INDUSTRIAL TRANSFORMATIONThe expans

INDUSTRIAL TRANSFORMATION
The expansion and transformation of shrimp aquaculture in
Southeast Asia has occurred in the context of rapid industrialization.
Between 1970 and 1993 the contribution by industry to
the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) regional
Gross Domestic Product (GDP) increased from 25% to 40%, and
industrial output increased 25 times during the same period. Energy
and pollution intensities (per unit of economic activity) of
most countries remain comparatively high compared to Organisation
for Economic Cooperation and Development (OECD)
countries, especially in the centrally planned economies like Vietnam
(1). Thailand with its much larger economy and industrial
sectors already has a history of air and water pollution problems.
As rapid as industrialization has been, the base remains comparatively
small. Most of the investment in industrialization of
Southeast Asia is still to come, and much of this will happen in
coastal zones where urbanization also is a major process. With
improved energy efficiency and material recycling, individual
businesses and perhaps even sectors can reduce their burden on
the environment. However, continuing expansion of economic
and industrial activity in most countries in the region for at least
the next several decades will mean that the cumulative effects
on uses of energy, materials, and natural resources, and burdens
on the waste-assimilation capacities of local and regional ecosystems,
will continue to grow. A profound transformation in
the way industry is developed, especially in coastal zones and
along waterways, is required. The focus has to shift from abatement
and “end-of-the-pipe” solutions to prevention, by focusing
on reducing pollution and resource-use intensities, and finally
toward new visions of society and its supporting systems
or an “Industrial Transformation” (2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมการขยายตัวและการเปลี่ยนแปลงของการเลี้ยงกุ้งทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เกิดขึ้นในบริบทของการพิพากษาอย่างรวดเร็วระหว่าง 1970 และ 1993 ผลงานโดยอุตสาหกรรมการภูมิภาคสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน)มวลรวมภายในประเทศผลิตภัณฑ์ (GDP) เพิ่มขึ้นจาก 25% เป็น 40% และผลผลิตอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้น 25 ครั้งในช่วงเวลาเดียวกัน พลังงานและปลดปล่อยก๊าซมลพิษ (ต่อหน่วยของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ) ของประเทศส่วนใหญ่ยังคงค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับองค์กรร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD)ประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเศรษฐกิจวางแผนจากส่วนกลางเช่นเวียดนาม(1) . ประเทศไทย มีเศรษฐกิจขนาดใหญ่และอุตสาหกรรมภาคมีประวัติของปัญหามลพิษทางอากาศและน้ำเป็นอย่างรวดเร็ว ตามที่ได้รับมาตี ฐานยังคงค่อนข้างขนาดเล็ก ส่วนใหญ่ของการลงทุนในด้านของเฉียงใต้ยังคงมา และเรื่องนี้จะเกิดขึ้นในเขตชายฝั่งทะเลที่กลายเป็นเมืองยังเป็นกระบวนการที่สำคัญ ด้วยประสิทธิภาพการใช้พลังงานและวัสดุรีไซเคิล แต่ละธุรกิจและภาคแม้อาจจะสามารถลดภาระของพวกเขาบนสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม ต่อเนื่องการขยายตัวของเศรษฐกิจและกิจกรรมอุตสาหกรรมในประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้น้อยหลายทศวรรษถัดไปจะหมายความ ว่า ผลกระทบสะสมการใช้พลังงาน วัสดุ ทรัพยากรธรรมชาติ และภาระจากกำลังการผลิตสู่การดูดซึมของเสียระบบนิเวศท้องถิ่น และภูมิภาคจะยังคงเติบโต การเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในอุตสาหกรรมทางการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตพื้นที่ชายฝั่งทะเล และริมน้ำ ถูกต้อง โฟกัสได้จะเปลี่ยนจากลดหย่อนและ "สิ้นสุดของ--ท่อ" โซลูชั่นเพื่อการป้องกัน มุ่งมั่นในการลดมลภาวะและใช้ทรัพยากรความเข้ม และในที่สุดไปสู่วิสัยทัศน์ใหม่ของสังคมและระบบสนับสนุนหรือ "การเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรม" (2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TRANSFORMATION อุตสาหกรรม
การขยายตัวและการเปลี่ยนแปลงของการเพาะเลี้ยงกุ้งใน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เกิดขึ้นในบริบทของการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็ว.
