As it seems to be the opinion of so

As it seems to be the opinion of some of the gentlemen who compose the Committee of Public Instruction that the course which they have hitherto pursued was strictly prescribed by the British Parliament in 1813 and as, if that opinion be correct, a legislative act will be necessary to warrant a change, I have thought it right to refrain from taking any part in the preparation of the adverse statements which are.now before us, and to reserve what I had to say on the subject till it should come before me as a Member of the Council of India.

[2] It does not appear to me that the Act of Parliament can by any art of contraction be made to bear the meaning which has been assigned to it. It contains nothing about the particular languages or sciences which are to be studied. A sum is set apart "for the revival and promotion of literature, and the encouragement of the learned natives of India, and for the introduction and promotion of a knowledge of the sciences among the inhabitants of the British territories." It is argued, or rather taken for granted, that by literature the Parliament can have meant only Arabic and Sanscrit literature; that they never would have given the honourable appellation of "a learned native" to a native who was familiar with the poetry of Milton, the metaphysics of Locke, and the physics of Newton; but that they meant to designate by that name only such persons as might have studied in the sacred books of the Hindoos all the uses of cusa-grass, and all the mysteries of absorption into the Deity. This does not appear to be a very satisfactory interpretation. To take a parallel case: Suppose that the Pacha of Egypt, a country once superior in knowledge to the nations of Europe, but now sunk far below them, were to appropriate a sum for the purpose "of reviving and promoting literature, and encouraging learned natives of Egypt," would any body infer that he meant the youth of his Pachalik to give years to the study of hieroglyphics, to search into all the doctrines disguised under the fable of Osiris, and to ascertain with all possible accuracy the ritual with which cats and onions were anciently adored? Would he be justly charged with inconsistency if, instead of employing his young subjects in deciphering obelisks, he were to order them to be instructed in the English and French languages, and in all the sciences to which those languages are the chief keys?

[3] The words on which the supporters of the old system rely do not bear them out, and other words follow which seem to be quite decisive on the other side. This lakh of rupees is set apart not only for "reviving literature in India," the phrase on which their whole interpretation is founded, but also "for the introduction and promotion of a knowledge of the sciences among the inhabitants of the British territories"-- words which are alone sufficient to authorize all the changes for which I contend.

[4] If the Council agree in my construction no legislative act will be necessary. If they differ from me, I will propose a short act rescinding that I clause of the Charter of 1813 from which the difficulty arises.

[5] The argument which I have been considering affects only the form of proceeding. But the admirers of the oriental system of education have used another argument, which, if we admit it to be valid, is decisive against all change. They conceive that the public faith is pledged to the present system, and that to alter the appropriation of any of the funds which have hitherto been spent in encouraging the study of Arabic and Sanscrit would be downright spoliation. It is not easy to understand by what process of reasoning they can have arrived at this conclusion. The grants which are made from the public purse for the encouragement of literature differ in no respect from the grants which are made from the same purse for other objects of real or supposed utility. We found a sanitarium on a spot which we suppose to be healthy. Do we thereby pledge ourselves to keep a sanitarium there if the result should not answer our expectations? We commence the erection of a pier. Is it a violation of the public faith to stop the works, if we afterwards see reason to believe that the building will be useless? The rights of property are undoubtedly sacred. But nothing endangers those rights so much as the practice, now unhappily too common, of attributing them to things to which they do not belong. Those who would impart to abuses the sanctity of property are in truth imparting to the institution of property the unpopularity and the fragility of abuses. If the Government has given to any person a formal assurance-- nay, if the Government has excited in any person's mind a reasonable expectation-- that he shall receive a certain income as a teacher or a learner of Sanscrit or Arabic, I would respect that person's pecuniary interests. I would rather err on the side of liberality to individuals than suffer the public faith to be called in question. But to talk of a Government pledging itself to teach certain languages and certain sciences, though those languages may become useless, though those sciences may be exploded, seems to me quite unmeaning. There is not a single word in any public instrument from which it can be inferred that the Indian Government ever intended to give any pledge on this subject, or ever considered the destination of these funds as unalterably fixed. But, had it been otherwise, I should have denied the competence of our predecessors to bind us by any pledge on such a subject. Suppose that a Government had in the last century enacted in the most solemn manner that all its subjects should, to the end of time, be inoculated for the small-pox, would that Government be bound to persist in the practice after Jenner's discovery? These promises of which nobody claims the performance, and from which nobody can grant a release, these vested rights which vest in nobody, this property without proprietors, this robbery which makes nobody poorer, may be comprehended by persons of higher faculties than mine. I consider this plea merely as a set form of words, regularly used both in England and in India, in defence of every abuse for which no other plea can be set up.

