Hysteria, it is often said, has dis

Hysteria, it is often said, has disappeared this century, its problems solved by Freud, or its investigation discredited by the antics of Charcot. And accompanying its alleged disappearance there has been a declining interest in its history among most historians. Yet hysteria was extraordinarily prominent in nineteenth-century medicine and culture.[1] It posed in direct and personal form the key questions of gender and mind/body relations, and, as Henri Ellenberger has shown in his Discovery of the Unconscious , it formed the springboard for the discovery of the unconscious in psychoanalysis.[2]
In this light, it is odd that only two full-length scholarly surveys of its history have been published within the last half century: Ilza Veith's Hysteria: The History of a Disease (Chicago: University of Chicago Press, 1965), and Etienne Trillat's Histoire de l'Hysterie (Paris: Seghers, 1986). There have been, of course, other approaches, for example, in the work of practicing doctors, amateur historians, and psychoanalytic theorists.[3] Yet these two books have had a curious lack of influence. In the late 1960s, broad cultural and contextual approaches had not yet been developed within medical history, and there was little sense of the wider implications of Veith's newly published and widely praised history. Veith wrote as an internalist medical historian who construed the history of hysteria in its realist dimension only, without casting an eye on its forms of representation or its broad social and cultural subtleties of class, gender politics, and ideology.[4]
Trillat too took an internalist approach, meticulously consulting the history of a medical condition without considering the cultural, contex-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hysteria มักกล่าว หายศตวรรษนี้ ปัญหาแก้ไข โดย Freud หรือตรวจสอบของ discredited โดยใช้ของ Charcot และมาพร้อมกับการถูกกล่าวหาหายตัวไปมีได้รับดอกเบี้ยลดลงในประวัติในหมู่นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ ยัง hysteria เป็นประเด็นเด่นแพทย์ศตวรรษปั้นจั่นและวัฒนธรรม [1] จะเกิดในแบบฟอร์มโดยตรง และบุคคลคำถามสำคัญของความสัมพันธ์ทางเพศและร่างกาย/จิตใจ แล้ว ดังที่ Henri Ellenberger ได้แสดงในการค้นพบของเขาในอสัญ มันเกิดขึ้นกระดานกระโดดน้ำสำหรับการค้นพบของการอสัญใน psychoanalysis [2]แสงนี้ จะเป็นงวดที่สองปราศจาก scholarly สำรวจประวัติได้ประกาศแล้วภายในครึ่งศตวรรษสุดท้าย: Ilza Veith Hysteria: ประวัติของโรค (ชิคาโก: ข่าวมหาวิทยาลัยชิคาโก 1965), และ Etienne Trillat Histoire de l'Hysterie (ปารีส: Seghers, 1986) มี ของหลักสูตร วิธีอื่น ๆ เช่น ในการทำงานของแพทย์ฝึกซ้อม นักประวัติศาสตร์สมัครเล่น และ psychoanalytic theorists [3] แต่หนังสือเล่มนี้มีอิทธิพลไม่อยากรู้อยากเห็น ในช่วงปลายปี 1960 แนวทางวัฒนธรรม และบริบทที่กว้างไม่ได้ขึ้นในประวัติศาสตร์ทางการแพทย์ และมีความกว้างผลกระทบของของ Veith ใหม่น้อยประกาศ และยกย่องประวัติศาสตร์อย่างกว้างขวาง เขียน Veith เป็นการ internalist แพทย์นักประวัติศาสตร์ที่การตีความประวัติศาสตร์ hysteria ในมิติของ realist เท่านั้น ไม่หล่อตาในรูปแบบของการแสดงหรือ subtleties ที่สังคม และวัฒนธรรมของสิ่ง ของ เพศเมือง อุดมการณ์ [4]Trillat เกินไปเอาวิธีการ internalist ความปราณีปรึกษาประวัติของเงื่อนไขทางการแพทย์ โดยพิจารณาการวัฒนธรรม contex -

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮิสทีเรียก็มักจะมีการกล่าวได้หายไปศตวรรษนี้ปัญหาแก้ไขได้โดยฟรอยด์หรือการสอบสวนของอดสูโดยการแสดงตลกของคอ และมาพร้อมกับการหายตัวไปของมันที่ถูกกล่าวหาได้มีการลดลงของความสนใจในประวัติศาสตร์ในหมู่นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ แต่ฮิสทีเรียเป็นพิเศษที่โดดเด่นในการแพทย์ศตวรรษที่สิบเก้าและวัฒนธรรม. [1] มันถูกวางในรูปแบบโดยตรงและส่วนบุคคลคำถามที่สำคัญของเพศและจิตใจ / ความสัมพันธ์ระหว่างร่างกายและเป็นอองรี Ellenberger ได้แสดงให้เห็นในการค้นพบหมดสติของเขาก็เกิดขึ้น กระโดดสำหรับการค้นพบหมดสติในจิต [2].
