During the 1970s and early 1980s, a

During the 1970s and early 1980s, a large number of different dialects of LISP were developed and used. This led to the familiar problem of lack of portability among programs written in the various dialects. Common LISP (Graham, 1996) was created in an effort to rectify this situation. Common LISP was designed by combining the features of several dialects of LISP developed in the early 1980s, including Scheme, into a single language. Being such an amalgam, Common LISP is a relatively large and complex language. Its basis, however, is pure LISP, so its syntax, primitive functions, and fundamental nature come from that language.
Recognizing the flexibility provided by dynamic scoping as well as the simplicity of static scoping, Common LISP allows both. The default scoping for variables is static, but by declaring a variable to be special, that variable becomes dynamically scoped. Common LISP has a large number of data types and structures, including records, arrays, complex numbers, and character strings. It also has a form of packages for modularizing collections of functions and data providing access control. Common LISP is further described in Chapter 15.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงทศวรรษ 1970 และต้นทศวรรษ 1980 สำเนียงแตกต่างกันของภาษาลิสป์จำนวนมากถูกพัฒนา และใช้ นี้นำไปสู่ปัญหาขาดพกพาระหว่างโปรแกรมที่เขียนในภาษาต่าง ๆ คุ้นเคย ทั่วไปภาษาลิสป์ (Graham, 1996) ถูกสร้างขึ้นในความพยายามที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ ภาษาลิสป์ทั่วไปถูกออกแบบ โดยรวมคุณสมบัติของหลายสำเนียงของภาษาลิสป์ที่พัฒนาในต้นทศวรรษ 1980 รวมทั้งโครงร่าง เป็นภาษาเดียว การเช่นอมัลกัม ภาษาลิสป์ทั่วไปเป็นภาษาค่อนข้างใหญ่ และซับซ้อน พื้นฐานของ อย่างไรก็ตาม เป็นภาษาลิสป์บริสุทธิ์ เพื่อความไวยากรณ์ ฟังก์ชันดั้งเดิม และพื้นฐานมาจากภาษาตระหนักความยืดหยุ่นโดย scoping ไดนามิกรวมถึงความเรียบง่ายของ scoping คง ภาษาลิสป์ทั่วไปช่วยให้ทั้งสอง เริ่มต้น scoping ตัวแปรเป็นแบบคงที่ แต่ประกาศตัวแปรจะพิเศษ ตัวแปรนั้นกลายเป็นแบบไดนามิกครอบคลุม ภาษาลิสป์ทั่วไปมีชนิดข้อมูลและโครงสร้าง ระเบียน เรย์ ซับซ้อน และสายอักขระจำนวนมาก มีรูปแบบของแพคเกจสำหรับคอลเลกชัน modularizing ของฟังก์ชั่นและควบคุมการเข้าถึงข้อมูลให้ ภาษาลิสป์ทั่วไปเพิ่มเติมอธิบายไว้ในบทที่ 15

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 เป็นจำนวนมากของภาษาที่แตกต่างกันของเสียงกระเพื่อมได้รับการพัฒนาและนำมาใช้ นี้นำไปสู่ปัญหาที่คุ้นเคยของการขาดการพกพาระหว่างโปรแกรมที่เขียนในภาษาต่างๆ Common เสียงกระเพื่อม (เกรแฮม, 1996) ถูกสร้างขึ้นในความพยายามที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ Common เสียงกระเพื่อมได้รับการออกแบบโดยการรวมคุณสมบัติของหลายภาษา LISP การพัฒนาในช่วงต้นทศวรรษ 1980 รวมทั้งโครงการที่เป็นภาษาเดียว เป็นเช่นมัลกัมที่ Common LISP เป็นภาษาที่ค่อนข้างใหญ่และมีความซับซ้อน พื้นฐาน แต่เป็นเสียงกระเพื่อมบริสุทธิ์ดังนั้นไวยากรณ์ที่ฟังก์ชั่นแบบดั้งเดิมและลักษณะพื้นฐานมาจากภาษานั้น.
ตระหนักถึงความยืดหยุ่นในการให้บริการโดยกำหนดขอบเขตแบบไดนามิกเช่นเดียวกับความเรียบง่ายของการกำหนดขอบเขตคงธรรมดาชัดช่วยให้ทั้ง กำหนดขอบเขตเริ่มต้นสำหรับตัวแปรเป็นแบบคงที่ แต่ด้วยการประกาศตัวแปรที่จะเป็นพิเศษกลายเป็นตัวแปรที่กำหนดขอบเขตแบบไดนามิก ธรรมดาชัดมีจำนวนมากของชนิดข้อมูลและโครงสร้างรวมทั้งบันทึกอาร์เรย์ตัวเลขที่ซับซ้อนและสตริงตัวอักษร นอกจากนี้ยังมีรูปแบบของแพคเกจสำหรับ modularizing คอลเลกชันของฟังก์ชั่นและข้อมูลที่ให้การควบคุมการเข้าถึง Common LISP จะอธิบายต่อไปในบทที่ 15

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 , จํานวนของภาษาต่าง ๆ ของคนได้มีการพัฒนาและใช้ นี้นำไปสู่ปัญหาที่คุ้นเคยของการพกพาของโปรแกรมที่เขียนในภาษาต่างๆ Lisp สามัญ ( Graham , 1996 ) ถูกสร้างขึ้นในความพยายามที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ Lisp สามัญถูกออกแบบโดยการรวมคุณสมบัติหลายภาษาของคนพัฒนาขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 , รวมทั้งโครงการ , ในภาษาเดียว เป็นวิชาทั่วไป พูดไม่ชัด เป็นภาษาที่ค่อนข้างใหญ่และซับซ้อน ของพื้นฐาน แต่ก็บริสุทธิ์ พูดไม่ชัด ดังนั้น รูปแบบของการทำงานแบบดั้งเดิมและธรรมชาติ พื้นฐานมาจากภาษาตระหนักถึงความยืดหยุ่นโดยแบบไดนามิกและเช่นเดียวกับความเรียบง่ายของไฟฟ้าสถิตและร่วมกันพูดไม่ชัดช่วยให้ทั้งสอง และเริ่มต้นตัวแปรเป็นแบบคงที่ แต่ประกาศตัวแปรเป็นคนพิเศษ ที่เป็นขอบเขตตัวแปรแบบไดนามิก . ทั่วไปพูดไม่ชัดมีจำนวนมากของชนิดข้อมูลและโครงสร้าง รวมทั้งบันทึก , อาร์เรย์ , ตัวเลขที่ซับซ้อนและสายอักขระ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบของแพคเกจสำหรับ modularizing คอลเลกชันของฟังก์ชันและข้อมูลการให้การควบคุมการเข้าถึง Lisp สามัญจะอธิบายเพิ่มเติมในบทที่ 15