ระหว่าง 1970 และ 1993 ผลงานโดยอุตสาหกรรมกับ
สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ในระดับภูมิภาค
มวลรวมภายในประเทศสินค้า (GDP) เพิ่มขึ้นจาก 25% ถึง 40% และ
ผลผลิตภาคอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้น 25 เท่าในช่วงเวลาเดียวกัน พลังงาน
และมลพิษเข้ม (ต่อหน่วยของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ) ของ
ประเทศส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในระดับสูงเมื่อเทียบกับเทียบกับองค์การ
เพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD)
ประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเศรษฐกิจวางแผนจากส่วนกลางเช่นเวียดนาม
(1) ประเทศไทยกับเศรษฐกิจที่มีขนาดใหญ่และอุตสาหกรรม
ภาคแล้วมีประวัติของปัญหามลพิษทางอากาศและน้ำ.
เป็นอย่างรวดเร็วเป็นอุตสาหกรรมที่ได้รับฐานยังคงอยู่เมื่อเทียบกับ
ขนาดเล็ก ส่วนใหญ่ของการลงทุนในภาคอุตสาหกรรมของ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงมีเข้ามาแล้วและเรื่องนี้จะเกิดขึ้นใน
บริเวณชายฝั่งที่กลายเป็นเมืองยังเป็นกระบวนการที่สำคัญ ด้วย
การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงานและการรีไซเคิลวัสดุแต่ละ
ธุรกิจและบางทีอาจจะเป็นภาคส่วนยังสามารถลดภาระของพวกเขาใน
สภาพแวดล้อม อย่างไรก็ตามการขยายตัวของเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่อง
กิจกรรมและอุตสาหกรรมในประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคอย่างน้อย
หลายทศวรรษต่อไปจะหมายความว่าผลกระทบสะสม
เกี่ยวกับการใช้พลังงาน, วัสดุและทรัพยากรธรรมชาติและภาระ
ในความจุเสียการดูดซึมของท้องถิ่นและ ระบบนิเวศในภูมิภาค
จะยังคงเติบโต การเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งใน
อุตสาหกรรมวิธีการได้รับการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตชายฝั่งทะเลและ
ตามทางน้ำเป็นสิ่งจำเป็น โฟกัสมีการเปลี่ยนจากการลด
และ "End-of-the-ท่อ" โซลูชั่นเพื่อการป้องกันโดยมุ่งเน้นไป
ที่การลดมลพิษและทรัพยากรที่ใช้ความเข้มและในที่สุดก็
ไปสู่วิสัยทัศน์ใหม่ของสังคมและระบบสนับสนุน
หรือ "การเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรม" ( 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมการขยายตัวและการเพาะเลี้ยงกุ้งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีเกิดขึ้นในบริบทของการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วระหว่างปี 1970 และปี 1993 ผลงานโดยอุตสาหกรรมสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) ในภูมิภาคผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) เพิ่มขึ้นจาก 25% ถึง 40% และผลผลิตอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้น 25 ครั้ง ในช่วงระยะเวลาเดียวกัน พลังงานและความเข้มของมลพิษต่อหน่วยของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ) ของประเทศส่วนใหญ่ยังคงนับว่าสูงเมื่อเทียบกับองค์กรเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา ( โออีซีดี )ประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวางแผนจากส่วนกลางของประเทศ เช่น เวียดนาม( 1 ) ประเทศไทยที่มีเศรษฐกิจขนาดใหญ่ และอุตสาหกรรมภาคแล้วมีประวัติของปัญหามลภาวะทางอากาศและน้ำเป็นอย่างรวดเร็วเป็นอุตสาหกรรมได้ ฐานยังคงเปรียบเทียบขนาดเล็ก ที่สุดของการลงทุนในอุตสาหกรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังมาไม่ถึง และ มาก นี้จะเกิดขึ้นในชายฝั่งโซนที่เมืองยังเป็นขั้นตอนที่สำคัญ กับปรับปรุงประสิทธิภาพพลังงานและวัสดุรีไซเคิลของแต่ละบุคคลธุรกิจและบางทีแม้แต่เอกชนสามารถลดภาระของสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม การขยายตัวของเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องอุตสาหกรรมและกิจกรรมในประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้อย่างน้อยต่อไปอีกหลายทศวรรษจะหมายความว่าผลสะสมของการใช้พลังงาน วัตถุดิบ และทรัพยากร ธรรมชาติ และภาระในการเสียความจุของระบบนิเวศท้องถิ่นและภูมิภาคจะยังคงเติบโต การเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในวิธีที่อุตสาหกรรมได้รับการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตชายฝั่งตามแหล่งน้ำ เป็นต้อง มีการเปลี่ยนจากการเน้นและ " ปลายท่อ " โซลูชั่นเพื่อป้องกัน โดยเน้นในการลดมลพิษ และใช้ทรัพยากร ความเข้ม และสุดท้ายสู่วิสัยทัศน์ใหม่ของสังคมและสนับสนุนระบบหรือ " การเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรม " ( 2 )