ในแง่นี้มันเป็นเรื่องแปลกที่เพียงสองยาวเต็มรูปแบบการสำรวจทางวิชาการของประวัติศาสตร์ที่ได้รับการตีพิมพ์ภายในครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา: Iłża Veith ของฮิสทีเรีย: ประวัติความเป็นมาของโรค (ชิคาโก: ข่าวจากมหาวิทยาลัยชิคาโก, 1965) และเอเตียน Trillat ของ Histoire de l'Hysterie (ปารีส: Seghers, 1986) มีของหลักสูตรวิธีการอื่น ๆ เช่นในการทำงานของการฝึกแพทย์นักประวัติศาสตร์สมัครเล่นและนักทฤษฎีจิตวิเคราะห์. [3] แต่หนังสือสองเล่มนี้มีความอยากรู้อยากเห็นการขาดของอิทธิพล ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 วิธีการทางวัฒนธรรมและบริบทที่กว้างยังไม่ได้รับการพัฒนาภายในประวัติทางการแพทย์และมีความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความหมายกว้างของ Veith ของที่ตีพิมพ์ใหม่และการยกย่องอย่างกว้างขวางประวัติศาสตร์ Veith เขียนเป็นประวัติศาสตร์ทางการแพทย์ internalist ที่ตีความประวัติศาสตร์ของฮิสทีเรียในมิติความจริงเท่านั้นโดยไม่ต้องหล่อตาในรูปแบบของการเป็นตัวแทนหรือรายละเอียดปลีกย่อยที่กว้างทางสังคมและวัฒนธรรมของชนชั้นการเมืองเพศและอุดมการณ์. [4]
Trillat เกินไปเอา วิธีการ internalist, ให้คำปรึกษาอย่างพิถีพิถันประวัติศาสตร์ของเงื่อนไขทางการแพทย์โดยไม่คำนึงถึงวัฒนธรรม contex-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิสทีเรีย มักบอกว่า หายไปในศตวรรษนี้ การแก้ปัญหาโดย ฟรอยด์ หรือเสียชื่อเสียงของการสืบสวนโดยการแสดงตลกของชาร์ค . ประกอบข้อกล่าวหาการหายตัวไปและมีความสนใจในประวัติศาสตร์ของนักประวัติศาสตร์ลดลงมากที่สุด ยังโดดเด่นเป็นพิเศษในการแพทย์ในศตวรรษที่สิบเก้า - ฮิสทีเรียคือวัฒนธรรม[ 1 ] มันถูกวางในรูปแบบโดยตรงและส่วนบุคคล คำถามสำคัญของเพศและจิตใจ / ร่างกาย ความสัมพันธ์ และ อองรี เอเลินเบอร์เกอร์ได้แสดงในการค้นพบของเขาโดยไม่รู้ตัว มันขึ้นสปริงสำหรับการค้นพบของสติในจิตวิเคราะห์ [ 2 ]
ในเรื่องนี้ มันแปลกที่เพียงสองเต็มตัวทางวิชาการการสำรวจประวัติของมันได้รับการเผยแพร่ภายในครึ่งศตวรรษสุดท้าย :เป็น ilza veith ฮิสทีเรีย : ประวัติความเป็นมาของโรค ( ชิคาโก : มหาวิทยาลัยชิคาโก 1965 ) , และเทียน trillat ตัด de l'hysterie ( Paris : seghers , 1986 ) มีแน่นอนวิธีอื่น เช่น ในงานของการฝึกแพทย์ นักประวัติศาสตร์สมัครเล่นและนักทฤษฎีจิตวิเคราะห์ [ 3 ] อีกสองเล่มนี้มีขาดอยากรู้อยากเห็นของอิทธิพล ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 ,วัฒนธรรมและบริบทแนวทางคร่าว ๆยังไม่ได้รับการพัฒนา ภายใน ประวัติทางการแพทย์ และมีความรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆของความหมายของ veith กว้างขึ้นใหม่เผยแพร่และยกย่องอย่างกว้างขวางประวัติ veith เขียนเป็น internalist ทางการแพทย์นักประวัติศาสตร์ผู้ตีความประวัติศาสตร์ของฮิสทีเรียในมิติของความจริงเท่านั้นโดยไม่ต้อง หล่อ ดูรูปแบบของการเป็นตัวแทนหรือรายละเอียดปลีกย่อยคร่าว ๆ ของสังคมและ วัฒนธรรมชนชั้น เพศการเมืองและอุดมการณ์ [ 4 ]
trillat ด้วยเอาแบบ internalist อย่างพิถีพิถันให้ประวัติของเงื่อนไขทางการแพทย์โดยไม่พิจารณาบริบท -
ทางวัฒนธรรม