[6] I hold this lakh of rupees to be quite at the disposal of the Governor-General in Council for the purpose of promoting learning in India in any way which may be thought most advisable. I hold his Lordship to be quite as free to direct that it shall no longer be employed in encouraging Arabic and Sanscrit, as he is to direct that the reward for killing tigers in Mysore shall be diminished, or that no more public money shall be expended on the chaunting at the cathedral.

[7] We now come to the gist of the matter. We have a fund to be employed as Government shall direct for the intellectual improvement of the people of this country. The simple question is, what is the most useful way of employing it?

[8] All parties seem to be agreed on one point, that the dialects commonly spoken among the natives of this part of India contain neither literary nor scientific information, and are moreover so poor and rude that, until they are enriched from some other quarter, it will not be easy to translate any valuable work into them. It seems to be admitted on all sides, that the intellectual improvement of those classes of the people who have the means of pursuing higher studies can at present be affected only by means of some language not vernacular amongst them.

[9] What then shall that language be? One-half of the committee maintain that it should be the English. The other half strongly recommend the Arabic and Sanscrit. The whole question seems to me to be-- which language is the best worth knowing?

[10] I have no knowledge of either Sanscrit or Arabic. But I have done what I could to form a correct estimate of their value. I have read translations of the most celebrated Arabic and Sanscrit works. I have conversed, both here and at home, with men distinguished by their proficiency in the Eastern tongues. I am quite ready to take the oriental learning at the valuation of the orientalists themselves. I have never found one among them who could deny that a single shelf of a good European library was worth the whole native literature of India and Arabia. The intrinsic superiority of the Western literature is indeed fully admitted by those members of the committee who support the oriental plan of education.

[11] It will hardly be disputed, I suppose, that the department of literature in which the Eastern writers stand highest is poetry. And I certainly never met with any orientalist who ventured to maintain that the Arabic and Sanscrit poetry could be compared to that of the great European nations. But when we pass from works of imagination to works in which facts are recorded and general principles investigated, the superiority of the Europeans becomes absolutely immeasurable. It is, I believe, no exaggeration to say that all the historical information which has been collected from all the books written in the Sanscrit language is less valuable than what may be found in the most paltry abridgments used at preparatory schools in England. In every branch of physical or moral philosophy, the relative position of the two nations is nearly the same.

