบสงบ แต่การเต้นของหัวใจของเขาดังและในขณะที่เขาจมไปที่หัวเข่าของเขาเขารู้ว่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุดของทุกอย่างหนึ่งร้อนวันแดดเด็กสาวถามคำถาม"Chisaki ? " เธอเริ่มที่จะหันเขามีลมหายใจของเขาoOo เงียบรวมอยู่เหนือทุกคนที่เป็นประตูเปิดคริสตจักร Tsumugu ยืนยังคงเป็นทะเลครั้งแช่แข็งรอถ้าคุณบอกปลิงทะเลสีแดงขลาดเกี่ยวกับความรู้สึกที่คุณไม่สามารถบอกคนอื่นก็จะบอกคุณสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ถ้ามัน spits ขึ้นหินสีดำ, ความรู้สึกของคุณจะไม่ถูกต้องถ้ามัน spits ขึ้นหินสวยความรู้สึกเหล่านั้นจะยังคงส่องแสงอยู่กับคุณตลอดเช่นอัญมณีที่นี่ความรู้สึกของเขาจะกลับมาปีต่อมาในรูปแบบของผู้หญิงสวมเสื้อผ้า สีขาวและสีส่องแสงเหมือนมุกลอยขึ้นเดินไปพบเขาที่นี่เป็นคำที่มีการเคี่ยวในหลุมของกระเพาะอาหารของเขาที่เพิ่มขึ้นต่อแสงนี่คืออนาคตของเขาเขาหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รวดเร็ว : ทำไมขอแต่งงานแต่งงาน
จับคู่ : รึเปล่า tsumugu / chisaki
/ N : อะไรและนั่นคือบทสรุปของคอลเลกชันนี้ ขอบคุณทุกคนที่ได้อ่าน ทั้งนี้ และใด ๆอื่น ๆของฉัน asukara นากิไม่ทำงาน : ) ผมไม่ได้ต้องการอย่างเป็นทางการประกาศจบอะไร ผมคิดว่าผมจะหยุดเขียน นากิไม่ asukara สักพัก แต่คุณก็ยังยินดีที่จะวางให้ และ / หรือข้อความฉัน

" ใช้เวลานานพอสมควร " egawa พูดว่าปรบมือ tsumugu บนไหล่

" ไม่ทั้งหมดของเรามีตั้งแต่เริ่มต้นเป็นคุณ " quips ชุนปรับเนคไทของเขา เขายกคิ้วที่ tsumugu ยิ้ม” นายเงียบ . "

tsumugu shrugs , ซ่อมคอ ปอนด์เดิน

อยู่ที่ระเบียงด้านนอก ประตูแล้วสไลด์เปิด miuna โผล่หน้าของเธอ แก้ม แดง จากการออกแรงหรืออายไม่มีของผู้ชายสามารถบอกได้

" ขอโทษ คุณทราบว่าฉันสามารถหาวงดนตรีและโรคเอดส์ ?

" ที่นี่ " tsumugu rummages รอบในลิ้นชักโยนดีบุกข้ามห้อง

miuna dips ในหัวเธอรีบขอบคุณก่อนจะปิดประตูอีกครั้ง ผ่านอุปสรรค พวกเขาได้ยินเสียงด่าของเธอ : " ความดี มานากะ . เธออายุสิบเก้าปี และเพื่อนเจ้าสาวแต่คุณไม่สามารถช่วยให้สะดุดเท้าของคุณเอง

" ผู้หญิงจะใช้เวลาในขณะที่จะได้รับพร้อม หือ ? " ชุนสังเกต

" มันเป็นส่วนหนึ่งของความ " อธิบาย egawa พับแขนและพิงกำแพง " มีอะไร youready tsumugu " , ?

มีใครเคยหรือยังครับ ทำไม tsumugu สิ่งมหัศจรรย์ แต่เขายิ้มเหมือนกันหมด

o.o.o

1 วันแดดร้อน , เด็กผู้หญิงถามเด็กผู้ชายหน่อย

" คุณจะทากทะเลของฉัน "

tsumugu จ้องคิด : อะไรแปลกๆ รึเปล่า หลังจากทั้งหมด chisaki ได้ทำให้มันชัดเจนมาก เมื่อวันก่อน ว่าเธอ distrusts แผ่นดินประชาชน แต่หลังจากได้เรียนของเธอ เขาจะเข้าใจ ว่ามันได้น้อยจะทำอย่างไรกับการสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าใจผิดและเพิ่มเติมจะทำอย่างไรกับผิดที่ต้องปกป้อง . .