[12] How then stands the case? We have to educate a people who cannot at present be educated by means of their mother-tongue. We must teach them some foreign language. The claims of our own language it is hardly necessary to recapitulate. It stands pre-eminent even among the languages of the West. It abounds with works of imagination not inferior to the noblest which Greece has bequeathed to us, --with models of every species of eloquence, --with historical composition, which, considered merely as narratives, have seldom been surpassed, and wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมือนจะเป็นความเห็นของบางท่านที่ประกอบด้วยคณะกรรมการของสาธารณะคำหลักสูตรซึ่งจะได้ติดตามมาจนบัดเคร่งครัดกำหนด โดยรัฐสภาอังกฤษ ใน 1813 และ เป็น ถ้าความคิดที่ถูกต้อง พระราชบัญญัติที่สภาจะต้องรับประกันเปลี่ยน ฉันมีความคิด ขวาละเว้นจากการมีส่วนในการจัดทำงบการร้าย are.now ซึ่งก่อนที่เราจะและจองห้องพักที่ผมจะพูดในเรื่องจนมันควรมาก่อนผมเป็นสมาชิกของสภาอินเดีย [2] It does not appear to me that the Act of Parliament can by any art of contraction be made to bear the meaning which has been assigned to it. It contains nothing about the particular languages or sciences which are to be studied. A sum is set apart "for the revival and promotion of literature, and the encouragement of the learned natives of India, and for the introduction and promotion of a knowledge of the sciences among the inhabitants of the British territories." It is argued, or rather taken for granted, that by literature the Parliament can have meant only Arabic and Sanscrit literature; that they never would have given the honourable appellation of "a learned native" to a native who was familiar with the poetry of Milton, the metaphysics of Locke, and the physics of Newton; but that they meant to designate by that name only such persons as might have studied in the sacred books of the Hindoos all the uses of cusa-grass, and all the mysteries of absorption into the Deity. This does not appear to be a very satisfactory interpretation. To take a parallel case: Suppose that the Pacha of Egypt, a country once superior in knowledge to the nations of Europe, but now sunk far below them, were to appropriate a sum for the purpose "of reviving and promoting literature, and encouraging learned natives of Egypt," would any body infer that he meant the youth of his Pachalik to give years to the study of hieroglyphics, to search into all the doctrines disguised under the fable of Osiris, and to ascertain with all possible accuracy the ritual with which cats and onions were anciently adored? Would he be justly charged with inconsistency if, instead of employing his young subjects in deciphering obelisks, he were to order them to be instructed in the English and French languages, and in all the sciences to which those languages are the chief keys? [3] คำที่ใช้สนับสนุนระบบเก่าไม่สามารถแบกออก และคำอื่น ๆ ตามที่ดูเหมือนจะค่อนข้างเด็ดขาดในด้านอื่น ๆ เซ็ตนี้ lakh รูปีวลีซึ่งตีความทั้งหมดของพวกเขาจะก่อ ตั้ง แต่ยัง "นำ และส่งเสริมความรู้ผู้คนของดินแดนอังกฤษวิทยา" - เพิ่มแรไม่เพียงแต่สำหรับ "ฟื้นฟูกล้ามวรรณกรรมอินเดีย" ที่คำซึ่งเป็นคนเดียวเพียงพอที่จะอนุมัติการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่ผมแข่ง [4] ถ้าสภายอมรับในการก่อสร้างของฉันไม่มีพระราชบัญญัติสภาจะมีความจำเป็น หากพวกเขาแตกต่างจากฉัน ฉันจะนำเสนอการกระทำสั้น rescinding ที่ฉันอนุประโยคของกฎบัตรของ 1813 ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้น [5] The argument which I have been considering affects only the form of proceeding. But the admirers of the oriental system of education have used another argument, which, if we admit it to be valid, is decisive against all change. They conceive that the public faith is pledged to the present system, and that to alter the appropriation of any of the funds which have hitherto been spent in encouraging the study of Arabic and Sanscrit would be downright spoliation. It is not easy to understand by what process of reasoning they can have arrived at this conclusion. The grants which are made from the public purse for the encouragement of literature differ in no respect from the grants which are made from the same purse for other objects of real or supposed utility. We found a sanitarium on a spot which we suppose to be healthy. Do we thereby pledge ourselves to keep a sanitarium there if the result should not answer our expectations? We commence the erection of a pier. Is it a violation of the public faith to stop the works, if we afterwards see reason to believe that the building will be useless? The rights of property are undoubtedly sacred. But nothing endangers those rights so much as the practice, now unhappily too common, of attributing them to things to which they do not belong. Those who would impart to abuses the sanctity of property are in truth imparting to the institution of property the unpopularity and the fragility of abuses. If the Government has given to any person a formal assurance-- nay, if the Government has excited in any person's mind a reasonable expectation-- that he shall receive a certain income as a teacher or a learner of Sanscrit or Arabic, I would respect that person's pecuniary interests. I would rather err on the side of liberality to individuals than suffer the public faith to be called in question. But to talk of a Government pledging itself to teach certain languages and certain sciences, though those languages may become useless, though those sciences may be exploded, seems to me quite unmeaning. There is not a single word in any public instrument from which it can be inferred that the Indian Government ever intended to give any pledge on this subject, or ever considered the destination of these funds as unalterably fixed. But, had it been otherwise, I should have denied the competence of our predecessors to bind us by any pledge on such a subject. Suppose that a Government had in the last century enacted in the most solemn manner that all its subjects should, to the end of time, be inoculated for the small-pox, would that Government be bound to persist in the practice after Jenner's discovery? These promises of which nobody claims the performance, and from which nobody can grant a release, these vested rights which vest in nobody, this property without proprietors, this robbery which makes nobody poorer, may be comprehended by persons of higher faculties than mine. I consider this plea merely as a set form of words, regularly used both in England and in India, in defence of every abuse for which no other plea can be set up. [6] ฉันถือนี้ lakh รูปีถูกมากที่ขายทิ้ง Governor-General ในสภาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในอินเดียในลักษณะใด ๆ ซึ่งอาจคิดมากที่สุดควร ฉันถือ Lordship เขาจะค่อนข้างเป็นอิสระตรงไม่จะสามารถจ้างในอาหรับและ Sanscrit สนับสนุนให้เขาเป็นไปตรงที่จะลดลงสะสมฆ่าเสือในมัยซอร์ หรือที่ไม่ต้องใช้เงินสาธารณะบน chaunting ที่วิหาร [7] เราได้มาถึงส่วนสำคัญของเรื่อง เรามีกองทุนเพื่อการทำงานเป็นรัฐบาลจะตรงสำหรับการพัฒนาทางปัญญาของคนของประเทศนี้ คำถามง่าย ๆ คือ มีประโยชน์มากที่สุดวิธีใช้มันคืออะไร [8] ทุกฝ่ายดูเหมือนจะตกลงบนจุดหนึ่ง ว่า สำเนียงที่พูดกันทั่วไปในหมู่ชาวพื้นเมืองของอินเดียแห่งนี้ประกอบด้วยข้อมูลทั้งวรรณกรรม และวิทยาศาสตร์ และนอกจากนี้ดังนั้นไม่ดี และหยาบว่า จนกว่าพวกเขาจะอุดมไปจากไตรมาสอื่น ๆ ไม่ได้แปลทุกงานมีคุณค่าเข้าไปง่าย มันดูเหมือนว่าจะยอมรับทุกด้าน ว่า พัฒนาทางปัญญาของผู้เรียนคนที่มีวิธีการศึกษาใฝ่หาสามารถที่ปัจจุบันได้รับผลกระทบ โดยบางภาษาพื้นถิ่นตอนไม่หมู่พวกเขาเท่านั้น [9] อะไรแล้วภาษานั้นจะได้หรือไม่ ครึ่งหนึ่งของกรรมการรักษาว่า มันควรเป็นภาษาอังกฤษ อีกครึ่งหนึ่งขอแนะนำภาษาอาหรับและ Sanscrit คำถามทั้งหมดดูเหมือนว่าฉันเป็น - ภาษาที่ดีที่สุดข้อควรรู้:คือ [10] แล้วไม่รู้ Sanscrit หรืออาหรับ แต่ได้ทำอะไรก็อาจเพื่อการประเมินที่ถูกต้องของค่าของพวกเขา ฉันได้อ่านแปลอาหรับเฉลิมฉลองมากที่สุด และทำงาน Sanscrit ฉันมีบริเวณ ทั้งที่นี่ และที่ บ้าน มีคนแตกต่างตามความสามารถแปลก ๆ ตะวันออก ผมค่อนข้างพร้อมที่จะเรียนรู้โอเรียนเต็ลที่ประเมินค่าของ orientalists เอง ฉันไม่เคยได้พบหนึ่งในหมู่พวกเขาที่ไม่สามารถปฏิเสธว่า ชั้นเดียวของรียุโรปดีคุ้มวรรณคดีพื้นเมืองทั้งของอินเดียและซาอุดิอาระเบีย ปม intrinsic ของวรรณคดีตะวันตกอย่างแท้จริงได้รับการยอมรับ โดยเหล่าสมาชิกคณะกรรมการผู้สนับสนุนแผนการศึกษาสำหรับโอเรียนเต็ล [11] มันจะไม่สามารถมีข้อโต้แย้ง ดีฉัน ที่ ภาควิชาวรรณคดีที่นักเขียนตะวันออกยืนสูงสุดเป็นบทกวี และฉันไม่เคยแน่นอนพบกับ orientalist ที่ ventured รักษาที่อาหรับ และบทกวี Sanscrit สามารถเปรียบเทียบกับประเทศยุโรปมาก แต่เมื่อเราผ่านจากงานของจินตนาการไปในข้อเท็จจริงที่ถูกบันทึกไว้และหลักทั่วไปการตรวจสอบการทำงาน superiority ของชาวยุโรปเป็นอย่างนี่ ได้ ผม ลว่าจะบอกว่า ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ทั้งหมดที่รวบรวมจากหนังสือที่เขียนด้วยภาษา Sanscrit มีค่าน้อยกว่าที่อาจพบได้ใน abridgments เล็ก ๆ น้อย ๆ ส่วนใหญ่ที่ใช้ในโรงเรียนเตรียมในอังกฤษ ในทุกสาขาของฟิสิกส์หรือปรัชญาศีลธรรม ตำแหน่งสัมพันธ์ของประเทศทั้งสองจะเกือบเหมือนกัน [12] How then stands the case? We have to educate a people who cannot at present be educated by means of their mother-tongue. We must teach them some foreign language. The claims of our own language it is hardly necessary to recapitulate. It stands pre-eminent even among the languages of the West. It abounds with works of imagination not inferior to the noblest which Greece has bequeathed to us, --with models of every species of eloquence, --with historical composition, which, considered merely as narratives, have seldom been surpassed, and wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันน่าจะเป็นความเห็นของทุกท่าน ซึ่งประกอบด้วยคณะกรรมการของสาธารณชนที่แน่นอนที่พวกเขาได้นี้ติดตามอย่างเคร่งครัดตามที่รัฐสภาชาวอังกฤษ 1813 และหากความเห็นที่ถูกต้อง การกระทำของฝ่ายนิติบัญญัติจะต้องรับการเปลี่ยนแปลงฉันคิดว่ามันถูกต้องที่จะละเว้นจากการส่วนใดส่วนหนึ่งในการเตรียมของทวนข้อความที่ are.now ก่อนเราและในสิ่งที่ฉันต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนมันควรจะมาก่อนผมเป็นสมาชิกสภาแห่งอินเดีย