" เราโตมาด้วยกัน . . . . . . . " พูดตะกุกตะกัก chisaki ต่อเนื่อง ,แต่ความจริงยืดให้ทั่วใบหน้าของเธอ เธอไม่สามารถซ่อนมันมากกว่าที่เธอสามารถเปลี่ยนสีของดวงตา

อ่า รัก รึเปล่า tsumugu คิด ความรักเท่านั้นที่จะทำให้คนดิ้นรนมากนัก มีเพียงความรัก ทำให้คุณ gasping สำหรับอากาศหมดหวังสำหรับใครที่จะตอบคำขอร้องของคุณเพื่อขอความช่วยเหลือ เพื่อให้เขาฟัง เขาช่วยเธอขน

เขากุมหัวใจเธอ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ของเขา . . . . . .

o.o.o

" จริงๆแล้วนะคือจัดการกับคุณสอง ? " egawa ถามในแสงไฟสลัวๆจากบูธ

มันเป็นคืนที่หายากในเมือง tsumugu ; มักจะเขาจะตรงกลับบ้าน แต่ชุน egawa เชือกเขาในคืน " บอย " เพื่อระลึกถึงวันเก่าๆ

เขามองดูก้อนน้ำแข็งชนแก้วกับแต่ละอื่น ๆ เขาหมุนเครื่องดื่มอยู่ในแก้วของเขา” มันยากที่จะอธิบาย " เขาตอบกลับมา

" เห็นคุณสองคนที่ ofunehiki .ดูเป็นกันเองกับผม " egawa เสียงจะเบา แต่ดวงตาของเขาลึกละเอียด

ใช่และไม่ ทำไม tsumugu คิดว่าเพราะเขาได้จัดขึ้น chisaki มาก่อน เขารู้ว่าความอ่อนนุ่มของผิวของเธอ สั่นแรงของไหล่ของเธอ เขาจำช่วงบ่าย บริการจับใจ เธอล้มลง เขาจำได้ว่าเป็นห้องของโรงพยาบาล chisaki ล้ออ๊อดออกไป , และ ,น้ำร้อนในมือของเขาสั่นและใช้ความรุนแรง และพร้อมจะเดือด

ถือ chisaki มีอะไรใหม่ แต่ความแตกต่างหลังจาก ofunehiki ที่สอง tsumugu รู้ว่าที่เธอถือมันด้วย

o.o.o

บางทีเขาควรเลือกสถานที่ที่แตกต่าง แต่พวกเขากำลังอยู่บนสะพานที่เคยข้าม ด้วยกัน ไปโรงเรียน แสงแดดเต้นลงบนคอนกรีตมันเป็นความอบอุ่นในวันนั้นด้วย tsumugu จำวัน chisaki แรกขอให้เขาถือส่วนหนึ่งของภาระของเธอ วันเดินทางของพวกเขาเริ่มต้น . .

น้ำหนักที่แตกต่างกันอยู่ภายในเขาตอนนี้หนักในกระเป๋าของเขา tsumugu หยุดจ้องมองน้ำ แท่งปริซึมที่มีสีทั้งหมดของ เขาช่วยให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาเติบโต chisaki ในโลกจริงของเธอเองแล้ว และไม่แจ้งให้ทราบว่า tsumugu ได้ลดลงกลับ

เขาเฝ้ามองเธอทักผมของเธอไว้หลังหู เธอฮัมเพลงกับตัวเอง เขาคิดว่าตลอดเวลาที่เธอหนีไปจากเขา สิบสี่ปี เผชิญ pinched และโกรธ สิบเก้า สายตาที่กว้าง และกลัว มักจะลื่นไถลลงไปในทะเล

คราวนี้ ทุกที่ที่เธอวิ่ง เขาก็ทำตาม แต่เขาหวังว่าเธอจะได้พบเขาอีก

พวกมันอยู่บนสะพานที่เคยข้าม ด้วยกันเพื่อไปโรงเรียนและ tsumugu รู้สึกอยู่ระหว่าง 14 กับ 24 , ความหวัง และ กลัว จิตใจของเขาเงียบๆ แต่หัวใจของเขาก็ดัง และขณะที่เขาจมกับหัวเข่าของเขา เขารู้ว่านี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุดของทุกอย่าง

วันแดดอันร้อน หนุ่มถามสาวหน่อย

" chisaki ? "

เธอเริ่มเปิด

เขาถือลมหายใจของเขา . . . . . .



o.o.oความเงียบรวมล้มทุกคนเป็นประตูโบสถ์เปิด tsumugu ยืนยังคงเป็นเมื่อแช่เย็นทะเลรอ

ถ้าคุณบอกแดงขลาดทากทะเลเกี่ยวกับความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกใครได้ มันก็จะบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต รึเปล่า ถ้ามัน spits ขึ้นเป็นหินสีดำ ความรู้สึกของคุณจะผิด

ถ้ามัน spits ขึ้น หินสวย ความรู้สึกเหล่านั้นจะยังคงส่องแสงอยู่ตลอดกาล เช่น อัญมณี

นี่คือความรู้สึกของเขากลับปีต่อมาในรูปแบบของผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้าสีขาวและประกายเหมือนไข่มุกลอยขึ้นไปเก็บเจอ

ที่นี่คือคำที่ต้องเคี่ยวในหลุมของกระเพาะอาหารของเขาเพิ่มขึ้นตามแสง

ที่นี่คืออนาคตของเขา . . . . . .

เขาหายใจ