[ 2 ] ไม่ปรากฏว่าพระราชบัญญัติของรัฐสภา โดยศิลปะของการหดตัวเป็นหมีความหมายซึ่งได้รับมอบหมายมันมีอะไรเกี่ยวกับโดยเฉพาะภาษา หรือวิทยาศาสตร์ ซึ่งจะต้องศึกษา รวมเป็นชุดแยก " เพื่อฟื้นฟูและส่งเสริมวรรณกรรม และกำลังใจของคนอินเดียได้ และสำหรับการแนะนำและส่งเสริมความรู้ในศาสตร์ของชาวดินแดนอังกฤษ มันทะเลาะกัน หรือถ่ายเพื่อรับ ค่อนข้างโดยวรรณกรรมรัฐสภาสามารถมีความหมายเฉพาะภาษาไทยและวรรณคดี sanscrit ; ที่พวกเขาไม่เคยได้รับเกียรติพระนามของ " เรียนรู้พื้นเมือง " ซึ่งคนที่คุ้นเคยกับบทกวีของมิลตัน , อภิปรัชญาของล็อคและฟิสิกส์ของนิวตัน ;แต่มันหมายถึงการกำหนดด้วยชื่อเท่านั้น เช่น คนเป็นจะได้ศึกษาในหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของ hindoos ทั้งหมดใช้ cusa หญ้า และความลึกลับของการดูดซึมเป็นเทพ . นี้ไม่ได้ปรากฏเป็น ตีความ น่าพอใจมาก การทำคดีคู่ขนาน : สมมติว่า ป่าช้าของอียิปต์เป็นประเทศหนึ่งที่เหนือกว่าความรู้แก่ประเทศในยุโรปแต่ตอนนี้จมอยู่ด้านล่าง พวกเขาจะเหมาะสมผลรวมสำหรับวัตถุประสงค์ " ของการฟื้นฟูและส่งเสริมวรรณกรรมและส่งเสริมให้เรียนรู้พื้นเมืองของอียิปต์ " ร่างกายใด ๆ สรุปว่าเขาหมายถึงเยาวชน pachalik ของเขาเพื่อให้ปีการศึกษาบิณฑบาต การลงหลักปลอมภายใต้นิทานของโอซิริส ,และเพื่อยืนยันความถูกต้องกับที่เป็นไปได้ทั้งหมด พิธีกรรมที่แมวและหัวหอมเป็นคนสมัยโบราณชอบ ? เขาจะเรียกเก็บเงินกับความไม่เป็นธรรม ถ้าแทนการจ้างคนอายุของเขาในการถอดรหัส obelisks เขาได้สั่งให้พวกเขาได้เรียนภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสและวิทยาศาสตร์ทั้งหมด ซึ่งภาษานั้นเป็นกุญแจที่หัวหน้า

[ 3 ] คำพูดที่สนับสนุนระบบเก่าใช้ไม่ได้แบกรับพวกเขาออก และคำอื่น ๆตามมา ซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างเด็ดขาดในด้านอื่น ๆ นี้หลักของรูปีเป็นชุดกันไม่เพียง แต่สำหรับ " งานวรรณกรรมในอินเดีย " วลีที่แปลทั้งหมดของพวกเขาถูกก่อตั้งแต่ " สำหรับการแนะนำและส่งเสริมความรู้ในศาสตร์ของชาวดินแดน " อังกฤษ -- คำที่เป็นคนเดียวที่เพียงพอเพื่ออนุญาตการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่ผมยืนยันว่า

[ 4 ] ถ้าสภาเห็นด้วยในการก่อสร้างไม่มีการออกกฎหมายพระราชบัญญัติจะต้อง ถ้าพวกเขาแตกต่างจากฉันผมจะนำเสนอการทำสั้น ๆที่ข้อของกฎบัตรของกำลังจากที่ปัญหาที่เกิดขึ้น

[ 5 ] อาร์กิวเมนต์ที่ฉันได้รับการพิจารณากับรูปแบบของการดำเนินการ แต่ที่ชื่นชม ของระบบการศึกษาได้ใช้อาร์กิวเมนต์ตะวันออกอีก ซึ่งถ้าเรายอมรับมันได้ถูกต้อง คือแตกหักกับทั้งหมดเปลี่ยนเขาทั้งหลายตั้งครรภ์ที่ศรัทธาประชาชนเป็นสัญญากับระบบปัจจุบัน และปรับเปลี่ยนการใด ๆของเงินที่ได้นี้ถูกใช้ในการส่งเสริมการศึกษาของภาษาอาหรับและ sanscrit จะจริงจังทําลาย . มันไม่ง่ายที่จะเข้าใจกระบวนการของเหตุผลที่พวกเขาสามารถมาถึงข้อสรุปนี้ทุน ซึ่งทำจากกระเป๋าประชาชน สำหรับกำลังใจของวรรณคดีแตกต่าง ไม่เคารพ จากทุนซึ่งทำจากกระเป๋าเดียวกันกับวัตถุอื่น ๆ ของจริง หรือควรอรรถประโยชน์ เราพบสถานีอนามัยในจุดที่เราควรจะมีสุขภาพดี เราจึงปฏิญาณตนเองเพื่อให้สถานีอนามัยนั้น ถ้าผลไม่ควรตอบความคาดหวังของเราเราเริ่มการก่อสร้างท่าเรือ . มันคือการละเมิดของศรัทธาประชาชนให้หยุดทำงาน ถ้าเราหลังจากนั้นเห็นเหตุผลที่เชื่อได้ว่าอาคารจะไร้ประโยชน์ ? สิทธิของทรัพย์สินจะไม่ต้องสงสัยที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายต่อผู้สิทธิเท่าที่ซ้อม ตอนนี้ไม่มีความสุขด้วยเหมือนกัน ของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาไม่สมควรอยู่ผู้แจกจ่ายเพื่อการละเมิดความศักดิ์สิทธิ์ของทรัพย์สินในความจริงให้กับสถาบันของทรัพย์สิน unpopularity และเปราะของการละเมิดสิทธิมนุษยชน หากรัฐบาลได้ให้บุคคลใดเป็นประกันอย่างเป็นทางการ -- แต่ถ้ารัฐบาลตื่นเต้นในใจของบุคคลใดเหมาะสมความคาดหวัง -- ที่เขาจะได้รับรายได้แน่นอน เป็นครู หรือ ผู้เรียนของ sanscrit หรืออาหรับผมจะเคารพคนๆหนึ่งเกี่ยวกับเงินผลประโยชน์ ผมอาจจะผิดพลาดในด้านของใช้บุคคลมากกว่าประสบความเชื่อสาธารณะต้องเรียกถาม แต่ที่จะพูดถึงรัฐบาลว่าตัวเองสอนภาษาบางอย่าง และบางอย่าง วิทยาศาสตร์ แม้ว่าภาษาเหล่านั้นอาจกลายเป็นไร้ค่า แม้ว่าวิทยาศาสตร์เหล่านั้นอาจจะระเบิดเลยทีเดียว ซึ่งไม่มีความหมาย .